Friday, November 29, 2013

    Les menaces de la Turquie


    Les menaces de la Turquie
    N. Lygeros

    Les menaces de la Turquie fusent de partout. Elles tentent d'intimider la France, l'Arménie, la Grèce, Chypre, Israël... Cependant leur rayon d'action n'atteint que les poltrons. En effet ce type de comportement est tout à fait diachronique, il date même de l'époque ottomane qui engendre tant de nostalgie à la Turquie actuelle. C'est une habitude qu'elle ne peut s'empêcher d'exprimer envers et contre tous. Il est vrai qu'elle a du mal à accepter que peu à peu tout le monde va non seulement dans le sens de la reconnaissance du génocide des Arméniens mais de plus, ose aller au-delà avec la pénalisation. Par ailleurs, elle ne supporte pas l'alliance de Chypre avec Israël en ce qui concerne les forages dans leurs Z.E.E. De plus, ces derniers ont l'appui des États-Unis et de l'Union Européenne. Et à présent, la Russie pense qu'il serait judicieux d'effectuer des forages dans le sud de la Crète, à savoir dans la Z.E.E. de la Grèce. En tenant compte de tout cela mais aussi du fait que Chypre aura la présidence européenne dans le second semestre de l'année 2012, alors que la Turquie ne reconnaît même pas son existence, il est naturel qu'elle en vienne à parler de geler des relations diplomatiques avec l'Union Européenne. Si même cela fait peur à certains, ils doivent bien prendre conscience que nous sommes à la limite du ridicule politique. Le problème générique de la Turquie, c'est qu'elle n'aime pas avoir tort même si elle est responsable du génocide des Arméniens, des Assyro-Chaldéens et des Pontiques. En ce qui concerne Chypre, la Turquie est responsable de l'invasion de 1974, de l'occupation de 37 % du territoire chypriote qui est désormais européen alors qu'elle a deux résolutions des Nations unies contre. Cependant sans tenir compte de cela, elle a aussi commis l'erreur en 1983 de reconnaître les territoires occupés comme un État indépendant. Depuis, elle s'en mord les doigts sur le plan géostratégique car cela lui engendre des problèmes dans le cadre du conflit du Nagorno-Karabagh. Enfin il y a le problème général des oléoducs et gazoducs qui la préoccupent. Elle ne sait pas comment s'en sortir ou plutôt elle ne veut pas tenir compte des droits de l'homme aussi elle mise sur les poules mouillées qu'elle peut trouver dans différents pays pour augmenter l'impact de ces menaces diplomatiques. C'est bien sûr sans compter sur les défenseurs des droits de l'homme, qui ne se laissent pas intimider si facilement et qui la connaissent bien depuis le temps. Aussi elle tente de monter d'un cran le conflit diplomatique afin d'entraîner avec elle tous ceux qui ont des réflexes prétendument anticonformistes mais qui sont prévisibles même par la diplomatie de l'appareil turc, c'est dire !
    read more "Les menaces de la Turquie "

    De l'assemblée et au Sénat


    De l'assemblée et au Sénat
    N. Lygeros

    L’avenir de la loi sur la pénalisation de la négation des Génocides reconnus par la France, est en train de se jouer entre l'Assemblée et le Sénat. C'est la procédure habituelle. Nous le savons de manière pratique depuis la loi de 2001 sur la reconnaissance du génocide des Arméniens mais aussi sur la première tentative de la loi sur la pénalisation. Cette fois bien sûr, le contenu de la loi est différent et sa nature est générique puisqu'il se positionne par rapport à la France sans spécifier les victimes. Il ne s'agit donc nullement d'une pénalisation spécifique mais d'un point de vue global qui vient compléter un vide juridique. Bien évidemment le contexte est lui aussi différent puisque nous sommes dans une année avec des élections présidentielles. Cependant il ne faudrait pas tomber dans le piège politicien, à savoir qu'il s'agit seulement d'une action qui recherche des voix. Qu'importe, car tous les hommes politiques font la même chose et cela n'intéresse en rien les défenseurs des droits de l'Homme. La seule importance de cette loi c'est son aspect humanitaire. Elle complète ce qui est reconnu, c'est tout. Par ailleurs, elle ne pénalise que les insultes faites à l'encontre de l'Humanité dans son ensemble. De ce point de vue, elle va dans le sens des droits de l'Homme à se protéger contre les bourreaux du passé et les génocideurs de la mémoire du futur. La politisation de cette loi n'est qu'un prétexte pour couvrir des positions partisanes qui se gardent bien de prendre part clairement et ouvertement contre ceux qui bafouent sans se gêner les droits de l'Homme. Les premiers se contentent de dénoncer des manipulations politiciennes alors qu'ils font exactement cela et ainsi laissent le champ libre aux seconds pour agir en toute impunité. Pourquoi le droit ne doit-il pas tenir compte des menaces, des chantages, des hackages de la part de fanatiques, pour montrer la nécessité d'une telle loi. Il est évident que la loi sur la reconnaissance du génocide demeure essentiellement symbolique tant qu'elle n'est pas complétée par la mise en place d'une procédure qui la renforce et la rende effective et efficace contre de tels agissements qui sont naturellement coordonnés par l'appareil génocidaire. Nous avons donc d'une part des états organisés pour continuer à nier l'existence de génocides et d'autre part des états dépourvus de stratégie des droits de l'Homme sous prétexte de permettre un dialogue neutre entre les deux parties. Or nous savons bien que rester neutre vis-à-vis du bourreau et de la victime, du génocideur et du génocidé, correspond toujours à prendre le parti du criminel. Sans l'intervention des justes, que peuvent attendre les survivants et les victimes ? Comment oserons-nous les regarder si nous n'effectuons pas notre devoir de mémoire ? Que diront-ils de notre dignité humaine ? Voilà les questions qui importent !
    read more "De l'assemblée et au Sénat "

    Tuesday, November 26, 2013

    Du droit au devoir


    Du droit au devoir
    N. Lygeros

    Il est certes important de travailler pour la reconnaissance du génocide des Arméniens, mais il faut réaliser que ce but n'est pas une fin en soi. La reconnaissance n'est que la première étape du processus de réparation. Aussi sans le passage à la pénalisation nous n'obtenons qu'un résultat théorique qui n'a aucun impact sur le plan pratique. Ceci signifie donc que nous ne luttons aucunement contre la propagande turque qui ne cesse de travailler dans le sens du génocide de la mémoire. En effet celle-ci non seulement conteste l'existence même du génocide des Arméniens, mais accuse ces derniers d'avoir commis un tel crime. Tant que nous n'adopterons qu'une position neutre et passive sur le sujet de la pénalisation, nous ne participerons pas réellement à ce conflit de la mémoire. Notre positionnement ne doit pas être extrême, il doit simplement suivre la logique de la justice ; aussi cette dernière doit exister dans le cadre prévu par la Charte des Nations Unies de 1948. Et le seul moyen d'aller au-delà mais dans le même sens, c'est la pénalisation de la négation. C'est le chemin qui a été suivi par la Belgique et la Suisse, qui ne peuvent être accusées d'institutions extrémistes dans le domaine des droits de l'Homme. Il s'agit donc d'une réalité historique et effective qui n'a rien d'utopique. C'est un droit qui se transforme en devoir dans le sens où il ne concerne pas uniquement notre présent mais aussi le passé d'un peuple qui a subi un crime contre l'Humanité. Ainsi il ne faut pas voir cette pénalisation comme la mise en place d'une situation conflictuelle. Ce n'est pas non plus une prise de position partisane. Après tout, il suffit à l'état génocideur d'accepter son passé pour neutraliser l'effectivité de la pénalisation. Cette dernière représente un devoir que nous avons en tant que Justes de venir en aide aux victimes et aux survivants. Car nous ne pouvons les laisser se faire insulter en prétextant une prétendue neutralité de notre part. Dans le cadre d'un génocide, être neutre, c'est être coupable de collaboration, peu importe que celle-ci soit passive ou active. L'essentiel c'est d'être digne sur le plan humain et cela n'est pas possible sans la condamnation des bourreaux qui continuent après tant de décennies, à insulter les victimes. La liberté n'a de sens que lorsqu'elle ne bafoue pas celle de l'autre. La liberté de parler n'a de sens que lorsqu'elle ne constitue pas une insulte. La pénalisation n'a de sens, quant à elle, que lorsqu'une victime est insultée et ses droits sont bafoués. La pénalisation est donc la liberté du juste, rien de moins, rien de plus. C'est en ce sens qu'elle nous est nécessaire.
    read more "Du droit au devoir "

    Πρόσκληση - Σύλλογος Ελληνοαρμενικής φιλίας

    Πρόσκληση - Σύλλογος Ελληνοαρμενικής φιλίας.

    ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

    Ο Σύλλογος Ελληνοαρμενικής φιλίας

    Υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων και της Πρεσβείας της Δημοκρατίας της Αρμενίας,

    Εχει την τιμή να σας προσκαλέσει σε εκδήλωση που οργανώνει με την συμπλήρωση 25 χρόνων από τους σεισμούς στην Αρμενία , σε ένδειξη ευγνωμοσύνης του αρμενικού λαού προς τον ελληνικό λαό, για τη μεγάλη συμπαράσταση που επέδειξε.

    Η εκδήλωση πραγματοποιείται το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου και ώρα 12.00, στο μνημείο Χατσκάρ (Λεωφόρος Βας. Κωνσταντίνου και Ριζάρη).
    read more "Πρόσκληση - Σύλλογος Ελληνοαρμενικής φιλίας"

    Monday, November 25, 2013

    ΑΟΖ και Γενοκτονία των Ποντίων


    ΑΟΖ και Γενοκτονία των Ποντίων
    Ν. Λυγερός

    Στους Τάσσο Τ. και Χρήστο Ι.

    Για όσους πιστεύουν ότι το Αιγαίο πρέπει να χωριστεί στα δύο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, διότι αλλιώς θα ήταν άδικο για την Τουρκία, θα θέλαμε να τους δώσουμε ένα ποντιακό μάθημα μέσω της γενοκτονίας. Αν η Τουρκία είναι τώρα σε θέση να διεκδικήσει οποιαδήποτε ΑΟΖ είναι απλώς και μόνο για ένα λόγο. Διέπραξε μία γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, των Ασσυρο- Χαλδαίων, των Εβραίων και των Ποντίων. Δίχως αυτή τη γενοκτονία η Τουρκία δεν θα είχε πρόσβαση στην ακτή που επιτρέπει να αποκτήσει ΑΟΖ. Βέβαια την ενοχλούν τα νησιά μας, διότι είναι πολύ κοντά της. Αλλά αφού δεν συνέχισε τη γενοκτονία στα νησιά μας, είναι πλέον δικό της πρόβλημα. Βέβαια αυτή η προσέγγιση είναι μάλλον αφαιρετική σε πολλούς και ειδικά στους ραγιάδες. Γι’ αυτό το λόγο αποφασίσαμε να παράγουμε για πρώτη φορά την ΑΟΖ του Πόντου στη Μαύρη Θάλασσα. Η ιδέα μας δεν αποτελεί κάποια ακραία μορφή διεκδίκησης, δεν είναι το θέμα μας. Αυτός ο χάρτης έχει ένα μοναδικό σκοπό. Να δείξει ότι στη Μαύρη Θάλασσα η ΑΟΖ του Πόντου είναι τεράστια. Κανένας λοιπόν δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι πρόκειται για μία λεπτομέρεια της ιστορίας. Με αυτόν τον τρόπο κατανοούμε όλοι, ακόμα κι αν δεν το είχαμε επινοήσει, την αξία του Πόντου, ως περιοχή που δίνει πρόσβαση στη θάλασσα. Αυτός ο χάρτης δείχνει άμεσα την τοποστρατηγική αξία του. Επιπλέον, δίνει τη δυνατότητα σε όλους να δούμε τι μας πήρε η Τουρκία μέσω της Γενοκτονίας των Ποντίων. Διότι δεν έχει σημασία μόνο η ξηρά, αλλά και η θάλασσα. Με αυτόν τον τρόπο συνειδητοποιούμε εύκολα και τις φοβίες της σε σχέση με το ποντιακό. Η ποντιακή ΑΟΖ είναι μία πραγματικότητα, η οποία άλλαξε επειδή υπήρχαν όχι μόνο γενοκτόνοι, αλλά και οι ραγιάδες τους που σώπασαν μπροστά σ’ αυτό το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Τώρα όσο αφορά στους σημερινούς θα ήταν ευγενικό εκ μέρους τους, αφού δεν έχουν στοιχεία ευγενών, να θυμηθούν τι υπέστη ο ποντιακός ελληνισμός και ποιες είναι οι σημερινές επιπτώσεις ακόμα και σε ένα θέμα φαινομενικά τόσο απομακρυσμένο από τη γενοκτονία. Φανταζόμαστε να μιλούν και για δικαιοσύνη στη Μαύρη Θάλασσα. Όχι μόνο έχουν ξεχάσει ή θέλουν να ξεχάσουν το παρελθόν, αλλά θέλουν να μας παρουσιάσουν το παρόν με έναν τρόπο που καταδικάζει ακόμα και το μέλλον του ελληνισμού. Διότι η ΑΟΖ ανήκει αναπόφευκτα σε αυτό το μέλλον. Θέλουμε λοιπόν να τους επισημάνουμε ότι όχι μόνο θα συνεχίσουμε όλοι μας με όλες μας τις δυνάμεις τον αγώνα της αναγνώρισης, αλλά και της ποινικοποίησης όσο αφορά στο θέμα της γενοκτονίας, αλλά δεν πρόκειται να αφήσουμε ούτε την Τουρκία ούτε τους ραγιάδες της να μας αφαιρέσουν κομμάτια της ΑΟΖ μας. Ξέρουμε ακριβώς την αξία της και μπορούμε πλέον να δούμε και το μέγεθος που θα είχε με την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Δεν θα ξεχάσουμε τίποτα και θα παλέψουμε για την μνήμη του μέλλοντος ακολουθώντας το παράδειγμα της Κύπρου που αποτελεί μία προσφορά όχι μόνο για τον ελληνισμό σε τοπικό επίπεδο, αλλά και για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό είναι το ποντιακό μάθημα για την ΑΟΖ. 




    read more "ΑΟΖ και Γενοκτονία των Ποντίων "

