Thursday, May 30, 2013
Excess of death
Η υπέρβαση του θανάτου
Ν. Λυγερός
Η υπέρβαση του θανάτου
γίνεται με τη μνήμη
κι όταν το καταλάβεις
θα μπορέσεις κι εσύ
να δεις επιτέλους
το στόχο τον αληθινό
της γενοκτονίας της μνήμης
που θέλει να εξοντώσει
ακόμα και τη θυσία
όλων των ανθρώπων
που θέλησαν να πεθάνουν
για να ζήσουν οι άλλοι
αλλά τους το απαγόρευσαν
και δεν γεννήθηκαν καν
λόγω της βαρβαρότητας.
Excess of death
N. Lygeros
Translated from the Greek by Angeliki Papadopoulou
Excess of death
is made with memory
and once you understand this
you, too, will be able to
finally see
the true target
of the genocide of memory
that wants to exterminate
even the sacrifice
of all people
who wanted to die
so that the others would live
but they weren't allowed to
and weren't even born
because of barbarity.
is made with memory
and once you understand this
you, too, will be able to
finally see
the true target
of the genocide of memory
that wants to exterminate
even the sacrifice
of all people
who wanted to die
so that the others would live
but they weren't allowed to
and weren't even born
because of barbarity.
As time passes by
Όσο περνάει ο χρόνος
Ν. Λυγερός
Όσο περνάει ο χρόνος
είναι περισσότεροι
οι αγέννητοι
που απαγόρευσε
η γενοκτονία
γι’ αυτό μην ξεχνάς
τον αληθινό στόχο
του γενοκτόνου
όταν μελετάς
όλα τα γεγονότα
αλλιώς θα ξεχάσεις
αυτά που δεν συνέβησαν
κι αν δεν τα υπολογίσεις
θα κάνεις κι εσύ
ένα έγκλημα
ακόμα κι αν είναι
μόνο ειρήνης.
είναι περισσότεροι
οι αγέννητοι
που απαγόρευσε
η γενοκτονία
γι’ αυτό μην ξεχνάς
τον αληθινό στόχο
του γενοκτόνου
όταν μελετάς
όλα τα γεγονότα
αλλιώς θα ξεχάσεις
αυτά που δεν συνέβησαν
κι αν δεν τα υπολογίσεις
θα κάνεις κι εσύ
ένα έγκλημα
ακόμα κι αν είναι
μόνο ειρήνης.
As time passes by
N. Lygeros
Translated from the Greek by Evi Charitidou
As time passes by
the unborn
forbidden
by the genocide
become more and more
that’s why you should not forget
the real target
of the genocider
when you study
all facts
otherwise you will forget
those that have never happened
and if you don’t take them into consideration
you will also commit
a crime
even if it only is
a peace one.
the unborn
forbidden
by the genocide
become more and more
that’s why you should not forget
the real target
of the genocider
when you study
all facts
otherwise you will forget
those that have never happened
and if you don’t take them into consideration
you will also commit
a crime
even if it only is
a peace one.
If you don't love ugliness
Αν δεν αγαπήσεις την ασχήμια
Ν. Λυγερός
Αν δεν αγαπήσεις την ασχήμια
δεν θα μπορέσεις ποτέ
ν' αγαπήσεις τα θύματα
γιατί όταν πεθαίνουν
δεν επιλέγουν μία πόζα
είναι απλώς βασανισμένα
από τους γενοκτόνους
με βάρβαρο τρόπο
και δεν μπορούν
να είναι όμορφα
για να σε διευκολύνουν
είναι αυθεντικά
δίχως συμβιβασμούς
κι αναζητούν
λίγη συμπόνια
από την αγάπη σου
τίποτα άλλο.
