Φωτονική προσέγγιση

Φωτονική προσέγγιση

Ν. Λυγερός

Η υπόθεση δεν ήταν θέμα ύλης.
Ήταν επιβεβαιωμένα εκτός ύλης.
Κι ήθελε ενέργεια.
Ενέργεια και φως.
Αποφάσισε για τη φωτονική προσέγγιση.
Έτσι θα απέφευγαν τα πρώτα εμπόδια.
Ακόμα και το προσχέδιο ήταν ήδη έργο, τόσο το έργο ήταν πέρα των κανονικών προσδοκιών.
Εδώ δεν είχε νόημα η ημέρα.
Ήταν κατανοητό σε όλη την ομάδα.
Και η κρούση έπρεπε να είναι το άναμμα.
Όχι μόνο το άναμμα της φλόγας.
Δημιουργική απαγωγή θα έλεγε ο Eco.
Λόγω σημειωτικής του Pierce.
Μοναδικό το έργο, μοναδική η προσπάθεια αλλά πολλαπλή η προσέγγιση για να είναι ολιστική, αλλιώς ποιός θα δει το θαύμα.
Ενέργεια φωτός.
Αξιοθαύμαστη ανάγκη.
Εν αρχή το πλέγμα, αφού ο θάνατος είχε προηγηθεί.
Και το πλέγμα τώρα ήταν διαδίκτυο.
Το έργο ήταν ολικό.
Δεν μπορούσε η πληροφόρηση να παραμείνει τοπική για κανένα λόγο.
Αυτό έπρεπε να αλλάξει πρώτα.
Ήταν η σκηνογραφία.
Η άυλη βέβαια.
Για να είναι προσβάσιμη σε όλους.
Αλλιώς δεν υπήρχε καν η ιδέα ακόμα κι αν ήταν γνήσια αφού δεν ήταν γνωστή.
Πρώτα η γνώση.
Μετά η ανάγκη.
Και ύστερα η δημιουργία.
Η ομάδα κρούσης άρχισε τον στρατηγικό σχεδιασμό.
Το προσχέδιο είχε αντέξει τις επιθέσεις.
Τώρα ήταν η ώρα της αντεπίθεσης του Ελληνισμού.
Για να υπάρξει προοπτική και μέλλον.
Λόγω παρελθόντος.

http://www.lygeros.org/articles?n=13577&l=gr

read more "Φωτονική προσέγγιση "

Αναγκαία καινοτομία

Αναγκαία καινοτομία

Ν. Λυγερός

Η συνάντηση ήταν κλειστή.
Υπήρχαν και τα κλειστά ανοίγματα.
Είχε ήδη παίξει πολλά.
Βρέθηκαν λίγο πιο πάνω από τα θεμέλια του πύργου.
Με θέα τη θάλασσα, άρχισε η μουσική δωματίου.
Σκέφτηκε τον Μητρόπουλο.
Αλλά δεν είπε τίποτα.
Μιλούσε η γνησιότητα.
Στην αρχή δίχως πάθος, σχεδόν περιγραφικά.
Όμως αυτή η κίνηση, έκρυβε συγκίνηση.
Δεν ήταν πια θέμα στιγμής ή σημείου.
Έβλεπε και πάλι χορδές.
Άρχισε, λοιπόν, να πλέκει.
Πάντα σιωπηλά.
Και αν έκανε παρατηρήσεις ήταν περισσότερο για να δώσει το στίγμα της κατανόησης της επινόησης παρά του διαλόγου.
Διότι έπρεπε να μάθει το παρασκήνιο πριν γίνει η σκηνοθεσία της πραγματικότητας. Άκουσε το σενάριο με μεγάλη προσοχή.
Από την αρχή κατάλαβε ότι ήταν σημαντικό το όλο εγχείρημα.
Απλώς έβλεπε και τα τρία σημεία. Για τα οποία είχε υποστεί κόστος η γνησιότητα.
Δεν ήταν ανάγκη να ειπωθεί.
Ήξερε γιατί το ένιωθε.
Με την πάροδο του χρόνου εκφράστηκε όλο και περισσότερο.
Οι υφαντές του χρόνου άρχισαν και πάλι το έργο τους για τον Ελληνισμό και την Ανθρωπότητα.
Τα βλέμματα έγιναν κόμβος για τα δάκρυα.
Η συγκίνηση ήταν μεγάλη.
Την άντεξε όμως.
Γιατί η εμπαθετική σχέση ήταν πιο ισχυρή ακόμα.
Ένιωθε τον πόνο του και τη συναισθηματική φόρτιση.
Υπερομάδα ανθρώπων.
Αυτό είχε στο νου του.
Και του το έδειξε με τα λόγια της σκέψης.
Δίχως να κρύψει τίποτα.
Μόνο η καινοτομία θα ήταν ικανή να υλοποιήσει το όραμά του.
Αλλά πρώτα το αδιανόητο έπρεπε να γίνει ουτοπία.

