Tuesday, September 30, 2014

    ΕΔΑΔ: Καλεί την Τουρκία να αποζημιώσει την Κύπρο

    Τη μη συμμόρφωση της Τουρκίας στις αποφάσεις του ΕΔΑΔ για καταβολή αποζημιώσεων στις προσφυγές για θέματα περιουσιών και αγνοουμένων της Κύπρου, γνωστές ως υποθέσεις Βαρνάβα και Ξενίδη-Αρέστη, επισημαίνει σε ψήφισμα της η Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης που πραγματοποιήθηκε μεταξύ 23 και 25 Σεπτεμβρίου.
    Το ψήφισμα, αποδοκιμάζει έντονα το γεγονός ότι μέχρι σήμερα, οι τουρκικές αρχές δεν έχουν συμμορφωθεί με την υποχρέωσή τους να καταβάλουν τα ποσά όπως έχουν αποφασιστεί από το Δικαστήριο.
    Σύμφωνα με το ψηφισμά η μη καταβολή αποζημιώσεων από την Τουρκία συνιστά παραβίαση των διεθνών υποχρεώσεων που ανέλαβε η Τουρκία για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
    Name
    Α.Δημητριάδης: Σημαντικό το ψήφισμα - Tι πρέπει να πράξει η Κυβέρνηση
    Σε δηλώσεις του στο Sigmalive o δικηγόρος, Αχιλλέας Δημητριάδης, ανέφερε ότι το ενδιάμεσο ψήφισμα τόσο για τις υποθέσεις για περιουσίες όσο και για τις υποθέσεις των αγνοουμένων είναι πολύ σημαντικό διότι, όπως είπε,  αποτελεί επιπρόσθετη και αυξανόμενη πίεση προς την Τουρκία για συμμόρφωση της με τις αποφάσεις του ΕΔΑΔ.
    «Πιστεύω πως με αυτό το ψήφισμα θα πρέπει  τόσο η Κυβέρνηση όσο και οι ευρωβουλευτές μας στις Βρυξέλλες να θέσουν επιτακτικά το θέμα του ψηφίσματος αυτού σε σχέση με την ενταξιακή πορείας της Τουρκίας στην Ευρώπη.
    Συγκεκριμένα, πρόσθεσε, δεν θα πρέπει το κεφάλαιο για ανθρώπινα δικαιώματα να ανοίξει εάν η Τουρκία δεν πληρώσει τα 50εκ. και επιπλέον τους τόκους, που οφείλει στους ελληνοκύπριους προσφεύγοντες.
    Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Δημητριάδης, πρίν απο τη σύνοδο της Επιτροπής Υπουργών, απέστειλε δύο επιστολές στα μέλη της Επιτροπής Υπουργών με τις οποίες τονίζε τις υποχρεώσεις της Τουρκίας να καταβάλει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ως αποζημιώσεις σύμφωνα με τις υποχρεώσεις της απέναντι στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Μάλιστα εισηγείτο όπως ληφθεί απόφαση κατά του ανοίγματος του κεφαλαίου 23 των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας.
    Πηγή: sigmalive.com
    read more "ΕΔΑΔ: Καλεί την Τουρκία να αποζημιώσει την Κύπρο"

    Friday, September 26, 2014

    Η Ανθρωπότητα δεν πεθαίνει


    Η Ανθρωπότητα δεν πεθαίνει
    Ν. Λυγερός

    Η Ανθρωπότητα δεν πεθαίνει
    γιατί οι Δίκαιοι δεν ξεχνούν
    ότι η βαρβαρότητα
    παραμένει ο εχθρός
    που πρέπει ν’ αντιμετωπίσουν
    για να μην καταφέρουν
    οι κοινωνίες της λήθης
    να διαπράξουν εγκλήματα
    που δεν διαγράφονται
    ούτε παραγράφονται
    διότι ο Χρόνος
    δεν τα συγχωρεί
    αν λοιπόν κι εσύ
    το αντιληφθείς
    θα συμβάλεις
    στον διαχρονικό αγώνα
    που επιτρέπει
    την εξέλιξη
    της μνήμης.

    read more "Η Ανθρωπότητα δεν πεθαίνει "

    Το πανέμορφο μνημείο


    Το πανέμορφο μνημείο
    Ν. Λυγερός

    Το πανέμορφο μνημείο
    όταν το βλέπεις από πάνω
    θα ανακαλύψεις το σταυρό
    όταν το βλέπεις από πλάγια
    θα αποκαλυφθεί το καράβι
    και αν το δεις από κοντά
    θα συνειδητοποιήσεις
    ότι το μάρμαρο έγινε μνήμη
    για να σηκώσει
    τον πόνο του λαού
    που άντεξε τα πάντα
    για ν' αποδείξει
    ότι η Ανθρωπότητα
    δεν πεθαίνει εύκολα
    ακόμα κι αν οι κοινωνίες
    της αδιαφορίας
    και της λήθης
    παλεύουν με βαρβαρότητα
    εναντίον της.

    read more "Το πανέμορφο μνημείο "

    Ένας Αρμένης μας αναγνώρισε


    Ένας Αρμένης μας αναγνώρισε
    Ν. Λυγερός

    Ένας Αρμένης μας αναγνώρισε
    γιατί δεν στάθηκε
    στη δική του γενοκτονία
    και με γενναιοδωρία
    μίλησε για την δική μας
    διότι λειτούργησε
    όχι πια ως θύμα
    αλλά ως δίκαιος
    για τους άλλους
    που δεν ξέχασε
    ότι τα άλλα θύματα
    έχουν νόημα
    για όλους
    αφού ανήκουν
    στην Ανθρωπότητα
    και δεν περιμένουν
    από την κοινωνία
    να αναγνωρίσει
    το έγκλημα.


    read more "Ένας Αρμένης μας αναγνώρισε "