δεν θα μπορέσεις ποτέ
ν' αγαπήσεις τα θύματα
γιατί όταν πεθαίνουν
δεν επιλέγουν μία πόζα
είναι απλώς βασανισμένα
από τους γενοκτόνους
με βάρβαρο τρόπο
και δεν μπορούν
να είναι όμορφα
για να σε διευκολύνουν
είναι αυθεντικά
δίχως συμβιβασμούς
κι αναζητούν
λίγη συμπόνια
από την αγάπη σου
τίποτα άλλο.
If you don't love ugliness
N. Lygeros
Translated from the Greek by Evi Charitidou
If you don’t love ugliness
you will never be able
to love victims
because when they die
they do not choose a pose
they are simply tortured
by genociders
in a barbaric way
and they cannot
be beautiful
to make it easy for you
they are authentic
with no compromise
and they seek for
a little compassion
from your love;
nothing else.
you will never be able
to love victims
because when they die
they do not choose a pose
they are simply tortured
by genociders
in a barbaric way
and they cannot
be beautiful
to make it easy for you
they are authentic
with no compromise
and they seek for
a little compassion
from your love;
nothing else.
When we sit together
Όταν καθόμαστε μαζί
Ν. Λυγερός
Όταν καθόμαστε μαζί
δεν αντιλαμβάνεσαι
ότι κάνουμε μια πράξη
απαγορευμένη
από τους γενοκτόνους
γιατί μας θέλουν
απλώς δίπλα
τον ένα από τον άλλο
δίχως καμιά επαφή
ειδικά ανθρώπινη
γι’αυτό πρόσεχε
την επόμενη φορά
πόσο σημαντικό
μπορεί να είναι
το να βρεθούμε μαζί
για να μοιραστούμε
τη ζωή μας.
δεν αντιλαμβάνεσαι
ότι κάνουμε μια πράξη
απαγορευμένη
από τους γενοκτόνους
γιατί μας θέλουν
απλώς δίπλα
τον ένα από τον άλλο
δίχως καμιά επαφή
ειδικά ανθρώπινη
γι’αυτό πρόσεχε
την επόμενη φορά
πόσο σημαντικό
μπορεί να είναι
το να βρεθούμε μαζί
για να μοιραστούμε
τη ζωή μας.
When we sit together
N. Lygeros
Translated from the Greek by Evi Charitidou
When we sit together
you don’t realize
that we make an action
forbidden
by the genociders
because they want us
merely one next to the other
with no contacts
especially humane
this is why you should pay attention
next time
on how significant
it may be
us being together
to share
our lives.
you don’t realize
that we make an action
forbidden
by the genociders
because they want us
merely one next to the other
with no contacts
especially humane
this is why you should pay attention
next time
on how significant
it may be
us being together
to share
our lives.
They were not born to be victims
Δεν γεννήθηκαν θύματα
Ν. Λυγερός
Δεν γεννήθηκαν θύματα,
τα θύματα που γνώρισες
μετά τη γενοκτονία
αυτό πρέπει να θυμάσαι
κάθε φορά που τα βλέπεις
αλλιώς θα νομίζεις
ότι ήταν η μοίρα τους
και τίποτα δεν μπορούσε
ν’αλλάξει από τη ζωή τους
ενώ στην πραγματικότητα
ήθελαν απλώς να ζήσουν
και να πεθάνουν
ως άνθρωποι
με τη μνήμη
των δικών τους
κι όχι μέσα στη λήθη
ενός συστήματος.
τα θύματα που γνώρισες
μετά τη γενοκτονία
αυτό πρέπει να θυμάσαι
κάθε φορά που τα βλέπεις
αλλιώς θα νομίζεις
ότι ήταν η μοίρα τους
και τίποτα δεν μπορούσε
ν’αλλάξει από τη ζωή τους
ενώ στην πραγματικότητα
ήθελαν απλώς να ζήσουν
και να πεθάνουν
ως άνθρωποι
με τη μνήμη
των δικών τους
κι όχι μέσα στη λήθη
ενός συστήματος.