http://www.lygeros.org/articles?n=13576&l=gr

read more "Αναγκαία καινοτομία "

Αόρατα νοητικά σχήματα

Αόρατα νοητικά σχήματα

Ν. Λυγερός

Το κερί δεν έπρεπε να σβήσει.
Ήταν θέμα αξίας.
Κι απαιτούσε θυσίες εδώ κι αιώνες.
Όλοι οι Δάσκαλοι το ήξεραν.
Και δεν υπήρχε εξαίρεση.
Όχι γιατί ήταν ο κανόνας.
Αλλά γιατί ακολουθούσαν το ίδιο αόρατο νοητικό σχήμα για να υπάρχει η συνέχεια.
Το κερί δεν είχε σβήσει.
Κι ας είχε προσπαθήσει να το καταστρέψει η βαρβαρότητα όλα αυτά τα χρόνια γιατί δεν άντεχε το φως.
Ήθελε μόνο το σκοτάδι για να διαπράξει τα εγκλήματά της και γι’ αυτό το λόγο έκαιγε τα βιβλία δίχως εξαίρεση.
Και πόσοι άλλοι τα είχαν κάψει από άγνοια δίχως να αντιληφθούν ότι είναι συνεργάτες της χειρότερης γενοκτονίας που μπορεί να υποστεί η Ανθρωπότητα.
Η ομάδα κρούσης ήταν έτοιμη.
Ήταν τοποστρατηγικά προετοιμασμένη.
Και κάθε νησί που είχε αγγίξει, την είχε αγγίξει και της είχε αφήσει ένα στίγμα.
Το στίγμα της ανθρωπιάς και της αθωότητας.
Μ’ αυτόν τον τρόπο και μόνο είχε νόημα να είσαι Δίκαιος, αλλιώς ήσουν απλώς ένας τρομοκράτης.
Γιατί ο στόχος δεν είναι μόνο η καταστροφή αφού είναι πράξη βαρβαρότητας που πληγώνει την Ανθρωπότητα.
Ο στόχος ήταν η δημιουργία.
Πράξη που είναι πάντα πιο δύσκολη.
Ο αετός ετοιμάστηκε να πετάξει και πάλι.
Μόνο που τώρα υπήρχε το σμήνος.
Είχε ενεργοποιήσει τη συμπληρωματικότητα.
Κάθε χορδή είχε δεθεί με την άλλη για να πετάξουν μαζί.
Με το ίδιο βλέμμα, με τον ίδιο στόχο
Όχι γιατί ήταν κοντινές.
Αλλά γιατί τις έπλεξε μαζί.
Για να είναι πιο ανθεκτικές.
Διότι ήταν ο μόνος τρόπος για να εκτελέσουν αυτήν την αποστολή.
Κάθε μαθητής μπορεί να γίνει μαχητής.
Αρκεί να μπορέσει ν’ αντέξει τον κόμβο που αρχίζει σαν σταυροδρόμι και μπορεί να γίνει κόμβος για την επόμενη ζωή.

http://www.lygeros.org/articles?n=13575&l=gr

read more "Αόρατα νοητικά σχήματα "

