Friday, May 30, 2014

    Συζήτηση επίκαιρης ερώτησης του βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης Γαβριήλ Αβραμίδη στη βουλή για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ασσυρίων από το καθεστώς των Νεότουρκων

    αναγνώριση της γενοκτονίας των Ασσυρίων από το καθεστώς των Νεότουρκων.
    Παρασκευή, 30 Μαΐου 2014
    ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

    Την αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ασσυριακού-Χαλδαϊκού-Συριακού πληθυσμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που πραγματοποιήθηκε στο ίδιο πλαίσιο με τη Γενοκτονία Αρμενίων και Ελλήνων του Πόντου, της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης κατά το οποίο χάθηκαν τρία (3) εκατομμύρια αθώοι πολίτες χριστιανικού θρησκεύματος από το καθεστώς των Νεότουρκων, έθεσε στον Υφυπουργό Εξωτερικών κ. Κυριάκο Γεροντόπουλο, ο Βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης Γαβριήλ Αβραμίδης κατά τη σημερινή συζήτηση των επίκαιρων ερωτήσεων.

    Ο πληθυσμός των Ασσυρίων εκτοπίστηκε δια της βίας και σφαγιάστηκε από Οθωμανικές δυνάμεις μεταξύ 1914-1920 κατά τον ίδιο τρόπο, όπως οι Αρμένιοι και οι Έλληνες, εκτιμώντας το συνολικό αριθμό των νεκρών από 250.000 έως και 750.000 σύμφωνα με συγκεκριμένες πηγές, ανέφερε ο κ. Αβραμίδης και συνέχισε λέγοντας πως οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (2006), της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars - 2007), του Κοινοβουλίου της Σουηδίας (2010), όπως και οι μερικές αναγνωρίσεις της Αυστραλίας είναι ξεκάθαρες ως προς αυτό, αφού επιβεβαιώνουν το ενιαίο του εγκλήματος κατά των Χριστιανικών λαών της Ανατολής (Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων).

    Ο κ. Αβραμίδης αφού επεσήμανε πως, η Τουρκία αρνείται την ευθύνη για τα εγκλήματα αυτά, εξήγησε ότι, ως Έλληνες οφείλουμε αφενός να υπενθυμίζουμε στη διεθνή κοινότητα τα γεγονότα και αφετέρου να αναλάβουμε τις απαραίτητες ενέργειες, ώστε όλα τα κράτη και η Τουρκία να αναγνωρίσουν αυτή τη Γενοκτονία. Ταυτόχρονα, δεν παρέλειψε να επισημάνει ότι σήμερα στη χώρα μας, οι Ελληνοασσύριοι απαριθμούν περισσότερες από 300 οικογένειες και πως η ομαλή τους προσαρμογή στην ελληνική κοινωνία επετεύχθη μέσα από την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, της ιστορίας και του πολιτισμού.

    Από την πλευρά του, ο Υφυπουργός Εξωτερικών ευχαρίστησε τον κ. Αβραμίδη για την πρωτοβουλία του να επικαιροποιήσει το θέμα, λέγοντας πως η Ελλάδα κερδίζει όταν έρχονται στο φώς αυτά τα ζητήματα και ανέφερε πως τα θέματα Γενοκτονίας αντιμετωπίζονται από τη χώρα μας με την πρέπουσα σοβαρότητα, την ώρα που δεν αποτιμώνται το ίδιο απ’ όλους, ενώ σημείωσε πως η Τουρκία οφείλει να σταθεί με γενναιότητα αναγνωρίζοντας τα ιστορικά αυτά γεγονότα έναν αιώνα μετά.

    Κατά τη δευτερολογία του, ο κ. Αβραμίδης υπενθύμισε τις πρόσφατες σημαντικές ενέργειες των Ασσυρίων ως προς τη διεθνή ανάδειξη και επίτευξη του σκοπού αυτού και ειδικότερα τις δύο επιστολές του Ερευνητικού Κέντρου Ασσυριακής Γενοκτονίας (Seyfo). Την πρώτη επιστολή, η οποία συνυπογράφηκε από διεθνούς φήμης γενοκτονολόγους, μέλη της Διεθνούς Ένωσης Γενοκτονολόγων, ασσυριακούς και ελληνικούς συλλόγους, προς το Κοινοβούλιο του Ισραήλ, ζητώντας να συμπεριληφθεί η Γενοκτονία κατά των Ασσυρίων και των Ελλήνων σε οποιαδήποτε μελλοντική νομοθεσία που να αφορά στην αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων και τη δεύτερη που υπογράφεται από 36 οργανώσεις και 22 μελετητές της Γενοκτονίας προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Αρμενίας κ. Serzh Α. Sargsyan, προκειμένου να αναγνωρίσει επίσημα τη Γενοκτονία των Ασσυρίων, η οποία εμφανίστηκε ταυτόχρονα με τη Γενοκτονία των Αρμενίων.

    Η υιοθετημένη από τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ Σύμβαση για την Πρόληψη και Τιμωρία του Εγκλήματος της Γενοκτονίας, που έχει λάβει ως βάση για τον ορισμό της έννοιας της Γενοκτονίας, την ιστορική εμπειρία των Γενοκτονιών αρχικά των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων στις αρχές του 20ου αιώνα από το τουρκικό καθεστώς και μετέπειτα αυτήν των Εβραίων του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου βρέθηκε στο επίκεντρο της επιχειρηματολογίας του κ. Αβραμίδη, όπως και η ομολογία του τότε Αμερικανού Πρεσβευτή Henry Morgenthau στην Τουρκία (1913–1916), ότι Αρμένιοι, Έλληνες και Ασσύριοι υπέφεραν από την πολιτική μετατροπής της Τουρκίας αποκλειστικά σε χώρα των Τούρκων, ως θύματα αυτής της εθνικιστικής ιδέας.

    Κλείνοντας την τοποθέτησή του, ο κ. Αβραμίδης επανέλαβε με τα λόγια του μεγάλου Έλληνα ιστορικού Πολύβιου: «Όλβιος, ὅστις τῆς ἱστορίας ἔσχε μάθησιν», ότι ευτυχισμένος είναι όποιος γνωρίζει την ιστορική αλήθεια βάσει της οποίας ερμηνεύεται το παρόν και προλαμβάνεται το μέλλον και πρότεινε μια διακομματική πρωτοβουλία για τη σύνταξη σχετικής πρότασης νόμου, ευελπιστώντας στην ομόθυμη στάση όλων των πλευρών του ελληνικού κοινοβουλίου, θέση που έτυχε θερμής αποδοχής, αλλά και παρότρυνσης από τον κ. Γεροντόπουλο, λέγοντας πως τα εν λόγω θέματα δεν εξαντλούνται στην εθνική αυτογνωσία και πως μια τέτοια εξέλιξη εξυπηρετεί την επιδίωξη της ελληνικής Βουλής για την ειλικρινή προσέγγιση των γεγονότων, ως ελάχιστο φόρο τιμής στις χιλιάδες χαμένες ανθρώπινες ψυχές.
    read more "Συζήτηση επίκαιρης ερώτησης του βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης Γαβριήλ Αβραμίδη στη βουλή για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ασσυρίων από το καθεστώς των Νεότουρκων"

    Monday, May 26, 2014

    After Years of Denial, Foxman Recognizes Genocide

    After Years of Denial, Foxman Recognizes Genocide.
    BY LAURA BOGHOSIAN

    BOSTON—After years of equivocation, Anti-Defamation League National Director Abraham Foxman has publicly acknowledged that the Turkish massacres of the Armenian people constituted genocide.

    This recognition comes after a seven-year campaign in which the Armenian and Jewish communities, as well as human rights activists and local officials, demanded that the ADL affirm this historical truth.

    In remarks delivered at Suffolk University Law School’s commencement on May 17, Foxman stated, “Had there been people of courage to act in 1915 when the Armenian genocide was taking place, had there been international intervention when massacres in Cambodia, Bosnia, and the genocide in Rwanda were happening, innocent lives in great numbers could have been saved.”

    The announcement that Foxman would deliver the keynote address and receive an honorary degree unleashed widespread criticism that the university planned to honor a man who refused to issue a clear statement on the Armenian Genocide and who actively lobbied against its recognition.

    Groups including the Suffolk chapter of the National Lawyers Guild, Suffolk student organizations, the Armenian Bar Association, Suffolk alumni, and others called on Suffolk to rescind its invitation. When Suffolk refused, several faculty members carried small Armenian flags in silent protest onto the stage where Foxman spoke.

    Foxman’s Suffolk remarks stand in contrast to the ADL’s 2007 statement that the “consequences” of the Turkish government’s actions were “tantamount to genocide.” The Armenian community and its supporters rejected that statement as its qualifiers circumvented the intent required by the 1948 United Nations Genocide Convention.

    An ADL statement one year later that alleged it had “referred to those massacres and atrocities as genocide” was likewise rebuffed as it only “referred” to the unacceptable 2007 statement. Recent claims by Foxman and the ADL that this 2008 release clearly and unequivocally acknowledged the Armenian Genocide are false.

    Since that time, human rights activists have continued to press the ADL for an unequivocal acknowledgement, as well as an end to its lobbying for the Turkish government to prevent passage of a Congressional Resolution affirming the Armenian Genocide.

    “Abe Foxman’s reference to the Armenian massacres as genocide, without any qualifiers, is a welcome change,” stated Herman Purutyan, Massachusetts chair of the Armenian Assembly of America. “Even though Foxman continues to assert that he had previously acknowledged the genocide, the basis for his claims are a chain of statements, at the root of which is the 2007 statement full of qualifications, intended to obfuscate the question. We expect that Foxman’s statement at Suffolk is not only his personal view, but that it also reflects ADL’s official position. ADL should confirm this by publishing an unequivocal statement on its website, and joining in the efforts to have the U. S. Congress recognize the Armenian Genocide by passing the resolution currently before it.”

    Foxman’s remarks reflected growing support by Jewish organizations for recognition of the Armenian Genocide. In March, ADL New England Regional Director Robert Trestan was quoted stating that the ADL “now fully recognizes the Armenian genocide without reservation.”

    The following month, the American Jewish Committee issued a release that read, “We pause in mournful tribute to the memories of the estimated 1.5 million victims of the Meds Yeghern, the Genocide of Armenians, committed in the final years of the Ottoman Empire.” Describing the genocide as “an unspeakable crime against humanity,” the AJC called upon the Turkish government to confront the truth. ”
    Finally, the Israeli Knesset discussed recognition of the Armenian Genocide at a plenum on May 13. A motion by the left-wing Meretz party to recognize the genocide before its 100th anniversary next year received support from across the political spectrum, including from the rightist coalition government.

    “These reversals of position by major Jewish organizations are quite significant for all those committed to recognition of the genocides of the past century,” stated Dikran Kaligian, chairman of the Armenian National Committee of Eastern Massachusetts. “No longer will Turkey be able to exploit the differences between the positions of these organizations’ leadership and their membership — the vast majority of whom want nothing to do with Turkey’s genocide denial campaign.”

    Locally, the Coalition to Recognize the Armenian Genocide was established in 2008 to foster communication between the Armenian and Jewish communities and to raise awareness of the Armenian Genocide within the Jewish community. Its objectives include advocating for official recognition of the genocide by the United States government. Coalition members include representatives from the Armenian National Committee of America and the Armenian Assembly of America.

    The coalition facilitated contacts between Armenian activists and members of the ADL and created an online petition calling on Congress to recognize the Armenian Genocide that has gathered over 21,000 signatures to date.

    Laura Boghosian is a member of the Coalition to Recognize the Armenian Genocide.
    read more "After Years of Denial, Foxman Recognizes Genocide"

    Thursday, May 22, 2014

    ΨΗΦΙΣΜΑ ΠΟΝΤΙΩΝ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ ΓΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΑΣΣΥΡΙΩΝ ΚΑΙ ΧΑΛΔΑΙΩΝ

    read more "ΨΗΦΙΣΜΑ ΠΟΝΤΙΩΝ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ ΓΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΑΣΣΥΡΙΩΝ ΚΑΙ ΧΑΛΔΑΙΩΝ"