They were not born to be victims
N. Lygeros
Translated from the Greek by Evi Charitidou
They were not born to be victims,
the victims you met
after the genocide
this is what you have to remember
each time you see them
otherwise you will think
that that was their fate
and nothing could
change in their lives
whereas in reality
they simply wanted to live
and die
as humans
in the memory
of their own
and not in the oblivion
of a system.
the victims you met
after the genocide
this is what you have to remember
each time you see them
otherwise you will think
that that was their fate
and nothing could
change in their lives
whereas in reality
they simply wanted to live
and die
as humans
in the memory
of their own
and not in the oblivion
of a system.
Wednesday, May 29, 2013
ΨΗΦΙΣΜΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΑΣΣΥΡΙΩΝ
ΨΗΦΙΣΜΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΑΣΣΥΡΙΩΝ
Ασπρόπυργος, 29 ΜΑΪΟΥ 2013
Αρ. Πρωτ. 446/29.05.2013
Ο Σύλλογος Ποντίων Ασπροπύργου «ΟΙ ΑΚΡΙΤΕΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ» και το Διοικητικό Συμβούλιο με το παρών ψήφισμα υποστηρίζει τον αγώνα της Ασσυριακής κοινότητας για την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας της, από τον οθωμανικό, νεοτουρκικό και κεμαλικό καθεστώς.
Η γενοκτονία των Ασσυρίων είναι ένα ιστορικά τεκμηριωμένο γεγονός, που αναγνωρίζετε από κοινοβούλια και επιστημονικούς οργανισμούς από όλο τον κόσμο. Η άρνησή της λειτουργεί απαλλακτικά για τους θύτες και θεωρείται το τελευταίο στάδιο της γενοκτονίας των αυτοχθόνων χριστιανικών λαών της Ανατολής από τους οθωμανούς Τούρκους.
Καλούμε την Ελληνική Κυβέρνηση να αναγνωρίσει την Γενοκτονία των Ασσυρίων από το οθωμανικό, νεοτουρικό και κεμαλικό καθεστώς όπως έπραξε για την γενοκτονία των Αρμενίων.
Απαιτούμε από την σημερινή Τουρκία ως διάδοχο κράτους, να αναγνωρίσει την γενοκτονία των Ασσυρίων και να συμορφωθεί με τους κανόνες του Διεθνούς δικαίου, δείχνοντας ότι σέβεται τους δημοκρατικούς θεσμούς και τα ανθρώπινα δικαιώματα ενώ επιθυμεί να γίνει πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ασπρόπυργος 29/05/2013,
ΠΡΟΕΔΡΟΣ : ΑΘΗΝΑ ΣΩΤΗΡΙΑΔΟΥ
Α’ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ : ΠΙΛΙΔΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Β’ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ : ΑΡΤΕΜΙΣΙΑ ΤΣΙΛΙΝΓΚΙΡΙΔΟΥ
ΓΕΝ.ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ : ΤΟΔΙΚΟΥ ΕΛΕΝΗ
ΕΙΔΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ : ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΤΑΜΙΑΣ : ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Α΄ΕΦΟΡΟΣ : ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Β’ΕΦΟΡΟΣ : ΑΝΝΑ-ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΑΜΑΝΙΔΟΥ
ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ/ΜΕΛΟΣ : ΠΟΙΜΕΝΙΔΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
Tuesday, May 28, 2013
Διάλεξη του Ν. Λυγερού με τίτλο: "Η στρατηγική της Ανθρωπότητας" 27/05/2013
Articles & Analyses Génocide
http://www.lygeros.org/section.php?name=Genocide
Έκθεση ζωγραφικής του Νίκου Λυγερού "Ανθρώπινα κάρβουνα", 27/05/2013
Έκθεση ζωγραφικής του Νίκου Λυγερού "Ανθρώπινα κάρβουνα". Διάλεξη με τίτλο: "Η στρατηγική της Ανθρωπότητας". Αρμενικό Πολιτιστικό Κέντρο, Αντωνίου Καμάρα 1, Θεσσαλονίκη. Εγκαίνια: Δευτέρα 27 Μαΐου 2013, ώρα: 20.30.