Μεσογειακή χρονοστρατηγική

Μεσογειακή χρονοστρατηγική

Ν. Λυγερός

Ο τόπος δεν είχε αλλάξει.
Ούτε το τοπίο.
Όμως ο Χρόνος ήταν διαφορετικός.
Το ένιωθε πάνω στο δέρμα του.
Κανείς δεν είχε σκεφτεί ότι θα ήταν εδώ.
Μετά από τόσους αιώνες στον ίδιο τόπο.
Και πάλι για τον ίδιο λόγο.
Δίχως καθυστέρηση λόγω ωραίου.
Διότι ακόμα και αν η ομορφιά θα έσωζε τον κόσμο κάποιος έπρεπε να την προστατέψει και μόνο η αλήθεια μπορούσε.
Το ήξερε ο Σωκράτης.
Αλλά καταδικάστηκε.
Η αλήθεια έπρεπε να είναι στην ώρα της.
Έτσι μόνο ήταν ωραία.
Έτσι μόνο βοηθούσε την ομορφιά.
Κι η ανθεκτικότητά της ήθελε στρατηγική.
Όταν η γη είναι άγια, τότε η σκακιέρα αλλάζει.
Δεν παίζεται πια ως ένας και μόνο χώρος.
Υπάρχει συμπύκνωση του χρόνου στον ίδιο χώρο.
Και κάθε τετράγωνο έχει ένα βάθος κι όχι μόνο και μόνο μια μονόχρωμη επιφάνεια.
Διότι ήταν χορδή σε πλεξούδες και κόμβους.
Γι’ αυτό το λόγο το παίγνιο δεν ήταν πια μηδενικού αθροίσματος και οι παίκτες μόνο δύο.
Όποιος επέμενε να παραμένει στο επίπεδο της τακτικής σε αυτό το πολλαπλό πλαίσιο, εξέταζε ένα μόνο τετράγωνο από τη σκακιέρα κι ήθελε να καταλάβει την παρτίδα.
Γι’ αυτό η διάρκεια ζωής της τακτικής ήταν η μέρα.
Εδώ όμως έπρεπε το φως να μη πέσει.
Και η συντήρησή του ήθελε συνέχεια.
Αυτή η συνέχεια ήταν ο στόχος.
Κι ας μην ήταν παραγωγίσιμη πουθενά η συνάρτηση.
Υπήρχε η μορφοκλασματική ανάλυση.
Και τα τερατουργήματά της βέβαια.
Μ’ αυτά τα νησιά μας είχαν γίνει σκόνη του Cantor για να αντέξουν τις επιθέσεις.
Αυτός ήταν ο λόγος της πολιορκίας τους.
Αυτή ήταν η αιτία της ελευθερίας τους.
Έτσι εδώ και αιώνες ως σπάνιες γαίες θάλασσας ήταν οι υποδομές της υπερδομής του Ελληνισμού.
Το δώρο του Χρόνου στην Ανθρωπότητα.
Για να παλέψει ενάντια στη βαρβαρότητα.

http://www.lygeros.org/articles?n=13574&l=gr

read more "Μεσογειακή χρονοστρατηγική "

Θαυματουργική πράξη

Θαυματουργική πράξη

Ν. Λυγερός

Η πραγματικότητα είχε αλλάξει.
Και το ίδιο είχε συμβεί στη βάση δεδομένων.
Πέρα από τις προτάσεις είχαν σημασία οι ποσότητες.
Διότι και η ποσότητα μπορούσε ν’ αλλοιώσει την ποιότητα.
Μερικές χορδές επαρκούσαν για μια πλεξούδα.
Αλλά η πλεξούδα ήθελε και χρώματα.
Η επιλογή είναι πάντα κόστος.
Αλλά ήταν και ελευθερία.
Κι αφού υπήρχε ήδη πολιορκία, η ελευθερία ήταν απαραίτητη για να είναι δώρο η ζωή.
Αλλαγή πλαισίου.
Κβαντική χρωμοδυναμική.
Γιατί οι χορδές ήταν και υπερχορδές.
Τουλάχιστον μέσω της υπέρβασης.
Ήταν γνωστό στους υπερβατικούς ανθρώπους.
Έτσι επανήλθε το θέμα της ανθεκτικότητας.
Γιατί για να κάνεις μια αντεπίθεση, υπάρχει πάντα μια προϋπόθεση.
Πρέπει να είσαι ζωντανός.
Απλώς γιατί υλικά κι όχι άυλα;
Για να είσαι παντού με την ταχύτητα του φωτός.
Αλλά και το βάρος του.
Χρειαζόταν αντοχή.
Μάλλον αντοχές και μάλιστα άπειρες.
Ήταν γραμμένο στην πολυκυκλοπαίδεια.
Και δεν μπορούσε να ξεχάσει αυτήν την έννοια.
Άλλωστε είχε γραφτεί γι’ αυτό το λόγο.
Και τώρα έπρεπε να αποφασίσει.
Και για την ομάδα.
Και για τη δομή.
Για να είναι κρούσης, για να είναι ανοιχτή.
Γιατί υπήρχαν και οι κλειστές καμπύλες του χρόνου.
Το πρόβλημα είχε λυθεί.
Το σύμπαν είχε αλλάξει.
Αλλά ποιος ήταν έτοιμος να το ζήσει.
Και μάλιστα πολλές φορές.
Και πάντα για τους άλλους.
Κι όμως υπήρχαν.
Γιατί ήταν το θαύμα που είχε ζητήσει η Ανθρωπότητα και το έκανε ο Χρόνος.

