Friday, November 30, 2012

    La réalité de la caricature


    La réalité de la caricature
    N. Lygeros

    Lorsque nous examinons de près le discours de certaines personnes, que ce soient des journalistes, des parlementaires et même des sénateurs, nous nous rendons compte que leurs mots sont génériques et qu'ils ne concernent pas spécifiquement la Turquie et son gouvernement comme ils le prétendent. Nous les entendons dire que la Turquie est un grand pays, un pays puissant mais même si cela était vrai - l'opinion des stratégistes est quelque peu différente - cela justifie-t-il le fait qu'il s'agit d'un état de la négation du génocide. Car cela, ils oublient de le mentionner tous ces braves gens aussi sympathiques que Chamberlain. La Turquie se fonde sur un négationnisme d’état. Aussi, si comparaison il y a entre la Turquie et d'autres pays, afin que ce soit plus clair pour tout le monde, il faudrait compléter leur propos en disant que la Turquie est un grand pays comme l'Italie fasciste et la Turquie est un pays puissant comme l'Allemagne nazie. Il ne faudrait pas oublier de caractériser le père de la Turquie en mentionnant le fait que Kemal était un dictateur aussi charismatique que Mussolini et Hitler. Nous pouvons même ajouter, en meilleur, puisque Kemal demeure une idole en Turquie mais ce serait fallacieux car c'est la Turquie qui demeure kémaliste dans son armée, même si peu à peu, grâce à son islamisme modéré comme disent certains spécialistes, elle tend vers le dogme néo-ottoman afin de retrouver la splendeur de son empire d’antan. En France, certains promoteurs de la Turquie ne voient en elle qu'un parc économique en plein développement mais cela prouve seulement qu’ils ne sont pas allés dans ce pays là où règne une pauvreté insupportable.
    L'autre chose qui soit vraie dans leurs propos, c'est la réalité de la caricature de la Turquie. Et la seule chose qui soit importante, c'est la réalité du génocide des Arméniens. Aussi certains d'entre nous, ne devraient pas se contenter d'aller dans le sens de la propagande, ni même les petits profits. Ils devraient voir plus grand et avoir des arguments plus puissants, car la France n'est pas seulement le pays des pastilles Vichy. La France c'est aussi et avant tout le pays d'hommes comme Jean Jaurès, aussi n'oublions pas ses dires au sujet du cadavre dans la cave, mais aussi de Jean Moulin, aussi n'oublions pas son courage dans l'organisation de la résistance à l'encontre des nazis. La France est aussi le pays de Charles-de-Gaulle, aussi n'oublions pas ses capacités militaires et sa détermination à ne pas se rendre au moment où les Français croyaient tout perdu. Peu importe de quel bord étaient ces hommes, l'important c'est qu'ils avaient de la grandeur face à l'Histoire. Aussi évitons le misérabilisme malsain et la mollesse démocratique qui caractérisent les partenaires d'un pays de la négation car les hommes mentionnés les auraient qualifiés de collaborateurs sans l'ombre d'un doute. Au-delà de la caricature, nous devons prendre conscience de la réalité de la Turquie. Ses fondements ce sont les squelettes des victimes du génocide. Tant qu'elle ne reconnaîtra pas son crime, elle ne pourra aller de l'avant. Aller dans le sens de l'État turc n'aide aucunement les Turcs qui luttent depuis des années pour vivre libres de s'exprimer et oser dire à tous l'existence du génocide.
    Γαλάζιες γραμμές για τα θύματα γενοκτονιών.




    H πραγματικότητα για την καρικατούρα
    Ν. Λυγερός
    Μετάφραση από τα γαλλικά Σάνη Καπράγκου

    Όταν εξετάζουμε εμπεριστατωμένα τον λόγο ορισμένων, όπως δημοσιογράφοι, βουλευτές, ακόμη και γερουσιαστές, αντιλαμβανόμαστε πως πρόκειται για γενικολογίες και δεν αφορούν ειδικά στην Τουρκία και στην κυβέρνησή της, όπως διατείνονται. Τους ακούμε να λένε πως η Τουρκία είναι μία μεγάλη χώρα, μία χώρα ισχυρή, όμως ακόμη και αν τούτο ήταν αλήθεια – η γνώμη των στρατηγιστών είναι κάπως διαφορετική – αιτιολογεί το γεγονός πως πρόκειται για ένα κράτος άρνησης της γενοκτονίας. Έτσι, ξεχνούν να αναφέρουν όλους εκείνους τους ριψοκίνδυνους τόσο συμπαθητικούς, σαν τους Chamberlain. Η Τουρκία βασίζεται σε έναν κατά κράτος αρνητισμό. Επίσης, εάν γίνει σύγκριση ανάμεσα στην Τουρκία και σε άλλες χώρες, για να είναι ξεκάθαρο σε όλους, θα έπρεπε να συμπληρώσουν τα σχόλιά τους, λέγοντας πως η Τουρκία είναι μια μεγάλη χώρα όπως η φασιστική Ιταλία και η Τουρκία είναι μια ισχυρή χώρα όπως η ναζιστική Γερμανία. Δεν θα έπρεπε να ξεχνούν να χαρακτηρίσουν τον πατέρα τής Τουρκίας, μνημονεύοντας το γεγονός πως ο Κεμάλ ήταν ένας δικτάτορας τόσο χαρισματικός, όσο ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ. Μπορούμε επίσης να προσθέσουμε, ακόμη καλύτερα, ότι ο Κεμάλ παραμένει ένα είδωλο στην Τουρκία, μα θα ήταν ψευδές, διότι είν’ η Τουρκία που παραμένει κεμαλική στον στρατό της, ακόμη και αν σταδιακά, χάρις στον μετριοπαθή ισλαμισμό της όπως λένε ορισμένοι ειδικοί, τείνει προς το νέο-οθωμανικό δόγμα για να ανακτήσει την αίγλη της παρελθούσης αυτοκρατορίας της. Στη Γαλλία, κάποιοι υποστηρικτές της Τουρκίας δεν βλέπουν σ’ αυτήν παρά μόνο ένα οικονομικό πάρκο που αναπτύσσεται, όμως αυτό αποδεικνύει μόνο πως δεν έχουνε πάει σ’ αυτήν τη χώρα όπου βασιλεύει μια ανυπόφορη φτώχεια.
    Το άλλο που είν’ αλήθεια στα σχόλιά τους, είναι η πραγματικότητα της καρικατούρας για την Τουρκία. Και το μόνο πράγμα που είναι σημαντικό, είναι η πραγματικότητα της γενοκτονίας των Αρμενίων. Και κάποιοι ανάμεσά μας, δεν θα έπρεπε να οδεύουν προς την κατεύθυνση της προπαγάνδας, ούτε και για μικρά οφέλη. Θα όφειλαν να βλέπουν μακρύτερα και να έχουν ισχυρότερα επιχειρήματα, διότι η Γαλλία δεν είναι μόνον η χώρα με τις παστίλιες Vichy. Η Γαλλία είναι, επίσης και πριν απ’ όλα, η χώρα των ανθρώπων όπως ο Jean Jaurès, και δεν ξεχνούμε τα λόγια του για το θέμα του πτώματος στο υπόγειο, αλλά και του Jean Moulin, και δεν ξεχνούμε το θάρρος του στην οργάνωση της αντίστασης κατά των ναζί. Η Γαλλία είναι, επίσης, η χώρα του Charles de Gaulle, και δεν ξεχνούμε τις στρατιωτικές του ικανότητες και την τόλμη του, που δεν υποχώρησε τη στιγμή που οι Γάλλοι πίστευαν πως όλα είχανε χαθεί. Ποσώς ενδιαφέρει σε ποια πλευρά βρίσκονταν οι άνθρωποι τούτοι, σημασία έχει πως είχανε μεγαλείο απέναντι στην Ιστορία. Και ν’ αποφεύγουμε την νοσηρή μιζέρια και τη δημοκρατική νωθρότητα που χαρακτηρίζουν τους εταίρους μιας χώρα της άρνησης, καθότι οι μνημονευθέντες άνθρωποι θα τους ονόμαζαν συνεργάτες του εχθρού, δίχως ίχνος αμφιβολίας. Πέρα από την καρικατούρα, οφείλουμε να έχουμε συνείδηση της πραγματικότητας της Τουρκίας. Τα θεμέλιά της είναι οι σκελετοί των θυμάτων της γενοκτονίας. Όσο δεν αναγνωρίζει το έγκλημά της, δεν μπορεί να προχωρήσει. Να πορεύεται κανείς στην κατεύθυνση του Τουρκικού Κράτους δεν βοηθά με κανέναν τρόπο τους Τούρκους, που μάχονται εδώ και χρόνια για να ζήσουν ελεύθεροι να εκφραστούν και να τολμήσουν να πούνε σε όλους την ύπαρξη της γενοκτονίας. 