Articles & Analyses Génocide
Monday, May 27, 2013
Χαιρετισμός του Προέδρου της Πανελλήνιας Ένωσης Ασσυρίων, Κυριάκου Μπατσαρά στην εκδήλωση με τίτλο: "Αρμένιοι, Ασσύριοι, Έλληνες: Η Τριάδα των Γενοκτονιών".
Χαιρετισμός του Προέδρου της Πανελλήνιας Ένωσης Ασσυρίων, Κυριάκου Μπατσαρά στην εκδήλωση με τίτλο:
"Αρμένιοι, Ασσύριοι, Έλληνες: Η Τριάδα των Γενοκτονιών".
Αίθουσα εκδηλώσεων Μουσείου Ακρόπολης, Αθήνα. Κυριακή 26 Μαΐου 2013
Πρόσκληση
Αφίσα
Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Lemkin, Stanton και στρατηγική de facto"
Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Lemkin, Stanton και στρατηγική de facto" στην εκδήλωση με τίτλο: "Αρμένιοι, Ασσύριοι, Έλληνες: Η Τριάδα των Γενοκτονιών". Αίθουσα εκδηλώσεων Μουσείου Ακρόπολης, Αθήνα. Κυριακή 26 Μαΐου 2013, ώρα: 19.00.
Πρόσκληση
http://www.lygeros.org/Talks/20130526_Invitations_Acropolis_v2.pdf
Αφίσα
http://www.lygeros.org/Talks/20130526_Poster_Acropolis_v2.pdf
Sunday, May 26, 2013
Les Toques Noires - Οι Μαυροσκούφηδες - ACTE II - Scène 3
Les Toques Noires
Οι Μαυροσκούφηδες
N. Lygeros
ACTE II
Scène 3
Dans la pénombre, on aperçoit Aggélos en train de traîner Michalis. Il a été blessé au moment où les soldats de l'Edes ont été débordé par la contre-attaque des Italiens. Et pendant qu'Aris avec les Toques Noires viennent les soutenir, Aggélos transporte avec peine le corps de son ami. Il est lui-même blessé et épuisé par l'effort. Il s'effondre avec Michalis au centre de la scène. Il s'approche de la tête de Michalis.
Aggélos
Tiens bon, Michali, les autres ne vont pas tarder d'en finir avec les Italiens.
Michalis, couvert de sang, ne lui répond pas ! Alors Aggélos lui secoue lentement la tête. Comme il demeure sans réaction, il écoute sa respiration et lui dégage la poitrine, découvrant ainsi une croix en bois sur laquelle s'était fichée la balle ennemie...
Michalis, à bout de souffle.
Aggélé...
Aggélos
Oui, je suis là !
Michalis
Le pont ?
Aggélos
Ne t'inquiète pas ? Je m'en occupe. Dès les Toques Noires en auront fini avec la partie nord, le pont ne sera plus qu'un souvenir. Tu m'entends ?
Michalis
Prends mes détonateurs, mon frère...
Aggélos fouille sa sacoche mais Michalis s'évanouit à nouveau
Aggélos, en le remuant.
Reste avec moi, Michali !
Michalis
Pressentiment...
Aggélos, se redressant.
Non, Michali, cela n'a rien à voir. Un temps. Vassilis avait raison. On ne pouvait compter sur les hommes de l'Edes... Mais Dieu est encore avec nous, mon frère ! Un temps. C'est ta croix en bois qui t'a sauvé ! Un temps. Tu vois, il ne nous a pas oubliés !
Michalis
J'ai froid...
Aggélos, en le couvrant de son manteau.
Tiens, garde-le moi... Je n'en aurai pas besoin sur le pont. Il se lève péniblement après lui avoir serré les mains. Ne t'endors pas ! Tu vas entendre la nuit crier notre victoire ! Il part.
Michalis, seul.
Prend soin de toi, mon frère... Silence.
