Tuesday, June 16, 2015

    World Council of Churches - Statement on the centenary of the genocide of Armenians

    10 June 2015
    World Council of Churches
    EXECUTIVE COMMITTEE
    Etchmiadzin, Armenia
    8-13 June 2015
    Doc. No. 27 rev

    During the centenary year of the Armenian genocide by the Ottoman Empire, the executive committee of the World Council of Churches (WCC) is meeting in this country on 8-13 June 2015, hosted by the Mother See of Holy Etchmiadzin, to honour the martyrs and victims of the genocide. We visit the genocide memorial to remember them and to pray in the name of the risen Lord Jesus Christ. And we celebrate the life of the Armenian nation and the witness of the Armenian church.

    The executive committee recalls the Minute on the 100th Anniversary of the Armenian Genocide adopted by the WCC 10th Assembly in 2013 in Busan. This important action by the 10th Assembly followed many other occasions on which the WCC Commission of the Churches on International Affairs (CCIA) had called for recognition of the Armenian genocide by the United Nations (UN) and by member states, dating back to the 1979 session of the UN Human Rights Commission. The WCC has played a key role over many years in accompanying the Armenian church in speaking out and working for recognition of the genocide, and for appropriate responses to the genocide’s continuing impacts on the Armenian people.

    A minute adopted at the 6th Assembly of the WCC held in 1983 in Vancouver acknowledged that “The silence of the world community and deliberate efforts to deny even historical facts have been consistent sources of anguish and growing despair to the Armenian people, the Armenian churches and many others.” While some continue their efforts to deny or minimize these historical events, the executive committee is greatly encouraged by His Holiness Pope Francis’ public recognition on 12 April 2015 of the mass killing of an estimated 1.5 million Armenians as genocide. We stress that there is a duty on the international community to remember the victims of genocide, in order to heal these historical wounds and to guard against similar atrocities in the future.

    The WCC, with its many member churches, has participated in several events marking the centenary, including the official commemoration of the 100th Anniversary of the Armenian Genocide and canonization of the martyrs in Yerevan, Armenia, on 21-25 April. The WCC and its member churches will continue to participate in the ongoing centennial commemorations this year by the Armenian diaspora, including with the Armenian Church Holy See of Cilicia in Antelias, Lebanon, on 18-19 July. The Executive Committee thanks the many member churches and ecumenical partners around the world that have observed or will observe this ongoing centenary in their own contexts, and that have spoken in recognition of the genocide and in commemoration of its victims. Through these commemorations, we acknowledge that these tragic events occurred, and that they must be named by their right name.

    The Armenian genocide was accompanied in the same historical and political context by genocidal acts against other – mostly Christian – communities of Aramean, Chaldean, Syrian, Assyrian and Greek descent, which have blighted history at the beginning of the 20th century.

    Denial, impunity and the failure to remember such events encourage their repetition. Those who deny or attack the life and dignity of a sister or brother undermine and destroy the humanity of both the victim and themselves. These centennial commemorations should mark the passing of the time when governments remain reluctant to name what occurred one hundred years ago as genocide. We urge all governments to abandon this reluctance.

    In this centenary year, we call the international community, the WCC’s member churches and all people of faith and good will to remembrance, and to re-commit to the prevention of genocide and all crimes against humanity.

    Blessed are you when people insult you, persecute you and falsely say all kinds of evil against you because of me. Rejoice and be glad, because great is your reward in heaven, for in the same way they persecuted the prophets who were before you. (Matthew 5:11-12)

    www.oikoumene.org
    read more "World Council of Churches - Statement on the centenary of the genocide of Armenians"

    Thursday, June 4, 2015

    Νίκος Λυγερός: Ο αγώνας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, αγώνας του πολιτισμού κατά της βαρβαρότητας



    Όταν με το λόγο έχεις καλή σχέση και συνήθως δεν δυσκολεύεσαι να τον αποτυπώσεις ή να τον εκφέρεις, είναι πολύ φυσικό να νιώθεις μια απίστευτη αμηχανία τη στιγμή που πρέπει να προλογίσεις ένα από τα σπουδαία μυαλά και μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες αυτής της χώρας και δεν βρίσκεις τις κατάλληλες λέξεις.