    read more "La réalité de la caricature "

    Thursday, November 29, 2012

    De la cause arménienne au droit français


    De la cause arménienne au droit français
    N. Lygeros

    Aucun Arménien, défenseur des droits de l'Homme, n'a de leçon à recevoir de quiconque, lorsqu'il lutte pour la cause. Cela fait des dizaines d'années que bien des responsables lui disent de se taire et l'empêchent d'agir sous prétexte de sauvegarder des relations internationales basées sur une diplomatie hypocrite qui ne se gène pas pour bafouer les droits les plus élémentaires des hommes.

    Nous vivons dans le pays de la liberté, de l'égalité et de la fraternité. Si nous ne le pensons pas alors il faut plier bagage. Si nous le pensons alors il faut agir comme il se doit pour que ces notions restent les fondements de notre civisme.

    La problématique de la pénalisation de la négation des génocides reconnus par la France va dans ce sens. Si notre pays a reconnu un génocide alors nous devons tous respecter cette décision qui va bien au delà de l'individu car celui-ci est incapable de réaliser cette action à l'échelle nationale. Nous nous devons de prendre conscience que les négationnistes de tout bord se moquent bien des victimes, des survivants, des justes mais aussi de la France elle-même car ils savent bien que celle-ci a reconnu les génocides mentionnés.

    Pour tous ceux qui pensent que la proposition de loi actuelle qui est en train d'être examinée par le Conseil Constitutionnel de la France n'est qu'un problème intercommunautaire, nous ne pouvons dire qu'une seule chose : ils se trompent lourdement. L'appareil de propagande turc qui se fonde sur un négationnisme d'état ne bafoue pas seulement l'histoire du peuple arménien mais aussi le droit français. Le régime turc a peur de l'effet domino au sein de l'Union Européenne.

    Il sait bien que la Suisse pénalise la négation du génocide mais elle n'appartient pas à l'Union Européenne. Il sait aussi que la Slovaquie pénalise elle-aussi la négation mais il ne la craint pas car elle fait partie des nouveaux états membres de l'Union Européenne. Ce qu'il craint par dessus tout, c'est justement un pays comme la France qui en raison de son rôle moteur au sein de l'Union Européenne peut servir d'exemple à d'autres pays. Voilà ce qui explique l'acharnement et les menaces de la Turquie à l'encontre de la France.

    Ceux qui persistent à penser qu'elle n'en veut qu'aux Arméniens, se trouvent piégés dans une erreur stratégique. Ils ont l'impression que tout ce qui se passe à l'Assemblée Nationale, au Sénat et maintenant au Conseil Constitutionnel, n'est qu'un simple jeu tactique dans le cadre des élections. En réalité, la Turquie n'a que faire des élections, surtout si la loi passe. En effet, pour la Turquie, il s'agit d'un combat entre un régime autoritaire et une démocratie molle. Peu importe le président, la Turquie ne voit en la France que la mollesse démocratique et elle voit avec amusement les tergiversations juridiques de certains spécialistes. Ce qui importe pour elle, c'est que la loi ne passe pas, un point c'est tout. Et pour obtenir ce résultat, tous les moyens sont bons : pressions, menaces, influences, pots de vin. Lorsque nous réaliserons cela alors nous comprendrons le véritable enjeu. Elle veut profiter des frictions internes du système politique français, des luttes intestines, des guerres partisanes pour imposer sa vision de l'histoire. Seulement, il existe des hommes, des combattants des droits de l'Homme qui continueront leur devoir à l'encontre des crimes contre l'humanité. Et la France a son mot à dire !
    Silence arménien.






    Από την αρμενική αιτία στο γαλλικό δικαίωμα
    Ν. Λυγερός
    Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά



    Κανένας Αρμένιος, υπέρμαχος των δικαιωμάτων του ανθρώπου, δεν έχει να λάβει μάθημα από οποιονδήποτε, ενώ αγωνίζεται για την αιτία. Αυτό γιατί εδώ και δεκαετίες πολλοί από τους υπεύθυνους του λένε να κρυφτεί και τον αποτρέπουν από το να ενεργεί με το πρόσχημα της προστασίας των διεθνών σχέσεων που βασίζονται σε μια υποκριτική διπλωματία που δεν διστάζει να παραβιάζει τα πλέον στοιχειώδη δικαιώματα των ανθρώπων.

