Friday, August 31, 2012

    Δεν αρκεί η ανάγνωση


    Δεν αρκεί η ανάγνωση
    Ν. Λυγερός

    Δεν αρκεί η ανάγνωση
    ενός έργου
    για να μπορέσεις
    να πεις
    ότι σου άρεσε,
    πρέπει
    να το αποδείξεις
    με την εργασία σου
    για να συμβάλλεις
    στη διάδοση,
    για ν’ αγγίξει
    και άλλους
    που μπορεί
    να γίνουν μαθητές
    και αυτοί.


    It's not enough to read
    N. Lygeros
    Translated from the Greek by Angeliki Papadopoulou

    It's not enough to read
    one project
    to be able
    to say
    that you liked,
    you have
    to prove
    with your work
    to help
    dissemination,
    to touch
    and other who can
    be students
    as well.

    read more "Δεν αρκεί η ανάγνωση "

    Ακόμα μια μάχη


    Ακόμα μια μάχη

    Ν. Λυγερός


    Ακόμα μια μάχη
    που δεν μας φόβισε
    γιατί ξέραμε ήδη
    για τον κρυφό πόλεμο
    της απελευθέρωσης
    ενάντια στο ζυγό
    της βαρβαρότητας
    που δεν έπαψε ποτέ
    να στοχεύει τη γη μας.




    One more battle
    N. Lygeros
    Translated from the Greek by Evi Charitidou

    One more battle 
    which didn’t scare us
    because we already knew
    about the secret war
    for liberation
    against the yoke
    of barbarity 
    which has never ceased
    targeting our land.



    read more "Ακόμα μια μάχη "

    Αξία γενοκτονίας



    Αξία γενοκτονίας
    Ν. Λυγερός

    Η αξία της γενοκτονίας προέρχεται από τον διαχωρισμό που προκαλεί στους ανθρώπους του μέλλοντος. Η γενοκτονία υπάρχει λόγο των κτήνων που την διέπραξαν εις βάρος της Ανθρωπότητας. Η ύπαρξη της όμως δημιουργεί μια διακλάδωση. Διότι οι επόμενοι άνθρωποι καθορίζονται από αυτούς. Ο αγώνας για την αναγνώριση της από τον θύτη, το σύστημα, μεγαλώνει τους ανθρώπους γιατί αυτό το έργο είναι εκ φύσης υπεράνθρωπο αφού αφορά ένα έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας. Κάθε άνθρωπος έχει πια ένα χρέος μνήμης. Πρέπει να πάρει την απόφαση να μην ξεχάσει για να απελευθερωθεί από την κοινωνία της λήθης και της αδιαφορίας. Γ' αυτό υπάρχουν τα ανθρώπινα κάρβουνα. Είναι ένας τρόπος για να δουν οι άνθρωποι ότι πρέπει να γνωρίζεις για να μπορέσεις να αναγνωρίσεις την γενοκτονία. Για να δεις το θάνατο πρέπει να ξέρεις τι σημαίνει ζωή αλλιώς πεθαίνεις πριν καν να ζήσεις. Πως να βοηθήσεις ένα λαό όταν δεν γνωρίζεις καν την ύπαρξη του; Στην πραγματικότητα το πρόβλημα είναι πιο θεμελιακό. Αυτός ο λαός που δεν γνωρίζεις ανήκει στην Ανθρωπότητα. Έτσι στην ουσία είναι αυτή που δεν συνειδητοποιείς. Όταν είσαι εγκλωβισμένος μέσα στη κοινωνία, τα ανθρώπινα στοιχεία παραμένουν αόρατα για σένα. Και εδώ φαίνεται η αξία της γενοκτονίας για σένα διότι έχει τη δυνατότητα να σε ξυπνήσει για να ξεφύγεις επιτέλους από αυτόν τον ύπουλο εγκλωβισμό. Το βάρος και το μέγεθος του εγκλήματος κατά της Ανθρωπότητας είναι τόσο μεγάλα που δεν μπορεί να τα αντέξει η κοινωνία. Δεν είναι ανθεκτική για τέτοιο πλήγμα και αναγκάζεται να αποδεχθεί ότι υπάρχει ένα πρόβλημα που δεν μπορεί να διαχειρισθεί. Με αυτόν τον τρόπο καταρρέει η εικόνα της απόλυτης κυριαρχίας της κοινωνίας. Τότε μερικά άτομα μπορούν να μετατραπούν σε ανθρώπους ικανούς να αναγνωρίσουν τις γενοκτονίες και το έργο των Δίκαιων. Αλλιώς δεν θα είχαν καν τη δυνατότητα της αλλαγής φάσης ή τουλάχιστον όχι σε τέτοιο μέγεθος. Τα ανθρώπινα κάρβουνα δείχνουν πόσο λίγο γνωρίζουμε τα θύματα της γενοκτονίας και πόσο καλά τα ήξεραν το σύστημα, οι θύτες, τα κτήνη. Δίχως αυτή την ουσία δεν είναι δυνατόν ν' αντισταθείς στην εξουσία που καταπατά όχι μόνο τα δικαιώματα των ανθρώπων αλλά και της Ανθρωπότητας. Αφού υπάρχει η γενοκτονία το πρέπον είναι να την χρησιμοποιήσουμε για να γίνουμε άνθρωποι με τον αγώνα μας.