    Ημέρα Μνήμης Γενοκτονίας Ποντιακού Ελληνισμού

    Ν. Λυγερός

    Θα ήθελα πρώτα να σας πω ότι είναι τιμή να βρισκόμαστε εδώ. Δεν θέλω να σας ευχαριστήσω ότι είσαστε εδώ. Γιατί είναι καθήκον. Είναι λογικό να είστε εδώ. Eίναι αναμενόμενο. Απλώς, πολλοί δεν το πιστεύουν και έρχονται εδώ για άλλους λόγους. Δεν μας πειράζει. Ποτέ δεν μας πείραξε. Για έναν πολύ απλό λόγο: Οι νεκροί δεν ψηφίζουν. Άρα ας ασχοληθούμε μ’ αυτούς, γιατί είμαστε επί της ουσίας. Χαίρομαι πάρα πολύ γιατί σήμερα με αυτά που είδα, μ’ αυτά που είναι πίσω μου, γιατί είναι και μπροστά βέβαια. Ξέρετε, με τους Πόντιους όλα γίνονται παράξενα. Μπροστά στο μνημείο με έβαλαν πίσω από τον παπά και τώρα στην εκδήλωση μ’ έβαλαν μπροστά στη νεολαία. Άρα κάποιο ενδιάμεσο θα υπάρχει. Θα το καταλάβετε κι εσείς. Η ιδέα είναι απλή. Δεν ερχόμαστε εδώ μόνο και μόνο για να πούμε ότι ήρθαμε κι ότι θα ξαναέρθουμε την επόμενη χρονιά. Ερχόμαστε εδώ επειδή υπάρχει μια ανάγκη. Ακούμε πολλά, βλέπουμε λίγα. Πολλές κινήσεις, λίγες πράξεις. Οι Έλληνες είναι της αξίας, όχι των αρχών. Κανένας στην Ελλάδα δεν πιστεύει στις αρχές. Ούτε πριν, ούτε τώρα, ούτε στο μέλλον. Γι’ αυτό είμαστε διαχρονικοί. Οι αρχές αλλάζουν. Μερικές φορές συνεργάζονται. Μερικές φορές μας βασανίζουν. Μερικές φορές μας καταπιέζουν. Σ’ εμάς, ο νόμος είναι νόμος μόνο όταν είναι ανθρώπινος. Δεν είμαστε του Ρωμαϊκού Δικαίου. Ο νόμος όταν είναι σκληρός, δεν τον δεχόμαστε. Πρέπει να καταλάβουμε, επιτέλους, ότι το θέμα της γενοκτονίας δεν είναι πια ιστορικό. Η ιστορία το κατέγραψε. Το πρόβλημα τώρα είναι ότι είναι ανθρώπινο. Αν εμείς το ξεχάσουμε, αν δεν διεκδικήσουμε την ύπαρξή του, τότε εξαφανίζεται. Μην περιμένετε τίποτα, μα τίποτα από τους ακαδημαϊκούς. Ποτέ! Αυτοί έρχονται πάντα μετά. Όταν μελετούν το πρόβλημα. Μην περιμένετε τίποτα από τους ιστορικούς. Και αυτοί έρχονται μετά, για να μας εξηγήσουν τι πάθαμε. Η ιστορία γράφεται με ανθρώπους, όχι με τους ειδικούς. Αυτό που έγραψαν οι Πόντιοι κι αποτέλεσε την έμπνευση για τον Lemkin για να επινοήσει τη λέξη Γενοκτονία, συνδυάζοντας μία λέξη Ελληνική και μία λέξη Λατινική, για να δείξει σε όλους ότι δεν είναι κάτι το τοπικό. Δεν είναι κάτι το εθνικιστικό. Είναι κάτι το πανανθρώπινο. Μας λείπει τόσο πολύ η νοημοσύνη που δεν καταλαβαίνουμε ότι κάθε φορά που κάποιος χρησιμοποιεί τη λέξη γενοκτονία, αναγνωρίζει αυτόματα τη Γενοκτονία των Ποντίων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Γιατί είναι αυτές οι γενοκτονίες που αποτέλεσαν το παράδειγμα για τον Lemkin και βρήκε αυτή τη λέξη. Γιατί δεν υπήρχαν λόγια. Υπάρχει τόση έλλειψη που συνεχίζουμε την ώρα της ημέρας της Γενοκτονίας, να ζητάμε ενός λεπτού σιωπή. Δεν έχουμε καταλάβει τίποτα. Οι γενοκτόνοι αυτό ήθελαν. Να σωπάσουμε. Γι’ αυτό το βλέπουμε και στη Βίβλο και λένε τα λόγια, είναι απλά: Ακόμα κι αν σωπάσουν οι άνθρωποι, θα βγάλουν κραυγή οι πέτρες. Κανένας δεν μπορεί να μας επιβάλει να σωπάσουμε. Σωπαίνουμε για έναν, όχι για μια γενοκτονία. Ο στόχος της γενοκτονίας είναι να μη μιλάμε. Κανονικά θα έπρεπε να βγάζουμε μια κραυγή. Για να δείξουμε στους γενοκτόνους ότι δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους. Ότι είμαστε ακόμα εδώ, μετά από χρόνια, και δεν πρόκειται να φύγουμε. Δεν πρόκειται να κοιτάμε τον Πόντο από μακριά. Ο Πόντος είναι κατεχόμενα. Πρέπει λοιπόν να συνεχίσουμε αυτόν τον αγώνα για να προετοιμαστούμε. Το θέμα δεν είναι μόνο η συγνώμη. Συγνώμη λένε πολλοί. Δεν κάνουν τίποτε άλλο. Και να πουν συγνώμη, τι θα γίνει; Και να το ξέρετε - για όσους ξέρουν από στρατηγική - σε κάποια φάση θα πουν συγνώμη και μερικοί από μας θα σταματήσουν. Και δεν έχουν καταλάβει ότι είναι η αρχή. Η διαδικασία διόρθωσης έχει πολλά στάδια. Η αναγνώριση είναι το πρώτο στάδιο. Τίποτε άλλο. Στη διόρθωση, η συγνώμη δεν φτάνει. Γιατί; Γιατί δεν μπορείς να γενοκτονήσεις τόσους ανθρώπους και μετά να πεις συγνώμη. Μην μείνετε μόνο πάνω σε αυτή τη λέξη. Αυτή η λέξη είναι η πρώτη μόνο, δεν είναι η τελευταία. Πρέπει κι εμείς να καταλάβουμε ότι, αν θέλουμε διεθνή αναγνώριση, πρέπει κι εμείς να αναγνωρίσουμε τους άλλους. Χαίρομαι γιατί φέτος, η Παμποντιακή αποφάσισε να αναγνωρίσει την Γενοκτονία των Ασσυρίων. Είναι ένα έλλειμμα και για την Ελλάδα. Γιατί είμαστε τρεις γενοκτονίες. Μια τριάδα γενοκτονίας με τον ίδιο θύτη. Με την ίδια στρατηγική κι εμείς έχουμε αναγνωρίσει τις δύο πρώτες και δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι, όταν πηγαίνουμε στα δικαστήρια, μας λένε: Μα εσείς οι ίδιοι δεν αναγνωρίζετε αυτό που λέτε. Είμαστε τρεις. Όχι ξεχωριστά. Τρεις, όπως το λέει η θρησκεία. Μια τριάδα. Αυτή η τριάδα είναι που πέτυχε τα αποτελέσματα. Και στη Σουηδία. Και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Αυστραλία. Μεμονωμένοι δεν πετυχαίνουμε. Ο γενοκτόνος έχει σχέδιο, έχει στρατηγική, έχει γεωπολιτική. Το θύμα δεν καταλαβαίνει πού το πάνε. Κι ακόμα κι αν τους προειδοποιήσουμε, λένε: Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό. Κι όμως γίνεται. Πρέπει να είμαστε σοβαροί. Είναι πραγματικά μερικοί εδώ που πιστεύουν ότι κάνοντας αυτές τις εκδηλώσεις επαρκεί για να μην ξαναγίνει γενοκτονία. Μα ακόμα και τώρα γίνονται γενοκτονίες. Αυτές οι εκδηλώσεις είναι απλώς για να ενεργοποιήσουμε τη νεολαία. Πόσες φορές έχετε δει νεολαία με μαύρα; Κι όμως, είναι αυτό που τους περιμένει, γιατί στις γενοκτονίες δεν υπάρχει νεολαία, υπάρχουν μόνο γέροι. Οι γενοκτονίες λειτουργούν με τους αιώνες. Πολύ σωστά το είπατε: Μιλάμε και στους αγέννητους. Είναι αυτό που θα θυμούνται. Το τι κάναμε εμείς, το τι θα κάνουμε, το τι θα τους παραδώσουμε. Δεν αρκεί πια να λέμε ότι ήμασταν θύματα. Οι Έλληνες του Πόντου δεν γεννήθηκαν θύματα. Είχαν ήδη πολιτισμό και επειδή είχαν πολιτισμό έγιναν θύματα της βαρβαρότητας. Γιατί πρόκειται περί βαρβαρότητας. Το άκουγα το έλεγε ένας κύριος, πολύ απλά, για ποιο πράγμα μιλάμε όταν ακούμε για την ενταξιακή πορεία; Είναι απαράδεκτο. Είναι πολύ απλό, η γενοκτονία είναι κριτήριο, δεν μπορούμε να έχουμε μια βαρβαρότητα ενσωματωμένη στον πολιτισμό. Είναι πολύ ξεκάθαρο το πλαίσιο, δεν υπάρχει καμία διπλωματία πάνω σ' αυτό, δεν είμαστε σε πλαίσιο συζήτησης αν υπάρχει ή όχι γενοκτονία, η γενοκτονία υπάρχει. Εν αρχή η γενοκτονία, και μετά συζητάμε. Αλλιώς δεν έχει νόημα. Απορρίπτουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Συνεχίζουμε να κάνουμε τα ίδια με τους προηγούμενους, ενώ δεν έχουν κάνει τίποτα. Η γενοκτονία των Αρμενίων είναι απαγορευμένη στην Τουρκία. Μπορεί να έχεις φυλάκιση δέκα χρόνια μόνο και μόνο επειδή το λες. Το ίδιο για τα κατεχόμενα στην Κύπρο. Κι εμείς αναρωτιόμαστε ακόμα τι πρέπει να κάνουμε. Είναι πολύ απλό, πρέπει να είμαστε κι εμείς σ’ αυτό το άρθρο. Πρέπει και η γενοκτονία των Ποντίων να είναι και αυτή απαγορευμένη, αλλιώς δεν έχουμε ενοχλήσει τη βαρβαρότητα. Η βαρβαρότητα είναι απλή, όταν την κοιτάζετε κατάματα ξέρετε τι είστε. Δεν είναι ανάγκη να κλαίμε κάθε φορά. Όμως υπάρχει ανάγκη να παλεύουμε, υπάρχει ανάγκη να υπάρχει αγώνας, και αυτός ο αγώνας πρέπει να έχει συνεχιστές. Δεν μπορεί να είμαστε μόνο εμείς, οι γέροι πάντα. Και μετά; Εδώ έχουμε ήδη γριές μαζί μας τώρα. Είναι νέες, αλλά φόρεσαν το μαύρο, το φως του μαύρου, αυτό που επιτρέπει στους ανθρώπους να καταλάβουν τι είναι το χρώμα. Βάζουμε φορεσιές και νομίζουμε ότι έχουν κάποια αξία, ενώ είμαστε σε καρναβάλι. Πρέπει να καταλάβουμε ότι κάθε λεπτομέρεια έχει σημασία, κάθε λεπτομέρεια. Εδώ είμαστε όλοι μαζί, γιατί δεν ξεχάσαμε τους νεκρούς. Πολύ συχνά όμως ξεχνάμε τους αγέννητους. Είμαστε κουρασμένοι μερικές φορές, αλλά ποιος μπορεί να πει σ’ ένα θύμα της γενοκτονίας ότι κουράστηκα για ‘σένα. Αυτοί δεν είχαν καν το δικαίωμα να κουραστούν Δεν είχαν καν το δικαίωμα να κλάψουν. Δεν φτάνει. Είμαστε εδώ λόγω ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Αν δεν κάνουμε τίποτα εμείς, θα τους ξεχάσουν όλοι. Είμαστε αυτοί που αντιπροσωπεύουν την Ανθρωπότητα, όπως και αυτοί αντιπροσώπευσαν την Ανθρωπότητα. Είναι εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας, δεν έχουν τίποτα το τοπικό. Πρέπει λοιπόν να καταλάβουμε ότι όταν είμαστε ενωμένοι, τότε υπάρχουν αληθινές δυσκολίες. Όταν έγινε αυτό το μνημείο, είχαμε προβλήματα. Καλώς! Πήραμε πόντο! Άμα βάζετε μνημεία και δεν έχετε προβλήματα, δεν ήταν ανάγκη να τα βάλετε. (Στον Κωνσταντίνο Φωτιάδη) Έγραψες βιβλία και είχες προβλήματα. Καλώς! Πήρες πόντο. Δεν υπάρχει κανένας που να παλεύει ενάντια στην βαρβαρότητα και να μην έχει προβλήματα. Όσοι δεν έχουν προβλήματα, είναι πολύ απλό, είναι επειδή δεν κάνουν τίποτα που να ενοχλεί. Ο Lasker το έλεγε στο σκάκι, πρωταθλητής του κόσμου, «μην ψάχνεις την καλύτερη κίνηση, βρες την καλή, εκείνη που ενοχλεί τον αντίπαλο». Θα ήθελα να αναρωτηθείτε πόσες φορές έχετε ενοχλήσει την βαρβαρότητα, σε πόσες μαύρες λίστες ανήκετε, επειδή θεωρούνε ότι είναι απαράδεκτο αυτό που κάνετε, ότι προωθείτε το θέμα της γενοκτονίας. Αν το αξιολογήσετε σιγά-σιγά, θα καταλάβετε γιατί εμείς στην Ελλάδα όταν έχουμε έναν νεκρό που παρήγε ένα έργο, λέμε απλώς «άξιος» όταν πέθανε. Πρέπει λοιπόν να καταλάβουμε ότι, αν ο Πόντος έγινε θύμα της βαρβαρότητας, είναι επειδή ο πολιτισμός που είχε δημιουργήσει ήταν σημαντικός. Ενοχλούσε και παρενοχλούσε. Έχουμε περάσει από πολλά στάδια στην Ελλάδα για το θέμα του Πόντου. Έχουμε περάσει από το ανύπαρκτο, σιγά-σιγά φτάσαμε στο ανέκδοτο. Τώρα φτάνουμε στην διεκδίκηση. Χρειάζεται όμως και περηφάνια, χρειάζεται ενθουσιασμός, χρειάζεται αντοχές και ανθεκτικότητα. Δεν θα τελειώσουμε τώρα. Όταν ακούτε ότι όλος αυτός ο αγώνας γίνεται για να αναγνωριστεί από την Τουρκία, αυτό θα είναι στο τέλος. Αυτό που θέλουμε, το είπε ο πρόεδρος πολύ σωστά, είναι τη διεθνή αναγνώριση. Η διεθνής αναγνώριση δεν θα γίνει από την Τουρκία. Θα γίνει από όλα τα κράτη που σέβονται τον πολιτισμό, που θεωρούν ότι είναι απαράδεκτος όποιος και να προωθεί οποιαδήποτε βαρβαρότητα και γι’ αυτό το λόγο πρέπει τώρα επιτέλους να περάσουμε και στο επόμενο στάδιο και να απαγορεύσουμε την βαρβαρότητα. Δεν υπάρχει Έλληνας που να αποδέχεται την βαρβαρότητα, είναι εναντίον του Ελληνισμού. Δεν μπορεί απλώς να λέμε ότι δεν μας ενοχλεί, αφού εμείς το πιστεύουμε. Αντιθέτως μας ενοχλεί, γιατί κάθε φορά που κάποιος βρίζει την γενοκτονία, βρίζει τους προγόνους μας και δεν λέμε τίποτα. Το ονομάζουμε ελεύθερη έκφραση. Είναι ελεύθερη αηδία. Είναι ελεύθερη δειλία, γιατί απλώς δεν έχουμε τα κότσια, γιατί δεν υπάρχουν μαγαζιά που να αγοράζεις κότσια. Αλλά ευτυχώς, αυτοί που ήρθαν από τον Πόντο, ήρθαν με κότσια. Άρα πρέπει όλοι εμείς να καταλάβουμε, και να μην είμαστε Πόντιοι, δεν πειράζει, δεν είμαστε όλοι τέλειοι, πρέπει να καταλάβουμε το εξής: η προσφορά του Πόντου στον Ελληνισμό είναι ένα τεράστιο θέμα και νομίζουμε απλώς ότι είναι ένα θέμα με ένα κομμάτι του πληθυσμού. Καμία σχέση. Ο Πόντος είναι ένα σημείο αναφοράς. Κι αν δεν ήταν, δεν θα είχε γενοκτονηθεί. Θέλω να δείτε κι εσείς κάτι το πολύ απλό: Όταν μιλάμε για την γενοκτονία των Ποντίων, οι Πόντιοι μιλάνε για την Ρωμανία. Οι Πόντιοι μιλάνε για την Ρωμανία, γιατί ήταν ακόμα και μετά από αυτήν εκεί. Οι Πόντιοι τραγούδησαν την Κωνσταντινούπολη, γιατί ήταν ακόμα εκεί. Το θέμα εδώ ποιο είναι; Είναι ότι μετά τους Πόντιους, δεν υπήρχε κανένας άλλος. Ποιος τραγουδάει για τον Πόντο; Γι’ αυτό που έζησε; Και είναι το πρόβλημα του τελευταίου. Όταν είσαι τελευταίος, μιλάς για τον προτελευταίο. Όταν όμως είσαι τελευταίος, ποιος θα μιλήσει για σένα; Πρέπει λοιπόν πολύ απλά - είναι μια συμβουλή του ίδιου του Χριστού - οι τελευταίοι θα είναι οι πρώτοι. Αν δεν καταλάβουν οι Πόντιοι, ότι δεν είναι πια οι τελευταίοι, αλλά είναι οι πρώτοι που θα διεκδικήσουν πράγματα συγκεκριμένα, για να δείξουν ως αιχμή του δόρατος και στους άλλους ότι δεν γονάτισαν, ότι ακόμα και μία γενοκτονία, δεν τους καθήλωσε, ότι είναι ακόμα εδώ και συνεχίζουν, γιατί πολύ απλά δεν τα κατάφεραν οι γενοκτόνοι. Οι Οθωμανοί, οι Νεότουρκοι, ο Κεμάλ δεν ήταν αρκετοί για να μας εξοντώσουν. Θα μου πείτε είναι λογικό, με τους Έλληνες, πάντοτε ο εχθρός πρέπει να είναι ισχυρότερος, αλλιώς δεν παίζουμε. Άρα κάθε φορά που ακούω κάποιον που μου λέει «μα είναι δυνατόν ν' αντισταθούμε σ’ αυτούς, που είναι αυτή η δύναμη, που είναι αυτός ο πληθυσμός, που είναι αυτή η οικονομία»; Και βέβαια είναι δυνατόν, γιατί εμείς δεν κάνουμε τίποτα άλλο εδώ και αιώνες. Πάντοτε ήμασταν αδύναμοι, πάντοτε γκρινιάζαμε και είμαστε πάντα εδώ. Και γι’ αυτό έχουμε επιλέξει σαν σύνθημα για την Ελλάδα «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει». Άρα όσοι νομίζουν ότι πρόκειται να πεθάνουμε, όσοι έχουν το σύνδρομο της Στοκχόλμης, όσοι είναι ραγιάδες, όσοι είναι προδότες, δεν μας πειράζουν. Έχουμε αιώνες που ζούμε με όλους αυτούς. Πότε δεν μας ενόχλησαν, για να αποτελέσουμε ένα δώρο για την Ανθρωπότητα. Ο Ελληνισμός είναι αυτό το δώρο. Το ποντιακό στοιχείο είναι ένα κομμάτι από αυτό το δώρο. Μην βλέπετε τους Πόντιους με μίζερο τρόπο. Άμα κάνουν λάθη, όταν διεκδικούν κάτι, να το λέτε. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Σ’ αυτά που βλέπετε, κάποιοι έβαλαν τον μονοκέφαλο αετό ανάποδα. Αν νόμιζαν ότι δεν θα τους έλεγα τίποτα, κάνουν λάθος. Να αλλάξουν τις σημαίες, να τις κατεβάζουν όταν είναι ανάποδα γιατί δεν αποτελούν πια σύνθημα. Ο Πόντος κοιτάει την Κωνσταντινούπολη. O Πόντος κοιτάζει αυτό που πρέπει να κοιτάζουμε κι εμείς. Η Κωνσταντινούπολη είναι το κέντρο εδώ και αιώνες. Δεν έχουμε επιλέξει καμία άλλη πόλη που να την ονομάζουμε Πόλη. Καμία άλλη. Μία είναι η Πόλη. Κι αν τώρα είναι κατεχόμενα, δεν μας πειράζει, πάλι θα είναι δική μας. Ευχαριστώ πολύ.
    read more "Ημέρα Μνήμης Γενοκτονίας Ποντιακού Ελληνισμού"

    Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και στρατηγικές αναγνώρισης

    Ν. Λυγερός

    Δεν συνηθίζω να λέω ευχαριστώ σε διαλέξεις που αφορούν το θέμα της γενοκτονίας, θεωρώ ότι είναι το πρέπον να γίνεται από οποιονδήποτε. Άρα αρχίζουμε με μια διορθωτική κίνηση.
    -Αυτό το έγραψες εσύ;
    -Ναι.
    Άρα μην ξαναγράψεις ποτέ ποντιακή γενοκτονία. Δεν είναι ποντιακή γενοκτονία, είναι τουρκική. Άρα είναι γενοκτονία των Ποντίων. Γενοκτονία των Αρμενίων, γενοκτονία των Ασσυρίων. Όχι ποντιακή γενοκτονία. Κανονικά είναι επιθετικός προσδιορισμός, άρα πρέπει να είμαστε λίγο προσεκτικοί. Σας υπενθυμίζω ότι η Τουρκία λέει συχνά ότι είναι αρμενική γενοκτονία και δεν εννοεί γενοκτονία των Αρμενίων, εννοεί το αντάρτικο που έκαναν σε ορισμένα σημεία, καταλάβατε; Είναι πολύ λεπτό το ζήτημα και πρέπει να είμαστε λίγο προσεκτικοί. Άρα μην το πάρεις στραβά. Να το πάρεις στραβά, αν το ξανακάνεις και μου ξαναέλθεις. Είναι μια κοπέλα που είχε κάτι στη μύτη.. (κλείνει η πόρτα).. Δεν έχετε διέξοδο, θα το ακούσετε ως το τέλος.
    Όταν βλέπετε έναν οικολόγο που σας λέει ότι είναι πολύ καλό να βοηθάς τη γη και καπνίζει, έχεις ένα θέμα. Όταν βλέπεις κάποιον που ασχολείται με τις γενοκτονίες και έχει τρυπήσει το πρόσωπό του, έχεις ένα θέμα. Γιατί είναι μερικοί που έχουν υποστεί αυτά τα βασανιστήρια. Μετά, όταν θα του πεις ότι αυτό είναι βασανιστήριο, θα του πεις ‘μοιάζει με αυτό που κάνω’; Το σώμα μας είναι ένα δώρο. Είναι ένα τόσο μεγάλο δώρο που στις γενοκτονίες σφάζουν και τις γυναίκες που είναι έγκυες. Σφάζουν και το αγέννητο παιδί που είναι μέσα, για να μην υπάρξει το μέλλον. Είναι η παραλλαγή του σώματος δηλαδή δεν θέλουν να υπάρχει τίποτα. Άρα να είσαστε λίγο προσεχτικοί, όταν κάνετε πράγματα πάνω στο σώμα σας και λέτε ότι παλεύετε για άλλους που το έχουν υποστεί, ο άλλος όταν σε βλέπει, δεν το πιστεύει. Τώρα θα αναρωτηθείτε αν είμαι πάλι ένας από αυτούς τους συντηρητικούς γέρους, που μόλις βλέπουν οτιδήποτε που αλλάζει, σε σχέση με αυτό που ξέρουν, δεν συμφωνούν. Εξηγώ: Αν έρθετε τώρα όλοι με μαλλιά πράσινα, κόκκινα παρδαλά δεν μου καίγεται καρφί. Αν περπατήστε με ένα φτερό στον πισινό, δεν μου καίγεται καρφί. Άρα νομίζω ότι βλέπετε ότι δεν είναι θέμα συντηρητισμού. Είναι απλώς ότι μην χαλάς το σώμα που σου έδωσε η Ανθρωπότητα. Τόσο απλά. Γιατί οι γενοκτόνοι είναι αυτό που κάνουν. Άρα ή κάντε κάτι για αυτό (τον αγώνα της γενοκτονίας) ή τουλάχιστον μην το κάνετε, προσπαθήστε να βοηθήσετε, θα το κάνουμε εμείς. Λέω λοιπόν, θα σας το πω λίγο πιο ομαλά είναι το περίφημο ποίημα του Pagnol που λέει ότι όταν βλέπεις κάποιον να κάθεται σε ένα παγκάκι και είναι φτωχός και περνάς, δεν του μιλάς και λες τον καημένο. Mην το κάνεις. Ή πέρνα αδιάφορα και μην ασχολείσαι με αυτόν ή πήγαινε και κάτσε μαζί του να του πεις κάτι ανθρώπινο. Εμείς οι Πόντιοι έχουμε ένα πρόβλημα γενικότερα στο θέμα της συνοχής, της σκέψης, της συγκρότησης και κάνουμε αποσπασματικές κινήσεις όπου θεωρούμε ότι, αφού το κάνουμε είναι καλό. Είναι ήδη καλό.. Όχι. Αν δεν ξέρεις να το κάνεις, άσε μας. Ασχολούμαστε με αρκετά πράγματα όπου υπάρχει μια ενδογενής αναποτελεσματικότητα. Οι περισσότεροι από εσάς θεωρούν ότι τα θέματα των γενοκτονιών και η διαχείρισή τους οφείλονται αποκλειστικά στον γενοκτόνο. Είναι λάθος. Τα θύματα στη συνέχεια κάνουν τεράστια λάθη. Στρατηγικά, επικοινωνιακά, κοινωνικά. Και τα χρησιμοποιούν. Ξέρετε γιατί; Γιατί όταν γίνεται μια γενοκτονία, υπάρχει πάντοτε μια στρατηγική. Υπάρχει πάντοτε μια προσέγγιση ορθολογική του στόχου. Πώς θα διαλύσω όσο πιο αποτελεσματικά γίνεται ένα λαό και χρειάζεται τεχνική. Χρειάζεται επιστήμη. Μπορεί να σας ξαφνιάσω που το λέω, αλλά επειδή είμαστε στη φιλοσοφική να το σκεφτείτε πόσο επικίνδυνο είναι. Αρχικά μετακινούσαμε τους πληθυσμούς, μετά τους μετακινούσαμε με τραίνα, μετά τους σκοτώναμε αρχικά με όπλα συμβατικά και μετά με αέριο. Ξέρετε γιατί έγινε αυτό; Για να σκοτώνουμε όσο πιο πολλά άτομα την ημέρα. Είναι πολλοί από εσάς και μιλάω πιο πολύ και στα αγόρια, γιατί οι γυναίκες είναι λίγο τσάμπα μάγκες, τα αγόρια το έχουν λίγο, λογικό. Όσοι ασχολούνται με θέματα γενοκτονίας, και δεν το θεωρούν σημαντικό αυτό που κάνουν, να αναρωτηθούν πόσες φορές έχουν ενοχλήσει τον γενοκτόνο. (Δείχνει προς το κοινό) Αυτός με ξέρει, σου λέει αν άρχισε έτσι να δούμε πώς θα τελειώσει.
    Εσείς αντέχετε και μετά παράγετε έργο. Αν ήσασταν άσχετοι με το θέμα, θα σας έλεγα να το πάρουμε από την αρχή να μάθουμε ποια είναι η λέξη, ενώ εσείς παράγετε έργο, έτσι δεν είναι; Άρα εφόσον παράγετε έργο, στα κιόσκια κτλ, μπορείτε να μετρήσετε πόσο από το έργο που παράγετε ενοχλεί τον γενοκτόνο. Έτσι δεν είναι; Είναι ένα σύστημα αξιολόγησης. Είναι το πιο σκληρό σύστημα που υπάρχει, όταν υπάρχει εχθρός. Στο σκάκι ο Lasker - και για 27 χρόνια ήταν πρωταθλητής του κόσμου στο σκάκι - έλεγε «μην ψάχνεις την καλύτερη κίνηση, ψάξε την καλή, αυτήν που ενοχλεί τον αντίπαλο». Έχουμε καταντήσει στην Ελλάδα να βάζουμε μνημεία γενοκτονίας όπου να ‘ναι. Σε παρκινγκ, σε γωνίες που κανένας δεν ξέρει μόνο η μάνα και η ψυχή του ξέρει πού να το βρεις και όταν γίνεται η επέτειος πρέπει να βάλουν σχεδόν GPS για να βρουν το μνημείο. Αυτά τα μνημεία δεν έχουν προκαλέσει ποτέ κανένα πρόβλημα σε κανένα. Μπορεί μόνο στους γείτονες, γιατί να το βάλετε εδώ. Υπάρχουν πολλά ψηφίσματα, από ψηφίσματα… Ξέρετε, αυτά τα ψηφίσματα. Εμείς βρίζουμε τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, γιατί ναι μεν υπάρχουν ψηφίσματα αλλά δεν εφαρμόζονται ποτέ. Είναι λογικό να μπορούμε να το αξιολογήσουμε εμείς, γιατί εμείς όταν κάνουμε ψηφίσματα εφαρμόζονται πάντα. Έτσι δεν είναι; Άρα μπορούμε εύκολα να πούμε «ας το κάνουν αυτό». Να αναρωτηθείτε, λοιπόν, όταν είσαστε και νέοι, υπάρχουν και πιο μεγάλοι μέσα στην αίθουσα, αλλά τώρα μιλάω στους νέους. Αν έχετε προβλήματα με τους γέρους να θυμάστε ένα πράγμα, στον τομέα της γενοκτονίας γερνάμε πολύ γρήγορα. Γιατί τα πράγματα πάνε πολύ αργά. Άμα σκεφτείτε τώρα ότι μιλάμε για τη γενοκτονία των Ποντίων που είναι το ΄18 και είμαστε το 2014 και τώρα είσαστε οι νέοι εσείς και αναρωτιέστε τι θα κάνετε, μπορώ να σας πω ότι έχουν περάσει αρκετοί νέοι από αυτό το στάδιο και δυστυχώς έγιναν μόνο γέροι. Και γι’ αυτό εσείς έχετε ακόμη τόση δουλειά να κάνετε. Στη στρατηγική της αναγνώρισης το πρόβλημα ποιο είναι; Υπάρχει το θέμα της στρατηγικής. Υπάρχουν πολλοί που θεωρούν ότι η αναγνώριση είναι τόσο σίγουρη, τόσο δεδομένη που αρκεί να λεν, αναγνωρίστηκαν και φτάνει. Κανονικά για όσους είναι μαχητές ξέρετε ποιο είναι το πρόβλημα; Ακόμη κι όταν είστε στο Σύνταγμα σε κάποιο κεντρικό σημείο δηλαδή, μιλάτε για πράγματα κι έρχεται κάποιος και σας λέει τι είστε; Και λες μα δεν είναι δυνατόν να μην ξέρετε καθόλου. Όχι. Γιατί φοράτε μαύρο μπλουζάκι; Κι εκεί πέρα πέφτεις ξερός γιατί λες «ρε παιδιά μια απλή ενημέρωση». Για να καταλάβετε σε κάποια φάση ήταν το ανάλογο με το αρμενικό. Ήμουν με κάποιους μαχητές του Αρμενικού και τους μιλάω για το Αρτσάχ και δεν ήξεραν καν τι είναι το Αρτσάχ. Ολόκληρη κατεχόμενη περιοχή της Αρμενίας. Είστε πολύ νέοι για να είστε θύματα της γενοκτονίας έτσι δεν είναι; Είστε μάλιστα νέοι για να είσαστε ακόμη και πρώτης γενιάς, δηλαδή ούτε καν επιζώντες. Είσαστε τα παιδιά των παιδιών των επιζώντων στην καλύτερη περίπτωση, για να μη πάω πιο μακριά για τους πολύ πιο νέους. Δεν είστε γραμμένοι στη λίστα των γενοκτονημένων. Δεν είστε γραμμένοι στη λίστα των επιζώντων. Σε ποια λίστα μπορεί να γραφτείτε; Αυτός είναι ένας στόχος ζωής. Σας το λέω, γιατί έχετε τα χρώματα τα μαύρα. Για τους μαχητές, για τις αναγνωρίσεις των γενοκτονιών υπάρχει μόνο μία λίστα, είναι η μαύρη. Αν καταφέρετε να ενοχλήσετε τον εχθρό, ο οποίος ήταν και γενοκτόνος και συνεχίζει να λέει ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα και τα καταφέρνει θα σας βάλει στη μαύρη λίστα. Εγώ το παλεύω αρκετά. Στη μαύρη λίστα έχω μπει μόνο στο Αζερμπαϊτζάν. Η Τουρκία ακόμα να με βάλει, αλλά κοντεύει. Γι’ αυτό επειδή είμαστε μεταξύ νάνων, γιατί υπάρχει κάποιος που έχει απαγορευτικό να πάει στην Τουρκία; Να μου το πει για να είναι παράδειγμα για εμάς. Είναι