    Ζούμε στη χώρα της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφοσύνης. Εάν δεν το σκεφτόμαστε τότε πρέπει να τα μαζέψουμε και να φύγουμε. Εάν το σκεφτόμαστε τότε οφείλουμε να ενεργήσουμε όπως πρέπει έτσι ώστε αυτές οι έννοιες να παραμείνουν τα θεμέλια της πολιτικής συνείδησής μας.
    Το ζήτημα της ποινικοποίησης της άρνησης των γενοκτονιών των αναγνωρισμένων από τη Γαλλία κινείται προς την κατεύθυνση αυτή. Εάν η χώρα μας έχει αναγνωρίσει μια γενοκτονία, τότε πρέπει να σεβαστούμε όλοι την απόφαση αυτή, η οποία πηγαίνει πολύ πιο πέρα από το ατομικό, επειδή αυτό δεν είναι σε θέση να υλοποιήσει αυτήν την ενέργεια σε εθνική κλίμακα. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι αρνητές όλων των άκρων εμπαίζουν τα θύματα, τους επιζώντες, τους δίκαιους αλλά επίσης την ίδια τη Γαλλία, επειδή ξέρουν καλά ότι έχει αναγνωρίσει τις γενοκτονίες που αναφέρονται.

    Για όλους εκείνους που πιστεύουν ότι το πρόσφατο νομοσχέδιο που βρίσκεται υπό διαδικασία εξέτασης από το Συνταγματικό Συμβούλιο της Γαλλίας δεν είναι παρά ένα διακοινοτικό πρόβλημα, δεν μπορούμε να πούμε παρά ένα μόνο πράγμα: πλανώνται οικτρά. Ο τουρκικός μηχανισμός προπαγάνδας που βασίζεται στην άρνηση του κράτους δεν χλευάζει μόνο την ιστορία του αρμενικού λαού αλλά επίσης το γαλλικό δικαίωμα. Το τουρκικό καθεστώς φοβάται το φαινόμενο ντόμινο στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.


    Ξέρει καλά ότι η Ελβετία τιμωρεί την άρνηση της γενοκτονίας, αλλά αυτή δεν ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ξέρει επίσης ότι η Σλοβακία τιμωρεί την άρνηση, αλλά δεν τη φοβάται, διότι είναι μέρος των νέων κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό που φοβάται περισσότερο από όλα, είναι ακριβώς μια χώρα όπως η Γαλλία, η οποία λόγω του κινητήριου ρόλου της εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να χρησιμεύσει ως παράδειγμα για άλλες χώρες. Αυτό εξηγεί την οργή και τις απειλές της Τουρκίας εναντίον της Γαλλίας.

    Εκείνοι που επιμένουν να πιστεύουν ότι θέλει μόνο ό,τι και οι Αρμένιοι, είναι παγιδευμένοι σε ένα στρατηγικό σφάλμα. Έχουν την εντύπωση ότι όλα όσα διαδραματίζονται στην Βουλή, τη Γερουσία και τώρα το Συνταγματικό Συμβούλιο, δεν είναι παρά ένα απλό παιχνίδι τακτικής στο πλαίσιο των εκλογών. Στην πραγματικότητα, η Τουρκία δεν κοιτάζει τις εκλογές, ειδικά αν περάσει ο νόμος. Πράγματι, για την Τουρκία, αρκεί μια μάχη ανάμεσα σε ένα αυταρχικό καθεστώς και σε μία μαλακή δημοκρατία. Ανεξάρτητα από τον πρόεδρο, η Τουρκία δεν βλέπει στη Γαλλία παρά μία δημοκρατική απαλότητα και βλέπει με ευχαρίστηση τα τεχνάσματα ορισμένων νομικών ειδικών. Αυτό που έχει σημασία για εκείνη είναι να μην περάσει ο νόμος , και αυτό είναι όλο. Και για να πετύχει αυτό το αποτέλεσμα, όλα τα μέσα είναι θεμιτά: πιέσεις, απειλές, επιρροές, δωροδοκίες. Όταν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, τότε θα καταλάβουμε το πραγματικό ζήτημα. Θέλει να επωφεληθεί από τις εσωτερικές τριβές του γαλλικού πολιτικού συστήματος, τις εσωτερικές διενέξεις, τους κομματικούς πολέμους για να επιβάλει το όραμά της ιστορίας. Αλλά υπάρχουν άνθρωποι, αγωνιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι οποίοι θα συνεχίσουν το καθήκον τους ενάντια στη διάπραξη των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Και η Γαλλία έχει το λόγο της!

    Silence arménien.







    read more "De la cause arménienne au droit français"

    Wednesday, November 28, 2012

    La Turquie et le Malentendu


    La Turquie et le Malentendu
    N. Lygeros

    Puisque certains ont du mal à réaliser ce qui se passe en ce moment au sujet de la pénalisation de la négation des génocides reconnus par la France, nous avons pensé que la pièce d'Albert Camus intitulé Le Malentendu, pourrait leur être d'un précieux secours dans cette prise de conscience. Pour cela, il suffit de changer les noms des personnages afin de clarifier les choses et éviter, si nous osons dire, les malentendus. Ainsi le personnage de Martha correspond à celui du bourreau, Maria à la survivante, la mère à la collaboratrice, Jan à la victime et le vieux domestique à l'indifférent. Dans ce nouveau cadre, l'absurde prend un sens qui n'est ni désuet ni obsolète mais bien d’actualité. Certes, beaucoup d'entre nous ne connaissent pas suffisamment la pièce pour se souvenir des répliques des personnages, aussi nous avons pensé que certaines d'entre elles devaient être rappelées. Celles-ci suivent l'ordre de la pièce.

    La collaboratrice : « Je sais, par expérience, qu’il vaut mieux ne pas les regarder. Il est plus facile de tuer ce qu'on ne connaît pas. » Acte I, Scène1.

    Le bourreau : « Le crime est le crime, il faut savoir ce que l'on veut. » Acte I, Scène1.

    La victime : « Ma mémoire n'est pas juste. Elles m'ont accueilli sans un mot. Elles me regardaient, elles ne me voyaient pas. » Acte I, Scène1.

    La survivante : « Je veux rester. Je me tairai et j'attendrai près de toi que tu sois reconnu. » Acte I, Scène1.