    Sunday, November 24, 2013

    Συνέδριο Βερολίνου και στρατηγικές επιπτώσεις


    Συνέδριο Βερολίνου και στρατηγικές επιπτώσεις
    Ν. Λυγερός

    Το Συνέδριο Βερολίνου λειτουργεί τοπικά και επίσημα ως μια προσπάθεια να τροποποιηθεί η Συνθήκη Αγίου Στεφάνου. Το πλαίσιο είναι ξεκάθαρο σαν μια σκακιέρα, μόνο που τα κομμάτια παίζουν με τους δικούς τους κανόνες. Η Ρωσία είχε κερδίσει τον πόλεμο αλλά εισήλθε σε λανθασμένη διαπραγμάτευση. Η Γερμανία ήθελε να κρατήσει μια ισορροπία και η Αγγλία προτιμούσε μία ασθενή Οθωμανική Αυτοκρατορία από μία ισχυρή Αυτοκρατορία της Ρωσίας. Οι δυσκολίες είναι μεγάλες στις διαπραγματεύσεις. Το γνωρίζουμε και αντικειμενικά από τη μυστική αλληλογραφία του Αλέξανδρου Καραθεοδωρή. Στο τηλεγράφημα αριθμός 37 (βλέπε opus 5042), ζητά την παραίτησή του διότι δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικός με το σύστημα, το οποίο χρησιμοποιεί το Συνέδριο. Δεν είχε πρόσβαση στις προπαρασκευαστικές συναντήσεις. Η αλληλογραφία δίνει έμφαση και στην αγγλο - τουρκική συμμαχία, η οποία θα έχει ως αποτέλεσμα την απόκτηση της Κύπρου από το Ηνωμένο Βασίλειο. Στην πραγματικότητα αυτή η κατάσταση δημιούργησε δεδομένα και στρατηγικές επιπτώσεις, τις οποίες θα εξετάσουμε αναλυτικότερα. Με τη Συνθήκη Βερολίνου, η Οθωμανική Αυτοκρατορία επανέρχεται σ’ ένα στάδιο που δεν είχε πετύχει με τον πόλεμο. Ζει όμως πλέον σ’ ένα δυνητικό χώρο. Έχει την υποχρέωση να ανασυγκροτηθεί. Ως σύστημα τα δεδομένα του είναι ανησυχητικά. Ο πληθυσμός του δεν είναι ευσταθής. Η ανομοιογένειά του προκαλεί προβλήματα. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία που μετατρέπεται σιγά - σιγά de facto σε κράτος, πρέπει να πάρει ριζικές αποφάσεις. Διότι ακόμα και πολιτικά το σύστημα δεν είναι ευσταθές. Η αλλαγή του Σουλτάνου ενισχύεται με τα αποτελέσματα του Συνεδρίου και εκείνος θα νιώσει ότι μπορεί να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα, που δεν είναι παρά μια ανασυγκρότηση του τουρκικού πυρήνα. Η προαπαίτηση στο σκεπτικό, ήταν απλή και είχε ένα και μόνο όνομα: εκκαθάριση. Η λύση που επιλέγει είναι αυτή που ελαχιστοποιεί το κόστος για τον κρατικό φορέα. Το αρμενικό στοιχείο είχε μεγάλες αρμοδιότητες όχι μόνο στον εσωτερικό χώρο, όπως το αποδεικνύει η παρουσία μιας βουλευτικής επιτροπής, η οποία επισκέφτηκε τις ευρωπαικές πρωτεύουσες λίγο πριν το Συνέδριο του Βερολίνου (βλέπε opus 4970), καθώς το αποδεικνύει το τηλεγράφημα αριθμός 15 του Αλέξανδρου Καραθεοδωρή. Η αρχή της ιδέας μιας γενικευμένης γενοκτονίας ήταν αναμενόμενη. Η εξέλιξη θα είναι εκθετική με τους Νεότουρκους και τον Κεμάλ, αλλά στην ουσία θα ακολουθήσουν όλοι την ίδια στρατηγική, την οποία θα υλοποιήσουν εν μέρει όλο και πιο αποτελεσματικά με τις διαδοχικές αλλαγές στην εξουσία. Τα στίγματα υπήρχαν ήδη στο Συνέδριο του Βερολίνου και οι αποφάσεις που πάρθηκαν έδωσαν κατευθυντήριες γραμμές. Βέβαια η τελική επιλογή και η βάρβαρη αντιμετώπιση των προβλημάτων παραμένει μία ευθύνη αποκλειστικά της Τουρκίας, αφού διέπραξε ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

    read more "Συνέδριο Βερολίνου και στρατηγικές επιπτώσεις "

    Για σένα που δεν έζησες


    Για σένα που δεν έζησες
    Ν. Λυγερός

    Για σένα που δεν έζησες
    τα παιχνίδια τις τραγωδίες,
    εκείνα που οργάνωσε
    το μαύρο σύστημα.
    Για σένα που δεν έμαθες
    για τα βασανιστήρια
    που μας έκαναν.
    Για σένα που κλαις
    τη μαύρη μοίρα σου
    δίχως να γνωρίζεις το λόγο.
    Για σένα που κατηγορείς
    τη δημοκρατία των άλλων
    και τους ξένους ανθρώπους.
    Για σένα και μόνο
    η μιζέρια δεν πεθαίνει. 
    read more "Για σένα που δεν έζησες "

    Saturday, November 23, 2013

    Ενός λεπτού γέλιου


    Ενός λεπτού γέλιου
    Ν. Λυγερός

    Ενός λεπτού γέλιου
    πρέπει να ζητήσεις
    από τους δικούς μας
    όταν ασχολούμαστε
    με την αναγνώριση
    της γενοκτονίας
    γιατί αυτό ενοχλεί
    περισσότερο το γενοκτόνο
    διότι εκείνη τη στιγμή
    βλέπει ότι δεν κατάφερε
    να σπάσει το ηθικό σου
    κι ότι παραμένεις
    μια μορφή αντίστασης
    και μάλιστα
    ανθρώπινης
    όπως θα έλεγε
    κι ο Αριστοτέλης.

    read more "Ενός λεπτού γέλιου "

    Η έννοια της τριάδας


    Η έννοια της τριάδας
    Ν. Λυγερός

    Η έννοια της τριάδας
    για τις γενοκτονίες
    δεν είναι μόνο και μόνο
    θρησκευτική
    σημαίνει χρωμοδυναμικά
    ότι όταν λείπει
    ακόμα και μόνο ένας
    το σύστημα δεν είναι πλήρες
    και καταρρέει το νόημα
    γι'αυτό πρόσεχε
    όταν τα χρησιμοποιείς
    γιατί είναι ο τρόπος
    που δείχνει έμπρακτα
    τη στρατηγική
    που ακολουθούμε
    για την υλοποίηση
    της αναγνώρισης.

    read more "Η έννοια της τριάδας "

    The audience is not common


    Το κοινό δεν είναι κοινό
    Ν. Λυγερός

    Το κοινό δεν είναι κοινό
    στο ραδιόφωνο
    γιατί η ακοή του
    είναι η όραση του
    και κάθε λέξη
    δημιουργεί
    μια εικόνα
    την οποία
    πρέπει να προσέχεις
    πριν κάθε πινελιά
    για να φανεί
    ο πίνακας
    που θέλεις
    να δείξεις
    δίχως συμβιβασμούς
    γιατί ξέρεις
    ότι δεν υπάρχει
    άλλο έργο
    για τον ακροατή
    που είναι
    συνάνθρωπος.



    The audience is not common
    N. Lygeros
    Translated from the Greek by Angeliki Papadopoulou

    The audience is not common
    on the radio
    because it is its hearing
    that is its vision
    and every word
    creates
    a picture
    which
    you should watch
    before each brushstroke
    reveals
    the painting
    that you want
    to show
    with no compromises
    because you know
    that there is
    no other play
    for the listener
    who is
    a fellow man.




    Il pubblico non è comune
    N. Lygeros
    Traduzione: Lucia Santini

    Il pubblico della radio
    non è comune
    perché il suo udito
    è la sua vista
    e ogni parola
    genera
    un’ immagine
    alla quale
    devi prestare attenzione
    prima di ogni spennellata
    affinché si veda
    il dipinto
    che vuoi
    mostrare
    senza compromessi
    perché sai
    che non esiste
    altra opera
    per l’ascoltatore
    che è
    uomo dedicato al prossimo. 

    read more "The audience is not common "

    Thursday, November 21, 2013

    The opus of humanity


    Ανθρωπότητας Έργο
    Ν. Λυγερός


    Ανθρωπότητας Έργο
    πρέπει να είναι η ζωή σου
    για να μπορέσεις
    να βοηθήσεις
    στην ανάγκη
    αλλιώς θα σε πνίξει
    η καθημερινότητα
    με την κοινωνία
    και τα προβλήματα
    που είναι πάντα
    ανούσια για τους ανθρώπους
    ενώ αν ξέρεις
    τι θέλει
    η απαίτηση
    τότε μπορείς
    να δεις κι εσύ
    πού είναι ο πήχης
    για να κάνεις
    την υπέρβαση
    την πρέπουσα
    για ν' αλλάξεις
    την πραγματικότητα
    και να έρθει
    η επόμενη.