μεγάλη δυσκολία δεν μπορώ να πω, ακόμη και στα Κατεχόμενα έχω πάει. Είναι μερικοί από εμάς που δεν ξέρουν πώς να ονομάσουν τον Κεμάλ. Ξέρετε τον ονομάζουν όπως τον ονομάζουν οι Τούρκοι. Αυτό είναι απίστευτο. Είναι απλό, Μουσταφά Κεμάλ. Κεμάλ. Κεμάλ ο γενοκτόνος. Όχι διάφορα άλλα που βάζουμε στην αρχή. Και κοιτάξτε μερικούς γέρους που τους κάνουμε παρατήρηση εκ μέρους του Λυγερού. Επειδή είναι γέροι θα νευριάσουν πιο πολύ. Πρέπει να καταλάβετε ότι όταν εμείς ακόμα, εμείς, χρησιμοποιούμε λεξιλόγιο το οποίο είναι της γενοκτονίας και λέμε είμαστε εναντίον και δεν το καταλαβαίνουμε καν. Άρα πρέπει να είμαστε πολύ προσεχτικοί στα μέρη που χρησιμοποιούμε. Είναι πολύ απλό ποιο είναι το πρόβλημα. Το θύμα είναι με τη δικαιοσύνη όμως κάθε λάθος που κάνει κερδίζει πόντο ο γενοκτόνος. Κάθε λάθος. Εξηγώ: Το φως θα νικήσει το σκοτάδι, αυτό είναι σίγουρο. Το θέμα είναι σε πόσο χρόνο, με ποια αποτελεσματικότητα. Αν δεν το προσέχουμε αυτό, τελικά βοηθάμε το σκοτάδι, γιατί δημιουργούμε σκιές. Κάνουμε λανθασμένες εκφράσεις, δεν έχουμε στόχο. Κάνουμε συλλόγους, που αφήνουν παντελώς αδιάφορο όχι μόνο το γενοκτόνο αλλά και το λαό μέσα στον οποίο ζούμε. Δεν είναι καν ενοχλητικοί. Άρα να προσέχετε, αν δεν είστε καν στο επίπεδο της παρενόχλησης, μη μιλάτε για ενόχληση. Στο Πανεπιστήμιο, όπως ξέρετε, υπάρχουν πολλές παρατάξεις που ασχολούνται με διάφορα θέματα που αφορούν τη διακόσμηση του Πανεπιστημίου. Είναι για να δημιουργούν θέσεις εργασίας. Για τη μπογιά, κάποιος πρέπει να φτιάξει τις μπογιές, για τα σπρέι, τις αφίσες, τη διακόσμηση της αφίσας. Είναι μερικοί που μαθαίνουν για τις αφίσες, μερικές δεν είναι τόσο ποιητικές, τέλος πάντων. Να καταλάβετε λοιπόν το επίπεδο, αν κάνετε λίγο φωτογραφία, θα δείτε ότι ποτέ δεν κάνουμε φωτογραφίες στο μισό-μισό. Ε, ούτε αυτό δεν το έχουν σωστό. Εντάξει ο άνθρωπος είναι καλοφτιαγμένος φαίνεται κι η σκιά. Δεν ξέρω πόσοι από τους φοιτητές που θα πάνε εκεί θα κάνουν αυτή την κίνηση, ελπίζω κανένας γιατί αλλιώς θα έχουμε προβλήματα. Συνήθως στην Ελλάδα είμαστε ενισχυμένοι από την άλλη πλευρά, για τους άνδρες λέω. Και θέλω να σας πω ότι είσαι μέσα στη φιλοσοφική, εντάξει; Δηλαδή το ανώτατο επίπεδο της νοημοσύνης της πιο αφαιρετικής, και ξαφνικά σου εξηγούν πού να πας. Θα ήθελα πολύ να δω Sartre, Camus, Heidegger να ήταν ζωντανοί το 2014 και να έλεγαν που θα πάω φέτος. Άρα το θέμα μας ποιο είναι; Όλα αυτά έγιναν το ΄15, το ΄18, το 1894, το 1923 και είμαστε το 2014 κι έχουμε τρεις αναγνωρίσεις για τη γενοκτονία των Ποντίων, όχι τέσσερα, μην ανησυχείτε δεν έχουμε φτάσει στη μούντζα. Άρα Κύπρος, Ελλάδα, Σουηδία. Σαν απόδοση για σχεδόν μια εκατονταετία δεν μπορείς να πεις ότι είναι θεαματικό, αλλά υπάρχει όμως στόχος. Στην αρχή ντρεπόμασταν γι’ αυτό που έγινε. Άρα σιγά-σιγά προσπαθήσαμε να ενσωματωθούμε. Το Ποντιακό στοιχείο αρχικά ήταν μαύρο και κίτρινο. Θα σας το πω τώρα με έναν πιο απλό τρόπο από μαύρο και κίτρινο, έγινε κατάμαυρο. Μετά το κατάμαυρο έγινε διαφανές. Μετά από διαφανές έγινε πράσινο, γαλάζιο και ροζ. Ξαφνικά ήρθαν οι Σουηδοί, έρχεται το Ευρωκοινοβούλιο το 2006, η Σουηδία το 2010 κι όλοι αυτοί που έχουν όλα αυτά τα χρώματα είπαν «μήπως να κάνουμε κι εμείς κάτι»; Μη νομίζετε ότι κατηγορώ τα χρώματα. Τα χρώματα μπορεί να είναι ωφέλιμα. Να ξέρετε ότι αν κάνουμε κάτι στις 19 Μαΐου οφείλεται στο πράσινο. Να το ξέρετε. Και μόνο. Δυστυχώς. Για ποιο λόγο δυστυχώς; Γιατί αν ο Μιχάλης ο Χαραλαμπίδης δεν ήταν στο πράσινο, ακόμη και τώρα θα αναρωτιόμασταν πότε θα είναι η μέρα. Γιατί έπρεπε να είναι στο πράσινο εκείνη τη στιγμή, την κατάλληλη στιγμή από τις κατάλληλες πιέσεις για να περάσει. Για να περάσει και για να μείνει, όπου η Ελλάδα, η Ελλάδα μας, αναγνωρίζει ότι η Ελλάδα έχει υποστεί γενοκτονία. Γι’ αυτό πρέπει να γράψεις πανηγυρικό, έτσι; Καταλάβατε; Προσπαθώ να σας πως απ’ την αρχή ότι είναι θέμα αξιοπιστίας. Όταν τα λέμε μεταξύ μας, δεν πειράζει. Όταν μιλήσουμε με έναν Αρμένη, με έναν Ουκρανό, με έναν Καμπτοτζιανό, με έναν από το Αρτσάχ, θα δείτε ότι άμα μπεις στο ‘πόσες αναγνωρίσεις έχετε πετύχει’; θα πεις ‘δεν έχει σημασία, εμείς το παλεύουμε, τα νούμερα δεν είναι σημαντικά, εμείς δεν είμαστε στα νούμερα, ας ασχοληθούμε με την ουσία’. ‘Ναι, αλλά πόσες’; - και μερικές γενοκτονίες δεν μέτραγαν καν πόντο γιατί ήταν γενοκτονίες από το ίδιο το κράτος.
    read more "Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και στρατηγικές αναγνώρισης"

    Wednesday, May 21, 2014

    Γενοκτονία των Ποντίων και Εθνικός Ύμνος



    Ν. Λυγερός - Γενοκτονία των Ποντίων και Εθνικός Ύμνος

    Κεντρική εκδήλωση της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος για την ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
    Πλατεία Αγ. Σοφίας, Θεσσαλονίκη.
    Δευτέρα 19 Μαΐου 2014.

    Articles & Analyses -- Génocide:
    http://www.lygeros.org/section.php?name=Genocide
    read more "Γενοκτονία των Ποντίων και Εθνικός Ύμνος"

    Ν. Λυγερός - Από την ποινικοποίηση της άρνησης στην απαγόρευση της βαρβαρότητας. 21/5/2014



    Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα:
    "Από την ποινικοποίηση της άρνησης στην απαγόρευση της βαρβαρότητας".
    Εύξεινος Λέσχη Θεσσαλονίκης (Λεωφόρος Νίκης 13), Τρίτη 20 Μαΐου 2014, ώρα: 18.30
    http://www.lygeros.org/Talks/20140520_thessalonikh.jpg

    Articles & Analyses
    http://www.lygeros.org/section.php?name=Genocide
    read more "Ν. Λυγερός - Από την ποινικοποίηση της άρνησης στην απαγόρευση της βαρβαρότητας. 21/5/2014"

    Φωτογραφίες από τη διάλεξη: "Από την ποινικοποίηση της άρνησης στην απαγόρευση της βαρβαρότητας".



    Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα:
    "Από την ποινικοποίηση της άρνησης στην απαγόρευση της βαρβαρότητας".
    Εύξεινος Λέσχη Θεσσαλονίκης (Λεωφόρος Νίκης 13), Τρίτη 20 Μαΐου 2014, ώρα: 18.30
    http://www.lygeros.org/Talks/20140520_thessalonikh.jpg

    Articles & Analyses
    http://www.lygeros.org/section.php?name=Genocide
    read more "Φωτογραφίες από τη διάλεξη: "Από την ποινικοποίηση της άρνησης στην απαγόρευση της βαρβαρότητας"."

    Monday, May 19, 2014

    Ν. Λυγερός - Φωτογραφίες απο Ημέρα Μνήμης Γενοκτονίας Ποντιακού Ελληνισμού. 19/05/2014


    Ν. Λυγερός - Φωτογραφίες απο Ημέρα Μνήμης Γενοκτονίας Ποντιακού Ελληνισμού. 19/05/2014
    read more "Ν. Λυγερός - Φωτογραφίες απο Ημέρα Μνήμης Γενοκτονίας Ποντιακού Ελληνισμού. 19/05/2014"

    Ν. Λυγερός - Ημέρα Μνήμης Γενοκτονίας Ποντιακού Ελληνισμού. 19/05/2014



    Διάλεξη του Νίκου Λυγερού στην κεντρική εκδήλωση της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος για την ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
    Πλατεία Αγ. Σοφίας, Θεσσαλονίκη.
    Δευτέρα 19 Μαΐου 2014, ώρα: 19:00.

    Articles & Analyses Génocide
    http://www.lygeros.org/section.php?name=Genocide
    read more "Ν. Λυγερός - Ημέρα Μνήμης Γενοκτονίας Ποντιακού Ελληνισμού. 19/05/2014"

    Δρώμενο "Τη γιάγιας ημ τα δάκρεα"



    Κεντρική εκδήλωση της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος για την ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
    Πλατεία Αγ. Σοφίας, Θεσσαλονίκη.
     Δευτέρα 19 Μαΐου 2014.

    Articles & Analyses -- Génocide:
    http://www.lygeros.org/section.php?name=Genocide
    read more "Δρώμενο "Τη γιάγιας ημ τα δάκρεα""

    Φωτογραφίες από την εκδήλωση για την ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού



    Φωτογραφίες από την κεντρική εκδήλωση της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος για την ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
    Πλατεία Αγ. Σοφίας, Θεσσαλονίκη.
    Δευτέρα 19 Μαΐου 2014.

    Αφίσα: http://lygeros.org/Talks/20140519.jpg

    Articles & Analyses -- Génocide:
    http://www.lygeros.org/section.php?name=Genocide
    read more "Φωτογραφίες από την εκδήλωση για την ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού"

    Επιμνημόσυνη Δέηση - Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού



    Ν. Λυγερός - Επιμνημόσυνη Δέηση.
    Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
    Θεσσαλονίκη, 19/05/2014.

