Ν. Λυγερός
Όταν υπάρχει ένα ολόκληρο πλαίσιο προπαγάνδας που δηλώνει ότι ο θύτης δεν έπραξε ποτέ γενοκτονία εναντίον ενός λαού, μόνο οι γνώσεις μας επιτρέπουν να αντισταθούμε αποτελεσματικά. Αλλιώς όταν ακούμε για ζωτικό χώρο ή διάφορες δικαιολογίες του τύπου δεν μπορούσαμε να ζήσουμε με τόσα νησιά εχθρικά απέναντι από τις ακτές μας και γι' αυτό το λόγο προσπαθούμε εδώ και χρόνια να το καταλάβουμε, έχουμε την εντύπωση ότι δεν είναι παράλογο και έχει μια βάση όσο δεν γνωρίζουμε ότι είναι ακριβώς λόγω γενοκτονίας που οι ακτές έχουν καταληφθεί. Συνεπώς πρέπει να έχουμε θεμελιακές γνώσεις στην ιστορία, για να λειτουργήσουμε ορθολογικά ενάντια στην βαρβαρότητα. Διότι μια γενοκτονία είναι ένα γεγονός που δεν αμφισβητείται ή εξετάζεται. Είναι η ιστορία που το έχει καταγράψει, για να αναγνωριστεί από τις κοινωνίες και τους λαούς με αυτή την ιδιότητα. Δεν είναι λοιπόν μια εκδικητική κίνηση, αλλά μία διεκδικητική πράξη. Ακολουθούμε την Χάρτα του ΟΗΕ όπου έχει αποδεκτεί την έννοια της γενοκτονίας ως το θεμέλιο των εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας. Έτσι συνεχίζουμε το έργο του Lemkin και μιλούμε ουσιαστικά για τα δικαιώματα της Ανθρωπότητας. Είναι ουσιαστικά ένα έργο απαραίτητο από την πλευρά των ανθρώπων για να δικαιολογήσουν την ύπαρξη τους ως ανθρώπινα όντα που ανήκουν στην Ανθρωπότητα και όχι μόνο στις κοινωνίες που δεν έχουν επιλέξει. Ενώ ο θύτης θέλει να ακυρώσει την ύπαρξή τους, για να μην υπάρχει καν το έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας. Κατά συνέπεια η στάση μας κατά της βαρβαρότητας δεν καθοδηγείται από εθνικές προσεγγίσεις, αλλά καθαρά ανθρώπινες σχέσεις που υπάρχουν στην Ανθρωπότητα.