http://www.lygeros.org/articles?n=13573&l=gr

read more "Θαυματουργική πράξη "

Δοκιμή δίχως δοκιμή

Δοκιμή δίχως δοκιμή

Ν. Λυγερός

Δεν υπήρχε δοκιμή.
Η προσπάθεια ήταν μοναδική.
Καμιά επανάληψη.
Διότι όλα ήταν αστρική σκόνη.
Το δοκίμιο ήταν το σενάριο.
Κι έπαιζε ήδη ο μεταπαίκτης.
Με κανένα σημείο, καμιά στιγμή.
Μόνο με τις χορδές.
Κι η μοναδολογία άρχισε.
Δίχως να γίνει αντιληπτή.
Άλλωστε ποιος είχε διαβάσει τον Leibniz;
Είχαν μείνει με τη βαρύτητα του Newton.
Χωρίς να τους αγγίξει η ουσία.
Ενώ τα φαινόμενα δεν απατούν.
Διότι δεν υπάρχει ανάγκη.
Αρχή κενότητας.
Για να γίνει η μονάδα πολλαπλότητα.
Και τα θεμέλια να ορίσουν την ολότητα.
Η μαιευτική ήταν μόνο η αξία κι όχι η αρχή.
Διότι δεν υπήρχαν αρχές στη νοόσφαιρα.
Είχε έρθει η ώρα της γης.
Το πέταγμα είχε πια στόχο
Κι αυτός ήταν μεταστρατηγικός.
Στρατηγική ομάδα κρούσης.
Αυτός ήταν ο νέος κώδικας.
Έτσι θα άρχιζε η νέα αποστολή.
Σαν να μην είχε γίνει τίποτα ακόμα.
Όλα άρχιζαν από την αρχή.
Επανεκκίνηση.
Ενεργοποίηση.
Και τώρα ανταπόκριση.
Το απαγορευμένο του Voltaire είχε άλλο νόημα.
Κι ο σταυρός ήταν ήδη λευκός.
Και πάνω στη γη έδειχνε τον ουρανό.
Με μόνο τρία δάκτυλα.
Γιατί ήταν ήδη γαλάζιος.
Η επάνδρωση ήταν πάντα ένα πρόβλημα.
Για όλους.
Εκτός από τους σπάνιους.
Διότι ήξεραν ήδη ότι ήξεραν.
Και δεν έψαχναν τους άλλους.
Ήταν οι άλλοι και τους έβρισκαν.

http://www.lygeros.org/articles?n=13572&l=gr

read more "Δοκιμή δίχως δοκιμή "

Νυχτερινή πτήση

Νυχτερινή πτήση

Ν. Λυγερός

Η νύχτα είχε καλύψει τα πάντα.
Όλα ήταν ίδια, καμιά διαφορά.
Το φως θα ήταν μόνο εσωτερικό.
Η απαίτηση του εξωτερισμού τον συνόδευε.
Το νοητικό σχήμα δεν είχε αλλάξει.
Είχε διασχίσει το χρόνο.
Αυτή ήταν η μεθοδολογία του διαχρονικού.
Δεν περίμενε τίποτα από κανέναν.
Θα ήταν ελεύθερος έως το τέλος.
Δεν ήταν καν επιλογή.
Απλώς τελεολογία.
Λόγω παγκοσμιότητας.
Κοίταξε πάλι έξω.
Αυτός ήταν ο κόσμος του ο εσωτερικός.
Δεν είχε καμιά σχέση με το καθημερινό.
Το οποίο είχε πεθάνει με τη γέννησή του.
Την πρώτη.
Από εκεί και πέρα το έργο δημιουργεί το ον.
Και κανένας άλλος.
Απλή οντολογία.
Ο ήλιος παράδωσε τη σκυτάλη στ’ άστρα.
Και τα είχε στο στόμα.
Πώς να πιστέψεις το απίστευτο;
Ζώντας το!
Αυτή ήταν η παράδοξη απάντηση.
Και το ερώτημα είχε γίνει απλή ερώτηση.
Είχε την υπόθεση στο μυαλό του.
Η επεξεργασία είχε περάσει στη φάση της επιτάχυνσης.
Σαν να ήθελε να προλάβει κάτι.
Μόνο που δεν ήταν η αλήθεια.
Ο Χρόνος ήταν μαζί του.
Πριν ακόμα γεννηθεί.
Λόγω πολυκυκλικότητας.
Γι’ αυτό ο δείκτης ήταν ενδεικτικός.
Η ουσία ήταν βαθύτερη.
Νέα κωδικοποίηση.
Φωτονικό πνεύμα.
Ιερό το τέρας.
Homo Universalis.
Δίχως συμβιβασμούς.
Καμιά καθυστέρηση.
Έπρεπε να κρατήσει το tempo.
Humanitas et Tempus.