    Οι Δίκαιοι του Ποντιακού Ελληνισμού


    Οι Δίκαιοι του Ποντιακού Ελληνισμού
    Ν. Λυγερός

    Χαίρομαι πάρα πολύ που αρχίσαμε με Αρμένη. Θα έπρεπε να ήταν το πρέπον για όλες αυτές τις εκδηλώσεις. Όχι μόνο επειδή είμαστε μαζί εδώ και εκατοντάδες χρόνια αλλά επειδή δείχνουν το παράδειγμα. Το είπες πολύ σωστά, για πολλά χρόνια δεν είχατε πατρίδα, αλλά να ξέρεις ότι αυτό βοήθησε. Γιατί βάλατε τον πήχυ της αξίας σε ανθρώπινο επίπεδο πολύ πιο ψηλά και άλλοι λαοί που είχαν πατρίδα ή που βρήκαν πατρίδα σταμάτησαν τον αγώνα, γιατί νόμιζαν ότι είχαν βρει μια λύση. Άρα νομίζω ότι πρέπει να καταλάβετε όλοι σας ότι το να μας κάνει την τιμή να αρχίσει εδώ όλο αυτόν τον λόγο για την γενοκτονία των Ποντίων, το να έρθει κάποιος ο οποίος είναι Αρμένης, θέλει να πει ότι μας αναγνωρίζει. Θέλει να πει ότι δεν στέκεται μόνο και μόνο στη δική του γενοκτονία και θέλει να πει ότι, όταν έχουμε τρεις γενοκτονημένους λαούς, όπως είναι ο Αρμενικός, ο Ελληνικός και ο Ασσυριακός, αυτό που έχει σημασία είναι να θυμηθούμε ότι είναι ο ίδιος θύτης. Ο ίδιος θύτης είναι πάντοτε η Τουρκία. Οθωμανική αυτοκρατορία, νεότουρκοι και τελικά Μουσταφά Κεμάλ πάντοτε είχαν αυτόν τον στόχο να εξοντώσουν αυτούς τους λαούς, επειδή αυτοί οι λαοί αντιπροσωπεύουν έναν πολιτισμό. Πρέπει να καταλάβετε ότι αν οι δικοί μας έγιναν θύματα της γενοκτονίας, είναι επειδή ήταν άξιοι. Επειδή είχαν ανεβάσει τον πήχυ τον πολιτιστικό, όπου βρίσκονταν, και γι’ αυτόν τον λόγο έγιναν στόχοι. Αν δεν είχαν παράγει κανέναν έργο ποτέ, δεν θα είχε γίνει γενοκτονία εναντίον τους. Τώρα θέλω να επισημάνω κάτι που με άγγιξε ιδιαίτερα, ελπίζω να το δεις και πιο μετά, είδα το μνημείο της γενοκτονίας εδώ στην πόλη σας. Είναι πραγματικά πανέμορφο, γιατί είναι πάντοτε δύσκολο να κάνεις ένα μνημείο γενοκτονίας. Υπάρχουν πολλά υπονοούμενα. Άμα το δείτε από πάνω μοιάζει με σταυρό. Άμα το δείτε από πλάγια μοιάζει με καράβι, άμα το δείτε από κοντά, θα δείτε ότι το μάρμαρο έγινε μνήμη. Και αυτό το κάνατε εσείς. Έχει μεγάλη σημασία λοιπόν όταν βλέπω ένα τέτοιο έργο - το έπλασε ο Νίκος, βέβαια ξέρω ότι η Ζαΐρα, και όλο το επιτελείο το ποντιακό, έβαλε το χεράκι της. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τώρα αυτό θα μείνει. Και αυτό που βλέπουμε είναι ότι θα αποτελέσει παράδειγμα. Αυτό που μπορώ να σας υποσχεθώ, είναι να το κάνω όσο πιο πολύ γνωστό παντού. Γιατί όταν είσαι ικανός σε μια πόλη να φτιάξεις ένα τέτοιο μνημείο για την γενοκτονία, θέλει να πει ότι υπάρχουν αξίες που δεν έχουν χαθεί. Γιατί συνεχώς μας λένε ότι ο Ελληνισμός έχει χαθεί και δεν έχει πια αξίες. Συνήθως αυτοί που το λένε είναι αυτοί που ζουν στην καθημερινότητα και στην κοινωνία και δεν κοιτάζουν το διαχρονικό στοιχείο. Τώρα θα ήθελα να επικεντρωθώ σε ένα σημείο, το οποίο δεν το αναλύουμε πολύ συχνά και νομίζω ότι μπορεί να βοηθήσει. Είναι αυτή η λέξη. Αυτή η λέξη γενοκτονία πολλοί από εσάς νομίζουν ότι είναι ελληνική. Δεν είναι ελληνική είναι ένα μείγμα από μία λατινική ρίζα και μια ελληνική ρίζα. Απλώς όταν το μεταφράζουμε εμείς στα ελληνικά νομίζουμε ότι είναι ελληνική. Η γενοκτονία, για να καταλάβετε πόσο σημαντική είναι αυτή η λέξη - και νομίζω ότι μετά από αυτήν την ομιλία θα χρησιμοποιείται περισσότερο αυτό το λεξιλόγιο - δεν υπήρχε πριν την επινοήσει ο Raphael Lemkin. Πολλοί από εμάς τώρα θεωρούν ότι είναι ένας μεγάλος αγώνας να αναγνωρίσουμε τις γενοκτονίες μας και ξεχνούν ότι πριν δεν ξέραμε καν να πούμε τη λέξη. Δεν είχαμε λέξη. Τώρα έχουμε λέξη. Αυτή η λέξη όμως νομίζουμε ότι απλώς είναι μία ετικέτα και θέλουμε να πούμε - το βλέπω και τώρα με τα παιδιά που είναι στο βάθος: Τραντέλλληνες, που έχουν την λέξη γενοκτονία - δεν ξέρω αν συνειδητοποιούν πόσο μεγάλη σημασία έχει. Και εξηγώ. Πολλοί από εμάς λοιπόν προσπαθούν να καταλάβουν ότι αυτό που μας συνέβη, είναι αυτό που περιγράφεται από την λέξη γενοκτονία. Είναι λάθος. Είναι ακριβώς το αντίθετο. Στην πραγματικότητα, όταν ο Lemkin σκέφτηκε για πρώτη φορά την λέξη γενοκτονία, έπρεπε να δώσει παραδείγματα στους άλλους που δεν καταλάβαιναν τι ήταν. Και ποια παραδείγματα έδωσε; Τους Έλληνες και τους Αρμένιους. Είναι λανθασμένη αυτή η προσέγγιση του τύπου 'θέλω να μοιάζω με έναν ορισμό', ενώ άμα κοιτάξετε τα χειρόγραφα του Lemkin, τα οποία είναι προσβάσιμα στη βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, θα δείτε ότι είναι γραμμένο, ότι επέλεξε τη λέξη γενοκτονία, για να χαρακτηρίσει γεγονότα, όπως αυτά που συνέβησαν στους Έλληνες και στους Αρμένιους. Δηλαδή στην πραγματικότητα πρέπει να καταλάβετε το εξής: ότι κάθε φορά που λέμε την λέξη γενοκτονία, σε παγκόσμιο επίπεδο, στην πραγματικότητα αναγνωρίζουμε τα γεγονότα που έγιναν εναντίον των Αρμενίων και των Ελλήνων. Αυτό άμα το βάλετε ανάποδα, θα καταλάβετε ότι οποιοσδήποτε ομιλητής χρησιμοποιεί την λέξη γενοκτονία, στην πραγματικότητα συμβάλλει στον αγώνα. Θέλω να σας δώσω ένα παράδειγμα: όταν η Τουρκία απαγορεύει την χρήση της λέξης Πομάκου πρέπει να λέμε Πομάκος όσο πιο συχνά γίνεται. Όταν η Τουρκία απαγορεύει τον Μικρό Πρίγκιπα, γιατί υπάρχει αναφορά στον Κεμάλ, πρέπει να διαβάζουμε τον Μικρό Πρίγκιπα. Όταν η Τουρκία απαγορεύει τον πίνακα της Ελευθερίας που οδηγεί τον λαό -τον πίνακα του Delacroix - πρέπει να βλέπουμε αυτόν τον πίνακα. Αυτά που απαγορεύει η βαρβαρότητα είναι τα στίγματα του πολιτισμού. Εδώ λοιπόν, και το είπες πολύ σωστά, δεν υπήρχε ούτε καν η αναφορά στη λέξη γενοκτονία των Αρμενίων και είναι λογικό, γιατί η ίδια η λέξη στην πραγματικότητα είναι αυτοαναφορική και την αποφεύγουν. Ακούμε τώρα και από τον φίλο μου, που παρουσιάζει, να προσέχουμε τις λέξεις. Είναι πάντοτε η ίδια λέξη: γενοκτονία, γενοκτονία, γενοκτονία, γενοκτονημένοι, γενοκτονήθηκαν και γενοκτόνοι. Όλα τα άλλα δεν έχουν καμία νομική ισχύ και αυτό, άμα το συνειδητοποιήσουμε και καταλάβουμε όντως ότι το ιστορικό πλαίσιο της επινόησης της λέξης προέρχεται από εμάς, είναι σαν να έχουμε αυτούς τους λαούς τους Έλληνες, τους Αρμένιους και τους Ασσύριους που επέτρεψαν στην Ανθρωπότητα να εκφραστεί. Να εκφραστεί πώς; Ξέρετε μιλάμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όμως πόσοι από εμάς μιλάνε για τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας. Πάντοτε τα διαβάζουμε ανάποδα. Τώρα πολλοί από εμάς ξέρουν τι είναι τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας. Αλλά δεν ξέρουν ποια είναι τα δικαιώματα. Ενώ η χρήση της λέξης γενοκτονία για την καταδίκη ενός βάρβαρου, είναι όντως ένα δικαίωμα. Και αυτό που είναι επίσης ένα δικαίωμα, είναι η απαγόρευση της βαρβαρότητας. Δεν μπορούμε να επιτρέπουμε άλλο να μας βρίζουν, να λένε ότι δεν υπάρχουμε, ότι δεν είχαμε θύματα, ότι δεν έγινε ποτέ η γενοκτονία και απλώς εμείς να λέμε ‘είναι θέμα ελεύθερης έκφρασης’. Δεν είναι ελεύθερη έκφραση, είναι έκφραση βαρβαρότητας, η οποία δεν αποδέχεται τη διαφορά. Δεν αποδέχεται τη συμβολή αυτών των λαών στην Ανθρωπότητα και θεωρεί ότι, αν υπάρχει ειρήνη σε έναν χώρο, υπάρχει ειρήνη παντού. Θεωρεί ότι άμα είσαι περήφανος ότι ανήκεις σε έναν λαό, έχεις δικαίωμα να εξοντώσεις όλους τους άλλους. Δεν είναι έτσι. Δεν είμαστε λαοί που γενοκτόνησαν άλλους λαούς. Είμαστε λαοί που αποτελούμε δώρα για την Ανθρωπότητα. Όταν πηγαίνετε στον Πόντο, όταν πηγαίνετε στην Αρμενία, όταν πηγαίνετε στο Αρτσάχ, αυτό που βλέπετε είναι στίγματα πολιτισμού. Και ακόμα κι αν υπάρχουν καταστροφές, ακόμα κι αν είναι κατεχόμενα, πρέπει να καταλάβουμε ότι τα στίγματα της Ανθρωπότητας υπάρχουν ήδη. Άρα εμείς όντως, το είπες ξεκάθαρα, δεν είμαστε μόνο οι επόμενοι είμαστε η συνέχεια αυτής της μνήμης. Και κάθε φορά που τον χρόνο λέμε ότι δεν ξεχάσαμε, για να το κάνουμε αυτό, πρέπει να μην το ξεχάσουμε κάθε μέρα. Στην πραγματικότητα είμαστε το αποτέλεσμα της μη αποτελεσματικής στρατηγικής της Τουρκίας. Κανονικά εμείς όλοι εδώ θα έπρεπε να ήμασταν νεκροί. Θα έπρεπε να μην υπάρχουμε. Άρα, κάθε φορά που ακούω ότι, η Τουρκία έχει αποτελεσματική στρατηγική, είστε η απόδειξη ότι είναι λάθος. Δεν τα κατάφεραν. Και δεν πρόκειται να τα καταφέρουν, γιατί αυτό που ξεχνάν κάθε φορά οι βάρβαροι, είναι ότι το φως νικάει το σκοτάδι. Όσο καιρό κι αν πάρει το θέμα της αναγνώρισης, το θέμα των αποζημιώσεων, το θέμα της αποκατάστασης, γενικότερα της διαδικασίας διόρθωσης, είμαστε με το δίκιο μας, είναι θέμα δικαιοσύνης και είμαστε απλώς, όχι οι επόμενοι αλλά οι συνεχιστές του ίδιου αγώνα. Αν οι δικοί μας πρόγονοι γενοκτονήθηκαν, είναι επειδή μας άφησαν κάτι. Αυτό που άφησαν δεν το άφησαν μόνο για το λαό μας. Δεν το άφησαν μόνο για το λαό σου. Το άφησαν για όλους τους λαούς. Είμαστε λοιπόν ένα παράδειγμα στην πραγματικότητα προς μίμηση. Αν ξέρατε πόσοι λαοί θα ήθελαν να έχουν την ιστορία μας, ακόμα κι αν είχαν γενοκτονημένους... Εμείς έχουμε αυτήν την ιστορία, έχουμε αυτά τα θύματα, όμως είμαστε στο πλαίσιο της δικαιοσύνης. Δεν καταπατούμε. Δεν θέλουμε να επεκταθούμε. Διεκδικούμε τα δικαιώματα που υπάρχουν. Στην πραγματικότητα διεκδικούμε τα δικαιώματα της Ανθρωπότητας. Δεν έχει καμία κοινωνία δικαίωμα να εγκληματίσει κατά της Ανθρωπότητας, να δολοφονήσει τους νεκρούς, να γενοκτονήσει τους λαούς. Το παράδειγμα των Ελλήνων και των Αρμενίων δεν είναι τοπικό, δεν είναι τοπικιστικό, είναι παραδειγματικό. Δηλαδή όλοι οι λαοί που προσπαθούν να αναγνωρίσουν τις γενοκτονίες που έχουν υποστεί, χρησιμοποιούν την ίδια πάντα λέξη, την γενοκτονία. Χρησιμοποιούν την λέξη, που επινοήθηκε από τα δικά μας βάσανα, από τα δικά μας γεγονότα, γιατί ο Κεμαλισμός προσπάθησε να μας αφανίσει. Προσπάθησε και δεν τα κατάφερε. Και τώρα για όσους νομίζουν ότι δεν μπορούμε να το ξεπεράσουμε, να μην ξεχνάτε ποτέ ότι ο Ελληνισμός είναι αυτός που είναι ικανός να βάλει παρένθεση σε τετρακόσια χρόνια κατοχής. Είναι ικανός να ξεπεράσει αυτή τη βαρβαρότητα και να είναι ακόμα εδώ για να προσφέρει. Είναι ικανός να σηκώσει τη μνήμη του μέλλοντος, για να δείξει και σε άλλους λαούς ότι αυτός που προσφέρει στην Ανθρωπότητα, ανήκει ήδη στο μέλλον. Αυτοί που προσπαθούν να σκοτώσουν το μέλλον, να σκοτώσουν τους ανθρώπους - που θα έπρεπε να υπάρχουν τώρα και να είναι μαζί μας - ανήκουν στο παρελθόν και προσπαθούν με το παρόν να βάλουν ένα στίγμα. Δεν πρόκειται να αφήσουν κανένα στίγμα, γιατί δεν έχουν θεμέλια. Τα θεμέλια της Ανθρωπότητας βασίζονται σε ανθρώπους που προσφέρουν. Ο Ποντιακός Ελληνισμός, ο Αρμενισμός είναι στίγματα προσφοράς. Δεν πρέπει να νιώθετε λυπημένοι. Δεν πρέπει να νιώθετε ότι τα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν. Αντιθέτως. Το γεγονός ότι είστε εδώ αποδεικνύει ότι αυτοί που θέλησαν να τα αλλάξουν ριζικά και να μας εξοντώσουν, δεν τα κατάφεραν και ούτε πρόκειται να τα καταφέρουν. Γιατί τώρα σιγά-σιγά ακόμα και τα θύματα, ακόμα και οι επιζώντες μαθαίνουν στρατηγική, μαθαίνουν πώς να αντισταθούν, μαθαίνουν πώς να διεκδικήσουν και να είναι εδώ ως προστασία, ως ασπίδα. Εσείς που είστε οι επιζώντες, που είστε οι απόγονοι των προγόνων μας είστε οι ασπίδες της Ανθρωπότητας, είστε οι Δίκαιοι της Ανθρωπότητας, που προσέχουν τους άλλους, γιατί έχουν ξεπεράσει ακόμα και μια γενοκτονία. Είναι σπάνιοι οι λαοί που μπορούν να πουν ότι ξεπέρασαν έναν γενοκτόνο και είναι ακόμα εδώ μετά τον θάνατό του. Άρα επειδή αρχίσατε όλοι σας με το 'Χριστός Ανέστη', θα ήθελα απλώς να τελειώσω με το 'Αληθώς Ανέστη'. Ευχαριστώ πολύ.