    Value of genocide
    N. Lygeros
    Translated from the Greek by Evi Charitidou

    Value of genocide derives from the distinction caused to future humans by it. Genocide exists due to animals committing it to the detriment of Humanity. However, its existence creates a ramification; because the people to come are defined by them. Struggle for its recognition by the perpetrator, the system, makes the humans grow up, because this work is by nature superhuman, since it is related to a crime against Humanity. Every human has now a duty to remember. One has to take a decision not to forget so to liberate oneself from society of oblivion and indifference. It is for this reason that human coals exist. It is a way for humans to see that in order for them to recognize genocide they have to be aware of it first. To see death you have to know what life means first, otherwise you die before living. How to assist a people whose existence you are not even aware of? In reality, the problem is even more fundamental. This people, you are not aware of, belongs to Humanity. Thus, it is essentially the latter that you do not conceive. When you are entrapped in society, human elements remain invisible to you. And it is here that value of genocide rests upon for you; because it has the possibility to awake you so you escape this insidious entrapment, at last. Burden and magnitude of the crime against Humanity are so huge that society cannot bear them. It is not so robust to stand such a blow and is obliged to accept that there is an unmanageable problem. It is in this way that the image of society’s absolute domination collapses. Then, few individuals can be transformed into humans being able to recognize genocides and work of the Justs. Otherwise, they would have lacked the possibility to change phase - not to such an extent, at least. Human coals display how little we know of genocides’ victims and how well they were known by the system; perpetrators; animals. Without bearing this substance, it is impossible to resist authority violating not only human rights, but also those of Humanity. Since there is genocide, it is due that we take advantage of it to become humans through our struggle.

    read more "Αξία γενοκτονίας "

    Thursday, August 30, 2012

    Τα θύματα της γενοκτονίας


    Τα θύματα της γενοκτονίας
    Ν. Λυγερός
    Τα θύματα της γενοκτονίας
    δεν είναι τα θύματα ενός εγκλήματος
    απλού, βάναυσου και σκληρού,
    είναι οι πληγές της ανθρωπότητας
    που μας αφορούν όλους
    γι’ αυτό δεν αρκεί μόνο
    να θυμόμαστε αλλά να αγωνιζόμαστε
    για την αναγνώρισή τους
    που δεν είναι παρά το πρώτο στάδιο
    της διαδικασίας διόρθωσης.
    Χωρίς αυτό, είναι άχρηστο.





    Les victimes du génocide
    N. Lygeros
    Les victimes du génocide
    ne sont pas les victimes d’’un crime
    simple, brutal et barbare,
    ce sont les blessures de l’Humanité
    qui nous concernent tous
    aussi il ne s’agit pas seulement
    de se souvenir mais de lutter
    afin que leur reconnaissance
    ne soit que la première étape
    du processus de réparation.
    Sans cela, c’est inutile.







    The victims of the genocide
    N. Lygeros
    Translated from the French by Evi Charitidou


    The victims of the genocide
    are not the victims of
    a simple, brutal and barbarous crime,
    they constitute the wounds of Humanity
    which concern us all;
    therefore it is not enough only
    to remember them but to struggle
    so as their recognition
    will not be but the first step
    in the reparation process.
    Without this, it is useless.



    read more "Τα θύματα της γενοκτονίας"

    Το βιβλίο της Ανθρωπότητας



    Το βιβλίο της Ανθρωπότητας
    Ν. Λυγερός

    Το βιβλίο της Ανθρωπότητας
    έγραφε για τα εγκλήματα
    που είχε διαπράξει
    η άγρια βαρβαρότητα
    ενάντια στην αθωότητα
    μόνο έτσι οι Δάσκαλοι
    μάθαιναν στους μαθητές τους
    για το έργο και το ρόλο τους
    αλλιώς κανένας από αυτούς
    δεν θα συνειδητοποιούσε
    την αξία του αγώνα
    και την ουσία της ιστορίας.