http://www.lygeros.org/articles?n=13571&l=gr

read more "Νυχτερινή πτήση "

Αρχιτεκτονική συγχορδία

Αρχιτεκτονική συγχορδία

Ν. Λυγερός

Μπορεί η υπόθεση να ήταν παράξενη αλλά δεν ήταν παράλογη.
Μπορεί η υπόθεση να ήταν παράδοξη αλλά ήταν επιλύσιμη.
Η κλειστή καμπύλη του χρόνου προκαλούσε μια συμμετρία που δεν υπήρχε.
Αλλά είχε νόημα στο σύμπαν του Gödel.
Σκέφτηκε ότι έπρεπε να αξιοποιήσει αυτό το νοητικό σχήμα.
Συνέχισε το πλέξιμο πέρα από το διαδίκτυο για να εμπλουτίσει τη δομή, έτσι ώστε μετά τη φάση της ουτοπίας να γίνει όραμα για τους επόμενους.
Αν δεν υπήρχε ανάγκη δεν θα υπήρχε κανένα έργο.
Ενώ το έργο επέτρεπε την απελευθέρωση.
Ήταν μια νέα γέφυρα του χρόνου.
Μια αρχιτεκτονική συγχορδία.
Μόνο που ήταν σπάνιοι αυτοί που ήταν ικανοί να καταλάβουν αυτήν την παρτιτούρα.
Εκτός αν ήξεραν από μουσική της σιωπής.
Πριν την ιστορία υπάρχει η προϊστορία.
Και αυτό ήταν το υλικό που είχαν στη διάθεσή τους.
Ένα εγκλωβισμένο μέλλον μέσα στο παρελθόν.
Μια μνήμη μέλλοντος που ήθελε να ζήσει.
Είχε αρχίσει να μετατρέπει το αδιανόητο με το πλέξιμο των χορδών.
Και ήξερε ότι αυτές θα δημιουργούσαν την ουτοπία μέσω της γραφής.
Γιατί η ιστορία αρχίζει μόνο με τη γραφή.
Τα σχέδια δεν αρκούν για την αλλαγή φάσης.
Μέσα από την χρονοστρατηγική το έργο έπαιρνε σάρκα και οστά.
Ποιος, όμως, ήταν ικανός να το δει;
Κανένας προς το παρόν.
Γιατί η γραφή ήταν εκτός πραγματικότητας.
Ήταν εξωπραγματική.
Κι έτσι άρχισε η αναβίωση του θαύματος.
Γιατί το ήθελε η Ανθρωπότητα και το έκανε ο Χρόνος.

http://www.lygeros.org/articles?n=13578&l=gr

read more "Αρχιτεκτονική συγχορδία"

