Παρασκευή, 30 Μαΐου 2014
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Την αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ασσυριακού-Χαλδαϊκού-Συριακού πληθυσμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που πραγματοποιήθηκε στο ίδιο πλαίσιο με τη Γενοκτονία Αρμενίων και Ελλήνων του Πόντου, της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης κατά το οποίο χάθηκαν τρία (3) εκατομμύρια αθώοι πολίτες χριστιανικού θρησκεύματος από το καθεστώς των Νεότουρκων, έθεσε στον Υφυπουργό Εξωτερικών κ. Κυριάκο Γεροντόπουλο, ο Βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης Γαβριήλ Αβραμίδης κατά τη σημερινή συζήτηση των επίκαιρων ερωτήσεων.
Ο πληθυσμός των Ασσυρίων εκτοπίστηκε δια της βίας και σφαγιάστηκε από Οθωμανικές δυνάμεις μεταξύ 1914-1920 κατά τον ίδιο τρόπο, όπως οι Αρμένιοι και οι Έλληνες, εκτιμώντας το συνολικό αριθμό των νεκρών από 250.000 έως και 750.000 σύμφωνα με συγκεκριμένες πηγές, ανέφερε ο κ. Αβραμίδης και συνέχισε λέγοντας πως οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (2006), της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars - 2007), του Κοινοβουλίου της Σουηδίας (2010), όπως και οι μερικές αναγνωρίσεις της Αυστραλίας είναι ξεκάθαρες ως προς αυτό, αφού επιβεβαιώνουν το ενιαίο του εγκλήματος κατά των Χριστιανικών λαών της Ανατολής (Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων).
Ο κ. Αβραμίδης αφού επεσήμανε πως, η Τουρκία αρνείται την ευθύνη για τα εγκλήματα αυτά, εξήγησε ότι, ως Έλληνες οφείλουμε αφενός να υπενθυμίζουμε στη διεθνή κοινότητα τα γεγονότα και αφετέρου να αναλάβουμε τις απαραίτητες ενέργειες, ώστε όλα τα κράτη και η Τουρκία να αναγνωρίσουν αυτή τη Γενοκτονία. Ταυτόχρονα, δεν παρέλειψε να επισημάνει ότι σήμερα στη χώρα μας, οι Ελληνοασσύριοι απαριθμούν περισσότερες από 300 οικογένειες και πως η ομαλή τους προσαρμογή στην ελληνική κοινωνία επετεύχθη μέσα από την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, της ιστορίας και του πολιτισμού.
Από την πλευρά του, ο Υφυπουργός Εξωτερικών ευχαρίστησε τον κ. Αβραμίδη για την πρωτοβουλία του να επικαιροποιήσει το θέμα, λέγοντας πως η Ελλάδα κερδίζει όταν έρχονται στο φώς αυτά τα ζητήματα και ανέφερε πως τα θέματα Γενοκτονίας αντιμετωπίζονται από τη χώρα μας με την πρέπουσα σοβαρότητα, την ώρα που δεν αποτιμώνται το ίδιο απ’ όλους, ενώ σημείωσε πως η Τουρκία οφείλει να σταθεί με γενναιότητα αναγνωρίζοντας τα ιστορικά αυτά γεγονότα έναν αιώνα μετά.
Κατά τη δευτερολογία του, ο κ. Αβραμίδης υπενθύμισε τις πρόσφατες σημαντικές ενέργειες των Ασσυρίων ως προς τη διεθνή ανάδειξη και επίτευξη του σκοπού αυτού και ειδικότερα τις δύο επιστολές του Ερευνητικού Κέντρου Ασσυριακής Γενοκτονίας (Seyfo). Την πρώτη επιστολή, η οποία συνυπογράφηκε από διεθνούς φήμης γενοκτονολόγους, μέλη της Διεθνούς Ένωσης Γενοκτονολόγων, ασσυριακούς και ελληνικούς συλλόγους, προς το Κοινοβούλιο του Ισραήλ, ζητώντας να συμπεριληφθεί η Γενοκτονία κατά των Ασσυρίων και των Ελλήνων σε οποιαδήποτε μελλοντική νομοθεσία που να αφορά στην αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων και τη δεύτερη που υπογράφεται από 36 οργανώσεις και 22 μελετητές της Γενοκτονίας προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Αρμενίας κ. Serzh Α. Sargsyan, προκειμένου να αναγνωρίσει επίσημα τη Γενοκτονία των Ασσυρίων, η οποία εμφανίστηκε ταυτόχρονα με τη Γενοκτονία των Αρμενίων.
Η υιοθετημένη από τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ Σύμβαση για την Πρόληψη και Τιμωρία του Εγκλήματος της Γενοκτονίας, που έχει λάβει ως βάση για τον ορισμό της έννοιας της Γενοκτονίας, την ιστορική εμπειρία των Γενοκτονιών αρχικά των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων στις αρχές του 20ου αιώνα από το τουρκικό καθεστώς και μετέπειτα αυτήν των Εβραίων του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου βρέθηκε στο επίκεντρο της επιχειρηματολογίας του κ. Αβραμίδη, όπως και η ομολογία του τότε Αμερικανού Πρεσβευτή Henry Morgenthau στην Τουρκία (1913–1916), ότι Αρμένιοι, Έλληνες και Ασσύριοι υπέφεραν από την πολιτική μετατροπής της Τουρκίας αποκλειστικά σε χώρα των Τούρκων, ως θύματα αυτής της εθνικιστικής ιδέας.
Κλείνοντας την τοποθέτησή του, ο κ. Αβραμίδης επανέλαβε με τα λόγια του μεγάλου Έλληνα ιστορικού Πολύβιου: «Όλβιος, ὅστις τῆς ἱστορίας ἔσχε μάθησιν», ότι ευτυχισμένος είναι όποιος γνωρίζει την ιστορική αλήθεια βάσει της οποίας ερμηνεύεται το παρόν και προλαμβάνεται το μέλλον και πρότεινε μια διακομματική πρωτοβουλία για τη σύνταξη σχετικής πρότασης νόμου, ευελπιστώντας στην ομόθυμη στάση όλων των πλευρών του ελληνικού κοινοβουλίου, θέση που έτυχε θερμής αποδοχής, αλλά και παρότρυνσης από τον κ. Γεροντόπουλο, λέγοντας πως τα εν λόγω θέματα δεν εξαντλούνται στην εθνική αυτογνωσία και πως μια τέτοια εξέλιξη εξυπηρετεί την επιδίωξη της ελληνικής Βουλής για την ειλικρινή προσέγγιση των γεγονότων, ως ελάχιστο φόρο τιμής στις χιλιάδες χαμένες ανθρώπινες ψυχές.