    The opus of humanity
    N. Lygeros
    Translated from the Greek by Angeliki Papadopoulou

    The opus of humanity
    should be your life
    so you can
    help
    the need
    otherwise you' ll choke from
    the everyday habit
    with society
    and the problems
    which are always
    meaningless for humans
    but if you know
    what wants
    the requirement
    then you can
    see too
    where is the cubit
    so you do
    the proper
    overcoming
    to change reality
    and come the next.

    read more "The opus of humanity "

    Ο Δάσκαλος διδάσκει τη διαχείριση


    Ο Δάσκαλος διδάσκει τη διαχείριση
    Ν. Λυγερός

    Ο Δάσκαλος διδάσκει τη διαχείριση
    των ικανοτήτων του μαθητή
    για να μάθει ο ηγέτης
    πώς να κρατά τις γωνίες
    γιατί μόνο μ' αυτόν τον τρόπο
    υπάρχει αληθινός σεβασμός
    διότι ενσωματώνει το χρόνο
    που πρέπει να χάσεις
    για να μάθεις με ανθρωπιά
    τις αξίες κι όχι τις αρχές
    που καθορίζονται μαζί
    με το πνεύμα της αντίστασης
    για να μην υπάρχει
    άχρηστη θυσία
    και να εξελιχθεί
    για να γίνει κομμάτι
    της Ανθρωπότητάς μας.

    read more "Ο Δάσκαλος διδάσκει τη διαχείριση "

    Ν. Λυγερός - Υπογραφή του banner της Ελλάδας για το Holodomor. Αθήνα, 21/11/2013

    Ν. Λυγερός - Υπογραφή του banner της Ελλάδας για το Holodomor. Αθήνα, 21/11/2013.
    Ν. Λυγερός - Υπογραφή του banner της Ελλάδας για το Holodomor. Αθήνα, 21/11/2013

    N. Lygeros: Articles & Analyses
    Holodomor
    read more "Ν. Λυγερός - Υπογραφή του banner της Ελλάδας για το Holodomor. Αθήνα, 21/11/2013"

    Wednesday, November 20, 2013

    Executive Council of Australian Jewry - Armenian Genocide

    Executive Council of Australian Jewry - Armenian Genocide

    Executive Council of Australian Jewry


    MEDIA RELEASE
    20 November 2013

    Armenian Genocide


    The Executive Council of Australian Jewry notes the current visit to Australia of the American Professor of history, Justin McCarthy. Professor McCarthy campaigns around the world against the recognition of the Armenian genocide.

    Professor McCarthy does not deny that from 1915 to 1923 more than 1 million Armenians, Pontian Greeks and Assyrians, almost all of them civilians, lost their lives at the hands of the Ottoman Caliphate. However, notwithstanding that this slaughter was on a massive scale over a period of years, Professor McCarthy maintains that this loss of life was not systematic and was not carried out with the intention of eradicating these Christian communities, but was an act of war.

    The inherent implausibility of this contention raises many questions about the quality of Professor McCarthy’s analysis. The ECAJ accepts the overwhelming view of history scholars that the killing of hundreds of thousands of civilians in these communities was done with genocidal intent.

    Whilst freedom of expression and academic freedom require that Professor McCarthy must be at liberty to put forward his theories, the manner in which he does so must not lapse into racial vilification. Professor McCarthy is a guest of Australia and must respect Australia’s laws during his visit.

    One of the venues to which Professor McCarthy has been invited to put forward his views, is a room in Parliament House Canberra, thereby lending his theories the misleading appearance of official approval. In our view, no part of Parliament House should be misused in this way.
    read more "Executive Council of Australian Jewry - Armenian Genocide"

    Tuesday, November 19, 2013

    Αν οι κανόνες δεν είναι ανθρώπινοι


    Αν οι κανόνες δεν είναι ανθρώπινοι
    Ν. Λυγερός

    Αν οι κανόνες δεν είναι ανθρώπινοι
    τότε στο τέλος υπάρχει έγκλημα
    γι' αυτό και ο ηγέτης προσέχει
    με την ομάδα του να υπάρχει
    ένα πλαίσιο θεματικών σχέσεων
    μέσα στο χρόνο που είναι κριτήριο
    για να δημιουργήσει
    το σύμπλεγμα από αδιανόητα
    και να μην επιλεχθούν
    ενδιάμεσοι στόχοι
    γιατί αποτελούν εμπόδια
    που μετατρέπονται σε φοβίες
    αν δεν υπάρχει δάσκαλος
    να σε καθοδηγήσει
    για να ξεπεράσεις
    εκείνα τα όρια που έθεσες
    δίχως να ξέρεις
    τις ικανότητές σου.

    read more "Αν οι κανόνες δεν είναι ανθρώπινοι "

    Life is a huge break


    Η ζωή είναι ένα τεράστιο διάλειμμα
    Ν. Λυγερός

    Η ζωή είναι ένα τεράστιο διάλειμμα
    γι' αυτό μην ανησυχείς
    την ώρα του μαθήματος
    αν δεν σταματά
    γιατί αφορά
    μόνο και μόνο τη σκέψη
    που χρησιμοποιεί
    πάντα τη νοημοσύνη
    για να λύσει τα προβλήματα
    που δεν έχεις καν
    επινοήσει
    γιατί δεν έχεις το υπόβαθρο
    που να σου επιτρέπει
    να δεις πέρα
    από αυτό που κοιτάζεις
    συνέχισε λοιπόν
    το διάλειμμα
    πριν αρχίσει το τέλος.



    Life is a huge break
    N. Lygeros
    Translated from the Greek by Angeliki Papadopoulou

    Life is a huge break
    so don't worry
    during the lesson
    if it doesn’t stop
    because it only concerns
    thought
    which always uses
    intelligence
    to resolve problems
    which you haven't even
    invented
    because you lack background
    allowing you
    to see beyond
    what you' re looking at
    so continue
    the break
    before the end starts.

    read more "Life is a huge break "

    Άλλο κρίκοι άλλο αλυσίδα


    Άλλο κρίκοι άλλο αλυσίδα
    Ν. Λυγερός

    Άλλο κρίκοι άλλο αλυσίδα
    γιατί το πρώτο είναι
    μόνο και μόνο σύνολο
    ενώ το δεύτερο είναι
    η ουσία της ομάδας
    η οποία ξέρει ότι ο πήχης
    είναι πάντα ψηλά
    όταν θέλεις να κάνεις καλό
    γιατί το καλύτερο δεν αρκεί
    ούτε για την θυσία
    ούτε για την αντίσταση
    γιατί το καλό είναι
    πάντα για όλους
    ενώ το καλύτερο είναι
    συχνά για έναν μόνο
    ενώ ξέρουμε εμείς
    ότι δεν έχουμε νόημα
    δίχως τους άλλους
    όπως ο αντίχειρας
    για τη συμπληρωματικότητα
    του χεριού μας.

    read more "Άλλο κρίκοι άλλο αλυσίδα "

    Monday, November 18, 2013

    It is only values that you may steal


    Μόνο αξίες μπορείς να κλέψεις
    Ν. Λυγερός

    Μόνο αξίες μπορείς να κλέψεις
    και ποτέ αρχές
    γι' αυτό αν σου κλέψουν ιδέες
    να ξέρεις ότι έχεις
    και δεν πρέπει
    να σε πειράζει
    αφού η γνώση είναι για όλους
    έτσι μπορείς να καταλάβεις
    γιατί όλοι έκλεψαν
    από το φως του Τάσσου
    για να φωτίσουν τη ζωή τους
    γιατί τόσα χρόνια
    ήξεραν μόνο τις σκιές
    ενώ αυτός σεβάστηκε
    τον διαχρονικό ελληνισμό
    και πρόσφερε στο λαό του
    τη γη θάλασσας
    και την ενέργεια
    γιατί ήξερε βέβαια
    ότι καταγράφεται
    μόνο η υπέρβαση.


    It is only values that you may steal
    N. Lygeros
    Translated from the Greek by Angeliki Papadopoulou

    It is only values you may steal
    never principles
    so if they steal your ideas
    you should know that you have ones
    and this should not
    matter to you
    since knowledge is for everyone
    thus, you can understand
    why everyone stole
    from the light of Tassos
    to illuminate their lives
    because for so many years
    they only knew of shadows
    whereas he respected
    the timeless Hellenism
    and offered to his people
    the sea’s earth
    and the energy
    because of course he knew
    that what is recorded
    is excess only.

    read more "It is only values that you may steal "

    Εν αρχή η αξία


    Εν αρχή η αξία
    Ν. Λυγερός

    Εν αρχή η αξία
    και ποτέ η αρχή
    γιατί πρέπει να ζήσεις
    το τέλος πριν
    γιατί για να πας
    πολύ ψηλά
    πρέπει να πας
    πολύ βαθιά
    για να έχεις
    μια βάση
    αυτό έμαθε
    ο Ελληνισμός
    στην Ανθρωπότητα
    διότι ήξερε
    ότι ήταν κρίκος
    ουσιαστικός
    και μόνο
    με το έργο του
    ελευθέρωσε
    τη σκλαβοσύνη
    και μετέτρεψε
    τα δεσμά
    σε δεσμούς.

    read more "Εν αρχή η αξία "

    Friday, November 15, 2013

    For enduring in time


    Για την αντοχή στο χρόνο
    Ν. Λυγερός

    Για την αντοχή στο χρόνο
    δεν πρέπει ποτέ
    να ξεχάσεις ένα σχήμα
    που είναι πολύτιμο
    και πάντα χρήσιμο
    και αυτό είναι
    η απορρόφηση χαράς
    κι αν το συνειδητοποιήσεις
    τότε θα καταλάβεις
    γιατί οι Δάσκαλοι
    είναι μεταχαρούμενοι
    με τη χρονοστρατηγική
    και δεν νιώθουν
    ποτέ τον κορεσμό
    που νιώθεις κάποτε
    όταν δεν σου βγαίνει
    αυτό που κάνεις
    διότι ψάχνεις
    μόνο πληρότητα
    που δεν τους απασχολεί
    από την εποχή
    του Kurt Gödel
    και κοιτάζουν
    μόνο και μόνο
    την τελειότητα
    για το καλό
    της Ανθρωπότητας
    κι όχι τον εαυτό τους
    αφού υπάρχουν
    μόνο για να την υπηρετούν
    πάντα ελεύθεροι
    και πολιορκημένοι.