Ο ανύπαρκτος πίνακας

Ο ανύπαρκτος πίνακας

Ν. Λυγερός

Ήταν μικρά τα χρόνια τότε.
Δεν έδιναν αρκετή σημασία στις λεπτομέρειες.
Ενώ τις είχε εντοπίσει από την αρχή.
Επέλεγε ήδη τα χρώματα από τότε.
Ενώ δεν άκουγαν ακόμα τη σκέψη του.
Το βλέμμα ήταν ήδη αετίσιο.
Οι προηγούμενοι το είχαν εντοπίσει.
Κι αν δεν έλεγαν τίποτα ήταν απλώς
για να μην δώσουν έμφαση στην ανωμαλία.
Σε αυτό το πλαίσιο η ιδιομορφία ήταν ικανή.
Όλα τα χρώματα έμοιαζαν.
Αλλά δεν έκανε ποτέ λάθος.
Του μιλούσαν οι λεπτομέρειες δίχως επεξεργασία.
Άκουγε ήδη τη μουσική της σιωπής.
Έτσι η συμβουλευτική άρχισε με τα χρώματα.
Κι ήταν η συνέχεια του αόρατου.
Η αλλαγή φάσης ήταν αρχική.
Δεν υπήρχε προετοιμασία ούτε εκμάθηση.
Η ανάγκη ήταν άμεση.
Κι εκεί που οι άλλοι κοίταζαν τις κλωστές.
Έβλεπε ήδη τις χορδές.
Ο αετός πετούσε ήδη πάνω από τα σύννεφα.
Τότε ο ανύπαρκτος πίνακας έγινε σκακιέρα.
Άκουγε ακόμα τις ερωτήσεις για τα χρώματα.
Είχε άμεση σχέση με τον ήλιο τώρα.
Και η ανοιχτή δομή ενεργοποιήθηκε.
Ο Ελληνισμός είχε χτίσει πάνω στη θάλασσα.
Και ποιός θα τολμούσε να σκάψει τον ουρανό;
Μόνο που ήταν απαραίτητο.
Όχι για να προκαλέσει ελιγμό.
Αλλά γιατί ήταν το πρέπον.
Εξέτασε τον ορίζοντα.
Η πτητική μηχανή ήταν απαραίτητη.
Το αδιανόητο δεν ήταν πια ουτοπία.
Τα σύννεφα είχαν γίνει μία θάλασσα.
Ήταν ακίνητα κύματα.
Τόσο ακίνητα που έβλεπε την πέτρα.
Ακόμα και το μάρμαρο ικανό να γίνει φως.
Και το βάρος όλο και πιο μεγάλο.
Αυτό ήταν το Προμηθειακό στοιχείο.
Αφού έβλεπε ήδη τους δεσμούς.
Εκεί που όλοι οι άλλοι ένιωθαν δεσμά.
Τα δέντρα έδειχναν το στόχο.
Κι αυτόν ακολουθούσε εδώ και αιώνες.

http://www.lygeros.org/articles?n=13570&l=gr

read more "Ο ανύπαρκτος πίνακας "

Χρωματικές χορδές

Χρωματικές χορδές

Ν. Λυγερός

Η υπόθεση ήταν παράξενη.
Αυτό ήταν το μόνο σίγουρο.
Αν υπήρχε κάτι για το οποίο κάποιος μπορούσε να ήταν σίγουρος εκτός από την αβεβαιότητα.
Σκέφτηκε βέβαια τη θεωρία της κομψότητας.
Τουλάχιστον για να περιγράψει τα γεγονότα.
Αλλά αυτά ήταν τόσο πολύπλοκα που αποφάσισε ότι δεν είχε νόημα αυτή η προσπάθεια.
Το έργο θα έπρεπε να ήταν κολοσσιαίο.
Ήταν απαραίτητο, και λόγω συνέχειας και λόγω ανάγκης.
Δίχως να ξεχάσουν τη χαρά.
Η ανάγνωση του πύργου της Βαβέλ δεν επαρκούσε.
Χρειαζόταν κάποια άλλη καινοτομία.
Δεν αρκούσε να σκάψουν τον ουρανό.
Ακόμα και αν αυτός ήταν τα θεμέλια.
Με την κατανόηση τα πράγματα ήταν διαφορετικά.
Υπήρχε και η επινόηση
Αλλά πάλι είχε μείνει μόνο αυτός.
Γιατί αγαπούσε την Ανθρωπότητα άραγε.
Ποιος μπορούσε να το πει.
Μόνο αν ξαναγεννιόταν ο εγκέφαλος.
Κι αν τα νοητικά σχήματα είχαν παραμείνει τα ίδια από τότε.
Από τότε.
Αυτή η σκέψη προκάλεσε μετασκέψη.
Και αυτή έγινε συνειδητή.
Έπρεπε να ξεφύγουν από το καθιερωμένο.
Αλλά πόσο όμως για να βρουν τη λύση.
Η επίλυση είχε αρχίσει εδώ και αιώνες.
Μα ποιος μπορούσε να το πιστέψει.
Δεν ήταν θέμα πίστης.
Η γνώση ήταν αυτή που έλειπε.
Δεν τον ξάφνιασε αφού ήξερε ότι ήξερε.
Η αναβίωση δεν ήταν ανακύκλωση.
Έβλεπε ήδη τα ίχνη της πολυκυκλικότητας.
Ήθελαν δεν ήθελαν, θα γινόταν.
Όχι γιατί γνώρισαν τις βάσεις, αλλά γιατί ήξεραν τα θεμέλια.
Θυμήθηκε το πλέξιμο.
Είχε επιλέξει το υλικό του.
Ήταν οι χρωματικές χορδές.

http://www.lygeros.org/articles?n=13569&l=gr

read more "Χρωματικές χορδές "