Συνέντευξη με τον ΚΥΡΙΑΚΟ ΜΠΑΤΣΑΡΑ, Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013.
«Οι γενοκτονίες είναι το αποτέλεσμα της ίδιας στρατηγικής εκ μέρους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, των Νεοτούρκων και του κεμαλικού καθεστώτος. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια τριάδα γενοκτονίας» έχει σημειώσει ο καθηγητής Γεωστρατηγικής Νίκος Λυγερός.
Τρεις γενοκτονίες, μια στρατηγική. Το παρελθόν δεν «εξομαλύνεται». Στο Ερεβάν Αρμένιοι, Ασσύριοι, Πόντιοι, δεν ξεχνούν.
«Και έτσι πρέπει να παρουσιάζεται για να αποτελεί το πιο ισχυρό όπλο στον αγώνα των αναγνωρίσεων. Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου έχει αναγνωρισθεί από το 1994 και η γενοκτονία των Αρμενίων το 1996. Είναι λοιπόν απαραίτητο να αναγνωρίσουμε και τη γενοκτονία των Ασσυρίων, αν θέλουμε όντως να καταπολεμήσουμε ορθολογικά και αποτελεσματικά τη βαρβαρότητα και τη γενοκτονία της μνήμης. Πρέπει να δημιουργηθεί αυτό το συμμαχικό πλαίσιο όχι μόνο για λόγους ανθρωπιάς, που είναι ο πρώτος και ο σημαντικότερος λόγος, αλλά και για λόγους στρατηγικής». Μιλάμε με τον Κυριάκο Μπατσάρα, πρόεδρο της Πανελλήνιας Ενωσης Ασσυρίων.
- Οι Ασσύριοι εν Ελλάδι;
«Περίπου 12.000 μέλη».
- Η Ενωσή σας;
«Η Πανελλήνια Ενωση Ασσυρίων, Σαμψούντος 6, Αιγάλεω, τηλ. 210-5317571, ιδρύθηκε το 1926 στο Μοσχάτο με στόχο τη διατήρηση της ασσυριακής γλώσσας, των ηθών και των εθίμων του λαού μας, την προσαρμογή των Ασσυρίων προσφύγων στην ελληνική κοινωνία, μέσα από την απαραίτητη εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, της ιστορίας και του ελληνικού πολιτισμού. Στο καταστατικό του συλλόγου αναφέρεται το εξής: "σκοπός του συλλόγου είναι η δημιουργία των προϋποθέσεων για την αποκατάσταση και καλλιέργεια στενότερης επαφής και επικοινωνίας και την ανάπτυξη επαγγελματικών, κοινωνικών κ.λπ. σχέσεων μεταξύ των μελών και γενικότερα μεταξύ όλων των Ασσυρίων που ζουν και είναι μόνιμα εγκατεστημένοι στην Ελλάδα". Στόχος μας επίσης είναι η διεθνής αναγνώριση της γενοκτονίας μας».
- Επίσημη αναγνώριση;
«Το 1934 αναγνωρίστηκε και επίσημα η Ενωση από το ελληνικό κράτος, και από τότε μέχρι σήμερα λειτουργεί με έδρα το Αιγάλεω, αντιμετωπίζοντας όμως τεράστιες δυσκολίες. Μέλη μπορούν να γίνουν όλοι οι Ασσύριοι, και όλες οι δραστηριότητες απευθύνονται τόσο σε αυτούς όσο και σε όλη την τοπική κοινωνία και τους υπόλοιπους πρόσφυγες».
- Η ιστορία σας;
«Το αρχαίο κράτος των Ασσυρίων βρισκόταν στο σημερινό Ιράκ και είχε πρωτεύουσα τη Νινευή (σημερινή Μοσούλη). Στις αρχές του 20ού αιώνα (1913-14) κατοικούσαν εκεί περίπου 4-5 εκατομμύρια Ασσύριοι. Οι Οθωμανοί που κυριαρχούσαν στην περιοχή πίεζαν τους χριστιανούς ορθόδοξους Ασσύριους να αλλαξοπιστήσουν, οι οποίοι για την άρνησή τους αυτή τιμωρήθηκαν με διωγμούς, ξυλοδαρμούς, πυρπολήσεις και εκτελέσεις. Οι Ασσύριοι εξαπλώθηκαν στη Ρωσία, έζησαν τη ρωσική Επανάσταση του 1917 και μέχρι το 1922 είχαν συγκεντρωθεί στην πόλη Νοβροσίνσκι ελπίζοντας στον επαναπατρισμό τους. Πράγματι, το ίδιο έτος οι Ασσύριοι, με ένα χρυσό νόμισμα για εισιτήριο, ξεκίνησαν ένα μακρύ και εξαντλητικό ταξίδι με το ελληνικό πλοίο "Κιβίσκι"».
- Από εκεί στη Μακρόνησο;
«Οι Τούρκοι δεν επέτρεψαν την πλεύση τους προς τουρκικό λιμάνι, κι έτσι, μετά από αγγλοελληνική συμφωνία, αγκυροβόλησαν στη Μακρόνησο. Εκεί αντιμετώπισαν αρρώστιες, πείνα και κακουχίες. Επόμενος σταθμός το Κερατσίνι, όπου έμειναν για περίπου οκτώ μήνες. Επειτα, έφτασαν στην Καλαμάτα, μετά στην Αθήνα. Δημιούργησαν μια προσωρινή κατασκήνωση στο σταθμό Λαρίσης, και τελικά εγκαταστάθηκαν στο Αιγάλεω και το Μοσχάτο, όπου δημιούργησαν τα νοικοκυριά τους».