    The Just of Pontiac Hellenism
    N. Lygeros
    Translated by Viky Baklessi and Evi Charitidou

    I am very glad that we begun with an Armenian. It should be the right thing to do in all similar events. Not only because we have been together for hundreds of years but because they serve as an example. You said it correctly that for many years you had no country, but you should know that it is exactly this that helped you. Because you have set the gauge of value at a human level much higher and other peoples who had a homeland or who found a homeland stopped struggling, because they thought that they had found a solution. Therefore, all of you should understand that we are honoured to begin this speech on the genocide of the Pontiacs with him here; to begin with someone who is Armenian. This means that he recognizes us. This means that he doesn’t stand only for his genocide, and this means that, when we have three peoples genocided, as the Armenian, the Hellenic and the Assyrian have been, what matters is to remember that the perpetrator is the same. The same perpetrator is always Turkey. The Ottoman Empire, the Young-turks and finally Mustafa Kemal had always had the same goal to exterminate these nations, because these nations represent a culture. You must understand that our own were victims of the genocide because they were worthy. Because they had raised the cultural gauge, no matter where they were, and this is the reason why they became a target. If they had never created a work, genocide against them would have never been committed. Now, I want to point out something that touched me particularly - I hope you also see it later - I saw the monument of the genocide here in your town. It is really beautiful, because it is always difficult to make a monument for genocide. There are many insinuations. If you see it from above it seems like a cross. If you see if from an angle it looks like a ship, if you see it from up close, you will see that the marble became memory. And you did this. Therefore, it is very important when I see such a work -Nikos created it, of course I know that Zaira, and the whole Pontiac leading group, gave a hand. What matters is that this will stay. And what we see is that this will serve as an example. What I can promise you is that I will make it known everywhere. Because when you are capable to make such a monument for genocide in a town, it means that there are still values that have not been lost. Because we are constantly told that Hellenism has perished and it has no longer values. Usually those who say this are those who live in daily routine and in society and they don’t see the diachronic element. Now, I would like to focus on a point that we very often do not analyze and I think I can help. It is this word. This word: genocide, many of you think that is a Greek one. It is not Greek; it is a mixture of a Latin root and a Greek one. Simply when we translate it in Greek we think it is Greek. Genocide - in order for you to understand how important this word is, and I think that after this speech you will be using this vocabulary more – had not existed before Raphael Lemkin invented it. Many of us now consider that it is a great struggle to have our genocides recognized and they forget that earlier we did not even know how to say the word. We had no word. Now we have the word. This word, though, wesimply think that it is a label only and what we want to say is that – I see it now with the young ones in the background: Greatgreeks (Trantellenes), that we have the word genocide – I don’t know if they conceive the importance of it. And I explain. Many of us try to understand that what happened to us is what is described by the word genocide. It is wrong. It is exactly the opposite. In reality, when Lemkin thought for the first time the word genocide, he had to give examples to others who did not understand what it was. And which examples did he give? The Greeks and the Armenians. The approach of “I want to look like a definition” is incorrect. Whereas, if you see the manuscripts of Lemkin, which are accessible at the library of Congress, you will see that it is written, that he chose the word genocide, to characterize the facts, as those that happened to the Greeks and the Armenians. Namely, in reality you have to understand this: that every time we say the word genocide, at an international level, in reality we recognize the facts that occurred to the Armenians and the Greeks. If you reverse this, you will understand that any speaker who uses the word genocide, in reality participates in the struggle. I want to give you an example: when Turkey forbids the use of the word Pomakos, we must say Pomakos as often as possible. When Turkey forbids ‘The Little Prince’ because there is a reference to Kemal, we have to read The Little Prince’. When Turkey forbids the painting of Liberty leading the people -Delacroix’s painting- we have to see this painting. What barbarity forbids are marks of culture. Therefore, here, and you said it very correctly, there was no reference to the word genocide of the Armenians and it is reasonable, because the word in reality is self-referring and they avoid it. We hear now from my friend, who is hosting, to watch the words. It is always the same word: genocide, genocide, genocide, genocided, were genocided, and genociders. All the rest have no legal validity and this, if we realize it and indeed understand that the historical frame of the invention of the word comes from us, it is as if we have these nations, the Greeks, the Armenians and the Assyrians allow Humanity to express itself. To express itself how? You know we talk about human rights. But how many of us speak of the Rights of Humanity? We always read it in the opposite. Now many of us know what the crimes of Humanity are. But they don’t know what its rights are. While the use of the word genocide, for the conviction of a barbarian, is a right indeed. And this is a right as well, the prohibition of barbarity. We can no longer allow to curse on us, to say that we don’t exist, that we did not have victims, that genocide never happened and we simply to say “it is a matter of freedom of expression”. It is not free expression, it is an expression of barbarity, which does not accept the difference. It does not accept the contribution of these peoples to Humanity and considers that, if there is peace in an area, there is peace everywhere. It considers that if you are proud of belonging to a people, you have the right to exterminate all the others. It is not like that. We are not peoples that genocided other ones. We are peoples that constitute gifts to the Humanity. When you go to Pontus, when you go to Armenia, when you go to Artsakh what you see are marks of culture. And even if there are ruins, even if there are occupied areas, we must understand that the marks of Humanity already exist. Therefore we indeed, you said it clearly, we are not only the next ones but we are the ones continuing this memory. And every time we say in a year that we did not forget,
    in order to do this, it is every day that we must not forget it. In reality we are the results of the non effective strategy of Turkey. Normally, we all should have been dead. We should not have existed. Therefore, every time I hear that, Turkey has an effective strategy, you are the proof that this is wrong. They did not succeed. And they will not succeed, because what the barbarians forget every time is that light defeats darkness. No matter how long the issue of the recognition takes, the issue of compensations, the issue of restoration, generally the correction process, we stand up for our right; it is a matter of justice and we simply are, not only the next ones but the ones continuing the same struggle. If our ancestors were genocided, it is because they left us something. What they left behind, they did not leave it for our people only. They did not leave it for your people only. They left it for all the peoples. In reality we are an example to imitate. Only if you knew how many peoples would like to have our history, even if they had their people genocided.... We have this history, we have these victims, yet we are within the frame of justice. We do not transgress. We do not want to expand. We claim for the existing rights. In reality, we claim for the rights of Humanity. No society has the right to conduct a crime against Humanity, to assassinate the dead, to commit genocide against the peoples. The example of Greeks and Armenians is not local, it is not an issue of localism; it is a paradigm. In other words, all peoples trying to recognize the genocides, which they have suffered from, always use the same word; genocide. They use the word that was invented from our sufferings, from our facts, because Kemalism attempted to exterminate us. It attempted but it did not succeed in it. And now for those that think that we cannot overcome it, never forget that Hellenism is capable of placing four hundred years of occupation in a parenthesis. It is able to overcome this barbarity and still be here to offer. It is capable of lifting the future’s memory, in order to show to other peoples also that whoever offers to Humanity already belongs to the future. Those who try to terminate the future, to terminate humans - that should have existed now and to be with us now- belong to the past and try with the present to place a mark. They will not leave any mark, because they have no foundations. The foundations of Humanity are based on humans who offer. The Pontiac Hellenism, Armenism are marks of offering. You should not feel sorrowful. You should not feel that things cannot change. On the contrary. The fact that you are here proves that those who wanted to change things radically and to exterminate us, they did not succeed and they will not succeed. Because now step-by-step even the victims, even the survivors are learning strategy, they are learning how to resist, they are learning how to claim and to be here as protection, as a shield. You who are the survivors, who are the descendants of our ancestors you are the shields of Humanity, you are the Just of Humanity, who watch over the others, because they have overcome even a genocide. There are rare peoples who can say that they have overcome a genocider and are still here after his death. Therefore, since you all began with the “Christ is Risen”, I would like to simply end with “Truly, He is Risen”. Thank you very much.