    Articles & Analyses -- Génocide:
    http://www.lygeros.org/section.php?name=Genocide
    read more "Επιμνημόσυνη Δέηση - Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού"

    Sunday, May 18, 2014

    Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα «Απαγορεύεται η βαρβαρότητα» 17/05/2014





    Διάλεξη του Νίκου Λυγερού στην ημερίδα για την
    Ποινικοποίηση της άρνησης της Γενοκτονίας με θέμα
    «Απαγορεύεται η βαρβαρότητα».
    Αίθουσα της Ένωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών (Ακαδημίας 20).
    Σάββατο 17 Μαΐου 2014
    http://www.lygeros.org/section.php?name=Genocide
    read more "Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα «Απαγορεύεται η βαρβαρότητα» 17/05/2014"

    Φωτογραφίες: Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα «Απαγορεύεται η βαρβαρότητα» 17/05/2014





    Διάλεξη του Νίκου Λυγερού στην ημερίδα για την
    Ποινικοποίηση της άρνησης της Γενοκτονίας με θέμα
    «Απαγορεύεται η βαρβαρότητα».
    Αίθουσα της Ένωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών (Ακαδημίας 20).
    Σάββατο 17 Μαΐου 2014

    http://www.lygeros.org/section.php?name=Genocide
    read more "Φωτογραφίες: Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα «Απαγορεύεται η βαρβαρότητα» 17/05/2014"

    Friday, May 16, 2014

    Ν. Λυγερός - Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και στρατηγικές αναγνώρισης. 16/05/2014.



    Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα:
    "Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και στρατηγικές αναγνώρισης".
    Αμφιθέατρο 436 Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών.
    Παρασκευή 16 Μαΐου 2014, ώρα 18:00.

    Articles & Analyses Génocide
    http://www.lygeros.org/section.php?name=Genocide
    read more "Ν. Λυγερός - Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και στρατηγικές αναγνώρισης. 16/05/2014. "

    Ν. Λυγερός - Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και στρατηγικές αναγνώρισης. 16/05/2014. Φωτογραφίες



    Φωτογραφίες από τη διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα:
    "Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και στρατηγικές αναγνώρισης".
    Αμφιθέατρο 436 Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών.
    Παρασκευή 16 Μαΐου 2014, ώρα 18:00.

    Articles & Analyses Génocide
    http://www.lygeros.org/section.php?name=Genocide
    read more "Ν. Λυγερός - Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και στρατηγικές αναγνώρισης. 16/05/2014. Φωτογραφίες"

    Wednesday, May 14, 2014

    Πρώτος Σύλλογος στη Γερμανία που αναγνωρίζει Γενοκτονία του Πόντου και Ασσυρίων

    ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΝΤΙΩΝ ΑΟΥΓΚΣΜΠΟΥΡΓΚ & ΠΕΡΙΧΩΡΩΝ Α.Σ.
    Έτος ιδρύσεως 1990
    ΑΡΙΘ. ΠΡΩΤ. 89 Άουγκσμπουργκ 11.05.2014

    ΨΗΦΙΣΜΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΚΑΙ ΑΣΣΥΡΙΩΝ

    Ο Σύλλογος Ποντίων Άουγκσμπουργκ και Περιχώρων και το Διοικητικό Συμβούλιο συνήλθε την Κυριακή 23 Μαρτίου 2014 ψηφίζοντας ομόφωνα τα εξής:

    Υποστηρίζει τον αγώνα των Ελλήνων του Πόντου και των Ασσυρίων, δύο πανάρχαιων λαών, για την Αναγνώριση της Γενοκτονίας τους από το οθωμανικό, νεοτουρκικό και κεμαλικό καθεστώς στις αρχές του 20ου αιώνα.
    Καλούμε τη γερμανική κυβέρνηση να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και των Ασσυρίων από το οθωμανικό, νεοτουρκικό και κεμαλικό καθεστώς όπως έπραξε για τη Γενοκτονία των Αρμενίων.
    Απαιτούμε από τη σημερινή Τουρκία ως διάδοχο κράτος να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και των Ασσυρίων δείχνοντας ότι σέβεται τους δημοκρατικούς θεσμούς και τα ανθρώπινα δικαιώματα ενώ επιθυμεί να γίνει πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ακολουθώντας το παράδειγμα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, η οποία ανέλαβε το ιστορικό καθήκον της, έναντι των θυμάτων του Ολοκαυτώματος.
    Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και των Ασσυρίων είναι ένα ιστορικά τεκμηριωμένο γεγονός, που αναγνωρίζεται από κοινοβούλια και οργανισμούς από όλο τον κόσμο. Η άρνηση της λειτουργεί απαλλακτικά για τους θύτες και θεωρείται το τελευταίο στάδιο της γενοκτονίας των αυτοχθόνων χριστιανικών λαών της Ανατολής από τους Οθωμανούς Τούρκους.

    Άουγκσμπουργκ 11.05.14

    Α΄ Πρόεδρος Παρασκευόπουλος Κωνσταντίνος
    Β΄ Πρόεδρος Τομπρουκίδης Δημήτριος
    Α΄ Γραμματέας Αμπρικίδης Αθανάσιος
    Β΄Γραμματέας Μαραντίδης Κωνσταντίνος
    Ταμίας Μαραντίδη-Σκανδάλη Μαρία
    Μέλος Χολίδης Ιωάννης
    Μέλος Μυριούνης Αλέξανδρος



    VEREIN DER GRIECHEN AUS PONTOS
    IN AUGSBURG u. UMGEBUNG E.V.
    Gründungsjahr 1990
    Protokollnummer: 89 Augsburg, 11.05.14

    BESCHLUSS ÜBER ANERKENNUNG DES VÖLKERMORDS AN DEN GRIECHEN VON
    PONTOS UND ASSYRER

    Der Verein der Griechen aus Pontos in Augsburg und der Vorstand sind am 11. Mai 2014 zusammengetreten und haben einstimmig folgendes beschlossen. Der Verein unterstützt den Kampf der Griechen von Pontos und der Assyrer, zweier sehr alter Völker, für die Anerkennung der Völkermords an ihnen durch das osmanische, neutürkische und kemalistische Regime zu Beginn des 20. Jahrhunderts. Wir rufen die deutsche Regierung dazu auf, den Völkermord an den Griechen von Pontos und den Assyrern durch das osmanische, neutürkische und kemalistische Regime anzuerkennen, wie sie es im Falle des Völkermords an den Armeniern getan hat. Wir fordern von der heutigen Türkei als Nachfolgerstaat, den Völkermord an den Griechen von Pontos und den Assyrern anzuerkennen und damit zu beweisen, dass sie die demokratischen Regeln und die Menschenrechte einhält, während sie gleichzeitig die volle Mitgliedschaft in der Europäischen Union anstrebt. Sie sollen dem Beispiel der Deutschen Bundesrepublik folgen, die ihrer historischen Verpflichtung gegenüber den Opfern des Holocausts nachgekommen ist. Der Völkermord an der Griechen von Pontos und den Assyrern ist ein historisch belegtes Geschehen, das von Parlamenten und Organisationen weltweit anerkannt wird. Seine Leugnung fungiert wie ein Freispruch der Täter und wird als das letzte Stadium des Völkermords an den einheimischen christlichen Völkern des Nahen Ostens durch die osmanischen Türken angesehen.

    Augsburg, 11.05.2014

    1. Vorsitzender Paraskevopoulos Konstantinos
    2. Vorsitzender Tomproukidis Dimitrios
    1. Schriftführer Amprikidis Athanasios
    2. Schriftführer Marantidis Konstantinos
    Kassenwart Marantidi-Skandali Maria
    Mitglied Cholidis Ioannis
    Mitglied Myriounis Alexandros
    Verein der Griechen aus Pontos in Augsburg und Umgebung e.V.

    Mittelstr. 7, 86153 Augsburg, Tel.: 0821/413330
    read more "Πρώτος Σύλλογος στη Γερμανία που αναγνωρίζει Γενοκτονία του Πόντου και Ασσυρίων"

    Monday, May 12, 2014

    Ομιλία του Ν. Λυγερού με θέμα: "Οι Δίκαιοι του Ποντιακού Ελληνισμού". Κατερίνη, 11/05/2014