    Nous pourrions ajouter de nombreuses répliques dans cette mise en exergue, car le texte d'Albert Camus est très fort et marque les esprits. Le problème du malentendu est fondamental mais en tant qu'élément de l’absurde alors qu'il est bien souvent exploité comme une excuse.

    Le bourreau : « Si vous voulez le savoir, il y a malentendu. Et pour peu que vous connaissiez le monde, vous ne vous en étonnerez pas. » Acte III, Scène 3.

    Car c'est bien là le problème, si l'indifférence et l'oubli parviennent à effacer la mémoire des génocides, leurs tenants nous diront-ils par la suite qu'il s'agissait simplement d'un malentendu et qu'ils n'avaient pas réalisé ce qu'ils faisaient ?

    La survivante : « En vérité, j'ai à peine eu le temps de souffrir ou de me révolter. Le malheur était plus grand que moi. » Acte III, Scène 3.

    Seront-ce les mots que nous entendrons alors de la part des survivants qui n’auront pas lutter véritablement dans ce débat national ?

    Car si c'était le cas, il ne faudrait pas qu'ils oublient la fin de la pièce d'Albert Camus. (Acte III, Scène 4).

    L'indifférent, d'une voix nette et ferme
    Vous m'avez appelé ?

    La survivante, se tournant vers lui
    Oh ! Je ne sais pas ! Mais aidez-moi, car j'ai besoin qu'on m'aide. Ayez pitié et consentez à m’aider !

    L'indifférent, de la même voix
    Non !
    RIDEAU

    Ce qu'il fallait démontrer.







    Η Τουρκία και η Παρεξήγηση
    Ν. Λυγερός
    Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά


    Εφόσον κάποιοι έχουν δυσκολία να αντιληφθούν αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή για την ποινικοποίηση της άρνησης των αναγνωρισμένων από τη Γαλλία γενοκτονιών, σκεφτήκαμε ότι το θεατρικό έργο με τίτλο Η Παρεξήγηση του Albert Camus, θα μπορούσε να αποτελέσει πολύτιμη βοήθεια σε αυτή την επίγνωση. Για να γίνει αυτό αρκεί ν’ αλλάξουμε τα ονόματα των χαρακτήρων προκειμένου να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα και να αποφύγουμε, αν τολμάμε να πούμε, τις παρεξηγήσεις. Έτσι ο χαρακτήρας της Martha αντιστοιχεί σε αυτόν του δήμιου, της Maria στην επιζήσασα, της μητέρας στην συνεργό, του Jan στο θύμα και του γέρου υπάλληλου στον αδιάφορο. Μέσα σε αυτό το νέο πλαίσιο, το παράλογο παίρνει ένα νόημα που δεν είναι ούτε ξεπερασμένο ούτε παρωχημένο, αλλά επίκαιρο. Βεβαίως, πολλοί από μας δεν γνωρίζουν αρκετά καλά το θεατρικό για να θυμηθούμε τις ατάκες των χαρακτήρων, έτσι έχουμε σκεφτεί ότι μερικές από αυτές πρέπει να υπενθυμιστούν . Αυτές ακολουθούν την σειρά του θεατρικού έργου.

    Η συνεργός: «Ξέρω από πείρα, πως είναι καλύτερα να μην τους κοιτάς. Πιο εύκολα μπορείς να σκοτώσεις αυτόν που δεν γνωρίζεις». Πράξη I, Σκηνή 1.

    Ο δήμιος: «Το έγκλημα είναι έγκλημα, πρέπει να ξέρεις αυτό που θέλεις». Πράξη I, Σκηνή 1.

    Το θύμα: «Το μυαλό μου σταμάτησε. Με δέχτηκαν χωρίς μία λέξη. Με κοίταζαν, δεν με έβλεπαν». Πράξη I, Σκηνή 1.

    Η επιζήσασα: «Θέλω να μείνω. Θα σωπάσω και περιμένω κοντά σου έως ότου σε αναγνωρίσουν». Πράξη I, Σκηνή 1.

    Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε πολλές απαντήσεις μέσα σε αυτήν την τοποθέτηση, επειδή το κείμενο Albert Camus είναι πολύ ισχυρό και στιγματίζει τα πνεύματα. Το πρόβλημα της παρεξήγησης είναι θεμελιώδες αλλά ως το στοιχείο του παράλογου, ενώ πολύ συχνά χρησιμοποιείται ως μια δικαιολογία.

    Ο δήμιος: «Αν θέλετε να μάθετε, έγινε κάποια παρεξήγηση. Όσο λίγο κι αν ξέρετε τον κόσμο, θα καταλάβετε». Πράξη III, Σκηνή 3.

    Γιατί εδώ είναι το πρόβλημα, αν η αδιαφορία και η λήθη είναι σε θέση να σβήσουν τη μνήμη της γενοκτονίας, οι υποστηρικτές τους δεν θα μας πούνε μετά ότι ήταν απλά μια παρεξήγηση και ότι δεν είχαν συνειδητοποιήσει αυτό που έκαναν;

    Η επιζήσασα: «Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να επαναστατήσω. Η δυστυχία μου είναι πιο δυνατή από μένα». Πράξη III, Σκηνή 3.

    Θα είναι αυτές οι λέξεις που θα ακούσουμε τότε εκ μέρους των επιζώντων που δεν θα έχουν να αγωνιστεί αληθινά μέσα σε αυτήν την εθνική διένεξη;

    Γιατί αν συνέβαινε αυτό, δεν θα πρέπει να ξεχνούν το τέλος του θεατρικού έργου του Albert Camus. (Πράξη ΙΙΙ, Σκηνή 4).


    Ο αδιάφορος, με φωνή καθαρή και σταθερή
    Με φωνάξατε;

    Η επιζήσασα, γυρίζοντας προς το μέρος του
    Ω! δεν ξέρω! Αλλά βοηθήστε με, γιατί έχω ανάγκη από βοήθεια. Λυπηθείτε με και δεχτείτε να με βοηθήσετε!

    Ο αδιάφορος με ίδια φωνή
    Όχι!
    ΑΥΛΑΙΑ


    Ὃπερ ἔδει δεῖξαι.










    Turkey and the Misunderstanding
    N. Lygeros
    Translated from the Greek by Evi Charitidou

    Since certain people have a difficulty in realizing what is going on at this moment as regards the issue of penalizing the negation of the genocides recognized by France, we thought that Albert Camus’ play entitled The Misunderstanding could constitute a valuable help to this realization. To this aim it would be enough to change the names of the characters to clarify things and avoid, if we dare to say, the misunderstandings. Thus, Martha’s character corresponds to the executioner, Maria’s one to the survivor, the mother’s one to the collaborator, Jan’s to the victim and the old man’s servant to the indifferent. In this new framework the absurd receives a meaning which is neither outdated nor obsolete, but rather timely. Of course, many of us do not know the play well enough to recall the lines of the characters; thus, we have thought that some of them should be reminded. They follow the sequence of the play.