    Γιατί απλά ο Νίκος Λυγερός, καθηγητής Στρατηγικής Ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο της Λυών, ειδικός σύμβουλος στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, τη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας, την Αστυνομική Ακαδημία και τη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, αλλά κι ένας από τους εξυπνότερους ανθρώπους στον πλανήτη, δεν χωράει μέσα σε... λίγες λέξεις.

    Το pontos-news.gr ζήτησε από τον διάσημο Βολιώτη επιστήμονα και δάσκαλο, ο οποίος έχει ασχοληθεί όσο ελάχιστοι μη Πόντιοι και μη πρόσφυγες με το θέμα της Γενοκτονίας των Ελλήνων από τους Οθωμανούς Τούρκους, να μας εξηγήσει μεταξύ άλλων γιατί το ελληνικό κράτος δεν μιλάει για την τραγωδία, τι δεν έχουμε κάνει και δεν έχουμε καταφέρει να αναγνωριστεί η Γενοκτονία, εάν έχει ευθύνη ο οργανωμένος προσφυγικός χώρος και πώς/αν μπορούμε να ζήσουμε μονιασμένοι με τους Τούρκους.

    Διαβάζοντας τις απαντήσεις του μπορεί να υποθέσει κανείς ότι ο Νίκος Λυγερός ίσως θα προτιμούσε να τον συστήσουμε ως Έλληνα και πατριώτη, πάνω και πέρα από κάθε άλλη ιδιότητά του.



    Έχετε ασχοληθεί με το θέμα της Γενοκτονίας των Ποντίων. Έχετε γράψει θεατρικό, ποιήματα, άρθρα κτλ. Έχετε κάποια σχέση με τον Πόντο και ασχοληθήκατε με το θέμα;
    Η ενασχόλησή μου με τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου προέρχεται από τον Ελληνισμό σε συνδυασμό με τα θεμέλια της Ανθρωπότητας και του Χρόνου. Όταν είσαι Έλληνας, ασχολείσαι με τη δικαιοσύνη και τη δικαίωση. Οι Πόντιοι είναι Έλληνες κι έτσι αυτοπροσδιορίζονταν στον Πόντο. Παραδόξως στην Ελλάδα τους κάναμε Πόντιους. Δεν γεννήθηκαν θύματα, έπεσαν θύματα της Γενοκτονίας λόγω του πολιτισμού που αντιπροσώπευαν. Έτσι ο αγώνας μας είναι και αυτός του πολιτισμού που αντιστέκεται στη βαρβαρότητα, είναι η μάχη της Ανθρωπότητας. Δεν γεννήθηκα στον Πόντο, ούτε σε προσφυγική συνοικία, είμαι απλώς Έλληνας και συνεχίζω το έργο των προγόνων μας, για να βοηθήσουμε και να προστατέψουμε τους αθώους.



    Γράψατε ότι «η Γενοκτονία των Ποντίων σε σχέση με τη Γενοκτονία των Αρμενίων ήταν πιο μελετημένη, για να μην αφήσει ίχνη». Θα ήθελα να μας το εξηγήσετε λίγο περισσότερο.
    Στη Γενοκτονία των Αρμενίων οι γενοκτόνοι δεν πρόσεχαν τις επιπτώσεις  των πράξεων τους κι έχουν ένα τεράστιο φωτογραφικό υλικό που λειτουργούσε αρχικά ως αποδεικτικό στοιχείο για τα εγκλήματά τους. Όμως στη συνέχεια κατάλαβαν ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από τους Δίκαιους για να τους κατηγορήσουν. Έτσι, για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου έπεσε γραμμή για να μην υπάρχουν τέτοιου είδους στοιχεία. Ήταν πιο προσεκτικοί οι γενοκτόνοι και πιο αποτελεσματικοί. Γι’ αυτόν το λόγο έκαναν χρήση της τεχνικής του «Λευκού Μακελειού» για να εξοντώσουν τους δικούς μας μέσω των καιρικών συνθηκών και ειδικά του κρύου με το χιόνι.