    I Giusti dell'Ellenismo del Ponto
    N. Lygeros
    Traduzione: Lucia Santini

    Sono molto contento che abbiamo iniziato con un Armene. Questa è la cosa giusta che si dovrebbe fare in tutte le manifestazioni simile a questa. Non solo perché siamo insieme da centinaia d’anni a questa parte ma perché ci danno l’esempio. Giustamente hai detto che per molti anni non avevate una patria, ma devi sapere che questo vi ha aiutato. Perché avete posto la grandezza dei valori a livello umano molto in alto mentre altri popoli che avevano una patria o che hanno trovato una patria hanno interrotto la battaglia, perché credevano di aver trovato una soluzione. Quindi credo che dobbiate capire tutti voi che se a farci onore dando inizio a tutto questo discorso sul genocidio dei Ponti, sia venuto un Armene, vuol dire che ci riconosce. Vuol dire che non si sofferma solo sul suo genocidio e vuol dirci che, quando abbiamo tre popoli che hanno subito il genocidio, come il popolo Armene, Greco e Assirio, quello che ha importanza è ricordare che si tratta dello stesso carnefice. Lo stesso carnefice è sempre la Turchia. L’impero ottomano, i neoturchi ed infine Mustafà Kemal sempre avevano lo stesso bersaglio sterminare questi popoli, perché questi popoli rappresentano una civiltà. Dovete capire che quando le nostre genti sono diventate vittime del genocidio, è perché erano persone dignitose. Perché avevano posto in alto il livello di civiltà, ovunque si fossero trovate, e per questo motivo divennero bersagli. Se non avessero tramandato opera alcuna, non si sarebbe consumato il genocidio contro di loro. Adesso voglio porre in evidenza una cosa che mi ha toccato particolarmente, spero che tu lo veda dopo, ho visto il monumento del genocidio qui nella vostra città. È veramente bellissimo, perché è sempre difficile fare un monumento dedicato al genocidio. Rivela molti sottointesi. Se lo guardate dall’alto assomiglia ad una croce. Se lo vedete di lato assomiglia ad una nave, se lo guardate da vicino, vedrete che il marmo è diventato memoria. E questo l’avete fatto voi. Ha quindi grande importanza quando vedo un’opera simile – l’ha creata Nikos, certo so che Zaira, e tutti i Greci del Ponto, hanno contribuito. Quello che ha importanza è che ora questo rimarrà. E ciò che vediamo è che costituirà un esempio. Quello che posso promettervi, è che lo renderò noto, quanto più non posso, ovunque. Perché quando sei capace di creare in una città un simile monumento dedicato al genocidio, vuol dire che ci sono valori che non si sono persi. Perché continuamente ci dicono che l’Ellenismo si è annientato e che non ci sono più valori. Generalmente coloro che dicono ciò sono coloro che vivono la quotidianità all’interno della società e non guardano l’elemento diacronico. Adesso vorrei mettere a fuoco un punto, che non lo analizziamo di frequente e credo che può aiutare. Questa è la parola. Questa parola genocidio molti di voi credono che sia greca. Non è greca è una parola composta da una radice latina ed una greca. Semplicemente quando la traduciamo in greco crediamo che sia greca. Il genocidio, per capire quanto sia importante questa parola – e credo che dopo di questa omelia adopererete più spesso questo vocabolo – non esisteva prima che la escogitasse Raphael Lemkin. Molti di noi ora considerano che sia una grande battaglia riconoscere i nostri genocidi ma dimenticano che prima non sapevamo neppure pronunciare tale parola. Non avevamo la parola. Ora abbiamo la parola. Però crediamo che questa parola sia semplicemente un’etichetta e che vogliamo dire – lo vedo anche adesso con i ragazzi che sono in fondo: Trantelleni, che hanno la parola genocidio – non so se si rendono conto di quanta enorme importanza abbia. Lo spiego. Molti di noi cercano di capire che ciò che ci accadde, è ciò che viene descritto con la parola genocidio. È errato. È l’esatto contrario. In realtà, quando Lemkin pensò per la prima volta alla parola genocidio, doveva dare un esempio agli altri che non capivano di cosa si trattasse. E quali esempi citò? Dei Greci e degli Armeni. È sbagliato l’approccio di tipo “ voglio assomigliare ad una definizione”, mentre se guardate i manoscritti di Lemkin, che sono consultabili nella biblioteca del Congresso, vedrete che c’è scritto, che ha scelto la parola genocidio, per caratterizzare eventi, come quelli che si sono svolti contro i Greci e gli Armeni. Cioè in realtà dovete comprendere la cosa seguente: ogni volta che diciamo la parola genocidio, a livello mondiale, in realtà riconosciamo i fatti che sono avvenuti contro gli Armeni e i Greci. Questo se lo mettete al contrario, capirete che ogni oratore che adopera la parola genocidio, in realtà da un contributo alla battaglia. Voglio darvi un esempio: quando la Turchia vieta l’uso della parola Pomaco dobbiamo pronunciare la parola Pomaco il più spesso possibile. Quando la Turchia vieta il Piccolo Principe, perché c’è un riferimento a Kemal, dobbiamo leggere il Piccolo Principe. Quando la Turchia vieta il quadro della Libertà che guida il popolo – il dipinto di Delacroix- dobbiamo vedere questo dipinto. Tutto ciò che vieta la barbarie sono le stigmate della civiltà. Qui dunque e l’hai detto giustamente, non ci fu nemmeno il riferimento alla parola genocidio degli Armeni ed è logico, perché la stessa parola in realtà è auto-riferenziale e la eludono. Sentiamo adesso ed anche dal mio amico, che presenta,di fare attenzione alle parole. Si tratta sempre della stessa parola: genocidio, genocidio, genocidio, vittime del genocidio”genocidiati”,sono stati uccisi dal genocidio “sono stati genocidiati” e carnefici del genocidio “genocida”. Tutto il resto non ha alcun valore legislativo per questo, se ce ne rendiamo conto e comprendiamo realmente che il quadro storico dell’invenzione della parola deriva da noi stessi, è come avere questi popoli Greci, Armeni e Assiri che hanno permesso all’Umanità di esprimersi. Esprimersi come? Sapete parliamo per i diritti umani. Ma quanti fra noi parlano per i Diritti dell’Umanità. Sempre li leggiamo al contrario. Adesso molti fra noi sanno quali sono i crimini contro l’Umanità. Ma non sanno quali sono i diritti. Mentre l’uso della parola genocidio per la condanna di un barbaro, è di fatto un diritto. E ciò che è ugualmente un diritto, è il divieto della barbarie. Non possiamo permettere più che ci insultino, che dicano che non esistiamo, che non avevamo vittime, che non si è mai consumato un genocidio e noi semplicemente dire “ è questione di libera espressione”. Non è espressione libera, è espressione barbarica, la quale non accetta la diversità. Non accetta il contributo di questi popoli verso l’Umanità e suppone che se esiste la pace in uno spazio, esiste la pace ovunque. Crede che se sei orgoglioso di appartenere ad un popolo, hai il diritto di annientere tutti gli altri. Non è così. Non siamo popoli che hanno compiuto genocidio contro altri popoli. Noi siamo popoli che costituiamo i regali per l’Umanità. Quando andate nel Ponto, quando andate in Armenia, quando andate nell’ Artsakh, quello che vedete sono segni di civiltà. Ed anche se ci sono rovine, anche se sono zone occupate, dobbiamo capire che i segni dell’Umanità di già ci sono. Quindi noi di fatto, l’hai detto chiaramente, non siamo solo i posteri siamo la continuità di queta memoria. E quando ogni anno diciamo che non abbiamo dimenticato, per far questo dobbiamo non dimenticarlo ogni giorno. In realtà siamo il risultato della strategia non risolutiva della Turchia. Di norma tutti noi qui avremmo dovuto essere morti. Avremmo dovuto essere inesistenti. Quindi, ogni volta che sento dire che, la Turchia ha una strategia risolutiva, siete la dimostrazione che è sbagliato. Non ci sono riusciti. E non ci rusciranno, perché quello che dimenticano ogni volta i barbari, è che la luce sempre vince il buio. Qualunque sia il tempo necessario per il tema del riconoscimento, per il tema dei risarcimenti, per il tema del recupero, in generale per la procedura della correzione, siamo dalla parte del giusto, è una questione di giustizia e siamo semplicemente, non i posteri ma i continuatori della stessa battaglia. Se i nostri antenati sono stati vittime del genocidio, è perché hanno lasciato qualcosa. Ciò che hanno lasciato non lo hanno lasciato solo per il nostro popolo. Non lo hanno lasciato solo per il tuo popolo. Lo hanno lasciato per tutti i popoli. Siamo dunque in realtà un esempio da imitare. Se sapeste quanti popoli vorrebbero avere la nostra storia, a costo di avere anche vittime del genocidio…Noi abbiamo questa storia, abbiamo queste vittime, però siamo nel contesto della giustiza. Non sottomettiamo. Non vogliamo espanderci. Rivendichiamo i diritti esistenti. In realtà rivendichiamo i diritti dell’Umanità. Nessuna società ha il diritto di compiere crimini contro l’Umanità, uccidere i morti, e “genocidiare” i popoli. L’esempio dei greci e degli armeni non è locale, non è campanilista, è paradigmatico. Cioè tutti i popoli che cercano di riconoscere i genocidi di cui sono stati vittime, adoperano sempre la stessa parola, che è stata inventata in seguito alle nostre sofferenze, ai nostri eventi, perché il Kemalismo ha cercato di annientarci. Ha cercato ma non ce l’ha fatta. Ed ora per tutti coloro che credono che non possiamo superarlo, non dimenticate che l’Ellenismo è quello che è in grado di porre una parentesi nei quattrocento anni di occupazione. È capace di superare questa barbarie e di essere ancora qui a dare il suo contributo. È capace di sollevare la memoria del futuro, per mostrare agli altri popoli che colui che offre all’Umanità, appartiene digià al futuro. Coloro che cercano di uccidere il futuro, di uccidere gli uomini – che avrebbero dovuto essere ora insieme a noi – appartengono al passato e cercano con il presente di porre un segno. Non riusciranno a lasciare nessun segno, perché non hanno le fondamenta. Le fondamente dell’Umanità si basano su uomini che si offrono. L’Ellenismo del Ponto, l’Armenicità sono segni di offerta. Non dovete sentirvi addolorati. Non dovete pensare che le cose non possono cambiare. Al contrario. Il fatto che siate qui dimostra che coloro che vollero cambiare radicalmente le cose e sterminarci, non ci riuscirono e non ci riusciranno mai. Perché ora pian piano anche le vittime, anche i sopravissuti imparano la strategia, imparano come resistere, come rivendicare ed essere ancora qui come protezione, come scudo. Voi che siete i sopravissuti, che siete i discendenti dei vostri antenati siete gli scudi dell’Umanità, siete i Giusti dell’Umanità, che proteggono gli altri perché hanno superato persino il genocidio. Sono rari i popoli che possono dire che sono arrivati a di là del “genocida” e sono ancora qui dopo la sua morte. Quindi poiché avete cominciato tutti con “ Cristo è risorto”, vorrei semplicemente finire con “In verità è risorto”.
    Grazie tante.