Dans l'obscurité totale, Michalis attend. Long silence. Puis séries d'explosions suivies par le fracas du métal brisé. Entrée sur scène de l'ensemble des Toques Noires. Michalis est toujours au milieu, couché, recouvert du manteau d'Aggélos. Ils accourent tous vers lui.
Aris, en s'adressant à Aggélos qui est déjà penché sur Michalis.
Que s'est-il passé, Aggélé ?
Aggélos
Michalis a été blessé au moment de la retraite de l'Edes mais sa croix de bois l'a sauvé ! A Michalis. Tu as entendu ? Je l'ai fait sauter avec tes détonateurs, Michali !
Michalis
Merci, mon frère !
Vassilis
Cette croix est un cadeau de Timothéos. Un temps. C'est un signe du destin !
Thanassis
A présent le notre est tracé.
Aris, à Michalis.
Je suis heureux que tu sois encore parmi nous !
Michalis, en souriant.
Moi aussi, Ari !
Vassilis
Sacré Michali, tu nous as fait peur...
Aris
Emmenez-le à l'infirmerie, il a perdu beaucoup de sang.
Aggélos et Vassilis le prennent par les épaules et s'en vont lentement.
Thanassis
Nous avons failli le perdre...
Aris
Je sais.
Thanassis
Tu n'as pas à te sentir coupable.
Aris
Cependant je suis responsable de mes hommes ! Un temps. Je n'aurais pas dû accepter la collaboration de l'Edes.
Thanassis
Nous n'avions pas le choix ! Cette décision dépendait des Alliés et du Parti.
Aris, furieux.
Michalis a failli mourir à cause d'une décision politique !
Thanassis
Ari, tu sais mieux que nous que ce conflit est devenu politique...
Aris, même ton.
Nous luttons encore contre cette invasion barbare ! Nous avons besoin d'hommes, non de politique ! Nous défendons notre droit d'exister ! Il ne s'agit pas de politique mais de justice !
Thanassis
Seulement la réalité est là ! Et certains forts comme celui de Palamède rappellent à notre souvenir que la politique est toujours sortie victorieuse, peu importe les conflits.
Aris
Comment peux-tu accepter cela ?
Thanassis
Je ne l'accepte pas, je le vis. Un temps. La politique est comme la mort. Personne ne l'accepte mais tous meurent...
Aris
Jamais je ne me soumettrai à celle-ci !
Thanassis
Alors tu es condamné ! Un temps. Bien des têtes sont tombées en luttant contre elle.
Aris
Je ne crains aucun de mes ennemis.
Thanassis
En politique, ce ne sont pas tes ennemis que tu dois craindre.
Aris
Si je dois être trahi par mes frères d'armes, je préfère mourir.
Thanassis
Quelque soit ta décision, je resterai à tes côtés même si l'on doit me trancher la tête.
Aris
La liberté ou la mort, tel est notre sort !
Ils s'embrassent avec force.
Noir.
Οι Μαυροσκούφηδες
Ν. Λυγερός
Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά
Οι Μαυροσκούφηδες
Ν. Λυγερός
Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά
ΠΡΑΞΗ II
Σκηνή 3
Στο σκοτάδι, βλέπουμε τον Άγγελο να προσπαθεί να μεταφέρει τον Μιχάλη. Ο ίδιος τραυματίστηκε τη στιγμή που οι στρατιώτες του ΕΔΕΣ είχαν συγκλονιστεί από την αντεπίθεση των Ιταλών. Και ενώ ο Άρης μαζί με τους Μαυροσκούφηδες έρχονται να τους υποστηρίξουν, ο Άγγελος μεταφέρει με κόπο το σώμα του φίλου του. Ο ίδιος είναι πληγωμένος και εξαντλημένος από την προσπάθεια. Καταρρέει με τον Μιχάλη στο κέντρο της σκηνής. Πλησιάζει το κεφάλι του Μιχάλη.