    For enduring in time
    N. Lygeros
    Translated from the Greek by Angeliki Papadopoulou

    For enduring in time
    you should never
    forget a scheme
    which is valuable
    and always useful
    and this is
    the absorption of joy
    and if you realize it
    then you will understand
    why Masters
    are meta-joyful
    with time- strategy
    and they never feel
    the saturation
    which you feel sometimes
    when what you do
    doesn't come out
    because you are looking for
    completeness only
    which doesn't concern them
    since the era of Kurt Gödel' s
    and they are staring at
    perfection only
    and only this;
    for the sake
    of Humanity
    and not for themselves
    since they only exist
    to serve it
    always free
    and besieged.

    read more "For enduring in time "

    Disciples in the garden


    Οι μαθητές στον κήπο
    Ν. Λυγερός

    Μαθητής: Γιατί μας φέρατε;
    Δάσκαλος: Εν αρχή ο θάνατος.
    Μαθητής: Για να καταλάβουμε τη ζωή;
    Δάσκαλος: Εν αρχή η αξία.
    Μαθητής: Για να καταλάβουμε την αξιοπρέπεια;
    Δάσκαλος: Για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
    Μαθητής: Πέθαναν ελεύθεροι.
    Δάσκαλος: Έζησαν πολιορκημένοι.
    Μαθητής: Ήταν υποχρεωτικό;
    Δάσκαλος: Μόνο όταν κάνεις το χρέος σου.
    Μαθητής: Σε ποιον χρωστούσαν;
    Δάσκαλος: Στην Ανθρωπότητα.
    Μαθητής: Μα γιατί;
    Δάσκαλος: Διότι ήταν Έλληνες.
    Μαθητής: Και τι σημαίνει αυτό;
    Δάσκαλος: Είναι του Ελληνισμού.
    Μαθητής: Το ξέρω αλλά τι σχέση έχει;
    Δάσκαλος: Είναι δώρο του Χρόνου.
    Μαθητής: Δηλαδή;
    Δάσκαλος: Τέτοιο δώρο δεν θέλει περιτύλιγμα.
    Μαθητής: Δίνει αυτό που είναι.
    Δάσκαλος: Και δεν θέλει δεσμά.
    Μαθητής: Όσο ήταν πολιορκημένοι ήταν δεσμώτες.
    Δάσκαλος: Έπρεπε ν’ απελευθερωθούν.
    Μαθητής: Για να γίνουν παράδειγμα.
    Δάσκαλος: Όχι, αντιπαράδειγμα.
    Μαθητής: Αντιπαράδειγμα;
    Δάσκαλος: Για την οθωμανική θεωρία !
    Μαθητής: Μια χούφτα ανθρώπων.
    Δάσκαλος: Μια ανθρώπινη χούφτα.
    Μαθητής: Κι άνοιξε μια πύλη.
    Δάσκαλος: Και μάλιστα υψηλή.
    Μαθητής: Για να σωθούν.
    Δάσκαλος: Όχι, για να γίνει η μεγάλη Έξοδος.



    Disciples in the garden
    N. Lygeros
    Translated from the Greek by Angeliki Papadopoulou

    Disciple: Why did you bring us here?
    Master: In the beginning death.
    Disciple: For understanding life?
    Master: In the beginning value.
    Disciple: For understanding dignity?
    Master: For human dignity.
    Disciple: They died free.
    Master: They lived besieged.
    Disciple: Was that obligatory?
    Master: Only when you pay your debt.
    Disciple: To whom did they owe?
    Master: To Humanity.
    Disciple: But why?
    Master: Because they were Hellenes.
    Disciple: And what does that mean?
    Master: It's of Hellenism.
    Disciple: I know, but what is the relation?
    Master: It is a gift of the Time.
    Disciple: Namely?
    Master: This gift does not want to be wrapped.
    Disciple: It gives what it is.
    Master: And does not want bondages.
    Disciple: While they were besieged, they were bound.
    Master: They had to be liberated.
    Disciple: To set the example.
    Master: No, the counterexample.
    Disciple: Counterexample?
    Master: For the ottoman theory!
    Disciple: A handful of humans.
    Master: A human- handful.
    Disciple: And it opened a gate.
    Master: And, indeed, a high one.
    Disciple: To save themselves.
    Master: No, so that the great Exodus would take place.

    read more "Disciples in the garden "

    The Saints too are initially humans


    Και οι Άγιοι είναι άνθρωποι αρχικά
    Ν. Λυγερός

    Και οι Άγιοι είναι άνθρωποι αρχικά
    άρα γιατί να μην τους κοιτάζεις
    μ' έναν διαφορετικό τρόπο
    όταν ξέρεις ότι μερικοί
    από αυτούς τους ανθρώπους
    θα είναι οι επόμενοι Άγιοι
    διότι δεν προσπαθούν
    να μάθουν μόνο πολλά
    αφού πάντα θα είναι λίγα
    ενώ αν ξέρεις κι εσύ
    να μαθαίνεις να μαθαίνεις
    θα δεις διαφορετικά τον κόσμο
    έτσι μ' αυτόν τον τρόπο
    δεν θα αναζητείς
    κάπου αλλού έξω
    κάτι που βρίσκεται
    ανάμεσά μας
    κι είναι πολύτιμο
    ακόμα κι αν δεν το βλέπεις
    προς το παρόν
    γιατί κοιτάς μόνο
    και μόνο τα θαύματα
    ενώ η αγιοσύνη
    είναι πάντα αόρατη
    για όσους δεν ξέρουν
    πώς πρέπει να κοιτάζουν
    κάτι που υπάρχει ήδη
    πριν καν το σκεφτούν
    διότι τους προστατεύει
    πριν την ανάγκη
    για να προλάβει
    την βαρβαρότητα.


    The Saints too are initially humans
    N. Lygeros
    Translated from the Greek by Angeliki Papadopoulou

    The Saints too are initially humans
    so why not to stare at them
    in a different way
    when you know that some
    of these humans
    will be the next Saints
    because they are not trying
    just to learn a lot
    since it will always be few
    whereas if you too know
    of how to learn how to learn
    you will see the world differently
    so in this way
    you won't look
    somewhere outside
    for something that exists
    among us
    and is valuable
    even if you don't see it
    for now
    because you are staring
    at miracles only
    while holiness
    is always invisible
    for those who don't know
    how they should stare at
    something that already exists
    even before thinking of it
    because this protects them
    before the need
    to prevent
    barbarity.

    read more "The Saints too are initially humans "