    The book of Humanity
    N. Lygeros
    Translated from the Greek by Evi Charitidou


    The book of Humanity
    talked about crimes
    committed by
    savage barbarity
    against innocence;
    it was only in this way that the Masters
    taught their disciples
    the work and their role;
    otherwise none of them
    could conceive
    the value of struggling
    and substance of history.

    read more "Το βιβλίο της Ανθρωπότητας "

    Tuesday, August 28, 2012

    Le déplacement massif en tant qu’arme d’extermination




    Οι μαζικές εκτοπίσεις ως εργαλείο εξολόθρευσης
    Ν. Λυγερός
    Μετάφραση από τα γαλλικά Εύη Χαριτίδου

    Πολύ συχνά στις διαλέξεις των γενοκτόνων τόσο του Εβραϊκού λαού όπως και του Αρμένικου, του Ποντιακού ή του Ουκρανικού, βλέπουμε μόνο έμμεσες αναφορές στην εξόντωση, η οποία παρ΄όλα αυτά είναι ένα αληθινό γεγονός. Προτιμούν να χρησιμοποιούν έναν δήθεν ευφημισμό, δηλαδή τις μαζικές εκτοπίσεις. Στις κοινωνίες της λήθης και της αδιαφορίας αυτό επαρκεί για να μην κατηγορηθεί κάποιος για ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι πολύ λίγοι καταλαβαίνουν ότι οι μαζικές εκτοπίσεις είναι ένα όπλο εξόντωσης. Διότι προκειμένου να εξοντώσει κανείς καλύτερα, πρέπει πρώτα να εκτοπίσει μαζικά. Η μαζική εκτόπιση αφήνει λιγότερα ίχνη. Διότι οι άνθρωποι ξεριζώνονται και χωρίζονται από τους δυνητικούς μάρτυρες. Εκτοπίζοντάς τους οι γενοκτόνοι μετατρέπουν τους ανθρώπους σε αγνώστους, για να τους μετατρέψουν εν τέλει σε θύματα δίχως να αφήσουν κανένα ίχνος. Στην ίδια την πράξη του εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας, υπάρχει ήδη η άρνηση του εγκλήματος, όπως ακριβώς έχει επισημάνει ο Bernard-Henry Lévy. Άρα, η μαζική εκτόπιση αποτελεί μέρος αυτής της άρνησης. Διότι αντιπροσωπεύει μια προσπάθεια να δημιουργηθεί μαζική λήθη. Απομακρύνοντας τα σημεία αναφοράς από τους ανθρώπους, το σύστημα δημιουργεί μια ουδετεροποιημένη περιοχή, όπου οι άγνωστοι μένουν και πάλι χωρίς μάρτυρες. Οι Ναζί, ως ανώτεροι γενοκτόνοι είχαν μετατρέψει με την Τελική Πράξη αυτές τις ουδετεροποιημένες περιοχές ακόμη και σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, που έγιναν στρατόπεδα εξόντωσης. Οι μαζικές εκτοπίσεις, λοιπόν, δεν αποτελούν ένα τέλος αφ’εαυτού, αλλά μάλλον ένα μέσο μεταμόρφωσης. Θα ήταν, λοιπόν, πιο ακριβές να μιλάμε για μαζικές μεταμορφώσεις. Αυτή η σημειολογική διευκρίνιση θα βοηθούσε πολύ στην καλύτερη κατανόηση του εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας το οποίο και συνιστά η γενοκτονία. Οι άνθρωποι θα ήταν περισσότερο συνειδητοποιημένοι ως προς τα επιχειρήματα των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πράγματι, η αναγκαία ερώτηση που θα έπρεπε να θέσουν στον εαυτό τους είναι απλή: Αποτελούν οι μαζικές εκτοπίσεις μορφή μιας οργανωμένης από το σύστημα μετακίνησης; Διότι, σε ορισμένες κοινωνίες αυτές οι εκτοπίσεις δεν είναι παρά μια μορφή μαζικού αποικισμού. Βέβαια, αυτές οι ίδιες οι κοινωνίες ξεχνούν πολύ γρήγορα ότι και ο αποικισμός μπορεί και αυτός επίσης να θεωρηθεί έγκλημα πολέμου. Πάντως, είναι προφανές ότι σε καμία περίπτωση αυτή η μετακίνηση δεν ανταποκρίνεται στο νοητικό σχήμα που παράγεται από την έννοια της μαζικής εκτόπισης. Αντιθέτως, θα ήταν χρήσιμο και μάλιστα συνετό να λάβουμε υπόψη ότι για τους ειδικούς στις γενοκτονίες, και όχι μόνο για τους αγωνιστές της ειρήνης, οι μαζικές εκτοπίσεις που είναι καταγεγραμμένες σε μυστικά αρχεία των κρατών-γενοκτόνων συνιστούν ενδείξεις. Γιατί, ποιος έχει, άλλωστε, το δικαίωμα να εκτοπίσει μαζικά πληθυσμούς και στο όνομα ποιου; Οι Αρμένιοι και οι Πόντιοι εκτοπίστηκαν από τους Οθωμανούς και τον Κεμάλ. Οι Ουκρανοί εκτοπίστηκαν από τους Σοβιετικούς και τον Στάλιν. Οι Εβραίοι εκτοπίστηκαν από τους Ναζί και τον Χίτλερ. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ήταν ίδιο το νοητικό σχήμα και κυρίως ίδιος ο στόχος που επιδιώχθηκε. Η μόνη διαφορά έγκειται στην εξέλιξη της μεθόδου του εγκλήματος, αλλά το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας παραμένει. Η μεθοδολογία των μαζικών εκτοπίσεων το μόνο που κάνει είναι να θέτει μια ακόμη πιο βαριά κατηγορία σε αυτούς τους δήμιους της ανθρωπότητας. Διότι ενισχύει τον συστηματικό χαρακτήρα της καταστροφής. Αποτελεί, λοιπόν, ουσιώδες στοιχείο για τη δίκη. Αυτό είναι ένα αληθινό πειστήριο ενάντια στους γενοκτόνους. Γι΄αυτό είναι ανώφελο να κρύβεται κανείς πίσω από αυτήν την έκφραση, που δεν μπορεί αληθινά να θεωρηθεί ευφημισμός. Πρέπει να αντιληφθούμε τη βαρύτητα του επιχειρήματος για να παλέψουμε αποτελεσματικά ενάντια σε κάθε μορφή άρνησης.