    Χαίρομαι πάρα πολύ που αρχίσαμε με Αρμένη. Θα έπρεπε να ήταν το πρέπον για όλες αυτές τις εκδηλώσεις. Όχι μόνο επειδή είμαστε μαζί εδώ και εκατοντάδες χρόνια αλλά επειδή δείχνουν το παράδειγμα. Το είπες πολύ σωστά, για πολλά χρόνια δεν είχατε πατρίδα, αλλά να ξέρεις ότι αυτό βοήθησε. Γιατί βάλατε τον πήχυ της αξίας σε ανθρώπινο επίπεδο πολύ πιο ψηλά και άλλοι λαοί που είχαν πατρίδα ή που βρήκαν πατρίδα σταμάτησαν τον αγώνα, γιατί νόμιζαν ότι είχαν βρει μια λύση. Άρα νομίζω ότι πρέπει να καταλάβετε όλοι σας ότι το να μας κάνει την τιμή να αρχίσει εδώ όλο αυτόν τον λόγο για την γενοκτονία των Ποντίων, το να έρθει κάποιος ο οποίος είναι Αρμένης, θέλει να πει ότι μας αναγνωρίζει. Θέλει να πει ότι δεν στέκεται μόνο και μόνο στη δική του γενοκτονία και θέλει να πει ότι, όταν έχουμε τρεις γενοκτονημένους λαούς, όπως είναι ο Αρμενικός, ο Ελληνικός και ο Ασσυριακός, αυτό που έχει σημασία είναι να θυμηθούμε ότι είναι ο ίδιος θύτης. Ο ίδιος θύτης είναι πάντοτε η Τουρκία. Οθωμανική αυτοκρατορία, νεότουρκοι και τελικά Μουσταφά Κεμάλ πάντοτε είχαν αυτόν τον στόχο να εξοντώσουν αυτούς τους λαούς, επειδή αυτοί οι λαοί αντιπροσωπεύουν έναν πολιτισμό. Πρέπει να καταλάβετε ότι αν οι δικοί μας έγιναν θύματα της γενοκτονίας, είναι επειδή ήταν άξιοι. Επειδή είχαν ανεβάσει τον πήχυ τον πολιτιστικό, όπου βρίσκονταν, και γι’ αυτόν τον λόγο έγιναν στόχοι. Αν δεν είχαν παράγει κανέναν έργο ποτέ, δεν θα είχε γίνει γενοκτονία εναντίον τους. Τώρα θέλω να επισημάνω κάτι που με άγγιξε ιδιαίτερα, ελπίζω να το δεις και πιο μετά, είδα το μνημείο της γενοκτονίας εδώ στην πόλη σας. Είναι πραγματικά πανέμορφο, γιατί είναι πάντοτε δύσκολο να κάνεις ένα μνημείο γενοκτονίας. Υπάρχουν πολλά υπονοούμενα. Άμα το δείτε από πάνω μοιάζει με σταυρό. Άμα το δείτε από πλάγια μοιάζει με καράβι, άμα το δείτε από κοντά, θα δείτε ότι το μάρμαρο έγινε μνήμη. Και αυτό το κάνατε εσείς. Έχει μεγάλη σημασία λοιπόν όταν βλέπω ένα τέτοιο έργο - το έπλασε ο Νίκος, βέβαια ξέρω ότι η Ζαΐρα, και όλο το επιτελείο το ποντιακό, έβαλε το χεράκι της. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τώρα αυτό θα μείνει. Και αυτό που βλέπουμε είναι ότι θα αποτελέσει παράδειγμα. Αυτό που μπορώ να σας υποσχεθώ, είναι να το κάνω όσο πιο πολύ γνωστό παντού. Γιατί όταν είσαι ικανός σε μια πόλη να φτιάξεις ένα τέτοιο μνημείο για την γενοκτονία, θέλει να πει ότι υπάρχουν αξίες που δεν έχουν χαθεί. Γιατί συνεχώς μας λένε ότι ο Ελληνισμός έχει χαθεί και δεν έχει πια αξίες. Συνήθως αυτοί που το λένε είναι αυτοί που ζουν στην καθημερινότητα και στην κοινωνία και δεν κοιτάζουν το διαχρονικό στοιχείο. Τώρα θα ήθελα να επικεντρωθώ σε ένα σημείο, το οποίο δεν το αναλύουμε πολύ συχνά και νομίζω ότι μπορεί να βοηθήσει. Είναι αυτή η λέξη. Αυτή η λέξη γενοκτονία πολλοί από εσάς νομίζουν ότι είναι ελληνική. Δεν είναι ελληνική είναι ένα μείγμα από μία λατινική ρίζα και μια ελληνική ρίζα. Απλώς όταν το μεταφράζουμε εμείς στα ελληνικά νομίζουμε ότι είναι ελληνική. Η γενοκτονία, για να καταλάβετε πόσο σημαντική είναι αυτή η λέξη - και νομίζω ότι μετά από αυτήν την ομιλία θα χρησιμοποιείται περισσότερο αυτό το λεξιλόγιο - δεν υπήρχε πριν την επινοήσει ο Raphael Lemkin. Πολλοί από εμάς τώρα θεωρούν ότι είναι ένας μεγάλος αγώνας να αναγνωρίσουμε τις γενοκτονίες μας και ξεχνούν ότι πριν δεν ξέραμε καν να πούμε τη λέξη. Δεν είχαμε λέξη. Τώρα έχουμε λέξη. Αυτή η λέξη όμως νομίζουμε ότι απλώς είναι μία ετικέτα και θέλουμε να πούμε - το βλέπω και τώρα με τα παιδιά που είναι στο βάθος: Τραντέλλληνες, που έχουν την λέξη γενοκτονία - δεν ξέρω αν συνειδητοποιούν πόσο μεγάλη σημασία έχει. Και εξηγώ. Πολλοί από εμάς λοιπόν προσπαθούν να καταλάβουν ότι αυτό που μας συνέβη, είναι αυτό που περιγράφεται από την λέξη γενοκτονία. Είναι λάθος. Είναι ακριβώς το αντίθετο. Στην πραγματικότητα, όταν ο Lemkin σκέφτηκε για πρώτη φορά την λέξη γενοκτονία, έπρεπε να δώσει παραδείγματα στους άλλους που δεν καταλάβαιναν τι ήταν. Και ποια παραδείγματα έδωσε; Τους Έλληνες και τους Αρμένιους. Είναι λανθασμένη αυτή η προσέγγιση του τύπου 'θέλω να μοιάζω με έναν ορισμό', ενώ άμα κοιτάξετε τα χειρόγραφα του Lemkin, τα οποία είναι προσβάσιμα στη βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, θα δείτε ότι είναι γραμμένο, ότι επέλεξε τη λέξη γενοκτονία, για να χαρακτηρίσει γεγονότα, όπως αυτά που συνέβησαν στους Έλληνες και στους Αρμένιους. Δηλαδή στην πραγματικότητα πρέπει να καταλάβετε το εξής: ότι κάθε φορά που λέμε την λέξη γενοκτονία, σε παγκόσμιο επίπεδο, στην πραγματικότητα αναγνωρίζουμε τα γεγονότα που έγιναν εναντίον των Αρμενίων και των Ελλήνων. Αυτό άμα το βάλετε ανάποδα, θα καταλάβετε ότι οποιοσδήποτε ομιλητής χρησιμοποιεί την λέξη γενοκτονία, στην πραγματικότητα συμβάλλει στον αγώνα. Θέλω να σας δώσω ένα παράδειγμα: όταν η Τουρκία απαγορεύει την χρήση της λέξης Πομάκου πρέπει να λέμε Πομάκος όσο πιο συχνά γίνεται. Όταν η Τουρκία απαγορεύει τον Μικρό Πρίγκιπα, γιατί υπάρχει αναφορά στον Κεμάλ, πρέπει να διαβάζουμε τον Μικρό Πρίγκιπα. Όταν η Τουρκία απαγορεύει τον πίνακα της Ελευθερίας που οδηγεί τον λαό -τον πίνακα του Delacroix - πρέπει να βλέπουμε αυτόν τον πίνακα. Αυτά που απαγορεύει η βαρβαρότητα είναι τα στίγματα του πολιτισμού. Εδώ λοιπόν, και το είπες πολύ σωστά, δεν υπήρχε ούτε καν η αναφορά στη λέξη γενοκτονία των Αρμενίων και είναι λογικό, γιατί η ίδια η λέξη στην πραγματικότητα είναι αυτοαναφορική και την αποφεύγουν. Ακούμε τώρα και από τον φίλο μου, που παρουσιάζει, να προσέχουμε τις λέξεις. Είναι πάντοτε η ίδια λέξη: γενοκτονία, γενοκτονία, γενοκτονία, γενοκτονημένοι, γενοκτονήθηκαν και γενοκτόνοι. Όλα τα άλλα δεν έχουν καμία νομική ισχύ και αυτό, άμα το συνειδητοποιήσουμε και καταλάβουμε όντως ότι το ιστορικό πλαίσιο της επινόησης της λέξης προέρχεται από εμάς, είναι σαν να έχουμε αυτούς τους λαούς τους Έλληνες, τους Αρμένιους και τους Ασσύριους που επέτρεψαν στην Ανθρωπότητα να εκφραστεί. Να εκφραστεί πώς; Ξέρετε μιλάμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όμως πόσοι από εμάς μιλάνε για τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας. Πάντοτε τα διαβάζουμε ανάποδα. Τώρα πολλοί από εμάς ξέρουν τι είναι τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας. Αλλά δεν ξέρουν ποια είναι τα δικαιώματα. Ενώ η χρήση της λέξης γενοκτονία για την καταδίκη ενός βάρβαρου, είναι όντως ένα δικαίωμα. Και αυτό που είναι επίσης ένα δικαίωμα, είναι η απαγόρευση της βαρβαρότητας. Δεν μπορούμε να επιτρέπουμε άλλο να μας βρίζουν, να λένε ότι δεν υπάρχουμε, ότι δεν είχαμε θύματα, ότι δεν έγινε ποτέ η γενοκτονία και απλώς εμείς να λέμε ‘είναι θέμα ελεύθερης έκφρασης’. Δεν είναι ελεύθερη έκφραση, είναι έκφραση βαρβαρότητας, η οποία δεν αποδέχεται τη διαφορά. Δεν αποδέχεται τη συμβολή αυτών των λαών στην Ανθρωπότητα και θεωρεί ότι, αν υπάρχει ειρήνη σε έναν χώρο, υπάρχει ειρήνη παντού. Θεωρεί ότι άμα είσαι περήφανος ότι ανήκεις σε έναν λαό, έχεις δικαίωμα να εξοντώσεις όλους τους άλλους. Δεν είναι έτσι. Δεν είμαστε λαοί που γενοκτόνησαν άλλους λαούς. Είμαστε λαοί που αποτελούμε δώρα για την Ανθρωπότητα. Όταν πηγαίνετε στον Πόντο, όταν πηγαίνετε στην Αρμενία, όταν πηγαίνετε στο Αρτσάχ, αυτό που βλέπετε είναι στίγματα πολιτισμού. Και ακόμα κι αν υπάρχουν καταστροφές, ακόμα κι αν είναι κατεχόμενα, πρέπει να καταλάβουμε ότι τα στίγματα της Ανθρωπότητας υπάρχουν ήδη. Άρα εμείς όντως, το είπες ξεκάθαρα, δεν είμαστε μόνο οι επόμενοι είμαστε η συνέχεια αυτής της μνήμης. Και κάθε φορά που τον χρόνο λέμε ότι δεν ξεχάσαμε, για να το κάνουμε αυτό, πρέπει να μην το ξεχάσουμε κάθε μέρα. Στην πραγματικότητα είμαστε το αποτέλεσμα της μη αποτελεσματικής στρατηγικής της Τουρκίας. Κανονικά εμείς όλοι εδώ θα έπρεπε να ήμασταν νεκροί. Θα έπρεπε να μην υπάρχουμε. Άρα, κάθε φορά που ακούω ότι, η Τουρκία έχει αποτελεσματική στρατηγική, είστε η απόδειξη ότι είναι λάθος. Δεν τα κατάφεραν. Και δεν πρόκειται να τα καταφέρουν, γιατί αυτό που ξεχνάν κάθε φορά οι βάρβαροι, είναι ότι το φως νικάει το σκοτάδι. Όσο καιρό κι αν πάρει το θέμα της αναγνώρισης, το θέμα των αποζημιώσεων, το θέμα της αποκατάστασης, γενικότερα της διαδικασίας διόρθωσης, είμαστε με το δίκιο μας, είναι θέμα δικαιοσύνης και είμαστε απλώς, όχι οι επόμενοι αλλά οι συνεχιστές του ίδιου αγώνα. Αν οι δικοί μας πρόγονοι γενοκτονήθηκαν, είναι επειδή μας άφησαν κάτι. Αυτό που άφησαν δεν το άφησαν μόνο για το λαό μας. Δεν το άφησαν μόνο για το λαό σου. Το άφησαν για όλους τους λαούς. Είμαστε λοιπόν ένα παράδειγμα στην πραγματικότητα προς μίμηση. Αν ξέρατε πόσοι λαοί θα ήθελαν να έχουν την ιστορία μας, ακόμα κι αν είχαν γενοκτονημένους... Εμείς έχουμε αυτήν την ιστορία, έχουμε αυτά τα θύματα, όμως είμαστε στο πλαίσιο της δικαιοσύνης. Δεν καταπατούμε. Δεν θέλουμε να επεκταθούμε. Διεκδικούμε τα δικαιώματα που υπάρχουν. Στην πραγματικότητα διεκδικούμε τα δικαιώματα της Ανθρωπότητας. Δεν έχει καμία κοινωνία δικαίωμα να εγκληματίσει κατά της Ανθρωπότητας, να δολοφονήσει τους νεκρούς, να γενοκτονήσει τους λαούς. Το παράδειγμα των Ελλήνων και των Αρμενίων δεν είναι τοπικό, δεν είναι τοπικιστικό, είναι παραδειγματικό. Δηλαδή όλοι οι λαοί που προσπαθούν να αναγνωρίσουν τις γενοκτονίες που έχουν υποστεί, χρησιμοποιούν την ίδια πάντα λέξη, την γενοκτονία. Χρησιμοποιούν την λέξη, που επινοήθηκε από τα δικά μας βάσανα, από τα δικά μας γεγονότα, γιατί ο Κεμαλισμός προσπάθησε να μας αφανίσει. Προσπάθησε και δεν τα κατάφερε. Και τώρα για όσους νομίζουν ότι δεν μπορούμε να το ξεπεράσουμε, να μην ξεχνάτε ποτέ ότι ο Ελληνισμός είναι αυτός που είναι ικανός να βάλει παρένθεση σε τετρακόσια χρόνια κατοχής. Είναι ικανός να ξεπεράσει αυτή τη βαρβαρότητα και να είναι ακόμα εδώ για να προσφέρει. Είναι ικανός να σηκώσει τη μνήμη του μέλλοντος, για να δείξει και σε άλλους λαούς ότι αυτός που προσφέρει στην Ανθρωπότητα, ανήκει ήδη στο μέλλον. Αυτοί που προσπαθούν να σκοτώσουν το μέλλον, να σκοτώσουν τους ανθρώπους - που θα έπρεπε να υπάρχουν τώρα και να είναι μαζί μας - ανήκουν στο παρελθόν και προσπαθούν με το παρόν να βάλουν ένα στίγμα. Δεν πρόκειται να αφήσουν κανένα στίγμα, γιατί δεν έχουν θεμέλια. Τα θεμέλια της Ανθρωπότητας βασίζονται σε ανθρώπους που προσφέρουν. Ο Ποντιακός Ελληνισμός, ο Αρμενισμός είναι στίγματα προσφοράς. Δεν πρέπει να νιώθετε λυπημένοι. Δεν πρέπει να νιώθετε ότι τα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν. Αντιθέτως. Το γεγονός ότι είστε εδώ αποδεικνύει ότι αυτοί που θέλησαν να τα αλλάξουν ριζικά και να μας εξοντώσουν, δεν τα κατάφεραν και ούτε πρόκειται να τα καταφέρουν. Γιατί τώρα σιγά-σιγά ακόμα και τα θύματα, ακόμα και οι επιζώντες μαθαίνουν στρατηγική, μαθαίνουν πώς να αντισταθούν, μαθαίνουν πώς να διεκδικήσουν και να είναι εδώ ως προστασία, ως ασπίδα. Εσείς που είστε οι επιζώντες, που είστε οι απόγονοι των προγόνων μας είστε οι ασπίδες της Ανθρωπότητας, είστε οι Δίκαιοι της Ανθρωπότητας, που προσέχουν τους άλλους, γιατί έχουν ξεπεράσει ακόμα και μια γενοκτονία. Είναι σπάνιοι οι λαοί που μπορούν να πουν ότι ξεπέρασαν έναν γενοκτόνο και είναι ακόμα εδώ μετά τον θάνατό του. Άρα επειδή αρχίσατε όλοι σας με το 'Χριστός Ανέστη', θα ήθελα απλώς να τελειώσω με το 'Αληθώς Ανέστη'. Ευχαριστώ πολύ.

    http://www.lygeros.org/articles.php?n=15297&l=gr




    Ομιλία του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Οι Δίκαιοι του Ποντιακού Ελληνισμού". Πλατεία Ελευθερίας. Κατερίνη, 11/05/2014
    Articles & Analyses - Génocide:
    http://www.lygeros.org/section.php?name=Genocide

    Articles & Analyses - Artsakh:
    http://www.lygeros.org/section.php?name=Artsakh

    email: w@lygeros.org
    read more "Ομιλία του Ν. Λυγερού με θέμα: "Οι Δίκαιοι του Ποντιακού Ελληνισμού". Κατερίνη, 11/05/2014"

    Grand Chamber judgment on the question of just satisfaction in the Cyprus v. Turkey case

    read more "Grand Chamber judgment on the question of just satisfaction in the Cyprus v. Turkey case"

    Ποινή 90 εκατ. ευρώ στην Τουρκία για την εισβολή στην Κύπρο

    Ποινή 90 εκατ. ευρώ στην Τουρκία για την εισβολή στην Κύπρο.
    Αποζημίωση ύψους 90 εκατ. ευρώ επιδίκασε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) εναντίον της Τουρκίας για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συντελέσθηκαν στην Κύπρο κατά και μετά την τουρκική εισβολή.

    Τα 30 απ` αυτά τα εκατομμύρια αφορούν την ηθική βλάβη που υπέστησαν οι συγγενείς των αγνοουμένων της κυπριακής τραγωδίας και τα 60 εκατομμύρια ευρώ αφορούν την ηθική βλάβη που υπέστησαν οι εγκλωβισμένοι Ελληνοκύπριοι της Καρπασίας.

    Σύμφωνα με την απόφαση η Τουρκία υποχρεούται να καταβάλει την αποζημίωση εντός τριμήνου, ενώ η κυπριακή κυβέρνηση έχει την υποχρέωση εντός 18 μηνών από την παραλαβή των χρημάτων να διανείμει τα ποσά στους ενδιαφερόμενους.

    Όπως σημειώνει η κυπριακή εφημερίδα "Φιλελεύθερος" η ποινή του ΕΔΑΔ είναι η πιο βαριά που έχει εκδοθεί εναντίον της Τουρκίας μέχρι σήμερα και η απόφαση είναι τελεσίδικη και δεν επιδέχεται έφεσης. Η απόφαση είχε ληφθεί το 2001 και γινόταν αναφορά σε 14 παραβιάσεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ωστόσο το δικαστήριο επιφυλάχθηκε να ανακοινώσει την ποινή σε μεταγενέστερο στάδιο.

    Λίγο πριν από την ανακοίνωση της απόφασης, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου είπε ότι η ποινή δεν δεσμεύει τη χώρα του.
    read more "Ποινή 90 εκατ. ευρώ στην Τουρκία για την εισβολή στην Κύπρο"

    Sunday, May 11, 2014

    Ομιλία του Νίκου Λυγερού με θέμα: Οι Δίκαιοι του Ποντιακού Ελληνισμού.