Άγγελος
Κρατήσου, Μιχάλη, οι άλλοι δεν θα αργήσουν να τελειώσουν με τους Ιταλούς.
Ο Μιχάλης, γεμάτος με αίματα, δεν του απαντά! Ο Άγγελος τότε κουνάει αργά το κεφάλι του. Όπως παραμένει χωρίς αντίδραση, ακούει την αναπνοή του και καθαρίζει το στήθος, αποκαλύπτοντας ένα ξύλινο σταυρό πάνω στον οποίο είχε κολλήσει η σφαίρα του εχθρού ...
Μιχάλης, με κομμένη την ανάσα.
Άγγελε ...
Άγγελος
Ναι, είμαι εδώ!
Μιχάλης
Η γέφυρα;
Άγγελος
Μην ανησυχείς. Αναλαμβάνω. Μόλις οι Μαυροσκούφηδες τελειώσουν με το βόρειο τμήμα, η γέφυρα θα είναι μια ανάμνηση. Μ ' ακούς;
Μιχάλης
Πάρε τους πυροκροτητές μου, αδελφέ μου ...
Ο Άγγελος ψάχνει την τσάντα του, αλλά ο Μιχάλης λιποθυμά και πάλι
Άγγελος, ταρακουνώντας τον.
Μείνε μαζί μου, Μιχάλη!
Μιχάλης
Προαίσθημα ...
Άγγελος, καθώς επανέρχεται.
Όχι, Μιχάλη, δεν έχει τίποτα να δεις. Χρόνος. Ο Βασίλης είχε δίκιο. Εμείς δεν θα μπορούσαμε να στηριχθούμε στους άνδρες του ΕΔΕΣ ... Αλλά ο Θεός είναι ακόμα μαζί μας, αδελφέ μου! Χρόνος. Είναι ο ξύλινος σταυρός σου που σε έχει σώσει! Χρόνος. Βλέπεις, δεν μας ξέχασε!
Μιχάλης
Κρυώνω ...
Αγγελος, καλύπτοντας τον με το παλτό του.
Πάρε, κράτα το για μένα ... Δεν θα μου χρειαστεί στη γέφυρα. Εκείνος σηκώνεται με δυσκολία αφού πρώτα είχε σφίξει τα χέρια του. Μην κοιμηθείς! Θα ακούσεις τη νύχτα να φωνάζει τη νίκη μας! Φεύγει.
Μιχάλης, μόνος.
Φρόντισε τον εαυτό σου, αδελφέ μου ... Σιωπή.
Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, ο Μιχάλης περιμένει. Μακρά σιωπή. Στη συνέχεια εκρήξεις που ακολουθούνται από τη συντριβή των σπασμένων μετάλλων. Εισέρχονται στη σκηνή όλοι οι Μαυροσκούφηδες. Ο Μιχάλης είναι πάντα στη μέση, ξαπλωμένος, τυλιγμένος με το παλτό του Άγγελου. Όλοι τρέχουν προς το μέρος του.
Άρης, απευθυνόμενος προς τον Άγγελο που σκύβει πάνω στον Μιχάλη.
Τι συνέβη, Άγγελε;
Αγγελος
Ο Μιχάλης τραυματίστηκε τη στιγμή της οπισθαχώρησης του ΕΔΕΣ, αλλά ο ξύλινος σταυρός του τον έσωσε! Στον Μιχάλη. Το ακούσες; Την ανατίναξα με τους πυροκροτητές σου, Μιχάλη!
Μιχάλης
Σ’ ευχαριστώ, αδελφέ μου!
Βασίλης
Αυτός σταυρός είναι δώρο του Τιμόθεου. Χρόνος. Είναι ένα σημάδι της μοίρας!
Θανάσης
Από τώρα η δική μας είναι προκαθορισμένη.
Άρης, στον Μιχάλη.
Χαίρομαι που είσαι ακόμα μαζί μας!
Μιχάλης, χαμογελώντας.
Κι εγώ, Άρη!