    Massive displacement as a tool of extermination
    N. Lygeros

    Very often, in the lectures given by the genociders of the Jewish people as well as of the Armenian, Pontian or Ukrainian people, we see only indirect references to the extermination which is, nevertheless, a real fact. They prefer to use the pretentious euphemism, that is to say, massive displacement. In the societies of oblivion and indifference, this suffices so as not to be accused of a crime against humanity. This arises from the fact that very few persons understand that massive displacement is a weapon of extermination; because, in order to better exterminate nations one firstly has to displace them massively. Massive displacement leaves fewer traces; because men are uprooted and separated from their potential witnesses. By displacing them, the genociders transform men into “unknowns” in order to finally transform them into victims without leaving any traces. In the very act of the crime against humanity, there already exists the negation of the crime, as Bernard-Henry Lévy has justly pointed out. So, the massive displacement is part of this negation, as it represents an attempt to create a massive oblivion. By taking away the reference points from men, the system creates a neutralized area, where the unknowns are left without witnesses. The Nazis, as supreme genociders through the Final Solution, had even converted those neutralized areas into concentration camps, which became extermination camps. Massive displacements are, therefore, not an end in itself but in fact, a means of transformation. So, it would be more accurate to speak of massive transformations. This semiotic clarification would allow for a better understanding of the crime against humanity and it is in this that the distinctiveness of genocide consists. Men would better appreciate the arguments of the defenders of human rights. In fact, the essential question they should ask themselves is simple: do massive displacements constitute a form of movement organized by the system? For, in some societies, these displacements are only a massive form of colonization. Admittedly, these very same societies forget very rapidly that colonization, too, can be considered as a crime of war. In any case, it is obvious that under no circumstances does this movement correspond to the mental schema produced by the concept of massive displacement. On the contrary, it would be useful and, in fact, wise to bear in mind that for the specialists in genocide, and not only for the peace fighters, the massive displacements registered in the secret archives of the genocidal states serve as indications. Because after all, who has the right to massively displace populations and in the name of what? The Armenians and the Pontians were displaced by the Ottomans and Kemal. The Ukrainians were displaced by the Soviets and Stalin. The Jews were displaced by the Nazis and Hitler. In all these cases, the same mental schema was used and, what is more, the same objective was set. The only difference is the “evolution” of the method of the crime, but the crime against humanity remains. The methodology of massive displacements only accuses those executioners of humanity in a more severe way, because this adds to the systematic character of the destruction. So, it is an essential element for the trial. This is a real exhibit against the genociders. Therefore, it is useless to hide behind this expression, which cannot really be considered as a euphemism. We have to realise the gravity of the argument so as to fight efficiently against every form of negation.