    We know of genocide; we know of earthquakes as well


    Ξέρουμε από γενοκτονίες, ξέρουμε και από σεισμούς
    Ν. Λυγερός

    Η ελληνο-αρμενική φιλία δεν είναι μια ουτοπία, γιατί βασίζεται σε ιστορικά γεγονότα που έχουν σημαδέψει και τους δυο λαούς. Το θέμα της γενοκτονίας είναι από τα κυρίαρχα και είναι μάλιστα από τον ίδιο θύτη. Υπάρχει όμως και το θέμα του σεισμού που προκάλεσε μια γνήσια αλληλεγγύη. Όταν πριν από 25 χρόνια ο σεισμός πλήγωσε την Αρμενία και τον αρμενικό λαό, αμέσως ο ελληνικός λαός ήρθε να του συμπαρασταθεί και μάλιστα επί του πρακτέου. Δεν πιέστηκε από κανέναν και το έκανε αυθόρμητα, γιατί αυτή η φιλία υπάρχει και μετατράπηκε εκείνη την περίοδο σε συμπόνια. Υπάρχει και πρακτική μαρτυρία στο κέντρο της Αθήνας, αφού η Αρμενία έκανε ένα δώρο συμβολικό στην Ελλάδα. Είναι ένα Khatchkar, ο πέτρινος σταυρός, που είναι πάντα μοναδικός και αποτελεί το σημείο αναφοράς για τους αρμενικούς τάφους. Αν συνδυάσουμε αυτά τα γεγονότα και στη συνέχεια την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τη Βουλή των Ελλήνων το 1996 μπορούμε να καταλάβουμε ότι το κοινό υπόβαθρο είναι πολύ βαθύ. Και αυτό σημαίνει με άλλα λόγια ότι είμαστε λαοί που ούτε οι γενοκτονίες, ούτε οι σεισμοί δεν κατάφεραν να μας εξοντώσουν. Δηλαδή, ούτε μια τεχνητή, ούτε μια φυσική καταστροφή δεν κατάφεραν να μας αφανίσουν. Αυτό το σημείο δεν είναι απλώς συμβολικό, γιατί είμαστε μικροί λαοί με μεγάλη ιστορία. Κι έχουμε μάθει ν’ αντιστεκόμαστε στις πιο αντίξοες συνθήκες γιατί ξέρουμε να επιβιώνουμε. Πρέπει όμως να μάθουμε να λειτουργούμε ακόμα πιο συμμαχικά, γιατί έχουμε κοινά σημεία και για το μέλλον μας. Δεν αρκεί ένας θεωρητικός δεσμός όταν υπάρχει ανάγκη. Και αυτή η ανάγκη υπάρχει για τους δυο λαούς που αντιπροσωπεύουν δυο πολιτισμούς που έχουν προσφέρει στην Ανθρωπότητα. Και μάλιστα αυτό το γεγονός είναι η αιτία που δέχτηκαν επιθέσεις από την βαρβαρότητα. Η ελληνο-αρμενική φιλία πρέπει να γίνει μια πράξη που αλλάζει την πραγματικότητα και δημιουργεί νέα δεδομένα. Δυο λαοί που κουβαλούν τέτοιες ιστορίες έχουν γίνει μυθικοί για πολλούς άλλους, διότι αποτελούν με την αντίστασή τους και παράδειγμα προς μίμηση. Διότι δεν είναι μόνο χώρες, αλλά οι συνεχιστές του Ελληνισμού και του Αρμενισμού που δεν έχουν σύνορα.



    We know of genocide; we know of earthquakes as well
    N. Lygeros
    Translated from the Greek by Evi Charitidou

    Greek-Armenian friendship is not a utopia, because it is based on history facts having scarred both peoples. The genocide issue is one of the most dominating and has in fact been committed by the same perpetrator. However, there is also the earthquake which has generated genuine solidarity. When 25 years ago an earthquake stroke Armenia and the Armenian people, the Greek one came immediately to their assistance and in fact by due actions. They were not pressured by anyone and they did what they did spontaneously, because this friendship exists and it was transformed into compassion over that period. There is also a demonstration in practice of this in central Athens, since Armenia made a symbolic gift to Greece; a Khachkar, a stone cross, always unique constituting the point of reference for Armenian graves. If we combine these facts along with the recognition by the Greek Parliament of the genocide of Armenians in 1996, we are able to understand that the common background goes even deeper. And this, in other words, means that we are of those peoples that neither genocides nor earthquakes did they manage to eradicate us. Namely, neither an artificial nor a natural catastrophe did they succeed in annihilating us. This point is not merely symbolic, because we are small-numbered peoples with long history. And we have learnt how to resist the most adverse conditions, because we know how to survive. However, we have to learn how to operate in an even more allied context, because we have common points in our future, too. A theoretical bond does not suffice where there is a need. And this need exists for both peoples representing two civilizations which have offered to Humanity. And this fact is actually the reason why they have received attacks by barbarity. Greek-Armenian friendship must become an action, one changing the reality and creating new given. Two peoples carrying such history have become legendary for many others, because it is with their endurance that they constitute the example to follow, as well. For, they are not only countries, but also those who have continued the Hellenism and Armenism without borders.





    Sabemos de genocidios y de terremotos también
    N. Lygeros
    Traducción al español de Olga Raptopoulou

    La amistad armeno-griega no es una utopía dado que se basa en hechos históricos que han marcado los dos pueblos. La cuestión del genocidio es una de las más dominantes y sobre todo ha sido cometido por el mismo verdugo. Se dio también el tema del terremoto que provocó una verdadera solidaridad. Cuando el terremoto daño Armenia hace 25 años, el pueblo griego inmediatamente le apoyo y socorrió. Grecia no fue presionada por nadie y lo hizo de manera espontánea porque la amistad ahí en aquella época se convirtió en compasión. Hay también prueba práctica en el centro de Atenas ya que Armenia regaló a Grecia algo simbólico: se trata de un Khachkar, la cruz de piedra, es único y constituye el punto de referencia para las tumbas armenias. Si combinamos estos datos junto con el reconocimiento por parte del Parlamento griego del genocidio de los armenios en 1996, entonces podemos entender que la base común es aún más profunda. En otras palabras, esto significa que somos pueblos que ni los genocidios ni los terremotos consiguieron exterminar. Es decir, ni una catástrofe artificial ni tampoco la natural tuvo éxito en aniquilarnos. Este punto no es solamente simbólico porque ambos somos pueblos pequeños numéricamente con una larga historia; y hemos aprendido a resistir ante las condiciones más adversas porque sabemos sobrevivir. No obstante tenemos que aprender a cooperar en un contexto más aliado porque tenemos mucho en común para nuestro futuro. No basta un vínculo teórico para cuando sea necesidad. Y esta necesidad está allí para los dos pueblos que representan dos culturas que han contribuido a la humanidad. Y este hecho es realmente la razón por la que han recibido ataques de barbarie. La amistad armeno-griega debe convertirse en una acción para cambiar la realidad y crear nuevos datos. Dos pueblos que llevan tales historias se han convertido en una legenda por muchos otros porque a través de su resistencia dan el buen ejemplo a imitar. No son meramente dos países sino los seguidores del Helenismo y del Armenismo que no tienen fronteras.

    read more "We know of genocide; we know of earthquakes as well "

    Thursday, November 14, 2013

    L’apport de l’année de l’Arménie


    L’apport de l’année de l’Arménie
    N. Lygeros

    Nous sommes tellement habitués aux commémorations en tous genres que nous ne réalisons pas l’apport de certaines manifestations. L’année de l’Arménie nous permet de nous rendre compte que le peuple arménien n’est pas uniquement la victime du génocide de 1915. Le peuple arménien malgré le crime contre l’humanité qu’il a subi, continue non seulement de vivre mais d’être vivant. En 1915 la population arménienne s’élevait à environ trois millions ce qui correspond à peu près à sa taille actuelle. Comme si le peuple arménien avait mis un siècle pour aller au-delà du passé et surtout au-delà de la barbarie. L’année de l’Arménie nous permet aussi de comprendre le siècle arménien et à travers lui la profondeur de cette culture millénaire. C’est donc un autre moyen de saisir le fond contextuel du crime contre l’humanité. Ce dernier semble n’être réduit qu’à un niveau juridique même si le plan humain est naturellement sous-jacent. Néanmoins les barbares ne s’en prennent pas seulement à des individus anonymes, ils s’en prennent avant tout à des hommes et à travers eux à une culture. La culture arménienne est un véritable don pour l’humanité. Et si certaine d’entre nous n’en sont pas persuadés, car ils sont enclavés dans l’ignorance ou la propagande, ils leur suffit de l’associer à la perpétuation du génocide. Nous pensons bien souvent que ce dernier n’a lieu qu’à l’encontre des peuples que les bourreaux considèrent comme inférieurs et nous l’assimilons à la notion d’éradication. La réalité est bien évidemment plus complexe et elle n’est pas sans rapport avec des éléments culturels. Le peuple arménien n’était pas une masse informe dont il fallait se débarrasser à tout prix pour nettoyer le sol turc. Le peuple arménien était une structure gênante pour l’appareil turc car elle avait un socle un substrat, des racines enfoncées dans les profondeurs du passé. Ce n’était donc pas un nettoyage ethnique au sens le plus formel du terme. Il s’agissait de bien plus que cela. Et c’est justement pour cette raison que nous voyons combien est important l’apport de l’année de l’Arménie. Cette dernière n’est pas confinée dans un rôle de justice. Elle peut déployer tous ses talents devant les hommes curieux de la connaître. Elle peut expliquer par ses beautés intérieures mais non cachées pourquoi elle ne devait pas exister pour les bourreaux et surtout pourquoi elle doit exister pour l’humanité. Le peuple arménien est peut-être enclavé mais il n’a pas disparu et l’année de l’Arménie le clame haut et fort même si cela se décline à travers les arts et la culture. Si l’appareil de propagande turc est si ennuyé par ces multiples manifestations c’est que cette dernière permet même à ceux qui sont indifférents à la cause arménienne, d’être sensibles aux créations séculaires de ce peuple. Ainsi la propagande turque ne peut plus les toucher de la même façon. Car elle ne peut réduire le peuple arménien et son génocide à une page de l’histoire qu’il faut tourner pour aller de l’avant. L’année de l’Arménie est un signet dans le livre de l’histoire et elle montre que pour créer l’avenir, il ne faut pas oublier le passé.

