Θαυματουργική πράξη
Ν. Λυγερός
Η πραγματικότητα είχε αλλάξει.
Και το ίδιο είχε συμβεί στη βάση δεδομένων.
Πέρα από τις προτάσεις είχαν σημασία οι ποσότητες.
Διότι και η ποσότητα μπορούσε ν’ αλλοιώσει την ποιότητα.
Μερικές χορδές επαρκούσαν για μια πλεξούδα.
Αλλά η πλεξούδα ήθελε και χρώματα.
Η επιλογή είναι πάντα κόστος.
Αλλά ήταν και ελευθερία.
Κι αφού υπήρχε ήδη πολιορκία, η ελευθερία ήταν απαραίτητη για να είναι δώρο η ζωή.
Αλλαγή πλαισίου.
Κβαντική χρωμοδυναμική.
Γιατί οι χορδές ήταν και υπερχορδές.
Τουλάχιστον μέσω της υπέρβασης.
Ήταν γνωστό στους υπερβατικούς ανθρώπους.
Έτσι επανήλθε το θέμα της ανθεκτικότητας.
Γιατί για να κάνεις μια αντεπίθεση, υπάρχει πάντα μια προϋπόθεση.
Πρέπει να είσαι ζωντανός.
Απλώς γιατί υλικά κι όχι άυλα;
Για να είσαι παντού με την ταχύτητα του φωτός.
Αλλά και το βάρος του.
Χρειαζόταν αντοχή.
Μάλλον αντοχές και μάλιστα άπειρες.
Ήταν γραμμένο στην πολυκυκλοπαίδεια.
Και δεν μπορούσε να ξεχάσει αυτήν την έννοια.
Άλλωστε είχε γραφτεί γι’ αυτό το λόγο.
Και τώρα έπρεπε να αποφασίσει.
Και για την ομάδα.
Και για τη δομή.
Για να είναι κρούσης, για να είναι ανοιχτή.
Γιατί υπήρχαν και οι κλειστές καμπύλες του χρόνου.
Το πρόβλημα είχε λυθεί.
Το σύμπαν είχε αλλάξει.
Αλλά ποιος ήταν έτοιμος να το ζήσει.
Και μάλιστα πολλές φορές.
Και πάντα για τους άλλους.
Κι όμως υπήρχαν.
Γιατί ήταν το θαύμα που είχε ζητήσει η Ανθρωπότητα και το έκανε ο Χρόνος.
Και το ίδιο είχε συμβεί στη βάση δεδομένων.
Πέρα από τις προτάσεις είχαν σημασία οι ποσότητες.
Διότι και η ποσότητα μπορούσε ν’ αλλοιώσει την ποιότητα.
Μερικές χορδές επαρκούσαν για μια πλεξούδα.
Αλλά η πλεξούδα ήθελε και χρώματα.
Η επιλογή είναι πάντα κόστος.
Αλλά ήταν και ελευθερία.
Κι αφού υπήρχε ήδη πολιορκία, η ελευθερία ήταν απαραίτητη για να είναι δώρο η ζωή.
Αλλαγή πλαισίου.
Κβαντική χρωμοδυναμική.
Γιατί οι χορδές ήταν και υπερχορδές.
Τουλάχιστον μέσω της υπέρβασης.
Ήταν γνωστό στους υπερβατικούς ανθρώπους.
Έτσι επανήλθε το θέμα της ανθεκτικότητας.
Γιατί για να κάνεις μια αντεπίθεση, υπάρχει πάντα μια προϋπόθεση.
Πρέπει να είσαι ζωντανός.
Απλώς γιατί υλικά κι όχι άυλα;
Για να είσαι παντού με την ταχύτητα του φωτός.
Αλλά και το βάρος του.
Χρειαζόταν αντοχή.
Μάλλον αντοχές και μάλιστα άπειρες.
Ήταν γραμμένο στην πολυκυκλοπαίδεια.
Και δεν μπορούσε να ξεχάσει αυτήν την έννοια.
Άλλωστε είχε γραφτεί γι’ αυτό το λόγο.
Και τώρα έπρεπε να αποφασίσει.
Και για την ομάδα.
Και για τη δομή.
Για να είναι κρούσης, για να είναι ανοιχτή.
Γιατί υπήρχαν και οι κλειστές καμπύλες του χρόνου.
Το πρόβλημα είχε λυθεί.
Το σύμπαν είχε αλλάξει.
Αλλά ποιος ήταν έτοιμος να το ζήσει.
Και μάλιστα πολλές φορές.
Και πάντα για τους άλλους.
Κι όμως υπήρχαν.
Γιατί ήταν το θαύμα που είχε ζητήσει η Ανθρωπότητα και το έκανε ο Χρόνος.
