Ν. Λυγερός
Όσο και να χτυπιέται ο κρατικός φορέας της Τουρκίας, δεν πρόκειται να πέσουμε στις ρητορικές παγίδες. Προσπαθεί να δημιουργήσει ένα μπάχαλο, ενώ τα πράγματα είναι πολύ απλά. Η πρόσφατη απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου βασίζεται σε λεξιλόγιο που έχει γίνει αποδεκτό από την Ευρωπαϊκή Ένωση το 1987 και μάλιστα με πρωτοβουλία της Ελλάδας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Κατά συνέπεια δεν πρόκειται για μια καινοτομία, αλλά απλώς για υπενθύμιση λόγω της επετείου των 100 χρόνων. Έτσι η ανάμειξη με τις δηλώσεις του Πάπα που έγιναν για πρώτη φορά με αυτόν τον ξεκάθαρο τρόπο όσον αφορά στη χρήση της λέξης Γενοκτονία δεν έχει νόημα να παρουσιαστεί από την πλευρά του κρατικού φορέα της Τουρκίας ως συνωμοσία. Μάλιστα αυτό γίνεται την ώρα που ακόμα και ο άμισθος σύμβουλος του Πρωθυπουργού της Τουρκίας χρησιμοποιεί το ίδιο λεξιλόγιο. Η κατηγορία της Γενοκτονίας αφορά συγκεκριμένα το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το καθεστώς των Νεότουρκων και το καθεστώς του Κεμάλ. Τώρα το πρόβλημα για την Τουρκία είναι απλώς ότι δεν βρέθηκε ένας Τούρκος πολιτικός να μιλήσει ξεκάθαρα για τη Γενοκτονία και να πάρει θέση η Τουρκία σαν διάδοχο κράτος, όπως το έκανε η Γερμανία με τη Γενοκτονία των Εβραίων. Δεν υπάρχει, λοιπόν, κανένα πλαίσιο συνωμοσίας. Πρόκειται απλώς για τον συντονισμό των ανθρώπων που παλεύουν ενάντια στη βαρβαρότητα για τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας.