    Le déplacement massif en tant qu’arme d’extermination
    N. Lygeros

    Bien souvent dans le discours des génocideurs aussi bien du peuple juif, arménien, pontique ou ukrainien, nous ne voyons que les mentions indirectes à l’extermination qui est pourtant réelle. Ils préfèrent utiliser l’euphémisme savant à savoir déplacement massif. Dans les sociétés de l’oubli et de l’indifférence cela est suffisant pour ne pas être accusé de crime contre l’humanité. Cela provient du fait que peu de personnes saisissent le fait que le déplacement massif est une arme d’extermination. Car pour mieux exterminer, il faut d’abord déplacer massivement. Le déplacement massif laisse moins de traces. Car les hommes sont déracinés et séparés de leurs éventuels témoins. En les déplaçant, les génocideurs transforment les hommes, en inconnus afin de les transformer finalement en victimes, sans laisser de traces. Dans l’acte même du crime contre l’humanité, il existe déjà la négation du crime comme l’a justement souligné Bernard-Henry Lévy. Or le déplacement massif fait partie de cette négation. Car il représente une tentative de créer un oubli massif. En enlevant les repères aux hommes, le système crée un espace neutralisé où les inconnus se retrouvent sans témoins. Les nazis en tant que génocideurs suprêmes à travers la solution finale, ont même réalisé ces espaces neutralisés avec les camps de concentration qui sont devenus des camps d’extermination. Les déplacements massifs ne sont donc pas une fin en soi mais bien un moyen de transformer. Il serait donc plus juste de parler de transformations massives. Cette mise au point sémiotique aiderait beaucoup à la meilleure compréhension du crime contre l’humanité que représente le génocide. Les hommes seraient plus sensibles aux arguments des défenseurs des droits de l’homme. En effet, la question nécessaire qu’ils doivent se poser est simple : les déplacements massifs constituent-ils une forme de déménagement organisée par le système? Car dans certaines sociétés, ces déplacements ne sont qu’une forme massive de colonisation. Certes ces mêmes sociétés oublient très rapidement que la colonisation peut elle aussi être considérée comme un crime de guerre. Dans tous les cas, il est évident que le déménagement ne répond en aucun cas au schéma mental produit par le concept de déplacement massif. Au contraire, il est utile et même judicieux de se rendre compte que pour les spécialistes des génocides et pas seulement des combattants de la paix, les déplacements massifs dans les archives secrètes des états génocideurs sont des indices. Car en fin de compte qui a le droit de déplacer massivement des populations et au nom de quoi? Les Ottomans et Kémal ont déplacé les Arméniens et les Pontiques. Les Soviétiques et Staline ont déplacé les Ukrainiens. Les nazis et Hitler ont déplacé les Juifs. Dans tous les cas, c’était le même schéma mental et surtout le même but qui était recherché. L’unique différence c’est l’évolution de la méthode du crime mais le crime contre l’humanité demeure. La méthodologie des déplacements massifs ne fait qu’accuser de manière plus grave, ces bourreaux de l’humanité. Car elle accentue la capacité systématique de la destruction. Elle est donc un élément essentiel pour le procès. C’est une véritable pièce à conviction à l’encontre des génocideurs. Ainsi, il est inutile de se cacher derrière cette expression qui ne peut être véritablement considérée comme un euphémisme. Il nous faut prendre conscience de la gravité de l’argument pour lutter efficacement contre toute forme de négation.


    read more "Le déplacement massif en tant qu’arme d’extermination "

    Monday, August 27, 2012

    Sur le massacre des innocents


    Sur le massacre des innocents
    Ν. Λυγερός

    La couleur ne doit pas te tromper.
    Elle n’appartient qu’à l’humanité.
    Ce n’est pas un signe de faiblesse.
    Elle sert juste de témoignage.
    Aucune prétention en son sein.
    Elle affirme l’existence.
    Malgré la volonté de la barbarie.
    Car la beauté sauvera le monde.





    On slaughtering innocents
    N. Lygeros
    Translated from the Greek by Evi Charitidou

    The color should not deceive you.
    It doesn’t belong to anyone but humanity.
    It’s not a sign of weakness.
    It just serves as testimony.
    No pretention within it. 
    It affirms the existence. 
    Despite barbarity’s will.
    For, beauty will save the world.