    Στο παρελθόν επισημάνατε ότι στα σχολικά βιβλία δεν υπάρχουν πραγματικές αναφορές στον Ελληνισμό του Πόντου και ότι ο Έλληνας βλέπει τον Πόντιο «μόνο ως ήρωα ηλίθιων ανεκδότων που ουσιαστικά και ιστορικά προέρχονται από την Τουρκία». Γιατί το ελληνικό κράτος αποφεύγει να μιλήσει για την τραγωδία;
    Το ελληνικό κράτος περιορίζεται στα σύνορά του και δεν ενσωματώνει όλα τα στοιχεία του Ελληνισμού. Έτσι προσπαθεί να προσαρμοστεί στην κοινωνία προσπαθώντας να ξεχάσει το παρελθόν δίχως να αντιληφθεί ότι καταδικάζει και το μέλλον του. Το ελληνικό κράτος προσπαθεί να μιλήσει για φιλία, έτσι η αναφορά στην τραγωδία προκαλεί δυσκολίες. Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτή η στάση δεν λύνει κανένα πρόβλημα, αφού η Γενοκτονία δεν διαγράφεται και δεν παραγράφεται, επειδή είναι έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας.


    Ο Νίκος Λυγερός με μαθητές του στη Γαύδο

    Ποια είναι τα βήματα που δεν έχουμε κάνει ως χώρα για να αναγνωριστεί η Γενοκτονία των Ελλήνων από τους Οθωμανούς Τούρκους;
    Δεν έχουμε ακόμα αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Ασσυρίων, η οποία ανήκει στην Τριάδα γενοκτονιών. Η Ελλάδα έχει το χρέος να κάνει αυτήν την αναγνώριση λόγω ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Επιπλέον αυτό συμβαδίζει με τη στρατηγική των Δίκαιων, αφού η Τριάδα γενοκτονιών αποτελεί ένα όργανο πιο αποτελεσματικό για τη διαδικασία διόρθωσης.

    Εντοπίζετε και λάθη στους χειρισμούς σε αυτό το θέμα από πλευράς οργανωμένου προσφυγικού χώρου;
    Ο προσφυγικός χώρος σπατάλησε πολλά χρόνια, διότι εντάχθηκε στον πολιτικό χώρο του ελληνικού κράτους και διασπάστηκε δίχως να μπορέσει να κρατήσει ένα ενιαίο μέτωπο ενάντια στη βαρβαρότητα της γενοκτονίας της μνήμης. Μόνο τώρα αρχίζει να βλέπει ενωμένα την Τριάδα γενοκτονιών σε διεθνές επίπεδο, διότι πετύχαμε επιτέλους σημαντικές αναγνωρίσεις. Η ανασύνταξη του χώρου είναι θεμιτή για να περάσουμε σε μια άλλη φάση, πιο ορθολογική και στρατηγική.

    «Το Διαχρονικό Πνεύμα του Βυζαντίου» (έργο του Νίκου Λυγερού)

    Είναι δυνατό να πετύχουμε την αναγνώριση της Γενοκτονίας, και εάν ναι, βλέπετε δυνατότητα διεκδίκησης αποζημιώσεων και περιουσιών;
    Όχι μόνο είναι δυνατόν να πετύχουμε την αναγνώριση, αλλά αυτή η πράξη αποτελεί μόνο και μόνο το πρώτο στάδιο της διαδικασίας διόρθωσης. Οι αποζημιώσεις από ασφαλιστικές εταιρείες είναι ήδη μια πραγματικότητα, και όσον αφορά τη διεκδίκηση θα πρέπει να επανεξετάσουμε νομικά τη Συνθήκη του 1930.