    read more "Οι Δίκαιοι του Ποντιακού Ελληνισμού "

    Εν αρχή το τέλος


    Εν αρχή το τέλος
    Ν. Λυγερός

    Αυτό που έχει σημασία είναι τι κάνουμε προς το τέλος. Στον Ελληνισμό όλα αρχίζουν από το τέλος. Είναι: εν αρχή το τέλος. Αυτό σημαίνει πρακτικά: εν αρχή ο θάνατος. Γιατί, άμα δεν καταλάβουμε τι σημαίνει ο θάνατος, πεθαίνουμε πριν ζήσουμε. Άμα καταλάβουμε τι σημαίνει ο θάνατος, καταλαβαίνουμε, επειδή είμαστε ένας λαός του χρόνου, ότι μετά την αίσθηση αυτού του θανάτου, αρχίζει η μνήμη. Όταν μετά αποφασίζω να συνεχίσω, αρχίζει η μη λήθη και τότε μπαίνω στην αλήθεια. Έχει ενδιαφέρον, άμα το συνδυάσουμε αυτό ακόμα και χριστιανικά, ότι όταν μιλάμε για το φως και το μονοπάτι, δεν εξηγούμε πού ακριβώς είναι το φως. Άρα το μονοπάτι είναι λίγο πιο δύσκολο. Αλλά αυτό που ξέρουμε πάντως, είναι ότι, αν το πιστεύουμε αυτό το φως, δεν θα μείνουμε στο σκοτάδι. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι, ακόμα κι όταν είμαστε μέσα στο σκοτάδι και πιστεύουμε στο φως, μπορούμε να ανάψουμε το κερί. Όποια και να είναι η δυσκολία που περνάμε, αυτό που έχει σημασία είναι η συνέχεια. Κι αν το σκεφτούμε ορθολογικά, τι κάνουμε το Πάσχα με την Ανάσταση και το φως, θα δούμε ότι αρχικά είναι τριπλό το κερί που θυμίζει τον τρικέφαλο χρόνο και βέβαια την τριάδα. Στην συνέχεια, εμείς έχουμε μόνο ένα κερί, και αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι μόλις το ανάβουμε αρχίζει να πεθαίνει. Αλλά στο ενδιάμεσο το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να ανάψουμε τον άλλον. Άμα το σκεφτούμε ορθολογικά είναι ότι του δίνουμε την δυνατότητα να πεθάνει κι αυτός. Αυτή είναι η συνέχεια. Και για αυτό όταν γίνεται μια γενοκτονία, προσπαθούν να κάνουν ακριβώς το αντίθετο: όχι μόνο να σκοτώσουν τους ζωντανούς, αλλά να μην υπάρχουν ούτε οι επόμενοι. Για μας λοιπόν αυτό που έχει σημασία και στο "αγάπα τον πλησίον σου", δεν είναι αυτός που είναι κοντά σου μόνο χωρικά, αλλά αυτός που είναι κοντά σου χρονικά, που σημαίνει ότι παίζουμε μετά με τον προηγούμενο και με τον επόμενο. Όταν συνειδητοποιούμε ότι είμαστε ο επόμενος του προηγούμενου και ο προηγούμενος του επόμενου, τότε καταλαβαίνουμε ότι δεν είμαστε εμείς , καταλαβαίνουμε ότι είμαστε οι άλλοι και σιγά-σιγά οι άλλοι άλλοι. Όταν μπαίνουμε σε αυτό το πλαίσιο, τότε μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει συνέχεια. Γιατί αυτό που μας ενδιαφέρει είναι πώς θα ζήσουν οι άλλοι. Έτσι κατανοούμε ότι το ατομικό δεν έχει νόημα. Κι αν ο Ελληνισμός υπάρχει ακόμα και τώρα, είναι επειδή τα βλέπει τα πράγματα σφαιρικά, ολικά, ολιστικά ποτέ ατομικά. Άρα σε εμάς ανήκει η επιλογή: ελευθερία ή θάνατος. Σε εμάς ανήκει η επιλογή της συνέχειας και σε κανέναν άλλον.



    All'inizio la fine
    N. Lygeros
    Traduzione: Lucia Santini

    Quello che ha importanza è ciò che facciamo verso la fine. Nell’Ellenismo tutto comincia dalla fine. È: all’inizio la fine. Questo significa in pratica: all’inizio la morte. Perché, se non comprendiamo cosa significa la morte, muoiamo prima di vivere. Se comprendiamo cosa significa la morte, comprendiamo, poiché siamo un popolo del tempo, che dopo la percezione di questa morte, comincia la memoria. Quando poi decido di continuare, comincia il non oblio e in quell’istante entro nella verità. È interessante, se poi colleghiamo quanto detto anche al cristianesimo, constatare che quando parliamo della luce e del sentiero, non spieghiamo dove di preciso si trovi la luce. Quindi il sentiero è un po’ più difficoltoso. Ma una cosa sappiamo di certo, ed è che, quando crediamo in questa luce, non rimarremo nel buio. La cosa più impressionante è che, anche quando siamo nel buio e crediamo nella luce, possiamo accendere una candela. Qualunque siano le difficoltà in cui ci troviamo, quello che ha importanza è la continuità. E se analizziamo razionalmente, cosa facciamo a Pasqua nel rito della Resurrezione e della luce, vedremo che all’inizio la candela è triplice e ricorda la divinità del tempo tricefalo e chiaramente la trinità. Poi mentre ognuno di noi ha solo una candela, la accendiamo e la cosa interessante è che appena l’accendiamo comincia a morire. Ma nel frattempo la prima cosa che facciamo è accendere la candela dell’altro. Se analizziamo questo razionalmente ne segue che anche all’altro gli diamo la possibilità di morire. Questa è la continuità. Per questo quando si consuma un genocidio, cercano di fare l’esatto contrario: non solo cercano di uccidere i vivi, ma impediscono anche che ci siano i successori. Per noi dunque ciò che ha importanza nel comandamento “ama il prossimo tuo”, il prossimo non è colui che è vicino localmente, ma colui che è vicino nel tempo, il che significa che saremo in relazione sia con il predecessore che col successore. Quando ci renderemo conto che siamo il successore del predecessore ed il predecessore del successore, allora comprendiamo che non siamo noi, comprendiamo che siamo gli altri e pian piano gli altri degli altri. Quando entriamo in questo contesto, allora possiamo dire che c’è continuità. Perché quello che ci interessa è come vivranno gli altri. Così comprendiamo che l’individualità non ha senso. E se l’ellenismo esiste ancor oggi, è perché vede le cose in maniera sferica, olistica e mai individualmente. Quindi la scelta ci appartiene: libertà o morte. La scelta della continuità appartiene solamente a noi e a nessun altro.

    read more "Εν αρχή το τέλος "

    Thursday, September 25, 2014

    Αν είσαι πολύ νομοταγής


    Αν είσαι πολύ νομοταγής
    Ν. Λυγερός

    Αν είσαι πολύ νομοταγής
    να προσέχεις περισσότερο
    γιατί θα είσαι ιδανικός στόχος
    για ένα αυταρχικό σύστημα
    αφού θα σε χειραγωγήσει
    ακόμα πιο εύκολα
    από κάποιον άλλον
    κι όταν θα σου ζητήσει
    να υπακούσεις στους νόμους
    εσύ θα το ακολουθήσεις
    δίχως να παρακολουθήσεις
    το σύνολο των κινήσεων
    και θα βρεθείς
    τουλάχιστον συνεργάτης
    μιας καταστροφής
    που μπορεί να διαπράξει
    και έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας
    για να επιβάλλει
    το σύστημά της.