    Περί σφαγής αθώων
    Ν. Λυγερός
    Μετάφραση από τα γαλλικά: Κάτια Ρωσσίδου


    Το χρώμα δεν πρέπει να σε ξεγελά. 
    Ανήκει μόνο στην ανθρωπότητα. 
    Δεν είναι σημάδι αδυναμίας. 
    Αποτελεί μόνο μαρτυρία. 
    Καμία επιτήδευση σε αυτό. 
    Επικυρώνει την ύπαρξη. 
    Παρά τη βούληση της βαρβαρότητας. 
    Επειδή η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο.


    read more "Sur le massacre des innocents"

    Οι ενοχές του τίποτα


    Οι ενοχές του τίποτα
    Ν. Λυγερός

    Όταν η ιστορία δεν κατέγραψε τίποτα
    από το έργο της ουδετερότητας
    έχεις ενοχές.
    Τότε ως ένοχος
    για τη διάσωση της ουδετερότητας
    σβήνεις την ιστορία για να καταγράψεις το τίποτα.
    Διότι ξέρεις ότι
    δεν υπάρχει τιμωρία
    όταν δολοφονείς την ιστορία.


    La culpabilité du rien
    N. Lygeros
    Traduit du Grec par A.-M. Bras

    Quand l’histoire ne transcrit rien 
    De l’oeuvre de la neutralité 
    On se sent coupable. 
    Alors en tant que coupable 
    Pour le sauvetage de la neutralité 
    On efface l’histoire pour transcrire le néant. 
    Car on sait 
    Qu’il n’existe pas de sanction 
    Quand on assassine l’histoire.


    read more "Οι ενοχές του τίποτα "

    Friday, August 24, 2012

    Les entrailles déchirées


    Les entrailles déchirées
    N. Lygeros

    Nos ventres n’étaient ni heureux ni malheureux, 
    ils étaient tout simplement ronds, 
    tendus comme des peaux de tambour 
    qui ne pouvaient jouer de la musique. 
    Aussi en attendant la déchirure de nos entrailles 
    nous entonnâmes le premier chant de la liberté.






    The ripped off guts
    N. Lygeros
    Translated from the Greek by Evi Charitidou

    Our bellies were neither happy nor unhappy,
    they were only round,
    outstretched like the leather of drums
    which were unable to play music.
    While waiting for the ripping off of our guts,
    we sang the first chant of freedom.




    Разорванные внутренности
    Н. Лигерос
    Перевод с греческого Кира Стамболиди

    Наши животы не были ни счастливы, ни несчастные,
    были просто и только круглые,
    натянутые, как кожа на барабанах,
    что не могут играть музыку.
    И ожидая разрыва наших внутренностей,
    мы спели первую песньсвободы.







    Розірвані нутрощі
    Н. Лігерос

    Наші животи не були ні щасливі, ні нещасні,
    були просто і тільки круглі
    натягнуті як шкіра на барабанах,
    що не можуть грати музику.
    Очікуючи розриву наших нутрощів,
    Відспівали першу астму незалежності.





    Τα ξεσχισμένα σπλάχνα
    Ν. Λυγερός

    Οι κοιλιές μας δεν ήταν ούτε ευτυχισμένες ούτε δυστυχισμένες,
    ήταν απλά και μόνο στρογγυλές,
    τεντωμένες όπως τα δέρματα των τυμπάνων
    που δεν μπορούσαν να παίξουν μουσική.
    Κι αναμένοντας το ξέσχισμα των σπλάχνων μας,
    τραγουδήσαμε το πρώτο άσμα της ελευθερίας. 



    read more "Les entrailles déchirées "

    Η ιστορία του τίποτα


    Η ιστορία του τίποτα
    Ν. Λυγερός

    Όταν οι δικοί μας ήταν θαμμένοι 
    όρθιοι μέσα στο χώμα μας, 
    τι έλεγαν οι ουδέτεροι; 
    Τίποτα! 
    Όταν οι δικοί μας ήταν θύματα 
    αθώα μέσα στη χώρα μας, 
    τι έκαναν οι ουδέτεροι; 
    Τίποτα! 
    Όταν οι δικοί μας ήταν θανάσιμα 
    πληγωμένοι με τα χέρια μας, 
    τι έγραψαν οι ουδέτεροι; 
    Τίποτα! 