    The collaborator: “I know by experience that you’d rather not look at them. It’s easier to kill someone you don’t know”. Act I, Scene 1.

    The executioner: “A crime is a crime; you have to know what you want”. Act I, Scene 1.

    The victim: “My memory isn’t right. They received me without any word. They were looking at me, they weren’t seeing me”. Act I, Scene 1.

    The survivor: “I want to stay. I’ll be silent and I’ll be waiting beside you until they recognize you”. Act I, Scene 1.

    We could add many lines to this demonstration, because Albert Camus’ text is very powerful and stigmatizes minds. The problem of the misunderstanding is fundamental but as an element of the absurd, while it is quiet often used as an excuse.

    The executioner: “If you want to know, there is a misunderstanding. And if only you knew the world, you wouldn’t be surprised by it”. Act III, Scene 3.

    For, the problem is here exactly; if indifference and oblivion manage to delete the memory of genocides, won’t their supporters tell us afterwards that it was simply a misunderstanding and that they did not realize what they were doing?

    The survivor: “Truth is that I barely had time to suffer or revolt. My unhappiness is stronger than me” Act III, Scene 3.

    Aren’t these then the words to hear on the part of survivors who wouldn’t have truly struggled in this national conflict?
    For, if this was the case, they shouldn’t forget the end of Albert Camus’ theatrical play. (Act III, Scene 4).

    The indifferent with a loud and steady voice
    Did you call me?

    The survivor turning towards him
    Oh! I don’t know! But help me, because I need help. Have pity on me and agree to help me!

    The indifferent with the same voice
    No!

    CURTAIN

    Quod erat demonstrandum.


    read more "La Turquie et le Malentendu "

    Tuesday, November 27, 2012

    Questions au Conseil


    Questions au Conseil
    N. Lygeros

    Claire, peux-tu souffrir pour les autres ?
    Guy, connais-tu les affres des victimes ?
    Hubert, as-tu appris l'angoisse des survivants ?
    Jacqueline, as-tu vu des hommes décapités ?
    Jacques, sais-tu reconnaître la barbarie ?
    Jacques, oseras-tu défendre les opprimés ?
    Jean-Louis, crains-tu les menaces ?
    Michel, es-tu un combattant de la paix ?
    Pierre, choisiras-tu la justice ?
    Renaud, bouteras-tu les barbares ?
    Valéry, appartiendras-tu aux Justes ?


    Ερωτήματα προς το Συμβούλιο
    Ν. Λυγερός
    Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά

    Claire, μπορείς να υποφέρεις για τους άλλους;
    Guy, γνωρίζεις τα βάσανα των θυμάτων;
    Hubert, έχεις μάθει το άγχος των επιζώντων;
    Jacqueline, έχεις δει αποκεφαλισμένους ανθρώπους;
    Jacques, ξέρεις να αναγνωρίζεις τη βαρβαρότητα;
    Jacques, θα τολμήσεις να υπερασπιστείς τους καταπιεσμένους;
    Jean-Louis, φοβάσαι τις απειλές;
    Michel, είσαι αγωνιστής της ειρήνης;
    Pierre, θα επιλέξεις τη δικαιοσύνη;
    Renaud, θα εξαλείψεις τους βαρβάρους;
    Valéry, θα ανήκεις στους Δίκαιους;


    Preguntas al Consejo
    N. Lygeros
    Traducción al español de Olga Raptopoulou

    Claire, ¿puedes sufrir por los otros?
    Guy, ¿conoces las torturas de las víctimas?
    Hubert, ¿sabías la angustia de los sobrevivientes?
    Jacqueline, ¿has visto cabezas decapitadas?
    Jacques, ¿sabes reconocer la barbaridad?
    Jean-Louis, ¿temes las amenazas?
    Michel, ¿eres luchador por la paz?
    Pierre, ¿elegirás la justicia?
    Renaud, ¿eliminarás los barbaros?
    Valéry, ¿pertenecerás a los Justos?


    Questions to the Council
    N. Lygeros
    Translated from the Greek by Maria Stambolidou

    Claire, can you suffer for others?
    Guy, are you aware of suffering of the victims?
    Hubert, have you been informed about anxiety of the survivors?
    Jacqueline, have you seen a headless man?
    Jacques, do you know how to recognize the barbarism?
    Jacques, will you dare to defend the oppressed?
    Jean-Louis, are you afraid of the threats?
    Michel, are you a fighter of peace?
    Pierre, will you choose the justice?
    Renaud, will you eliminate the barbarians?
    Valery, will you belong to the Justs ?

    read more "Questions au Conseil "

    L'argent et la valeur


    L'argent et la valeur
    N. Lygeros

    Lorsqu’un état
    ne mise plus sur sa valeur
    mais sur l'argent
    qu'il doit dépenser
    pour soudoyer les autres
    alors sache qu'il est prêt
    à toutes les manigances
    et que pour lui
    tous les coups sont permis
    afin de réussir son objectif
    aussi ne te laisse pas aller
    le combat continue
    car la reconnaissance
    n'est que le commencement
    sans processus de réparation
    les victimes et les survivants
    n'auront pas droit à la justice.


    Το χρήμα και η αξία
    Ν. Λυγερός
    Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά

    Όταν ένα κράτος
    δεν στηρίζεται πια στην αξία του
    αλλά στο χρήμα
    που πρέπει να ξοδέψει
    για να δωροδοκήσει τους άλλους
    τότε ξέρεις ότι είναι έτοιμο
    για όλες τις δολοπλοκίες
    και ότι για αυτό
    όλα τα χτυπήματα είναι επιτρεπτά
    ώστε να πετύχει το στόχο του
    έτσι μην χαλαρώνεις
    ο αγώνας συνεχίζεται
    επειδή η αναγνώριση
    δεν είναι παρά η αρχή
    χωρίς διαδικασία διόρθωσης
    τα θύματα και οι επιζώντες
    δεν θα έχουν δικαίωμα στη δικαιοσύνη.




