Thursday, October 10, 2013

    Δοκιμή δίχως δοκιμή


    Δοκιμή δίχως δοκιμή
    Ν. Λυγερός
    Δεν υπήρχε δοκιμή.
    Η προσπάθεια ήταν μοναδική.
    Καμιά επανάληψη.
    Διότι όλα ήταν αστρική σκόνη.
    Το δοκίμιο ήταν το σενάριο.
    Κι έπαιζε ήδη ο μεταπαίκτης.
    Με κανένα σημείο, καμιά στιγμή.
    Μόνο με τις χορδές.
    Κι η μοναδολογία άρχισε.
    Δίχως να γίνει αντιληπτή.
    Άλλωστε ποιος είχε διαβάσει τον Leibniz;
    Είχαν μείνει με τη βαρύτητα του Newton.
    Χωρίς να τους αγγίξει η ουσία.
    Ενώ τα φαινόμενα δεν απατούν.
    Διότι δεν υπάρχει ανάγκη.
    Αρχή κενότητας.
    Για να γίνει η μονάδα πολλαπλότητα.
    Και τα θεμέλια να ορίσουν την ολότητα.
    Η μαιευτική ήταν μόνο η αξία κι όχι η αρχή.
    Διότι δεν υπήρχαν αρχές στη νοόσφαιρα.
    Είχε έρθει η ώρα της γης.
    Το πέταγμα είχε πια στόχο
    Κι αυτός ήταν μεταστρατηγικός.
    Στρατηγική ομάδα κρούσης.
    Αυτός ήταν ο νέος κώδικας.
    Έτσι θα άρχιζε η νέα αποστολή.
    Σαν να μην είχε γίνει τίποτα ακόμα.
    Όλα άρχιζαν από την αρχή.
    Επανεκκίνηση.
    Ενεργοποίηση.
    Και τώρα ανταπόκριση.
    Το απαγορευμένο του Voltaire είχε άλλο νόημα.
    Κι ο σταυρός ήταν ήδη λευκός.
    Και πάνω στη γη έδειχνε τον ουρανό.
    Με μόνο τρία δάκτυλα.
    Γιατί ήταν ήδη γαλάζιος.
    Η επάνδρωση ήταν πάντα ένα πρόβλημα.
    Για όλους.
    Εκτός από τους σπάνιους.
    Διότι ήξεραν ήδη ότι ήξεραν.
    Και δεν έψαχναν τους άλλους.
    Ήταν οι άλλοι και τους έβρισκαν.