    read more "Αν είσαι πολύ νομοταγής "

    Οι τέλειοι δάσκαλοι


    Οι τέλειοι δάσκαλοι
    Ν. Λυγερός

    Οι τέλειοι δάσκαλοι
    επανέρχονται μαζί μας
    γιατί αντιλαμβάνονται
    ότι ο ρόλος τους
    δεν τελειώνει μόνο
    με την ανάπτυξή τους
    αλλά με την αναδίπλωση
    και την ανακατανομή
    κι όχι της μοιρασιάς
    της συλλογικής αγάπης
    που αλλάζει τα πάντα
    όταν υπάρχει θέληση
    κι εμπιστοσύνη
    των μαθητών
    για το έργο τους
    που συνεχίζει
    δίχως παύση
    όπου και να βρίσκονται
    αφού η Ανθρωπότητα
    πρέπει να βοηθηθεί
    για να εξελιχθεί.

    read more "Οι τέλειοι δάσκαλοι "

    Οι σταγόνες των παιδιών


    Οι σταγόνες των παιδιών
    Ν. Λυγερός

    Οι σταγόνες των παιδιών
    απέναντι στις φωτογραφίες
    και την σωρό των παπουτσιών
    έδειχναν ότι η βαρβαρότητα
    δεν έχει καμιά δικαιολογία
    όταν φτάνει στο σημείο
    να καταστρέφει, να τεμαχίζει
    τις χούφτες ζωής της αθωότητας
    δίχως κανένα ίχνος ελέους
    επειδή δεν ήθελε να υπάρχουν
    ούτε στο μέλλον τα θύματα
    κι όχι μόνο στο παρόν
    και κάθε βλέμμα σε κοιτάζει
    λες και ήθελε να καταλάβει
    γιατί δεν μπόρεσε να ζήσει
    δίχως να γίνει θύμα
    εγκλήματος κατά της Ανθρωπότητας.



    The droplets of the children
    N. Lygeros
    Translated from the Greek by Panayiotis Diamadis

    The droplets of the children
    facing the photographs
    and the pile of the shoes
    illustrated that barbarity
    has no excuse
    when it reaches the point
    of destroying, of cleaving
    the handfuls of innocent life
    without a hint of mercy
    because they did not want it to exist
    without in the future the victims
    and not only in the present
    and every look is watching you
    as if it wanted to understand
    why it could not live
    without becoming a victim
    of a crime against Humanity.

    read more "Οι σταγόνες των παιδιών "

    History doesn’t start with genocide


    History doesn’t start with genocide
    N. Lygeros

    History doesn’t start with genocide
    but a long time before
    so stop defining yourself
    only by this event
    because its reality
    comes from this
    and if we were victims
    it’s exactly due to history
    that’s why genociders
    have decided to eliminate
    all our people
    to avoid Time
    and Humanity
    to destroy our lives
    but we are still here.



    Η ιστορία δεν αρχίζει με την γενοκτονία
    Ν. Λυγερός
    Μετάφραση από τα αγγλικά: Αθανασία Τσαντίδου

    Η ιστορία δεν αρχίζει με την γενοκτονία
    αλλά πολύ καιρό πριν
    οπότε σταμάτα να προσδιορίζεις τον εαυτό σου
    μόνο μ’ αυτό το γεγονός
    γιατί η πραγματικότητά του
    προέρχεται απ’ αυτό
    και αν ήμασταν θύματα
    είναι ακριβώς λόγω της ιστορίας
    γι’ αυτό οι γενοκτόνοι
    έχουν αποφασίσει να εξαλείψουν
    όλο το λαό μας
    για να αποφύγουν το Χρόνο
    και την Ανθρωπότητα
    για να καταστρέψουν τις ζωές μας
    αλλά εμείς είμαστε ακόμη εδώ.

    read more "History doesn’t start with genocide "

    Το τσάι του δράκου

    Ν. Λυγερός

    Το τσάι του δράκου
    είναι που προστάτεψε
    τη Φωτεινή
    από το φαρμάκι
    της γενοκτονίας
    γιατί κατάφερε
    να επιζήσει
    και να νικήσει
    τους γενοκτόνους
    με τις γνώσεις
    των γραμμάτων
    των σιδερένιων
    που έμαθε
    ψιλαφίζοντας
    τα ίχνη
    της σφραγίδας
    που έσταζε
    από το χιόνι
    που είχε φάει
    όσο πετούσε
    από τον ουρανό.

    Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=16983&l=gr
    read more "Το τσάι του δράκου"

    Και στη θάλασσα ερήμου

    Ν. Λυγερός

    Και στη θάλασσα ερήμου
    μπορείς να φανταστείς
    τους ανθρώπους των βιβλίων
    αφού ανήκουν στο μέλλον
    που δεν έγινε ακόμα
    αλλά που υπάρχει
    ήδη στη σκέψη μας
    αφού γράφουμε
    για τους αγέννητους
    όχι μόνο τα θύματα
    των γενοκτονιών
    αλλά τους επόμενους
    που προετοιμάζουμε
    για την επανάσταση
    ενάντια στη βαρβαρότητα.

    Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=16948&l=gr
    read more "Και στη θάλασσα ερήμου"

    Wednesday, September 24, 2014

    Garde en mémoire


    Garde en mémoire
    N. Lygeros

    Garde en mémoire
    l'histoire de l'Humanité
    pour ne pas te laisser
    submerger par la barbarie
    des horreurs des génocides
    car nous devons lutter
    encore et encore
    sans relâche
    si nous désirons vraiment
    vivre libres et unis
    tout en protégeant
    les innocents et les victimes
    des tortures et des atrocités
    afin de suivre
    les valeurs diachroniques
    de notre essence
    sinon nous risquons
    de tomber dans l'oubli
    avant même de mourir.

    read more "Garde en mémoire "

    Ηλιόλουστη μέρα

    Ν. Λυγερός

    Ηλιόλουστη μέρα
    μετά την επέτειο
    της γενοκτονίας
    ήρθε να δικαιώσει
    τον αγώνα
    των θυμάτων
    και των δικαίων
    για να νιώσουν
    τη δικαιοσύνη
    που δεν ξεχνά
    κανένα έγκλημα
    κατά της Ανθρωπότητας
    αφού ο δεσμός
    έχει ολοκληρωθεί
    κι αντιστέκεται ήδη
    στη βαρβαρότητα
    με τις πράξεις
    και τα επιτεύγματα
    της ανθρωπιάς
    του Χρόνου.

    Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=16928&l=gr
    read more "Ηλιόλουστη μέρα"

    Στολές και λάβαρα

    Ν. Λυγερός

    Στολές και λάβαρα
    δίπλα στις σημαίες
    γέμισαν την Βουλή
    για να γίνει ορατή
    η παρουσία του Ελληνισμού
    στο κέντρο της Πολιτείας
    έτσι ώστε τα θύματα
    και οι δίκαιοι
    να βρίσκονται
    στον ίδιο χώρο
    όπου ο Χρόνος
    έγραψε ιστορία
    και πρόσθεσε
    την αναγνώριση
    των γενοκτονιών
    ως καθήκον
    και αναφορά
    προς την Ανθρωπότητα.

    Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=16927&l=gr
    read more "Στολές και λάβαρα"

    Friday, September 19, 2014

    "Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων, Αρμενίων κι Ασσυρίων". Πολιτειακή Βουλή της Νέας Νότιας Ουαλίας. Sydney. "Memory day of the Genocide of Greeks, Armenians and Assyrians". Parliament of NSW. Sydney. 16/09/2014


    read more ""Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων, Αρμενίων κι Ασσυρίων". Πολιτειακή Βουλή της Νέας Νότιας Ουαλίας. Sydney. "Memory day of the Genocide of Greeks, Armenians and Assyrians". Parliament of NSW. Sydney. 16/09/2014"

    Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας Στη Βουλή της Νέας Νότιας Ουαλίας

    «Νικήσαμε τα σχέδια των γενοκτόνων επειδή είμαστε εδώ και τους θυμίζουμε τα εγκλήματά τους». Αυτό ήταν το βασικό μήνυμα του κύριου ομιλητή καθηγητή Νίκοy Λυγερoύ στην εκδήλωση Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, της Μικράς Ασίας και της ανατολικής Θράκης στην Πολιτειακή Βουλή την Τρίτη το βράδυ.

    Από πολλές πλευρές, η εκδήλωση ήταν ιστορικής σημασίας. Ήταν το αποτέλεσμα συνεργασίας πολλών σωματείων της ομογένειας: ΑΧΕΠΑ ΝΝΟ και ΝΖ (κύριος χορηγός της επίσκεψης του καθηγητή), της Ποντιακής Ένωσης «Ποντοξενιτέας», της Ποντιακής Αδελφότητας «Παναγία Σουμελά» και του Ποντιακού Συλλόγου Wollongong «Διογένης».

    «Η ισχύς εν τη ενώσει» ήταν το κύριο μήνυμα της βραδιάς, τόσο από τους διοργανωτές όσο κι από τους ομιλητές. Ο κ. Λυγερός έδωσε έμφαση στην σημασία της ένωσης των θυμάτων -είτε αυτοί είναι Έλληνες, είτε Αρμένιοι, είτε Ασσύριοι, είτε Εβραίοι. Γι' αυτό ήταν τόσο σημαντική η παρουσία του Εβραϊκού Συμβουλίου ΝΝΟ (NSW Jewish Board of Deputies), της Ασσυριακής Παγκόσμιας Συμμαχίας (Assyrian Universal Alliance), και της Αρμενικής παροικίας του Σίδνεϊ.

    «Σκοπός των γενοκτόνων είναι η εξαφάνιση των θυμάτων, η παύση της συνέχειας των Ελλήνων, των Αρμενίων, των Ασσυρίων, των Εβραίων και άλλων» συνέχισε ο καθηγητής Λυγερός. «Να αρνηθούν σε αυτούς που δεν γεννήθηκαν ακόμα το δικαίωμα στη ζωή. Γι' αυτό πρέπει να επιμείνουμε να απαιτούμε την αναγνώριση των Γενοκτονιών απ' όλα τα κοινοβούλια της Αυστραλίας».