    El dinero y el valor
    N. Lygeros
    Traducción al español de Olga Raptopoulou

    Cuando un estado
    ya no se apoya a su valor
    sino al dinero
    que debe gastar
    para sobornar los otros
    entonces sabes que está listo
    para todas las intrigas
    y para él
    todos los choques son permitidos
    con el fin de conseguir su objetivo
    por eso no te relajes
    la lucha continúa
    porque el reconocimiento
    es el comienzo
    sin el proceso de reparación
    las victimas y los sobrevivientes
    no tendrán derecho a la justicia.

    read more "L'argent et la valeur "

    Monday, November 26, 2012

    Arménité, Humanité


    Arménité, Humanité
    N. Lygeros

    L'Arménité
    n'est pas seulement
    la mémoire des Arméniens
    c'est aussi un morceau
    de celle de l'Humanité.
    Si tu n'as pas pris conscience de cela
    alors ne sois pas surpris
    de ton apraxie
    face au génocide
    car tu n'as pas saisi
    qu'il s'agissait d'un crime
    contre l'Humanité
    et pas seulement l'Arménité.

    Armenianness and Humanity
    N. Lygeros

    Armenianness
    is not just
    the Armenians’ memory
    it is also a piece
    of the Humanity’s one.
    If you aren’t conscious of this
    then don’t be surprised
    by your inertia
    against genocide
    for you haven’t conceive
    that it was a crime
    against Humanity
    and not against Armenianness only.


    Армянство, Человечество
    Н. Лигерос
    Перевод с греческого Кира Стамболиди

    Армянство-
    не только
    память Армян
    это также часть
    Человечества.
    Если ты не осознал этого,
    то не удивляйся
    своему бездействию
    перед геноцидом
    ибо ты не уяснил
    что  речь шла о преступлении
    против Человечества,
    а не только против Армянства.

    read more "Arménité, Humanité "

    La mémoire des Arméniens



    La mémoire des Arméniens
    N. Lygeros

    Tu n'as pas besoin
    d'être Arménien
    pour connaître
    leur mémoire
    il te suffit toi aussi
    de combattre l'oubli
    pour participer
    à cette lutte
    contre le génocide,
    voilà ce que tu peux faire,
    voilà ce qu'il est juste de faire !



    The memory of the Armenians
    N. Lygeros
    Translated from the Greek by Maria Stambolidou

    There’s no need for you
    to be an Armenian
    to know of
    their memory
    it’s enough for you, also,
    to fight oblivion
    to participate
    in this struggle
    against genocide
    that’s what you can do,
    that’s what the just thing to do!



    Η μνήμη των Αρμενίων
    Ν. Λυγερός

    Δεν είν’ ανάγκη
    να είσαι Αρμένιος
    για να γνωρίζεις
    τη μνήμη τους
    είν’ αρκετό και για σένα
    να πολεμήσεις τη λήθη
    για να συμμετέχεις
    σε τούτη τη μάχη
    κατά της γενοκτονίας,
    ιδού τι μπορείς να πράξεις,
    ιδού τι είναι ορθό να πράξεις!




    Память Армян
    Н. Лигерос
    Перевод с греческого Кира Стамболиди


    Не нужно
    быть Армянином,
    чтобы знать
    о их памяти
    достаточно и тебе
    бороться с забвением,
    чтобы участвовать
    в этой борьбе
    против геноцида,
    вот то, что ты можешь делать,
    вот то, что правильно делать!

    read more "La mémoire des Arméniens"

    Sunday, November 25, 2012

    80e Anniversaire de la Famine Génocide de 1932/33 en Ukraine, Lyon 24/11/12









    Intervention du Pr. N. Lygeros
    Commémoration du 80e Anniversaire de la Famine Génocide de 1932/33 en Ukraine
    Place Antonin Poncet, Mémorial de tous les Génocides
    Lyon
    24/11/2012

    http://www.lygeros.org/Talks/Lyon_Holodomor_20121124.html







    Commémoration du 80e Anniversaire de la Famine Génocide de 1932/33 en Ukraine - Lyon - 24/11/2012 