    read more "L’apport de l’année de l’Arménie "

    Wednesday, November 13, 2013

    De l’essence à la thérapie


    De l’essence à la thérapie
    N. Lygeros

    Dans le cadre d’un recours à la Cour Européenne des Droits de l’Homme, il existe deux notions fondamentales pour le requérant à savoir l’essence et la thérapie. La première représente l’affaire juridique proprement dite tandis que la seconde est la somme à lui verser comme remboursement de la non jouissance d’un droit. Ces notions n’ont pas de sens séparément car l’essence sans la thérapie ne produit pas d’impact sur l’accusé et la thérapie sans l’essence ne serait qu’arbitraire.

    Dans le cadre de la problématique de la reconnaissance du génocide des Arméniens et de la pénalisation de la négation du génocide, certaines personnes et nous ne parlons pas de l’appareil de propagande turc, considèrent que la reconnaissance est suffisante et que la pénalisation va au-delà du droit de liberté d’expression. Indépendamment du fait que ces personnes n’ont manifestement pas connaissance des étapes de ce que nous nommons le processus de réparation, elles ne se rendent pas compte que l’ensemble du Conseil de l’Europe à travers les jugements de la Cour Européenne des Droits de l’Homme suit exactement le schéma mental de la reconnaissance et de la pénalisation. En effet les notions d’essence et de thérapie sont tout à fait analogues à celles-ci. Car l’essence en tant que jugement représente justement la reconnaissance de la plainte du requérant. Ainsi par ce biais la Cour Européenne des Droits de l’Homme lui donne raison. Quant à la thérapie, comment ne pas voir en elle la notion de pénalisation puisque l’accusé doit rembourser financièrement et non symboliquement le requérant car il a bafoué ses droits. Et l’ensemble des cas que nous avons eus et que nous traitons en tant que fondation qui correspondent à des recours à l’encontre de la Turquie pour non jouissance de propriété, appartient à ce même registre. Or malgré les pressions de la Turquie, personne ne conteste ce droit de recours. Il est de plus possible d’affirmer que bien que la Turquie l’accepte de manière indirecte puisqu’elle ne s’est pas contentée de respecter les décisions de justice mais qu’elle a bien payé la thérapie. Aussi quelle est la difficulté d’ordre éthique au niveau de la liberté d’expression ! Les cas sont essentiellement des conséquences de la colonisation qui est un crime de guerre sur le plan du droit international. Alors on voudrait nous faire croire qu’il n’est pas possible d’obtenir une nomologie analogue dans le cas du génocide des Arméniens qui est un crime contre l’humanité ? Il est évident dans le cadre de ces éclaircissements sans doute trop formels pour certains, que l’argument sur la liberté d’expression n’est pas valable. Il est irrecevable car une configuration juridique de moindre importance – relativement parlant bien sûr – est déjà en place et que le même accusé principal à savoir la Turquie, ne la rejette pas. Pour répondre donc à ce type d’objection, il nous faudra utiliser les notions d’essence et de thérapie. Elles ont le mérite d’exister, d’être acceptées par la communauté internationale, et surtout d’être efficaces pour le requérant.

    read more "De l’essence à la thérapie "

    Tuesday, November 12, 2013

    Le message de l’humanité


    Le message de l’humanité
    N. Lygeros

    Tu écoutais des notes vieilles de 250 ans
    et je lisais des mots tracés il y a 50 ans.
    Nous étions dans le même monde pourtant
    celui du sacrifice et du silence.
    Bien au-delà des contacts sociaux
    et du tumulte insensé du présent,
    nous entendions le passé s’adresser au futur.
    Et nous prenions conscience de l’importance
    de transmettre le message de l’humanité.
    read more "Le message de l’humanité "

    Utopie réalisée


    Utopie réalisée
    N. Lygeros

    A Leonardo


    Tout le monde lui répétait sans cesse 
    qu’il ne pouvait pas faire trente-six choses à la fois 
    pourtant à présent qu’il se promenait seul 
    au milieu de son œuvre blanche 
    et qu’il écoutait les notes de la messe invisible, 
    il savait que tout était possible. 
    Les gens ne connaissaient pas l’utopie 
    aussi ils ne savaient pas qu’elle est réalisable.


    read more "Utopie réalisée "

    Monday, November 11, 2013

    Le rêve bleu


    Το γαλάζιο όνειρο (παραμύθι για προικισμένα παιδιά)
    N. Lygeros

    -Γιατί τόσο γαλάζιο;
    -Για να έχουν όλοι οι άνθρωποι.
    -Είναι καλύτερα έτσι. Θέλω κι εγώ λίγο γαλάζιο.

    Η Φωτεινή σκύβει και πιάνει μια χούφτα θάλασσας, μα όταν ανοίγει τα χέρια της βλέπει ότι δεν είναι γαλάζια.

    -Τι έγινε;
    -Το γαλάζιο είναι για να το μοιραζόμαστε με τους άλλους, όχι να το παίρνουμε για μας.
    -Συγγνώμη.
    -Δεν πειράζει. Δεν το ήθελες.
    -Γιατί είσαι καλός μαζί μου ακόμα κι όταν κάνω λάθος;
    -Τα λάθη δεν είναι κακά. Ξέρω ότι ήθελες να το δείξεις στη γιαγιά σου.
    -Πώς το ξέρεις;
    -Εκείνη δεν σου λέει παραμύθια το βράδυ;
    -Ναι, ναι!
    -Τότε ξέρεις τι πρέπει να κάνεις τώρα.
    -Να τη φέρω κοντά στη θάλασσα;
    -Είναι ο μόνος τρόπος να ξαναδεί το γαλάζιο.
    -Πώς το ξέρεις ότι το είδε;
    -Δεν έχει το ίδιο όνομα μ’ εσένα;
    -Ναι, πήρα το δικό της.
    -Δεν το πήρες...
    -Είναι όπως το γαλάζιο;
    -Ακριβώς.

    Η Φωτεινή κοίταξε και πάλι τη θάλασσα. Κατάλαβε ότι η γιαγιά της είχε έρθει στο ίδιο μέρος με το δράκο. Εκείνη της είχε μιλήσει για πρώτη φορά για το δράκο, το αγαπημένο της παραμύθι. Εκείνη είχε επιλέξει να είναι δράκος. Και τα παραμύθια της γιαγιάς ήταν η ιστορία του δράκου.

    -Θέλω να ξυπνήσω.
    -Άνοιξε τα μάτια σου.

    Η Φωτεινή ξυπνά και απλώνει το χέρι της.