    Μιλώντας για την επίσκεψή του στο Εβραϊκό Μουσείο του Σίδνεϊ, ο κ. Λυγερός τόνισε τη σημασία τέτοιων εγκαταστάσεων για τη συνέχεια της ιστορικής μνήμης, της συνέχειας των λαών που υπέστησαν γενοκτονία. Δήλωσε μάλιστα ότι θα πρέπει να δημιουργηθεί παρόμοιο μουσείο στο Σίδνεϊ για όλες τις γενοκτονίες, για να μην ξεχνάμε, για να μην επαναληφθούν τέτοια γεγονότα.

    Ο τελετάρχης Δρ Παναγιώτης Διαμάντης (Πολιτειακός Γραμματέας της ΑΧΕΠΑ ΝΝΟ-ΝΖ και Λέκτορας Μελετών Γενοκτονιών στο Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας του Σίδνεϊ (UTS) άνοιξε την εκδήλωση με τη φράση του Πυθαγόρα «ΤΑΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥΣ ΜΗ ΒΑΔΙΖΕΙΣ», μην πηγαίνεις από τους εύκολους δρόμους.

    Στους χαιρετισμούς τους, ο κ. David Clarke MLC (Υφυπουργός Δικαιοσύνης, Φιλελεύθερο Κόμμα) κι ο Αιδ. Fred Nile MLC (Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα) τόνισαν την αντιμετώπισή τους με απειλές, πιέσεις και απόπειρες δωροδοκίας εκ μέρους των τουρκικών Αρχών στην Άγκυρα και στην Αυστραλία. Οι δύο ένθερμοι υποστηρικτές της ομογένειας, που πρωτοστάτησαν στην επίσημη αναγνώριση των γενοκτονιών των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων από τη Βουλή της ΝΝΟ τον Μάιο του 2013, ξανατόνισαν τη σημασία της ενότητας των λαών εναντίον των γενοκτόνων, ειδικά σήμερα που έχει ξεκινήσει νέο κύμα γενοκτονικών πράξεων εναντίον των Ασσυρίων και των Αρμενίων σε Συρία και Ιράκ.

    Ο Αιδ. Fred Nile MLC δήλωσε στο ακροατήριο την περηφάνιά του για τη φωτογραφία της Ιεράς Μονής της Παναγίας Σουμελά Τραπεζούντας που διακοσμεί το γραφείο του στο κοινοβούλιο της ΝΝΟ, την οποία τη δώρισαν πέρυσι οι Ποντιακοί σύλλογοι της ΝΝΟ.

    Χαιρετισμό επίσης απεύθυνε κι ο Γενικός Πρόξενος της Ελληνικής Δημοκρατίας στο Σίδνεϊ, Δρ Σταύρος Κυρίμης. «Αυτή είναι η υποχρέωσή μας προς την Ανθρωπότητα, να θυμίζουμε τις αξίες του Δυτικού Πολιτισμού: αποδοχή της διαφοράς, ανθρώπινα δικαιώματα, δημοκρατία».

    Παρουσιάζοντας τον κ. Λυγερό, ο τελετάρχης διάβασε ένα από τα ποιήματα του καθηγητή, γραμμένο κατά την ολιγοήμερη διαμονή του στο Σίδνεϊ. Έχει τίτλο «Οι δύο αναγνωρίσεις», το οποίο συνοψίζει τα μηνύματα του καθηγητή Λυγερού.

    Οι δύο αναγνωρίσεις
    από τις αυστραλιανές Πολιτείες
    των γενοκτονιών μας
    είναι πράξεις ουσίας
    κι όχι μόνο κινήσεις
    κι είναι σημαντικό
    να σκεφτούμε μαζί
    ότι είναι βήματα
    της Ανθρωπότητας
    κι όχι μόνο των ανθρώπων
    έτσι κι εσύ που συμμετέχεις
    σε αυτόν τον αγώνα
    αγωνίσου σκληρά
    μετά τη χαρά σου
    για να βοηθήσεις
    και τις άλλες
    να συντονιστούν
    για να πετύχουμε
    το στόχο μας.

    Ο κ. Γιάννης Θεοδωρίδης, εκ μέρους της Επιτροπής Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων, ευχαρίστησε τον «Δάσκαλο» για την ομιλία του και του παρουσίασε ένα αναμνηστικό -ένα αυθεντικό boomerang. Την εκδήλωση την άνοιξαν και την έκλεισαν οι Χριστόφορος Σκεντερίδης και Ευθύμης Αυγετίδης με Ποντιακούς σκοπούς στη λύρα.

    Σημαντικές Παρουσίες
    Η Δημοτικός Σύμβουλος κ. Esta Paschalidis-Chilas (Canterbury City Council), ο Δημοτικός Σύμβουλος κ. Petros Kalligas (Rockdale City Council), ο αντιπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ.κ. Στυλιανού, κ. Δημήτρης Κυπριώτης, ο αντιπρόεδρος της Διακοινοτικής Επιτροπής της Αρχιεπισκοπής, κ. Αποστόλης Τσάνης, τα στελέχη της ΑΧΕΠΑ ΝΝΟ-ΝΖ, Γιάννης Θεοδωρίδης και Νίκος Λαμπρόπουλος, ο πρόεδρος των Κ300, κ. Ανδρέας Κωστόπουλος, τα στελέχη του Συλλόγου Ελληνο-Αυστραλών Εκπαιδευτικών Δημήτρης Καμετόπουλος και Χαρούλα Θεμιστοκλέους, η γραμματέας του Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών, κ. Έφη Σαμαρά, ο πρόεδρος της Πανθρακικής Αδελφότητας ΝΝΟ, κ. Χρήστος Παζαρίδης, ο ταμίας της Παμμακεδονικής Ένωσης κ. Κωνσταντίνος Ταγαρούλιας και ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ποντιακών Συλλόγων Αυστραλίας, κ. Παναγιώτης Στεφανίδης.
    read more "Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας Στη Βουλή της Νέας Νότιας Ουαλίας"

    Tuesday, September 16, 2014

    Η νίκη ενάντια στους γενοκτόνους

    Ν. Λυγερός

    Όταν σκεφτόμαστε ακόμα και αντικειμενικά ένα λαό που έχει υποστεί μια γενοκτονία λόγω βαρβαρότητας δεν αντιλαμβανόμαστε εκείνη τη στιγμή ότι νίκησε τους γενοκτόνους. Διότι όσες προσπάθειες κι αν έκαναν τόσα χρόνια δεν κατάφεραν να εξοντώσουν όλα τα θύματα και παρέμειναν οι επιζώντες που λειτουργούν ως μάρτυρες για την κατηγορία, και την καταδίκη της γενοκτονίας. Δεν βλέπουμε αμέσως ότι πρόκειται για μια ήττα των γενοκτόνων που δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν την εσχάτη λύση. Και μετά από δεκαετίες οι οικογένειες των επιζώντων συνεχίζουν το έργο της μνημοσύνης και παλεύουν ενάντια στη γενοκτονία της μνήμης. Έτσι η ύπαρξή μας αποτελεί μια αντίσταση κι όχι μόνο μια θυσία. Αλλά επιπλέον δείχνει ότι ο γενοκτόνος δεν τα κατάφερε να διαπράξει ένα τέλειο έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας έτσι ώστε να μην υπάρχει κανένα ίχνος της πράξης και στη συνέχεια καμία κατηγορία και καταδίκη. Οι επιζώντες λειτουργούν ως αθάνατοι σελιδοδείκτες μαζί με τους Δίκαιους για να μην ξεχάσουμε καμία σελίδα της ιστορίας της Ανθρωπότητας. Έτσι οι γενοκτόνοι συνεχίζουν να έχουν προβλήματα και μετά το έγκλημά τους, γιατί τα θύματα δεν γενοκτονήθηκαν όλα, γιατί ο λαός δεν αφανίστηκε, γιατί η δικαιοσύνη δεν ξέχασε το Χρόνο. Γι’ αυτό το λόγο, ενώ θα έπρεπε να είμαστε όλοι νεκροί, συνεχίζουμε το έργο της αντίστασης για να μη σβήσει τίποτα από το παρελθόν και σκιστούν σελίδες της Ιστορίας μας. Πρέπει λοιπόν από τη λύπη της επετείου να βρούμε το κουράγιο και να αναδείξουμε τη χαρά της ζωής αλλά και την νίκη της ζωής. Γιατί γι’ αυτό πρόκειται. Η γενοκτονία δεν είναι ένα τελικό σημείο αλλά ένας δεσμός που μας ενώνει με την Ανθρωπότητα. Κι η ύπαρξή μας μετά από τα γεγονότα του αφανισμού είναι βέβαια μια νίκη κατά των γενοκτόνων που ακόμα και με βαρβαρότητα δεν πέτυχαν τον σκοπό τους.


    read more "Η νίκη ενάντια στους γενοκτόνους"

    Thursday, September 11, 2014

    Armenia praises Greece for law banning denial of genocide

    Armenia on Wednesday praised Greece for approving a law banning the denial of genocide as Yerevan calls for the massacre of Armenians during World War I in present-day Turkey to be internationally recognised as genocide.

    "Armenia welcomes the adoption of a bill on September 9 by the Greek parliament, which criminalises the denial of genocides,» Armenian Foreign Minister Edward Nalbandian said in a statement.

    "The adoption of this bill... is an important step towards the prevention of genocides and other heinous crimes against humanity,» he added.

    After a year of debates, the Greek parliament on Tuesday passed a new law that punishes those denying or praising the Holocaust, genocide and war crimes against humanity.

    Armenia has long sought for 1915 massacres by the Ottoman Empire in which it says up to 1.5 million people were killed to be internationally recognised as genocide.