    Je voudrais aller dans le sens de ce qui a été dit sans répéter, donc aller un peu plus loin, simplement rappeler même aux Ukrainiens que quand on mentionne Raphaël Lemkin il serait bon quand même de dire qu’il est né à Lviv donc finalement qu’il est né en Ukraine. C’est quelqu’un qui a créé la notion de génocide et ce serait quand même bien de l’utiliser comme fer de lance puisque sans sa définition de génocide on serait encore en train de parler d’un massacre. J’ai entendu quelques expressions sur lesquelles il faudrait peut-être faire attention. Je le dis toujours avec amitié et Guénia le sait très bien. Il ne faut pas simplement parler de la faim de façon aussi impersonnelle ; il s’agit en fait d’une faim artificielle. Le terme Holodomor est bien plus précis en ukrainien. On a une difficulté en français : la famine génocidaire pourrait être considérée comme quelque chose d’avoisinant. Le problème c’est que c’est avant tout un génocide qui peut être utilisé pour mettre en place la faim mais cette faim n’est qu’un prétexte. Cela a été très bien dit précédemment par l’analyse qu’on a entendue à savoir qu’en réalité même s’il n’y avait pas cette richesse le génocide serait commis. Pourquoi ? Parce qu’il fallait avoir un accès géopolitique à cet endroit qui se nomme l’Ukraine et on ne pouvait pas se contenter d’avoir une indépendance locale. Par conséquent, dans un raisonnement global et géopolitique, le génocide était programmé et c’est pour ça qu’on rentre dans le cadre d’une destruction systématique qui correspond à la définition évoquée par Raphaël Lemkin pour définir ce type de crime contre l’Humanité. Par ailleurs tout au début, Nicolas a mentionné une différence entre crime contre l’Humanité et génocide. Effectivement elle est exacte, cette différence existe mais il faut bien se rendre compte que, comme il l’a aussi très bien dit même Lemkin utilisait déjà le Holodomor comme un exemple de génocide pour étayer sa thèse de diversification par rapport au génocide global et au crime contre l’Humanité afin de définir un noyau dont on soit sûr par rapport aux critères par rapport à la charte des Nations Unies sur la définition de ce terme. Il est donc important et je pense qu’il faut être aussi content et qu’il ne suffit pas de critiquer l’appareil politique, il faut aller au-delà. Je crois que Guénia montre cela de façon claire, à savoir que peut-être c’est vrai qu’en France on n’est encore pas très content parce qu’on n’a pas une reconnaissance officielle mais je pense qu’il faut suivre aussi l’exemple des Arméniens et se rendre compte combien il est difficile d’obtenir une reconnaissance, combien il est encore plus difficile d’obtenir une pénalisation même si on est dans un cadre disons relativement positif. Donc il ne faut pas se décourager. On n’a jamais autant parlé du Holodomor que maintenant, on n’a jamais travaillé autant sur ce sujet. Il faut regarder aussi que les reconnaissances qui ont été mentionnées n’ont jamais été aussi nombreuses et que dans des pays par exemple comme le Canada, la recherche sur le Holodomor avance de façon vraiment très extensive. Cela nous permet de définir aussi grâce aux 8 phases de Stanton comment il faudrait établir, si vous voulez, une sorte de « génocidologie ». L’essentiel c’est de vous dire que malgré les difficultés, malgré le temps, le génocide est un crime imprescriptible et par conséquent le temps travaille avec nous et pas contre nous. En réalité, il travaille toujours contre les bourreaux. Je voudrais simplement mettre en évidence, peut-être mettre en exergue le problème des victimes. En réalité quand on dénombre les victimes et vous savez que ce nombre est important dans le cadre du génocide des Ukrainiens, c’est plus de 7 millions de personnes, il ne faut pas oublier aussi les gens qui ne sont pas nés et c’est très important parce qu’ils représentent en réalité un nombre bien plus important. Je vais donner un exemple très clair, surtout pour les Ukrainiens : imaginez par exemple si Shevchenko n’avait pas existé. Donc, ce que je veux dire par là, c’est qu’il faut bien se rendre compte que parfois ce n’est pas simplement un problème de masse - parce que on rentre aussi dans cette problématique : en raison du génocideur on a l’impression que c’est très important de dire qu’il y avait énormément de victimes - en réalité, il faut mettre le doigt sur le caractère systématique. Le Holodomor a cette caractérisation systématique de destruction et c’est cela qu’il faut mettre en évidence, pas tellement le nombre de victimes puisque il est attesté. Je pense par ailleurs que la communauté ukrainienne vit dans quelque chose qui est analogue avec les communautés arménienne, assyro-chaldéenne ou même grecque et qu’elle est en train de changer peu à peu. Peu à peu, les Ukrainiens sont en train de devenir fiers d’être Ukrainiens et cela c’est nouveau mais c’est encore le balbutiement. Parfois on a une tendance à éviter de mentionner son appartenance. En réalité, je crois que si on met en évidence encore plus l’apport de Raphaël Lemkin, pour se rendre compte qu’en fin de compte, l’Ukraine peut tout à fait revendiquer son appartenance à celle-ci, alors il faut réaliser que cela donne l’exemple. Cela donne l’exemple aux autres exactement comme on le fait dans d’autres génocides parce que on est dans le cadre de génocides qui n’ont pas été reconnus globalement donc le génocide des Ukrainiens ne ressemble pas au génocide des Juifs, mais ressemble plus au génocide des Arméniens et donc on travaille dans le cadre de ces reconnaissances qui petit à petit montent et plus elles augmentent en nombre, plus on informe les gens, plus les Ukrainiens eux-mêmes deviennent plus forts et peuvent vraiment parler de ce qui s’est passé sans avoir honte, sans vouloir le cacher mais en mettant en avant les atrocités, toujours en insistant sur le fait qu’il s’agissait bien de génocide et de rien d’autre. Merci.




    read more "80e Anniversaire de la Famine Génocide de 1932/33 en Ukraine, Lyon 24/11/12"

    Artsakh, mon amour


    Artsakh, mon amour
    N. Lygeros

    Si tu n'y as pas vécu,
    si tu n'y es pas allé trois fois,
    tu ne peux comprendre
    l'Artsakh, mon amour
    et tu ne peux voir
    la résistance des montagnes
    ni celle des hommes.
    Aussi tu ne peux saisir
    notre douleur arménienne
    lorsque nous retrouvons
    nos églises, nos monastères
    criblés de balles ennemies
    dans leur tentative
    d'effacer toute trace.


    Арцах, любовь моя
    N. Lygeros
    Перевод с греческого Кира Стамболиди

    Если ты не жил там,
    если ты не бывал там трижды,
    не можешь понять
    Арцах, любовь моя
    и ты не можешь увидеть
    сопротивление гор
    и людей.
    Также ты не можешь понять
    нашу армянскую боль
    когда мы вновь находим
    наши церкви, наши монастыри
    изрешеченные вражескими пулями
    в попытках
    стереть любой след.


    Artsakh, αγάπη μου
    Ν. Λυγερός

    Εάν δεν έχεις ζήσει εκεί,
    εάν δεν έχεις εκεί πάει τρεις φορές,
    δεν μπορείς να κατανοήσεις
    το Artsakh, αγάπη μου
    και δεν μπορείς να ιδείς
    την αντίσταση των βουνών
    ούτε κι εκείνη των ανθρώπων.
    Ούτε μπορείς να συλλάβεις
    τον αρμενικό μας πόνο
    όταν ξαναβρίσκουμε
    τις εκκλησίες μας, τα μοναστήρια μας
    διάτρητα από τα βόλια των εχθρών
    στις απόπειρές τους
    να σβήσουν κάθε ίχνος.

    read more "Artsakh, mon amour"

    Résistance humaine


    Résistance humaine
    N. Lygeros

    Ta résistance humaine
    ne peut grandir
    qu'à travers tes combats
    et non ta vie quotidienne
    aussi n'hésite pas
    à t'engager dans la lutte
    les droits de l'homme
    pour protéger les tiens
    qui ne t'appartiennent pas
    et ainsi aider l'altruisme
    au-delà de l'humanitaire.


    Ανθρώπινη αντίσταση
    Ν. Λυγερός

    Η ανθρώπινή σου αντίσταση
    δεν μπορεί ν’ αναπτυχθεί
    παρά μόνο μέσ’ από τους αγώνες σου
    και όχι την καθημερινότητά σου
    και μην διστάζεις
    να εμπλακείς στη μάχη
    των δικαιωμάτων του ανθρώπου
    για να προστατεύσεις τα δικά σου
    που δεν σου ανήκουν
    κι έτσι να βοηθάς τον αλτρουισμό
    πιο πέρα από το ανθρωπιστικό.

    read more "Résistance humaine "

    Friday, November 23, 2012

    L'apprentissage de la souffrance



    L'apprentissage de la souffrance
    N. Lygeros

    À travers l'étude des génocides
    s'effectue l'apprentissage de la souffrance
    qui nous permet de comprendre
    l'horreur de l'indicible
    et écrire pour témoigner
    afin d'offrir aux justes
    la possibilité de lutter
    contre les actes de barbarie
    sans être attaqué
    par le doute des indifférents.


    H μαθητεία στον πόνο
    Ν. Λυγερός

    Δια της μελέτης των γενοκτονιών
    επιτελείται η μαθητεία στον πόνο
    που μας επιτρέπει να κατανοούμε
    τη φρίκη αυτού που δεν περιγράφεται
    και να καταγράφουμε για ν’ αποδεικνύουμε
    εν τέλει να προσφέρουμε στους δικαίους
    τη δυνατότητα να πολεμούν
    κατά των πράξεων βαρβαρότητας
    δίχως να πλήττονται
    από την αμφιβολία των αδιαφόρων.


    read more "L'apprentissage de la souffrance "

    Thursday, November 22, 2012

    Lamentation de femmes


    Μοιρολόι γυναικών
    Ν. Λυγερός

    Κάποιος έπρεπε να κλάψει
    αλλά κανείς δεν το ήθελε
    τότε τρεις γυναίκες
    αποφάσισαν να αντέξουν
    ακόμα και τη γενοκτονία
    για να σταθούν ως άνθρωποι
    ως αντάξιες ζωές
    ακόμα κι αν η κοινωνία
    είχε πάψει να έχει νόημα
    δίχως καμιά πράξη.
    Τότε οι γυναίκες
    άρχισαν το μοιρολόι.


    Lamentation de femmes
    N. Lygeros

    Quelqu'un devait pleurer
    mais personne ne le voulait
    alors trois femmes
    décidèrent de résister
    même au génocide
    pour se tenir comme des hommes
    aux vies dignes
    même si la société
    avait cessé d'avoir un sens
    sans aucune action.
    Alors les femmes
    commencèrent la lamentation.

    read more "Lamentation de femmes "

    Dans le froid suisse


    Dans le froid suisse
    N. Lygeros

    Dans le froid suisse
    le souvenir de nos victimes
    se trouvait renforcé
    car nous savions qu’ici
    personne ne pouvait
    ni les insulter ni les nier
    elles étaient protégées
    par la loi qui s’opposait
    à la négation du génocide,
    aussi malgré le froid
    nous avions chaud au cœur
    car notre devoir de mémoire
    avait été accompli
    à l’encontre des menaces
    et des représailles
    car nous n’avions songé
    qu’à l’honneur de l’humain
    face à la barbarie.



    In the Swiss cold
    N. Lygeros
    In the Swiss cold
    the memory of our victims
    was found strengthened
    because we knew that here
    nobody could
    either insult them or deny them
    they were protected
    by the law which opposed
    the negation of the genocide,
    thus despite the cold
    we had warmth in our heart
    because the duty of our memory
    had been completed
    contra the threats
    and the reprisals
    because we hadn’t reflected
    but on the honor of the human
    against the barbarity.



    Μέσα στο ελβετικό κρύο
    Ν. Λυγερός

    Μέσα στο ελβετικό κρύο
    η ανάμνηση των θυμάτων μας
    βρέθηκε ενδυναμωμένη
    επειδή ξέραμε ότι εδώ
    κανένας δεν θα μπορούσε
    ούτε να τα προσβάλλει ούτε να τ’ αρνηθεί
    επειδή ήταν προστατευμένα
    από το νόμο που εναντιώθηκε
    στην άρνηση της γενοκτονίας,
    έτσι παρά το κρύο
    είχαμε ζεστασιά στην καρδιά
    επειδή το καθήκον της μνήμης μας
    ήταν εκπληρωμένο
    ενάντια στις απειλές
    και τα αντίποινα
    επειδή δεν είχαμε υπολογίσει
    παρά μόνο την ανθρώπινη αξιοπρέπεια
    έναντι της βαρβαρότητας.

    read more "Dans le froid suisse "

    Monday, November 19, 2012

    La difficile reconnaissance


    La difficile reconnaissance
    N. Lygeros

    Nous luttons depuis des années
    pour la reconnaissance du génocide
    face à l'indifférence, au mépris et à l'oubli,
    en retrouvant le chemin de l’Artsakh,
    nous nous sommes rendus compte
    que la neige avait tout recouvert
    et que nous avions du mal à repérer
    les endroits déjà connus
    aussi nous avons réalisé la difficulté
    de parler d'événements vrais
    à des individus qui ne voient
    que des paysage de neige.



    The difficult recognition
    N. Lygeros
    We have been struggling for years now
    for the recognition of the genocide
    against indifference, contempt and oblivion,
    while finding again our way to Artsakh,
    we realized
    that the snow had covered everything
    and that it was difficult to find again
    the already-known places
    we also realized the difficulty
    to talk about real facts
    to individuals who could see nothing
    but a snowed landscape.



    Η δύσκολη αναγνώριση
    Ν. Λυγερός
    Παλεύουμε εδώ και χρόνια
    για την αναγνώριση της γενοκτονίας
    ενάντια στην αδιαφορία, την περιφρόνηση και τη λήθη,
    ξαναβρίσκοντας το δρόμο για το Αρτσάχ
    συνειδητοποιήσαμε
    ότι το χιόνι είχε καλύψει τα πάντα
    και είχαμε δυσκολία στο να βρούμε
    τα μέρη ήδη γνωστά
    έτσι συνειδητοποιήσαμε τη δυσκολία
    στο να μιλήσουμε για αληθινά γεγονότα
    σε άτομα που δεν βλέπουν
    παρά μόνο το χιονισμένο τοπίο.

    read more "La difficile reconnaissance"

    The master's words


    Τα λόγια του δασκάλου
    Ν. Λυγερός

    Οι μαθητές άκουγαν
    τα λόγια του δασκάλου
    κι έκλαιγαν με τα θύματα
    διότι τώρα τα έβλεπαν
    να τον αγκαλιάζουν τρυφερά
    για να του δώσουν δύναμη
    για να παλέψει τους βαρβάρους
    που τα είχαν γενοκτονήσει
    κι όταν ακουμπούσε το στήθος του
    με το χέρι της δικαιοσύνης
    δυσκολεύτηκαν ν' αντέξουν
    τη ζωή των νεκρών
    και των αγέννητων.


    The master's words
    N. Lygeros
    The disciples were listening to
    the master’s words
    and crying with the victims
    because they now saw them
    hugging him tenderly
    to give him power
    so he could fight the barbarians
    who had genocided them
    and while he was touching his breast
    with the hand of justice
    the disciples found it difficult to bear
    the life of the dead
    and the unborn. 


    read more "The master's words "