    Όταν ξέρεις την ιστορία του τίποτα 
    και μόνο αυτήν, 
    τι μπορείς να διδάξεις;





    The history of nothing
    N. Lygeros
    Translated from the Greek by Evi Charitidou

    When our own were buried
    upright in our soil,
    what were the neutrals saying?
    Nothing!
    When our own were the victims
    innocent in our land,
    what did the neutrals do?
    Nothing!
    When our own were mortally
    wounded by our hands
    what did the neutrals write?
    Nothing!

    When you know the history of nothing
    and only that
    what can you teach?




    read more "Η ιστορία του τίποτα "

    Thursday, August 23, 2012

    Η ελληνοαρμενική συμμαχία


    Η ελληνοαρμενική συμμαχία
    Ν. Λυγερός

    Η ελληνοαρμενική συμμαχία δεν είναι μία ουτοπία, είναι μία ανάγκη που προέρχεται όχι μόνο από την ύπαρξη των γενοκτονιών που έχουμε υποστεί από τη βαρβαρότητα του γενοκτόνου Κεμάλ, αλλά από το πάθος της ελευθερίας και την αγάπη για τη γη μας. Επιπλέον, μέσα στο πλαίσιο της χριστιανοσύνης, έχουμε τόσα κοινά που δεν έχει νόημα να τα μετρήσουμε. Ο αρμενικός λαός δεν είναι ξένος, είναι δικός μας. Και οι δεσμοί που έχουμε μεταξύ μας, είναι δεσμά που μας αναγκάζουν να πράττουμε όχι μόνο ορθολογικά, αλλά πάντα με ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και οι δύο λαοί είναι μικροί, αλλά σπάνιοι. Γι’ αυτό και έχουν προσφέρει τόσα πολλά στην Ανθρωπότητα. Δεν μπορούμε λοιπόν να προδώσουμε μια τέτοια φιλία, όποια και να είναι η δικαιολογία. Ο Κεμάλ μάς αποκεφάλισε και τοποθέτησε τα κεφάλια μας το ένα δίπλα στο άλλο. Πληγωθήκαμε με το ίδιο αίμα, δακρύσαμε με τα ίδια δάκρυα, διότι είχαμε τον ίδιο θύτη. Όμως ο βαθύτερος λόγος ήταν η ανθρωπιά των λαών μας. Γι’ αυτό και οι δικοί μας έγιναν θύματα. Πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι πολλά από αυτά έγιναν Δίκαιοι με την πάροδο του χρόνου. Αυτή η ανάμειξη του χρόνου με την ανθρωπότητα είναι που συνδέει τους δύο λαούς μας πολύ πιο πριν την γενοκτονία. Αυτοί οι δύο λαοί πρέπει να προσέχουν ο ένας τον άλλον, για να υπάρχει ένα συμμαχικό πλαίσιο. Δεν έχει σημασία αν το δύο κράτη δεν συνορεύουν στο χώρο, σημασία έχει ότι έχουν κοινό χρόνο. Αυτοί οι δύο λαοί δεν είχαν ανάγκη μία γενοκτονία για να ενωθούν. Ήταν ήδη στο ίδιο πλαίσιο και γι’ αυτό το λόγο έγιναν και στόχοι των γενοκτόνων. Η διαμάχη γίνεται μεταξύ των αξιών και των αρχών. Το πρόβλημα της Τουρκίας είναι ότι όλο το υπόβαθρό της είναι μόνο και μόνο θέμα αρχών, διότι όσο αφορά στις αξίες τα θεμέλιά της είναι τα θύματα της πολλαπλής γενοκτονίας. Πρέπει λοιπόν να επικεντρωθούμε και με το Αρτσάχ, διότι δεν μπορούμε ν’ αφήσουμε μόνους τους, τους Αρμένιους ενάντια στους Αζέρους που καθοδηγούνται από το τουρκικό καθεστώς. Το Αρτσάχ δεν είναι μία περιοχή αμφισβήτησης, αλλά μία αρμενική γη εδώ και αιώνες. Αν θέλουμε πραγματικά ν’ αντισταθούμε στη βαρβαρότητα που είναι ικανή να καταστρέψει ένα αρμενικό κοιμητήριο με τον επίσημο στρατό της και όχι με ακραία στοιχεία, πρέπει να είμαστε προσεχτικοί στις στρατηγικές κινήσεις και κατά συνέπεια στις εθνικές μας αποφάσεις. Διότι αν θέλουμε να μας σέβονται οι άλλοι, πρέπει να είμαστε σεβαστοί. Και αυτό ισχύει και για τους συμμάχους και για τους εχθρούς. Αλλιώς το κράτος δεν υποστηρίζει έμπρακτα την ελληνοαρμενική συμμαχία.