    Πλατεία Ελευθερίας.
    Κατερίνη, 11/05/2014
    Ν. Λυγερός


    Χαίρομαι πάρα πολύ που αρχίσαμε με Αρμένη. Θα έπρεπε να ήταν το πρέπον για όλες αυτές τις εκδηλώσεις. Όχι μόνο επειδή είμαστε μαζί εδώ και εκατοντάδες χρόνια αλλά επειδή δείχνουν το παράδειγμα. Το είπες πολύ σωστά, για πολλά χρόνια δεν είχατε πατρίδα, αλλά να ξέρεις ότι αυτό βοήθησε. Γιατί βάλατε τον πήχυ της αξίας σε ανθρώπινο επίπεδο πολύ πιο ψηλά και άλλοι λαοί που είχαν πατρίδα ή που βρήκαν πατρίδα σταμάτησαν τον αγώνα, γιατί νόμιζαν ότι είχαν βρει μια λύση. Άρα νομίζω ότι πρέπει να καταλάβετε όλοι σας ότι το να μας κάνει την τιμή να αρχίσει εδώ όλο αυτόν τον λόγο για την γενοκτονία των Ποντίων, το να έρθει κάποιος ο οποίος είναι Αρμένης, θέλει να πει ότι μας αναγνωρίζει. Θέλει να πει ότι δεν στέκεται μόνο και μόνο στη δική του γενοκτονία και θέλει να πει ότι, όταν έχουμε τρεις γενοκτονημένους λαούς, όπως είναι ο Αρμενικός, ο Ελληνικός και ο Ασσυριακός, αυτό που έχει σημασία είναι να θυμηθούμε ότι είναι ο ίδιος θύτης. Ο ίδιος θύτης είναι πάντοτε η Τουρκία. Οθωμανική αυτοκρατορία, νεότουρκοι και τελικά Μουσταφά Κεμάλ πάντοτε είχαν αυτόν τον στόχο να εξοντώσουν αυτούς τους λαούς, επειδή αυτοί οι λαοί αντιπροσωπεύουν έναν πολιτισμό. Πρέπει να καταλάβετε ότι αν οι δικοί μας έγιναν θύματα της γενοκτονίας, είναι επειδή ήταν άξιοι. Επειδή είχαν ανεβάσει τον πήχυ τον πολιτιστικό, όπου βρίσκονταν, και γι’ αυτόν τον λόγο έγιναν στόχοι. Αν δεν είχαν παράγει κανέναν έργο ποτέ, δεν θα είχε γίνει γενοκτονία εναντίον τους. Τώρα θέλω να επισημάνω κάτι που με άγγιξε ιδιαίτερα, ελπίζω να το δεις και πιο μετά, είδα το μνημείο της γενοκτονίας εδώ στην πόλη σας. Είναι πραγματικά πανέμορφο, γιατί είναι πάντοτε δύσκολο να κάνεις ένα μνημείο γενοκτονίας. Υπάρχουν πολλά υπονοούμενα. Άμα το δείτε από πάνω μοιάζει με σταυρό. Άμα το δείτε από πλάγια μοιάζει με καράβι, άμα το δείτε από κοντά, θα δείτε ότι το μάρμαρο έγινε μνήμη. Και αυτό το κάνατε εσείς. Έχει μεγάλη σημασία λοιπόν όταν βλέπω ένα τέτοιο έργο - το έπλασε ο Νίκος, βέβαια ξέρω ότι η Ζαΐρα, και όλο το επιτελείο το ποντιακό, έβαλε το χεράκι της. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τώρα αυτό θα μείνει. Και αυτό που βλέπουμε είναι ότι θα αποτελέσει παράδειγμα. Αυτό που μπορώ να σας υποσχεθώ, είναι να το κάνω όσο πιο πολύ γνωστό παντού. Γιατί όταν είσαι ικανός σε μια πόλη να φτιάξεις ένα τέτοιο μνημείο για την γενοκτονία, θέλει να πει ότι υπάρχουν αξίες που δεν έχουν χαθεί. Γιατί συνεχώς μας λένε ότι ο Ελληνισμός έχει χαθεί και δεν έχει πια αξίες. Συνήθως αυτοί που το λένε είναι αυτοί που ζουν στην καθημερινότητα και στην κοινωνία και δεν κοιτάζουν το διαχρονικό στοιχείο. Τώρα θα ήθελα να επικεντρωθώ σε ένα σημείο, το οποίο δεν το αναλύουμε πολύ συχνά και νομίζω ότι μπορεί να βοηθήσει. Είναι αυτή η λέξη. Αυτή η λέξη γενοκτονία πολλοί από εσάς νομίζουν ότι είναι ελληνική. Δεν είναι ελληνική είναι ένα μείγμα από μία λατινική ρίζα και μια ελληνική ρίζα. Απλώς όταν το μεταφράζουμε εμείς στα ελληνικά νομίζουμε ότι είναι ελληνική. Η γενοκτονία, για να καταλάβετε πόσο σημαντική είναι αυτή η λέξη - και νομίζω ότι μετά από αυτήν την ομιλία θα χρησιμοποιείται περισσότερο αυτό το λεξιλόγιο - δεν υπήρχε πριν την επινοήσει ο Raphael Lemkin. Πολλοί από εμάς τώρα θεωρούν ότι είναι ένας μεγάλος αγώνας να αναγνωρίσουμε τις γενοκτονίες μας και ξεχνούν ότι πριν δεν ξέραμε καν να πούμε τη λέξη. Δεν είχαμε λέξη. Τώρα έχουμε λέξη. Αυτή η λέξη όμως νομίζουμε ότι απλώς είναι μία ετικέτα και θέλουμε να πούμε - το βλέπω και τώρα με τα παιδιά που είναι στο βάθος: Τραντέλλληνες, που έχουν την λέξη γενοκτονία - δεν ξέρω αν συνειδητοποιούν πόσο μεγάλη σημασία έχει. Και εξηγώ. Πολλοί από εμάς λοιπόν προσπαθούν να καταλάβουν ότι αυτό που μας συνέβη, είναι αυτό που περιγράφεται από την λέξη γενοκτονία. Είναι λάθος. Είναι ακριβώς το αντίθετο. Στην πραγματικότητα, όταν ο Lemkin σκέφτηκε για πρώτη φορά την λέξη γενοκτονία, έπρεπε να δώσει παραδείγματα στους άλλους που δεν καταλάβαιναν τι ήταν. Και ποια παραδείγματα έδωσε; Τους Έλληνες και τους Αρμένιους. Είναι λανθασμένη αυτή η προσέγγιση του τύπου 'θέλω να μοιάζω με έναν ορισμό', ενώ άμα κοιτάξετε τα χειρόγραφα του Lemkin, τα οποία είναι προσβάσιμα στη βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, θα δείτε ότι είναι γραμμένο, ότι επέλεξε τη λέξη γενοκτονία, για να χαρακτηρίσει γεγονότα, όπως αυτά που συνέβησαν στους Έλληνες και στους Αρμένιους. Δηλαδή στην πραγματικότητα πρέπει να καταλάβετε το εξής: ότι κάθε φορά που λέμε την λέξη γενοκτονία, σε παγκόσμιο επίπεδο, στην πραγματικότητα αναγνωρίζουμε τα γεγονότα που έγιναν εναντίον των Αρμενίων και των Ελλήνων. Αυτό άμα το βάλετε ανάποδα, θα καταλάβετε ότι οποιοσδήποτε ομιλητής χρησιμοποιεί την λέξη γενοκτονία, στην πραγματικότητα συμβάλλει στον αγώνα. Θέλω να σας δώσω ένα παράδειγμα: όταν η Τουρκία απαγορεύει την χρήση της λέξης Πομάκου πρέπει να λέμε Πομάκος όσο πιο συχνά γίνεται. Όταν η Τουρκία απαγορεύει τον Μικρό Πρίγκιπα, γιατί υπάρχει αναφορά στον Κεμάλ, πρέπει να διαβάζουμε τον Μικρό Πρίγκιπα. Όταν η Τουρκία απαγορεύει τον πίνακα της Ελευθερίας που οδηγεί τον λαό -τον πίνακα του Delacroix - πρέπει να βλέπουμε αυτόν τον πίνακα. Αυτά που απαγορεύει η βαρβαρότητα είναι τα στίγματα του πολιτισμού. Εδώ λοιπόν, και το είπες πολύ σωστά, δεν υπήρχε ούτε καν η αναφορά στη λέξη γενοκτονία των Αρμενίων και είναι λογικό, γιατί η ίδια η λέξη στην πραγματικότητα είναι αυτοαναφορική και την αποφεύγουν. Ακούμε τώρα και από τον φίλο μου, που παρουσιάζει, να προσέχουμε τις λέξεις. Είναι πάντοτε η ίδια λέξη: γενοκτονία, γενοκτονία, γενοκτονία, γενοκτονημένοι, γενοκτονήθηκαν και γενοκτόνοι. Όλα τα άλλα δεν έχουν καμία νομική ισχύ και αυτό, άμα το συνειδητοποιήσουμε και καταλάβουμε όντως ότι το ιστορικό πλαίσιο της επινόησης της λέξης προέρχεται από εμάς, είναι σαν να έχουμε αυτούς τους λαούς τους Έλληνες, τους Αρμένιους και τους Ασσύριους που επέτρεψαν στην Ανθρωπότητα να εκφραστεί. Να εκφραστεί πώς; Ξέρετε μιλάμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όμως πόσοι από εμάς μιλάνε για τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας. Πάντοτε τα διαβάζουμε ανάποδα. Τώρα πολλοί από εμάς ξέρουν τι είναι τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας. Αλλά δεν ξέρουν ποια είναι τα δικαιώματα. Ενώ η χρήση της λέξης γενοκτονία για την καταδίκη ενός βάρβαρου, είναι όντως ένα δικαίωμα. Και αυτό που είναι επίσης ένα δικαίωμα, είναι η απαγόρευση της βαρβαρότητας. Δεν μπορούμε να επιτρέπουμε άλλο να μας βρίζουν, να λένε ότι δεν υπάρχουμε, ότι δεν είχαμε θύματα, ότι δεν έγινε ποτέ η γενοκτονία και απλώς εμείς να λέμε ‘είναι θέμα ελεύθερης έκφρασης’. Δεν είναι ελεύθερη έκφραση, είναι έκφραση βαρβαρότητας, η οποία δεν αποδέχεται τη διαφορά. Δεν αποδέχεται τη συμβολή αυτών των λαών στην Ανθρωπότητα και θεωρεί ότι, αν υπάρχει ειρήνη σε έναν χώρο, υπάρχει ειρήνη παντού. Θεωρεί ότι άμα είσαι περήφανος ότι ανήκεις σε έναν λαό, έχεις δικαίωμα να εξοντώσεις όλους τους άλλους. Δεν είναι έτσι. Δεν είμαστε λαοί που γενοκτόνησαν άλλους λαούς. Είμαστε λαοί που αποτελούμε δώρα για την Ανθρωπότητα. Όταν πηγαίνετε στον Πόντο, όταν πηγαίνετε στην Αρμενία, όταν πηγαίνετε στο Αρτσάχ, αυτό που βλέπετε είναι στίγματα πολιτισμού. Και ακόμα κι αν υπάρχουν καταστροφές, ακόμα κι αν είναι κατεχόμενα, πρέπει να καταλάβουμε ότι τα στίγματα της Ανθρωπότητας υπάρχουν ήδη. Άρα εμείς όντως, το είπες ξεκάθαρα, δεν είμαστε μόνο οι επόμενοι είμαστε η συνέχεια αυτής της μνήμης. Και κάθε φορά που τον χρόνο λέμε ότι δεν ξεχάσαμε, για να το κάνουμε αυτό, πρέπει να μην το ξεχάσουμε κάθε μέρα. Στην πραγματικότητα είμαστε το αποτέλεσμα της μη αποτελεσματικής στρατηγικής της Τουρκίας. Κανονικά εμείς όλοι εδώ θα έπρεπε να ήμασταν νεκροί. Θα έπρεπε να μην υπάρχουμε. Άρα, κάθε φορά που ακούω ότι, η Τουρκία έχει αποτελεσματική στρατηγική, είστε η απόδειξη ότι είναι λάθος. Δεν τα κατάφεραν. Και δεν πρόκειται να τα καταφέρουν, γιατί αυτό που ξεχνάν κάθε φορά οι βάρβαροι, είναι ότι το φως νικάει το σκοτάδι. Όσο καιρό κι αν πάρει το θέμα της αναγνώρισης, το θέμα των αποζημιώσεων, το θέμα της αποκατάστασης, γενικότερα της διαδικασίας διόρθωσης, είμαστε με το δίκιο μας, είναι θέμα δικαιοσύνης και είμαστε απλώς, όχι οι επόμενοι αλλά οι συνεχιστές του ίδιου αγώνα. Αν οι δικοί μας πρόγονοι γενοκτονήθηκαν, είναι επειδή μας άφησαν κάτι. Αυτό που άφησαν δεν το άφησαν μόνο για το λαό μας. Δεν το άφησαν μόνο για το λαό σου. Το άφησαν για όλους τους λαούς. Είμαστε λοιπόν ένα παράδειγμα στην πραγματικότητα προς μίμηση. Αν ξέρατε πόσοι λαοί θα ήθελαν να έχουν την ιστορία μας, ακόμα κι αν είχαν γενοκτονημένους... Εμείς έχουμε αυτήν την ιστορία, έχουμε αυτά τα θύματα, όμως είμαστε στο πλαίσιο της δικαιοσύνης. Δεν καταπατούμε. Δεν θέλουμε να επεκταθούμε. Διεκδικούμε τα δικαιώματα που υπάρχουν. Στην πραγματικότητα διεκδικούμε τα δικαιώματα της Ανθρωπότητας. Δεν έχει καμία κοινωνία δικαίωμα να εγκληματίσει κατά της Ανθρωπότητας, να δολοφονήσει τους νεκρούς, να γενοκτονήσει τους λαούς. Το παράδειγμα των Ελλήνων και των Αρμενίων δεν είναι τοπικό, δεν είναι τοπικιστικό, είναι παραδειγματικό. Δηλαδή όλοι οι λαοί που προσπαθούν να αναγνωρίσουν τις γενοκτονίες που έχουν υποστεί, χρησιμοποιούν την ίδια πάντα λέξη, την γενοκτονία. Χρησιμοποιούν την λέξη, που επινοήθηκε από τα δικά μας βάσανα, από τα δικά μας γεγονότα, γιατί ο Κεμαλισμός προσπάθησε να μας αφανίσει. Προσπάθησε και δεν τα κατάφερε. Και τώρα για όσους νομίζουν ότι δεν μπορούμε να το ξεπεράσουμε, να μην ξεχνάτε ποτέ ότι ο Ελληνισμός είναι αυτός που είναι ικανός να βάλει παρένθεση σε τετρακόσια χρόνια κατοχής. Είναι ικανός να ξεπεράσει αυτή τη βαρβαρότητα και να είναι ακόμα εδώ για να προσφέρει. Είναι ικανός να σηκώσει τη μνήμη του μέλλοντος, για να δείξει και σε άλλους λαούς ότι αυτός που προσφέρει στην Ανθρωπότητα, ανήκει ήδη στο μέλλον. Αυτοί που προσπαθούν να σκοτώσουν το μέλλον, να σκοτώσουν τους ανθρώπους - που θα έπρεπε να υπάρχουν τώρα και να είναι μαζί μας - ανήκουν στο παρελθόν και προσπαθούν με το παρόν να βάλουν ένα στίγμα. Δεν πρόκειται να αφήσουν κανένα στίγμα, γιατί δεν έχουν θεμέλια. Τα θεμέλια της Ανθρωπότητας βασίζονται σε ανθρώπους που προσφέρουν. Ο Ποντιακός Ελληνισμός, ο Αρμενισμός είναι στίγματα προσφοράς. Δεν πρέπει να νιώθετε λυπημένοι. Δεν πρέπει να νιώθετε ότι τα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν. Αντιθέτως. Το γεγονός ότι είστε εδώ αποδεικνύει ότι αυτοί που θέλησαν να τα αλλάξουν ριζικά και να μας εξοντώσουν, δεν τα κατάφεραν και ούτε πρόκειται να τα καταφέρουν. Γιατί τώρα σιγά-σιγά ακόμα και τα θύματα, ακόμα και οι επιζώντες μαθαίνουν στρατηγική, μαθαίνουν πώς να αντισταθούν, μαθαίνουν πώς να διεκδικήσουν και να είναι εδώ ως προστασία, ως ασπίδα. Εσείς που είστε οι επιζώντες, που είστε οι απόγονοι των προγόνων μας είστε οι ασπίδες της Ανθρωπότητας, είστε οι Δίκαιοι της Ανθρωπότητας, που προσέχουν τους άλλους, γιατί έχουν ξεπεράσει ακόμα και μια γενοκτονία. Είναι σπάνιοι οι λαοί που μπορούν να πουν ότι ξεπέρασαν έναν γενοκτόνο και είναι ακόμα εδώ μετά τον θάνατό του. Άρα επειδή αρχίσατε όλοι σας με το 'Χριστός Ανέστη', θα ήθελα απλώς να τελειώσω με το 'Αληθώς Ανέστη'. Ευχαριστώ πολύ.

