Σε όσους πιστεύουν ότι το θέμα της γενοκτονίας δεν έχει νόημα για τον Ελληνισμό, θα είχε ενδιαφέρον να διαβάσουν προσεχτικά μερικά αποσπάσματα του επινοητή της λέξης γενοκτονίας, δηλαδή του Raphael Lemkin. Όσοι πιστεύουν ακόμα ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν ένα φιλελεύθερο καθεστώς, θα ξαφνιαστούν από τον χαρακτηρισμό του όσον αφορά στο παιδομάζωμα και ειδικά το πλαίσιο των γενίτσαρων. Πολλές φορές, ακούμε απλώς τις λέξεις: επίλεκτα σώματα, για αυτή τη λέξη που σημαίνει νέος στρατιώτης. Όμως η αλήθεια είναι πολύ πιο σκληρή, αφού πρόκειται για μια πράξη βαρβαρότητας, δηλαδή μια απόδειξη γενοκτονίας. Διότι πρόκειται για έναν εξαναγκασμό με στόχο την εξαφάνιση του χριστιανικού στοιχείου σε πρώτη φάση αλλά και την μετατροπή του σε ένα εχθρικό μερίδιο ικανό να βοηθήσει στην καταστροφή του χριστιανικού πληθυσμού. Πολλοί έχουν τη συνήθεια να το παρουσιάζουν μόνο και μόνο ως ένα ιστορικό γεγονός δίχως να αναδεικνύουν τη βαρβαρότητα του. Έχει λοιπόν ενδιαφέρον ότι ένας ξένος μελετητής βλέπει πιο καθαρά δεδομένα του κατοχικού μας παρελθόντος. Κι όντως πρόκειται για μια αυτοκρατορική προσπάθεια αφομοίωσης με βίαιο τρόπο του υποδουλωμένου λαού. Για όσους δεν τους είναι άμεσα κατανοητή αυτή η βαρβαροκρατία αρκεί να σκεφτούν τι θα είχε γίνει αν όλα αυτά τα παιδιά δεν είχαν γίνει γενίτσαροι αλλά παλικάρια, αρματολοί και κλέφτες που θα πάλευαν για την απελευθέρωση της πατρίδας. Και για τους πιο αργούς ακόμα, να αναρωτηθούν τι θα είχε γίνει αν είχαν πιάσει σε μικρή ηλικία το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Έτσι μπορεί και να καταλάβουν το γεωπολιτικό υπόβαθρο της βαρβαρότητας.
Μετακίνηση Παιδιών (σελ 11-12)
Μετάφραση από τα αγγλικά Βίκυ Μπακλέση
Το κλασσικό παράδειγμα αυτού του είδους της γενοκτονίας συνέβη στο Ευρωπαϊκό μέρος της Τουρκίας. Αυτό ήταν ένα σύστημα γενίτσαρων. Οι Τουρκικές αρχές έπαιρναν τα παιδιά Χριστιανών και προσπαθούσαν να τα εκπαιδεύσουν σε στρατιωτικούς σχηματισμούς στην Τουρκία. Αργότερα, τα ίδια παιδιά ως ενήλικοι Τούρκοι στρατιώτες, στάλθηκαν στις πατρίδες τους ως επιβλέποντα στρατιωτικά τάγματα. Η σκληρότητά τους στους ίδιους τους γονείς τους και σε πρώην συμπολίτες τους ήταν πολύ μεγαλύτερη από τη σκληρότητα που έδειχναν οι ίδιοι οι Τούρκοι.
http://www.lygeros.org/articles?n=15642&l=gr