    -Είσαι εδώ;
    -Δίπλα σου.
    -Εσύ βοήθησες τη γιαγιά μου;
    -Ναι.
    -Γιατί δεν μου το είπες πριν;
    -Ποιος πιστεύει στα παραμύθια;
    -Μα δεν είναι παραμύθι! Είναι η ιστορία σου.
    -Η ιστορία μου δεν υπάρχει πια. Την έσβησαν.
    -Θα τη γράψουμε και πάλι.
    -Ποιος θα την πιστέψει;
    -Θα πούμε ότι είναι παραμύθι.
    -Αυτό σκέφτηκε και η γιαγιά σου.
    -Γι’ αυτό έγινε συγγραφέας;
    -Δεν υπήρχε άλλη λύση τότε.
    -Και τώρα;
    -Σ’ αρέσει η ιστορία.
    -Με προετοίμασε η γιαγιά μου.
    -Μόνο έτσι...
    -Θα μπορούσα να γράψω την ιστορία σου.
    -Ναι.
    -Πώς άντεξες τόσα χρόνια δίχως ιστορία;
    -Σε περίμενα μέσα στο μύθο.
    -Αλήθεια;
    -Είμαι η μνήμη του μέλλοντος.
    -Κι είμαι το μέλλον της μνήμης.



    Голубой сон
    Н. Лигерос
    Перевод с греческого Кира Стамболиди

    -Почему так много голубого?
    -Для всех людей.
    -Так лучше. Я тоже хочу немного голубого.

    Светлана нагинается и берёт горсть моря, но когда открывает руки видет, что они не голубые.

    -Что случилось?
    Голубое для того, чтобы мы делились им с другими, не для того, чтобы брать себе.
    -Извини.
    -Ничего страшного. Ты не хотела.
    -Почему ты со мной так добр, даже когда я делаю ошибку?
    -Ошибка не значит, что плохо. Я знаю,ты хотела показать своей бабушке.
    -Откуда ты знаешь?
    -Она не расскзывает тебе сказки на ночь?
    -Да, да!
    -Тогда ты знаешь, что делать теперь.
    -Я должна привести её ближе к морю?
    -Это единственный путь чтобы она снова увидела голубое.
    -Откуда ты знаешь, что она его видела?
    -У вас не одно и то же имя?
    -Да, я взяла ее.
    -Ты не взяла ...
    -Это как голубое?
    -Точно.

    Светлана снова посмотрела на море. Она поняла, что её бабушка была на этом же месте с драконом. Она впервые рассказала ей про дракона, её любимую сказку. Это она решила, чтобы это был дракон. И бабушкины сказки были историей дракона.

    -Я хочу проснуться.
    -Открой глаза.

    Светлана просыпается и протягивает руку.

    -Ты здесь?
    -Рядом с тобой.
    -Ты помог моей бабушке?
    -Да.
    -Почему ты не сказал раньше?
    -Кто верит в сказки?
    -Но это не сказка! Это твоя история.
    -Моя история больше не существует. Её стерли.
    -Мы напишем её снова.
    -Кто поверит в неё?
    -Мы скажем что это сказка.
    -Так подумала и твоя бабушка.
    -Поэтому она стала писательницей?
    -Тогда не было другого выбора.
    -А сейчас?
    -Тебе нравится история.
    -Меня подготовила бабушка.
    -Только так...
    -Я бы смогла написать твою историю.
    -Да.
    -Как ты выдержал столько лет без истории?
    -Я ждал тебя в мифе.
    -Правда?
    -Я память будущего.
    -И я будущее памяти.



    Le rêve bleu
    N. Lygeros
    Traduit du Grec par A.-M. Bras


    - Pourquoi tant de bleu?
    - Pour que tous les hommes en aient.
    - C’est mieux ainsi. Moi aussi je veux un peu de bleu.

    Lumineuse se penche et prend une poignée de mer mais quand elle ouvre les mains elle voit qu’elle n’est pas bleue.

    - Que s’est-il passé?
    - Le bleu c’est pour le partager avec les autres, non le garder pour soi.
    - Pardon.
    - Ce n’est pas grave, ce n’est ce que tu voulais faire.
    - Pourquoi es-tu gentil avec moi, même quand je fais une erreur?
    - Les erreurs ne sont pas mauvaises. Je sais que tu voulais le montrer à ta grand-mère.
    - Comment le sais-tu?
    - N’est-ce pas elle qui te raconte des histoires le soir?
    - Oui, oui.
    - Alors, tu sais ce que tu dois faire à présent.
    - L’amener près de la mer ?
    - C’est la seule manière pour qu’elle revoie le bleu.
    - Comment le sais-tu qu’elle l’a vu?
    - Elle n’a pas le même prénom que toi?
    - Oui, j’ai pris le sien.
    - Tu ne l’as pas pris.
    - C’est comme le bleu.
    - Exactement.

    Lumineuse regarda de nouveau la mer. Elle comprit que sa grand-mère était venue au même endroit avec le dragon. C’était elle qui lui avait parlé pour la première fois du dragon, son conte préféré. C’était elle qui avait choisi qu’il soit un dragon. Et les contes de Grand-mère étaient l’histoire du dragon.

    -Je veux me réveiller.
    - Ouvre tes yeux.

    Lumineuse se réveilla et tendit sa main.

    - Tu es là?
    - À côté de toi.
    - C’est toi qui as aidé ma grand-mère?
    - Oui.
    - Pourquoi tu ne me l’as pas dit plus tôt?
    - Qui croit aux contes?
    - Mais ce n’est pas un conte, c’est ton histoire.
    - Mon histoire n’existe plus. Ils l’ont effacée.
    - Nous l’écrirons à nouveau.
    - Qui la croira?
    - Nous dirons que c’est un conte.
    - C’est ce qu’a pensé ta grand-mère aussi.
    - C’est pour cela qu’elle est devenue écrivain?
    - Il n’y avait pas d’autre solution à cette époque.
    - Et maintenant ?
    - L’histoire te plait ?
    - C’est ma grand-mère qui me l’a préparée.
    - Seulement ainsi…
    - Je pourrais écrire ton histoire?
    - Oui.
    - Comment as-tu supporté autant d’années sans histoire?
    - Je t’attendais dans le mythe.
    - C’est vrai?
    - Je suis la mémoire du futur
    - Je suis le futur de la mémoire. 




    Il sogno azzurro
    N. Lygeros
    Traduzione: Lucia Santini


    -Perché tanto azzurro?
    -Perché ne abbiano tutti gli uomini.
    -E’ meglio così. Voglio anch’io un po’ d’azzurro.
    Lucilla si china per racchiudere fra le mani un po’ di mare, ma quando le apre vede che non è azzurro.
    -Cosa è successo?
    -L’azzurro è da dividere con gli altri, non per prenderlo per noi stessi.
    -Scusami.
    -Non importa. Non volevi impadronirti.
    -Perché sei così buono con me anche quando sbaglio?
    -Gli errori non sono cattivi. Lo so che volevi farlo vedere a tua nonna.
    -Come lo sai?
    -Non è lei che ti dice la favole la sera?
    -Sì,sì!
    -Allora sai cosa devi fare adesso.
    -Portarla vicino al mare?
    -E’ l’unico modo per rivedere l’azzurro.
    -Come sai che lo ha visto
    -Non ha lo stesso tuo nome?
    -Sì, ho preso il suo nome.
    -Non l’hai preso…
    -E’ come l’azzurro?
    -Esattamente.
    Lucilla guardò di nuovo il mare. Capì che la nonna era venuta nello stesso posto con il Drago. Era lei che le aveva parlato per la prima volta del Drago, la sua favola preferita. Era lei che aveva scelto di essere il Drago. E le favole della nonna erano la storia del Drago.
    -Voglio svegliarmi.
    -Apri gli occhi.
    Lucilla si sveglia e allunga la mano.
    -Sei qui?
    -Accanto.
    -Sei tu che hai aiutato la nonna?
    -Sì.
    -Perché non me lo hai detto prima?
    -Chi crede nelle favole?
    -Ma non è una favola! E’ la tua storia.
    -La mia storia non esiste più. L’hanno cancellata.
    -La scriveremo di nuovo.
    -Chi ci crederà?
    -Diremo che è una favola.
    -Questo pensò pure tua nonna.
    -Per questo è diventata scrittrice?
    -Non c’era altra soluzione allora.
    -E adesso?
    -Ti piace la storia.
    -Mi ha preparato la nonna.
    -Solo così…
    -Potrei scrivere la tua storia.
    -Sì.
    -Come hai resistito tanti anni senza storia?
    -Ti attendevo nel mito.
    -Davvero?
    -Sono la memoria del futuro.
    -E sono il futuro della memoria. 

    read more "Le rêve bleu "