    http://www.lygeros.org/articles.php?n=15297&l=gr
    read more "Ομιλία του Νίκου Λυγερού με θέμα: Οι Δίκαιοι του Ποντιακού Ελληνισμού."

    Φωτογραφίες από την ομιλία του Ν. Λυγερού με θέμα: Οι Δίκαιοι του Ποντιακού Ελληνισμού.



    Φωτογραφίες από την ομιλία του Νίκου Λυγερού με θέμα: Οι Δίκαιοι του Ποντιακού Ελληνισμού. Πλατεία Ελευθερίας. Κατερίνη, 11/05/2014

    Articles & Analyses - Génocide:
    http://www.lygeros.org/section.php?name=Genocide

    Articles & Analyses - Artsakh:
    http://www.lygeros.org/section.php?name=Artsakh

    email: w@lygeros.org

    read more "Φωτογραφίες από την ομιλία του Ν. Λυγερού με θέμα: Οι Δίκαιοι του Ποντιακού Ελληνισμού."

    Ν. Λυγερός - Μνημείο Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Κατερίνη, 11/05/2014



    Ν. Λυγερός - Μνημείο Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Κατερίνη, 11/05/2014

    Articles & Analyses - Génocide:
    http://www.lygeros.org/section.php?name=Genocide

    Articles & Analyses - Artsakh:
    http://www.lygeros.org/section.php?name=Artsakh

    email: w@lygeros.org
    read more "Ν. Λυγερός - Μνημείο Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Κατερίνη, 11/05/2014"

    Μ. Χαλατζιάν - Η γενοκτονία των Αρμενίων και οι διαστάσεις της στο Ποντιακό ζήτημα. 11/05/2014




    Ομιλία του Μπεντρός Χαλατζιάν με θέμα: "Η γενοκτονία των Αρμενίων και οι διαστάσεις της στο Ποντιακό ζήτημα". Πλατεία Ελευθερίας. Κατερίνη, 11/05/2014

    Articles & Analyses - Génocide:
    http://www.lygeros.org/section.php?name=Genocide

    Articles & Analyses - Artsakh:
    http://www.lygeros.org/section.php?name=Artsakh

    email: w@lygeros.org
    read more "Μ. Χαλατζιάν - Η γενοκτονία των Αρμενίων και οι διαστάσεις της στο Ποντιακό ζήτημα. 11/05/2014"

    Tuesday, May 6, 2014

    Ανακοινώνεται το ύψος των αποζημιώσεων που οφείλει η Τουρκία στην Κύπρο

    Ανακοινώνεται το ύψος των αποζημιώσεων που οφείλει η Τουρκία στην Κύπρο.
    Απόφαση, με την οποία θα ανακοινώνει το συνολικό ποσό των αποζημιώσεων που οφείλει η Τουρκία στην Κύπρο, λόγω της εισβολής των τουρκικών στρατευμάτων στην νήσο το 1974 και λόγω της συνεχιζόμενης κατοχής του βόρειου τμήματός της, πρόκειται να εκδώσει η Ολομέλεια του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στις 12 Μαΐου 2014.

    Το Δικαστήριο, στην απόφασή του, στις 10 Μαΐου 2011, με την οποία είχε καταδικασθεί η Τουρκία για σωρεία παραβιάσεων της Σύμβασης Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, είχε επιφυλαχθεί να εκδώσει μεταγενέστερη απόφασή του για το ύψος της αποζημίωσης που δικαιούται η Κυπριακή Δημοκρατία, τόσο για τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έγιναν κατά και μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 όσον και για την συνεχιζόμενη κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις.

    Σημειώνεται ότι εκκρεμεί ακόμη στην Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης, το θέμα της άρνησης της Τουρκίας να εφαρμόσει την κύρια και καταδικαστική απόφαση του Δικαστηρίου κατά της Τουρκίας, στην υπόθεση «Κύπρος κατά Τουρκίας».
    read more "Ανακοινώνεται το ύψος των αποζημιώσεων που οφείλει η Τουρκία στην Κύπρο"

    Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα για τις εκδηλώσεις Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

    Η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος στα πλαίσια των εκδηλώσεων μνήμης για την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος θα πραγματοποιήσει δύο κεντρικές εκδηλώσεις, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη το ακριβές πρόγραμμα των οποίων έχει ως εξής:

    Κεντρικές εκδηλώσεις:

    Θεσσαλονίκη

    Κυριακή 11 Μαΐου:
    10.00: Επιμνημόσυνη δέηση στον Ιερό Ναό της του Θεού Σοφίας
    Ομιλία του Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολου Τζιτζικώστα 
    11.00: Τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο Γενοκτονίας  Ποντιακού Ελληνισμού
    Εθελοντική Αιμοδοσία Σύνδεσμος Ποντιακών Σωματείων Ν.Θεσσαλονίκης
     «Δίνω αίμα για το αίμα που χύθηκε»
    9.00-13.00: Εθελοντική αιμοδοσία στην Ένωση Ποντίων Πολίχνης (Αθ. Διάκου 26) και στην Ένωση Ποντίων Καλαμαριάς (Πλ. Προσφυγικού Ελληνισμού)

    Δευτέρα 19 Μαΐου

    17.00: Ποδηλατοπορεία «Τρέχω για τη ζωή, τρέχω για τη μνήμη»
    Ποδηλατοπορεία Μνήμης από τη Συντονιστική Επιτροπή Νεολαίας της Π.Ο.Ε. με αφετηρία την Είσοδο του Λιμανιού και κατάληξη στην Πλατεία Αγίας Σοφίας.
    Κεντρική εκδήλωση Μνήμης στην Πλατεία Αγίας Σοφίας
    18.30: Επιμνημόσυνη Δέηση για τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, στο μνημείο Γενοκτονίας του Δήμου Θεσσαλονίκης (Πλ. Αγίας Σοφίας) - Κατάθεση Στεφάνου
    19.00: Χαιρετισμός Προέδρου της Π.Ο.Ε. Επαμεινώνδα Φαχαντίδη και Προέδρου της ΔΙ.ΣΥ.Π.Ε. Γεωργίου Παρχαρίδη
    Ομιλία από τον Δρα Νικόλαο Λυγερό, Στρατηγικό Σύμβουλο
    20.00: Πορεία διαμαρτυρίας προς το Τούρκικο Προξενείο και επίδοση Ψηφίσματος

    Τρίτη 20 Μαΐου: Ημερίδα με θέμα την Ποινικοποίηση της άρνησης της Γενοκτονίας
    18.30: Ημερίδα στην Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης (Λεωφόρος Νίκης 13) με θέμα "Ποινικοποίηση της άρνησης της Γενοκτονίας - Πρώτη προσέγγιση"
    Εισηγητές: Δρ. Νίκος Ζάικος, Επ. Καθηγητής Διεθνούς Δικαίου Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Δρ. Νίκος Λυγερός, Στρατηγικός σύμβουλος.

    Αθήνα:

    Κυριακή 11 Μαΐου: Ι.Ν. Αγ. Διονυσίου Αρεοπαγίτου - Μνημείο Άγνωστου Στρατιώτη
    08.00: Επίσημη έπαρση της Εθνικής Σημαίας στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης
    11.30: Επιμνημόσυνη Δέηση στον Ι.Ν. Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου
    12.00: Ομιλία Θεοφάνη Μαλκίδη, Δρα Κοινωνικών Επιστημών, Μέλους της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη Γενοκτονιών (IAGS), με θέμα: "Μνήμη Γενοκτονίας ή Γενοκτονία της Μνήμης"
    13.00: Κατάθεση Στεφάνων στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη
    19.30: Επίσημη υποστολή της Εθνικής Σημαίας από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης

    Δευτέρα 12 Μαΐου – Παρασκευή 16 Μαΐου:
    Εθελοντική Αιμοδοσία Σύνδεσμος Ποντιακών Σωματείων Νότιας Ελλάδος και Νήσων «Δίνω αίμα για το αίμα που χύθηκε»
    9.00-18.00: Εθελοντική αιμοδοσία στο Νοσοκομείο Άγιος Σάββας (Λεωφ. Αλεξάνδρας 171)

    Δευτέρα 12 Μαΐου – Δευτέρα 19 Μαΐου: Πλατεία Περσεφόνης (Στ. Μετρό Κεραμεικού)
    Ενημερωτικά περίπτερα σωματείων Σ.Πο.Σ. Νότιας Ελλάδος και Νήσων της Π.Ο.Ε. στην Πλατεία Περσεφόνης, όπου με οπτικοακουστικά και έντυπα μέσα θα προβάλλεται η ιστορία και ο πολιτισμός των Ελλήνων του Πόντου και η τραγική τους κατάληξη.

    Σαββάτο 17 Μαΐου: ΕΣΗΕΑ - Ημερίδα για την Ποινικοποίηση της άρνησης της Γενοκτονίας
    18.30: Ημερίδα με θέμα «Απαγορεύεται η βαρβαρότητα» στην αίθουσα της Ένωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών (Ακαδημίας 20)
    Εισηγητές: Δρ. Χαΐκ Ντεμογιάν, Διευθυντής Μουσείου Γενοκτονίας των Αρμενίων στο Έρεβαν, Δρ. Βασίλειος Μεϊχανετσίδης, Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη Γενοκτονιών (IAGS), Δρ. Νίκος Λυγερός, Στρατηγικός σύμβουλος

    Κυριακή 18 Μαΐου – Δευτέρα 19 Μαΐου: Πλατεία Περσεφόνης – Ολονυχτία.
    Ολονυχτία στο εκθεσιακό περίπτερο της Ένωσης Ποντιακής Νεολαίας Αττικής.
    Κατά το ποντιακό έθιμο, τη νύχτα πριν την ταφή του απολεσθέντος προσώπου, τελείται το «μόνασμα» του νεκρού. Τη δε νύχτα αυτή, των 353.000 γενοκτονημένων Ποντίων...

    Δευτέρα 19 Μαΐου

    16.00: Ποδηλατοπορεία «Τρέχω για τη ζωή, τρέχω για τη μνήμη»
    Ποδηλατοπορεία Μνήμης από τη Συντονιστική Επιτροπή Νεολαίας της Π.Ο.Ε. με αφετηρία την Πλατεία Περσεφόνης στον Κεραμεικό και κατάληξη στην Πλατεία Συντάγματος.
    18.30: Κεντρική εκδήλωση Μνήμης στο Μνημείο Άγνωστου Στρατιώτη

    19.00: Επίσημη αλλαγή Προεδρικής Φρουράς με ευζώνους να είναι ενδεδυμένοι τη φορεσιά του Πόντιου Αντάρτη
    Χαιρετισμός Περιφερειάρχη Αττικής Ιωάννη Σγουρού και Προέδρου του Συνδέσμου Ποντιακών Σωματείων Ν. Ελλάδος και Νήσων της Π.Ο.Ε. Γεωργίου Βαρυθυμιάδη

    Ομιλία από τον Δρα Χαΐκ Ντεμογιάν, Γενοκτονολόγο, Διευθυντή του Μουσείου Γενοκτονίας των Αρμενίων στο Έρεβαν

    19.45: Επιμνημόσυνη Δέηση - Κατάθεση στεφάνου - Εθνικός Ύμνος

    20.00: Πορεία προς την Πρεσβεία της Τουρκικής Δημοκρατίας και επίδοση Ψηφίσματος

    Καλούμε σύσσωμο τον Ποντιακό, και όχι μόνο, Ελληνισμό να δώσει δυναμικό παρόν στις εκδηλώσεις Μνήμης, καθώς το έγκλημα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και ο αγώνας για την Διεθνή αναγνώριση αφορά, όπως κάθε μείζον εθνικό θέμα, ολόκληρο τον Ελληνισμό.
    read more "Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα για τις εκδηλώσεις Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη"