Gentile direttore del quotidiano Avvenire,
sono allieva del Dr. Nikos Lygeros uomo dedito completamente al bene dell’Umanità di cui traduco l’ Opera. Leggendo l’articolo del 22 Ottobre corrente anno: http://www.avvenire.it/Chiesa/Pagine/programma-viaggio-apostolico-turchia.aspx è con piacere che ho appreso del viaggio di Sua Santità in Turchia interpretando lo scopo principale della visita a Costantinopoli come il proseguimento del dialogo di riconciliazione, iniziato da Sua Santità Paolo VI e dal Patriarca Atenagora, in vista di un riconoscimento reciproco delle due Chiese come sorelle.
Purtroppo la bella notizia è stata offuscata dal fatto che, pur avendo rispetto dei protocolli diplomatici consoni alla visita del Santo Padre in Turchia, sperando che venga accolto dal Governo Turco come rappresentante della Cristianità e non solo come capo di stato, è inclusa come prima tappa del viaggio la visita al mausoleo di Kemal.
Per chi non conosce la storia, Kemal fu uno dei maggiori persecutori dei Cristiani.
Ben tre genocidi da lui promossi pesano sulla coscienza della nazione turca, il genocidio degli Armeni, dei Greci del Ponto e degli Assiri.
Sua Santità conosce bene la storia degli Armeni e non ebbe esitazione in passato a sottolineare che il genocidio degli Armeni fu il primo genocidio del secolo scorso , dichiarazione che creò il disappunto della Turchia per via diplomatica, che ovviamente si potrebbe interpretare come un tentativo di autoscagionarsi dall’ accusa di un crimine di fatto commesso.
L’accettare dunque di far visita a tale luogo è come rinnegare la dichiarazione precedente, è come dimenticarsi che ci furono vittime e carnefici e sicuramente non è un modo per rendere giustizia ai genocidiati e a tutta la stirpe a cui fu vietato di venire al mondo.
Termino sottolineando che sempre nello stesso articolo viene fatto riferimento alla Chiesa di Santa Sofia di Costantinopoli come a un mausoleo, volevo precisare che la costruzione venne ordinata da Giustiniano I con lo scopo di innalzare una chiesa che all’ epoca venne da tutti riconosciuta come la basilica più grande di tutta la Cristianità, ed ancora oggi nonostante le amare vicissitudini della sua storia è ancora lì nell’ angolo della Tracia a testimonianza della gloria della Sapienza di nostro Signore che come faro di luce illumina tutta la Cristianità.
La invito a far visita a questa basilica ove un tempo venivano cantate le lodi al Signore e con l’approccio da vero cristiano sostare sotto la sua cupola lì ove la Sapienza di Cristo Pantocratore (peraltro nascosto dalle decorazioni islamiche) illumina i fedeli si accorgerà che la definizione di mausoleo non le si addice proprio.
Cordiali saluti
* * *
Κύριε Διευθυντά της εφημερίδας Avvenire,
Είμαι μαθήτρια του Dr. Νίκου Λυγερού, ανθρώπου αφιερωμένου ολοκληρωτικά στο καλό της Ανθρωπότητας, του οποίου το έργο μεταφράζω. Διαβάζοντας το άρθρο της 22 Οκτωβρίου 2014,
http://www.avvenire.it/Chiesa/Pagine/programma-viaggio-apostolico-turchia.aspx ,
με μεγάλη χαρά έμαθα για το ταξίδι της Αυτού Αγιότητος στην Τουρκία, ερμηνεύοντας τον κύριο σκοπό της επίσκεψης στην Κωνσταντινούπολη ως συνέχεια του διαλόγου συμφιλίωσης, που ξεκίνησε η Αυτού Αγιότης Paolo VI με τον Πατριάρχη Αθηναγόρα, ενόψει μιας αμοιβαίας αναγνώρισης των δυο Εκκλησιών ως αδερφών.
Δυστυχώς - σεβόμενη πάντα τα διπλωματικά πρωτόκολλα που αρμόζουν στην επίσκεψη του Άγιου Πατέρα στην Τουρκία -, η ωραία είδηση έχει αμαυρωθεί από το γεγονός ότι έχει συμπεριληφθεί ως πρώτος σταθμός του ταξιδιού η επίσκεψη στο μαυσωλείο του Κεμάλ, ελπίζοντας ότι θα λάβει την υποδοχή του από την τουρκική κυβέρνηση ως εκπροσώπου της Χριστιανοσύνης και όχι μόνο ως αρχηγού κράτους.
Για όσους δεν γνωρίζουν την ιστορία, ο Κεμάλ υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους διώκτες των Χριστιανών. Δεν έχει ούτε καν αναγνωριστεί από το τουρκικό κράτος τριπλή γενοκτονία, που προκάλεσε ο Κεμάλ. Πρόκειται για τη γενοκτονία των Αρμενίων, των Ελλήνων του Πόντου και των Ασσυρίων.
Η Αυτού Αγιότης γνωρίζει πολύ καλά την ιστορία των Αρμενίων και δεν δίστασε στο παρελθόν να υπογραμμίσει ότι η γενοκτονία τους υπήρξε η πρώτη γενοκτονία του περασμένου αιώνα, δήλωση που ενόχλησε την Τουρκία και κινήθηκε δια της διπλωματικής οδού. Θα μπορούσαμε, μάλιστα, να την ερμηνεύσουμε ως προσπάθεια «αυτοαπαλλαγής» από την κατηγορία ενός εγκλήματος που de facto έχει διαπραχτεί.
Το να δέχεσαι, λοιπόν, να επισκεφθείς έναν τέτοιο τόπο, είναι σαν να απαρνείσαι την προηγούμενη δήλωση, είναι σαν να ξεχνάμε ότι υπήρξαν θύματα και θύτες και σίγουρα δεν είναι ο τρόπος για να αποδώσουμε δικαιοσύνη στους γενοκτονημένους και σε όλες τις γενιές που απαγορεύθηκε να γεννηθούν.
Επίσης, υπογραμμίζω ότι στο ίδιο άρθρο γίνεται αναφορά στην Εκκλησία της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη ως «μαυσωλείο» και θα ήθελα να τονίσω ότι η κατασκευή της έγινε με εντολή του Ιουστινιανού Ι, με σκοπό την ανέγερση μιας εκκλησίας που την εποχή εκείνη θεωρήθηκε από όλους ως η μεγαλύτερη Βασιλική όλης της Χριστιανοσύνης. Ακόμα και σήμερα, παρά τις πικρές περιπέτειες της ιστορίας της, είναι ακόμα εκεί, στη γωνία της Θράκης, ως μαρτυρία της δόξας της Σοφίας του Κυρίου μας και ως φάρος φωτός φωτίζει τη Χριστιανοσύνη.
Σας συμβουλεύω να επισκεφτείτε αυτή την βασιλική, όπου κάποτε έψαλλαν την δόξα του Κυρίου και με την προσέγγιση αληθινού Χριστιανού να σταθμεύσετε κάτω από τον τρούλο της, όπου η Σοφία του Χριστού Παντοκράτορα (ωστόσο, κρυμμένη από ισλαμικά διακοσμητικά) φωτίζει τους πιστούς και θα αντιληφθείτε ότι ο ορισμός της ως μαυσωλείου δεν της ταιριάζει καθόλου.
Cordiali saluti
Lucia Santini