    Κάποιοι λένε ότι τα χρόνια πέρασαν και ίσως ήρθε ο καιρός να βάλουμε στην άκρη αυτά τα «παλιά για να προχωρήσουμε στο μέλλον μονιασμένοι με τους Τούρκους». Πιστεύετε ότι είναι δυνατό, και υπό ποιες προϋποθέσεις;
    Οι λαοί πρέπει να λειτουργούν φιλικά, αφού όλοι ανήκουν στην Ανθρωπότητα. Όμως καμία φιλία δεν μπορεί να ξεπεράσει μια μη αναγνωρισμένη γενοκτονία. Κατά συνέπεια, αν θέλουμε πραγματικά να προχωρήσουμε σ’ αυτό το πλαίσιο πρέπει ν’ αρχίσουμε από αυτό το ανθρώπινο επίπεδο, κι όλη η δημοκρατία του κόσμου δεν αλλάζει τίποτα. Διότι το μέλλον χτίζεται μόνο σ’ ένα παρελθόν που είναι ανθρώπινο, αλλιώς δεν περνάμε στο επόμενο στάδιο. Η αναγνώριση της Γενοκτονίας είναι προαπαιτούμενο για να υπάρξει γνήσια φιλία μεταξύ των λαών μας.



    Επισκεφθείτε την προσωπική ιστοσελίδα του Νίκου Λυγερού (http://www.lygeros.org) όπου μπορείτε να διαβάσετε πάνω από 17.000 κείμενά του για θέματα φιλοσοφίας, νοημοσύνης, εκπαίδευσης, μαθηματικών, φυσικής, μυθολογίας, θρησκείας, ιστορίας, αρχαιολογίας, κινηματογράφου, ζωγραφικής, μουσικής, πολιτικής, κοινωνιολογίας, στρατηγικής, οικονομίας, αλλά και για το Ποντιακό Ζήτημα.

    Οι φωτογραφίες είναι ευγενική παραχώρηση του Νίκου Λυγερού για τις ανάγκες της συνέντευξης.

    lygeros.org/Interviews.php
    pontos-news.gr
    read more "Νίκος Λυγερός: Ο αγώνας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, αγώνας του πολιτισμού κατά της βαρβαρότητας"

    Wednesday, June 3, 2015

    Μνημείο αφιερωμένο στη Γενοκτονία των Αρμενίων και στο Λας Βέγκας

    Μνημείο αφιερωμένο στη Γενοκτονία των Αρμενίων και στο Λας Βέγκας.
    Η μακέτα του μνημείου στα χέρια του πρόεδρου της AACS

    Με σταθερά και συντονισμένα βήματα οι Αρμένιοι της Διασποράς συνεχίζουν την παγκόσμια εκστρατεία τους για να κάνουν γνωστή την αλήθεια για τη Γενοκτονία των προγόνων τους από τους Οθωμανούς Τούρκους, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.

    Μόλις χθες, και έχοντας δουλέψει εντατικά τα τελευταία εννέα χρόνια για να πείσουν τις τοπικές Αρχές, μέλη της αρμενικής κοινότητας στο Λας Βέγκας είχαν τη χαρά να παραστούν στην τελετή θεμελίωσης μνημείου αφιερωμένου στη Γενοκτονία των Αρμενίων.

    Το μνημείο θα τοποθετηθεί στο Σάνσετ Παρκ, το μεγαλύτερο πάρκο στην πολιτεία του Λας Βέγκας, το οποίο μάλιστα βρίσκεται σε κομβικό σημείο.

    Παρόντες στην τελετή ήταν περισσότεροι από 1.200 Αμερικανοαρμένιοι, ανάμεσά τους και δεκάδες μέλη της Αμερικανοαρμενικής Πολιτιστικής Ένωσης του Λας Βέγκας (AACS).



    Το έργο στηρίχτηκε από τις αρμενικές εκκλησίες της πολιτείας και οργανισμούς που έχουν ιδρύσει Αρμένιοι της Διασποράς.

    Μέχρι στιγμής έχουν συγκεντρωθεί 200.000 δολάρια για να καλυφθούν τα έξοδα της θεμελίωσης, των εγκαινίων, της συντήρησης του μνημείου αλλά και της έκδοσης βιβλίου που θα αφορά την ιστορία της αμερικανοαρμενικής κοινότητας του Λας Βέγκας από τότε που ιδρύθηκε έως την κατασκευή του μνημείου. Ωστόσο η AACS καλεί τους Αρμένιους να βοηθήσουν ακόμα περισσότερο καταθέτοντας χρήματα σε πλατφόρμα πληθοπορισμού.
    read more "Μνημείο αφιερωμένο στη Γενοκτονία των Αρμενίων και στο Λας Βέγκας"