    La alianza griego-armenia
    N. Lygeros
    Traducción al español de Olga Raptopoulou y Eduardo Lucena González
    La alianza griego-armenia no es una utopía, es una necesidad derivada no solo de la existencia de los genocidios a los que hemos sido sometidos por la barbarie del genocida Kemal, sino también de la pasión por la libertad y el amor por nuestra tierra. Por otra parte, en el contexto del cristianismo, tenemos tanto en común que no tiene sentido el medirlo. El pueblo armenio no es un extranjero, es el nuestro. Y los lazos que tenemos entre nosotros son cadenas que nos obligan a hacerlo, no solo de manera racional sino siempre con dignidad. Ambas poblaciones son pequeñas, pero poco frecuentes, por haber ofrecido tanto a la Humanidad. No podemos traicionar una amistad, sea cual sea la excusa. Kemal nos decapitó y puso las cabezas juntas. Heridos por la misma sangre, lloramos con las mismas lagrimas porque teníamos el mismo perpetrador. Sin embargo, la razón fundamental era la humanidad de nuestros pueblos. Por eso los nuestros se han convertido en victimas. No obstante, debemos comprender que muchos de ellos se convirtieron en Justos al pasar los años. Esta mezcla del tiempo con la humanidad es la que une a los dos pueblos mucho antes del genocidio. Dichos pueblos se deben cuidar uno a otro, con el fin de tener un contexto de alianza. No importa si los dos estados no son contiguos en el espacio; es importante que tengan tiempo común. Los dos pueblos no necesitaban un genocidio para unirse. Estaban ya en el mismo contexto y por esta razón también fueron objetivos de los genocidas. El conflicto está entre los valores y los principios. El problema de Turquía es que todo su fondo es solo una cuestión de principios porque en cuanto a los valores sus bases son las víctimas del múltiple genocidio. Por lo tanto debemos centrarnos en el Artsaj porque no podemos dejar a los armenios solos, contra los Azeríes dirigidos por el régimen de Turquía. Artsaj no es una región dudosa, sino una tierra armenia desde hace siglos. Si realmente deseamos resistir la barbaridad que es capaz de destruir un cementerio armenio, por su ejercito oficial y no por los extremistas, hay que tener cuidado de los movimientos estratégicos y en consecuencia de nuestras decisiones nacionales. Si queremos ser respetados por los demás, debemos ser respetuosos. Y eso va tanto para los aliados como para los enemigos. De lo contrario, el Estado no apoya en la práctica la alianza griego-armenia.








    The Greek- Armenian alliance
    N. Lygeros
    Translated from the Greek by Evi Charitidou
    The Greek-Armenian alliance is not a utopia; it is a necessity deriving not only from the existence of the genocides, which we have undergone by genocidist Kemal, but also from the passion for freedom and love for our land. Moreover, in the context of Christianity, we have so much in common that there is no point in counting. The Armenian people is not a foreign one, it is ours. And the existing liaisons between us are bonds obliging us to act not only rationally, but also always with human decency. Our both peoples are minor, but rare. It is for this reason that they have offered so much to Humanity. Thus, we cannot betray such friendship, no matter the excuse. Kemal decapitated us and put our heads the one next to the other. We were hurt in same blood; we shed the same tears, because we had the same perpetrator. However, the deeper reason is the humanity of our peoples. It is for this reason that our own became victims. But, we have to realize that many of those became Just by time. It is this mixing of time and humanity that connects our two peoples long before genocide. These two peoples have to care one another for an alliance framework to exist. It does not matter that the two states do not share same borders in space; what matters is that they share time. There was no need for these two peoples to have suffered a genocide to be unified. They had already been in the same context and it was exactly for this reason that they have become genocidists’ targets. The conflict takes place between values and principles. Turkey’s problem is that her whole background is only an issue of principles and only that. For, as regards values, her foundations consist of the multiple genocide victims. Thus, we have to focus on Artsakh too, because we cannot let them alone, namely the Armenians against the Azeris guided by the Turkish regime. Artsakh is not a territory in question; but it is an Armenian land over centuries now. If we truly want to resist barbarity, which is able to destroy an Armenian cemetery by its official army and not by extreme elements, we have to be cautious at our strategic moves and consequently at our national decisions. For, if we want to be respected by others, we have to be respectable. And this holds for both, allies and enemies. Otherwise the state does not in practice support the Greek-Armenian alliance.


    read more "Η ελληνοαρμενική συμμαχία "