    Turkey has fiercely rejected the term, arguing that 300,000 to 500,000 Armenians and at least as many Turks died in civil strife when Armenians rose up against their Ottoman rulers and sided with invading Russian troops.
    read more "Armenia praises Greece for law banning denial of genocide"

    Wednesday, September 10, 2014

    Εφαρμογή της θεωρίας Δεσμών στη Γενοκτονία


    Εφαρμογή της θεωρίας Δεσμών στη Γενοκτονία
    Ν. Λυγερός

    Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στις μελέτες της Γενοκτονίας είναι η θέση της ιστορίας και των ιστορικών. Και ο λόγος είναι απλός. Η ιστορία αρχίζει μετά το γεγονός και οι ιστορικοί ασχολούνται με την ιστορία του μετά. Έτσι δεν έχουμε στοιχεία για την ιστορία του πριν. Και το ερώτημα μετατρέπεται στο εξής: Ποιος γράφει την ιστορία του πριν και ποιος τη μελετά; Η απάντηση είναι η στρατηγική και οι στρατηγιστές. Συνεπώς μια ολική ανάλυση της Γενοκτονίας πρέπει να έχει στοιχεία και από ιστορία και από στρατηγική. Έτσι εμφανίζεται και η απαίτηση νοητικών σχημάτων που ανήκουν στη στρατηγική. Σ’ αυτό το πλαίσιο, είναι απαραίτητο επίσης να διαχωριστεί η έννοια του πολέμου από την έννοια της Γενοκτονίας, αφού δεν λειτουργεί σε αυτό το πλαίσιο. Έτσι πρέπει τα νοητικά σχήματα να μην είναι εξ ολοκλήρου στρατιωτικά, ενώ είναι στρατηγικά. Σε αυτό το πεδίο έρχονται διάφορες θεωρίες να ενισχύσουν τα εργαλεία της μελέτης. Μερικές από αυτές είναι η θεωρία γραφημάτων, η θεωρία κόμβων και η θεωρία Δεσμών. Η κωδικοποίηση της Γενοκτονίας μέσω της θεωρίας γραφημάτων, μπορεί να είναι αποτελεσματική για τα διαγράμματα της ροής, αλλά δεν επαρκεί για μια ολική ανάλυση. Διότι μια Γενοκτονία δεν είναι ένα σύνολο περιπτώσεων, δεν είναι μια περιπτωσιολογία ούτε η γενίκευσή της. Όπως μια πολλαπλότητα δεν είναι απλώς το σύνολο των μερών της, διότι έχει και μια δομή που δεν ενσωματώνεται μέσα στην τοπική ανάλυση. Αντιθέτως η θεωρία Δεσμών είναι εξ ολοκλήρου από τη φύση της ολική, όπως είναι η θεωρία κόμβων μόνο που δεν ασχολείται μόνο με ένα αντικείμενο σαν αυτή, αφού ένας δεσμός μπορεί ν’ αποτελείται από πολλά. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε την τοποστρατηγική και τη χρονοστρατηγική ανάλογα αν εξετάζουμε τοπολογικά και χρονικά τις στρατηγικές που ακολούθησαν οι γενοκτόνοι. Διότι όταν εξετάζουμε μόνο και μόνο την γενοκτολογία ως θεματολογία, δεν μπορούμε βέβαια να κάνουμε καμία στρατηγική ανάλυση. Ενώ πρέπει να εξετάσουμε τις δύο πλευρές, όταν θέλουμε πραγματικά να καταλάβουμε και να ερμηνέψουμε τα δεδομένα. Χρειάζεται λοιπόν μια ολική ανάλυση και μία ολιστική προσέγγιση για να δούμε τα αόρατα νοητικά σχήματα της στρατηγικής που θα γράψουν την επόμενη ιστορία. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε επιπλέον να μάθουμε τα χαρακτηριστικά της αρχής μιας διαδικασίας που θα οδηγήσει στην γενοκτονία. Ουσιαστικά με αυτή τη μεθοδολογία μπορούμε να ερμηνεύσουμε ακόμα και τις φάσεις του Stanton, αφού η κωδικοποίηση επιτρέπει την ανάδειξη των νοητικών σχημάτων που τις υποστηρίζουν. Η θεωρία Δεσμών δίνει τη δυνατότητα να εξετάσουμε τη Γενοκτονία ως όλο και όχι να αναλυθεί σε μέρη και περιπτώσεις που την εκφυλίζουν. Έτσι η γενοκτολογία αποκτά ένα νέο αφαιρετικό εργαλείο για να μπορεί να μην είναι απλώς η ιστορία του μετά, αλλά και του πριν για να μπορέσει να αποφύγει αποτελεσματικά περιπτώσεις που θα οδηγούσαν στη γενοκτονία.

    read more "Εφαρμογή της θεωρίας Δεσμών στη Γενοκτονία "

    Monday, September 8, 2014

    Friday, September 5, 2014

    Το Μουσείο της Γενοκτονίας του Sydney


    Το Μουσείο της Γενοκτονίας του Sydney
    Ν. Λυγερός

    Το Μουσείο της Γενοκτονίας του Sydney είναι ένα ζωντανό παράδειγμα του καθήκοντος κάθε λαού εκ μέρους των επιζώντων για τη μνήμη των θυμάτων ενός εγκλήματος κατά της Ανθρωπότητας. Η μουσειολογία του είναι πολύ μελετημένη για να υποστηρίζει χωρίς ποτέ να εκφυλίζει τον αποδεικτικό χαρακτήρα του όλου εγχειρήματος. Διότι ένα Μουσείο Γενοκτονίας δεν είναι ένα απλό μουσείο με την έννοια ότι έχει ν' αποδείξει ιστορικά γεγονότα που αμφισβητούνται από ακραία στοιχεία που δεν αποδέχονται ούτε τα μεγέθη ούτε την ύπαρξη ενός Ολοκαυτώματος. Έτσι κάθε στοιχείο, κάθε αντικείμενο είναι πλαισιωμένο από μια ιστορία που δίνει ιστορικότητα ακόμα και στην προθήκη του. Επίσης σε μακροσκοπικό επίπεδο όλη η δομή του Μουσείου της Γενοκτονίας είναι δημιουργημένη για να φέρει τον ανθρώπινο παρατηρητή στη θέση των ζωών των θυμάτων. Έτσι βλέπει βιωματικά μερικά θεμελιακά στοιχεία και τα θύματα χάνουν την ανωνυμία τους. Δεν μιλάμε πια μόνο για θύματα μ’ έναν αφαιρετικό τρόπο, αλλά για ανθρώπους με ονόματα με μια ιστορία. Ένα ημερολόγιο παραδείγματος χάρη σε μεταφέρει μέσω της γραφής του στην ύπαρξη του χεριού που το έγραψε, για να μείνουν οι σημειώσεις. Έτσι ο καθένας μας που σημειώνει, που μελετά ένα αντικείμενο, μπορεί να φανταστεί πιο εύκολα τι μπορεί να μείνει από όλα αυτά που κάνει όταν κάποιο σύστημα θελήσει να τον καταστρέψει όχι μόνο μέσω ενός εγκλήματος αλλά μέσω μιας Γενοκτονίας. Όταν ο γενοκτόνος δεν θέλει να υπάρχει ούτε ίχνος της ύπαρξης. Όταν η βαρβαρότητα αποφασίζει ότι θα δολοφονήσει ακόμα και το θάνατο για να μην υπάρξει ούτε καν ζωή. Όταν το έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας δεν επιτρέπει ούτε στους αγέννητους να ζήσουν. Το Μουσείο της Γενοκτονίας του Sydney αποδεικνύει επίσης ότι μία χώρα σχετικά νέα που δημιουργεί ακόμα την ιστορία της είναι ικανή να προστατέψει την μνήμη των θυμάτων χωρίς κανένα σύμπλεγμα, γιατί γνωρίζει ότι κάνει το πρέπον. Ο καθένας που βλέπει το μουσείο συνειδητοποιεί την αξία του για την ιστορία όλης της Ανθρωπότητας και της ανθρωπιάς. Διότι το έγκλημα είναι κατά της Ανθρωπότητας κι όχι μόνο ενός έθνους. Γι’ αυτό το λόγο είναι απαραίτητο κάθε λαός που έχει υποστεί μια Γενοκτονία ν’ ακολουθήσει αυτό το παράδειγμα λόγω ανθρώπινης αξιοπρέπειας.



    The Museum of Genocide in Sydney
    N. Lygeros
    Translated from the Greek by Athena Kehagias

    The Museum of Genocide in Sydney is a living example of the duty of each nation by the survivors, in the memory of the victims of a crime against humanity.
    It's museology is well studied in order to support without ever degrading the documentary nature of the whole enterprise.
    Because a Genocide Museum is not just a simple museum, in the sense that, it has to prove historical facts which are challenged by extremists who do not accept neither the size nor the existence of the Holocaust.
    Therefore each element, each object is framed by a story that gives historicity even in the additive.
    Also at a macroscopic level the whole structure of the Museum of Genocide is created in order to bring the human observer in the position of the lives of the victims.
    So he is seeing experientially some fundamental elements, and the victims lose their anonymity. We no longer are just talking about victims in an abstract way, but about people with names and history. A calendar for example takes you through the writing, to the existence of the hand that wrote it, so that the notes may remain.
    So everyone who makes notes,who is studying an object, can easily imagine what can be left behind out of all that he does, when some system will want to destroy him, not only though crime but by the means of a Genocide. When the genocider does not want any trace of existence remaining.
    When barbarism decides to murder even death,so that not be even life would exist.
    When crime against humanity does not allow even the unborn to live.
    The Museum of Genocide of Sydney also proves that a relatively new country that is still creating even its history, is able to protect the memory of the victims without any complex, because it knows that, that is the proper.
    Everyone who sees the museum realizes its value for the history of all humanity and humanism.
    Because the crime is against humanity and not just against one nation.
    For this reason it is essential that every nation which has suffered a genocide to follow this example due to human dignity.



    read more "Το Μουσείο της Γενοκτονίας του Sydney"