Βασίλης
Α ρε Μιχάλη, μας τρόμαξες ...
Άρης
Πηγαίνετε τον στο ιατρείο, έχασε πολύ αίμα.
Ο Άγγελος και ο Βασίλης τον παίρνουν από τους ώμους και τον μεταφέρουν σιγά-σιγά.
Θανάσης
Λίγο έλειψε να τον χάσουμε ...
Άρης
Το ξέρω.
Θανάσης
Δεν χρειάζεται να αισθάνεσαι ένοχος.
Άρης
Κι όμως είμαι υπεύθυνος για τους άντρες μου! Χρόνος. Δεν έπρεπε να είχα αποδεχθεί την συνεργασία του ΕΔΕΣ.
Θανάσης
Δεν είχαμε επιλογή! Η απόφαση αυτή εξαρτήθηκε από τους Συμμάχους και το Κόμμα.
Άρης, έξαλλος.
Ο Μιχάλης παραλίγο να πεθάνει εξαιτίας μιας πολιτικής απόφασης!
Θανάσης
Άρη, γνωρίζεις καλύτερα από μας ότι αυτή η σύγκρουση έχει γίνει πολιτική ...
Άρης, με τον ίδιο τόνο.
Εξακολουθούμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στην βάρβαρη εισβολή! Χρειαζόμαστε άνδρες και όχι πολιτική! Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα μας να υπάρχουμε! Δεν πρόκειται για πολιτική, αλλά για δικαιοσύνη!
Θανάσης
Μόνο η πραγματικότητα υπάρχει εδώ! Και μερικά κάστρα, όπως εκείνα του Παλαμήδη μας φέρνουν στο νου μας ότι η πολιτική πάντα βγαίνει νικήτρια, ανεξάρτητα από τις συγκρούσεις.
Άρης
Πώς μπορείς να το δεχθείς αυτό;
Θανάσης
Εγώ δεν το δέχομαι, το ζω. Χρόνος. Η πολιτική είναι σαν το θάνατο. Κανείς δεν τον δέχεται, αλλά όλοι πεθαίνουν ...
Άρης
Ποτέ δεν θα υποβάλλω τον εαυτό μου σε αυτή!
Θανάσης
Έτσι, είσαι καταδικασμένος! Χρόνος. Πολλά κεφάλια έπεσαν πολεμώντας εναντίον της.
Άρης
Δεν φοβάμαι κανέναν από τους εχθρούς μου.
Θανάσης
Στην πολιτική, δεν είναι οι εχθροί σου που θα πρέπει να φοβάσαι.
Άρης
Αν έπρεπε να προδοθώ από τους αδελφούς μου στα όπλα, εγώ θα προτιμούσα να πεθάνω.
Θανάσης
Όποια και αν είναι η απόφασή σου, θα μείνω στο πλευρό σου, ακόμα κι αν πρέπει να μου κόψουν το κεφάλι.
Άρης
Ελευθερία ή θάνατος, αυτή είναι η μοίρα μας!
Αγκαλιάζονται με δύναμη.
Μαύρο.
ΠΡΑΞΗ I
Σκηνή 3
Friday, May 24, 2013
Les Toques Noires - Οι Μαυροσκούφηδες - ACTE II - Scène 2
Les Toques Noires
Οι Μαυροσκούφηδες
N. Lygeros
ACTE II
Scène 2
Gorgopotamos, le soir du 25 novembre 1942. Aggélos et Michalis, deux des poseurs de bombes, se tiennent à l'écart des autres. Au fond de la scène, on aperçoit la silhouette du pont de Gorgopotamos. L'attaque est imminente. Mais eux doivent attendre que les sections nord et sud prennent d'assaut les postes de défense italiens. Michalis est littéralement transformé car il sait qu'il est le responsable des explosifs, il est tout entier à sa tâche. Alors qu'Aggélos est comme fasciné par la présence du Pont... Au même endroit, au même moment, deux hommes, deux visions !
Aggélos
C'est donc ce pont que nous allons détruire...
Michalis, absorbé.
Oui.
Aggélos
C'est la première fois que nous allons détruire ce que d'autres Grecs ont créé...
Michalis
Seulement ce sont des Italiens et les Allemands qui l'utilisent...
Aggélos
Il a été construit pour aider les hommes !
Michalis
Et c'est pour aider les hommes que nous allons le détruire !
Aggélos
Ainsi il ne représente rien pour toi ?
Michalis, surpris par cette question.
Pour moi ? Un temps. Ce pont est un collaborateur ! Un temps. Aussi il doit disparaître ! Puis en regardant Aggélos dans les yeux. Qu'as-tu Aggélé ,
Aggélos, sur un ton sec.
Rien !
Michalis
Pourtant je vois bien que ce pont te perturbe !
Aggélos
C'est vrai, tu as raison. Il me rappelle un autre pont...
Michalis
Quel pont ?
Aggélos
Un pont de pierre qui se trouve au bord de mon village.
Michalis
Je te trouve bien sentimental !
Aggélos
Tu ne peux pas comprendre... Ce pont est tout un symbole pour moi;
Michalis, en se rapprochant de lui.
Désolé, mon frère.
Aggélos
Tu ne pouvais pas savoir. Un temps. Ne te reproche rien.
Michalis
Je pensais à notre mission sans faire vraiment attention à ce que tu me disais. A présent je veux savoir ce qui s'est passé dans ton village... Silence.
Aggélos
Dans mon village, il y avait un vieil homme : c'était notre mémoire vivante.
Michalis
C'est-à-dire ?
Aggélos
Je veux dire que chez nous, dans le temps, il n'y avait pas d'écrits. Pas d'archives, pas de livres, rien ! Nous étions tellement isolés que même les Turcs ne nous avaient trouvés. Il n'y avait que le vieux Yannis pour se rappeler de l'histoire de notre village.
Michalis
Dans les petits villages ce sont les vieux qui se souviennent...
Aggélos, en le coupant sèchement.
Non, il était différent ! Il se rappelait de tout ! Rien n'échappait à sa mémoire ! Un temps. Il en avait toujours été ainsi. sa vie devenait de la mémoire !
Michalis
Sa mémoire devait être exceptionnelle...
Aggélos
C'était un véritable monde ! Notre monde ! Un temps. Un monde où tous les mouvements étaient devenus des images...
Michalis
Est-il mort ?
Aggélos
Non ! Il ne doit pas mourir !
Michalis
Alors pourquoi en parles-tu au passé ?
Aggélos
Car désormais c'est un homme du passé !
Michalis
Comment ?
Aggélos
Les images du passé sont emprisonnés dans sa mémoire.
Michalis
Je ne comprends plus rien ! Que s'est-il passé ?
Aggélos
Le vieux Yannis était maçon, le meilleur de tous, de toute la région. Aucun séisme n'avait réussi à abattre la moindre de ses constructions. Il faisait l'admiration de tous. Aussi quand le village décida d'avoir un pont pour éviter le périlleux chemin des gorges, on fit naturellement appel à lui...
Michalis
Le fameux pont...
Aggélos
Alors le vieux Yannis commença la construction du pont ; sans plans, sans documents. Il avait tout en tête. Il connaissait toutes les constructions des anciens car depuis son plus jeune âge, il allait sur tous les chantiers. Sa mémoire connaissait le moindre geste, le moindre détail nécessaire à la construction. Mais cette fois, il voulut construire son pont. Un pont entre le passé et le futur entièrement de ses mains. Chaque soir, il l'imaginait dans sa tête.
Michalis
Et toi, tu allais le voir...
Aggélos
Chaque matin, au café du village. Il me racontait ce qu'il imaginait... Mais un jour...
Michalis
Quoi donc ?
Aggélos
Le monde remplit sa mémoire. Un temps. Et il ne put plus rien se rappeler de nouveau. Le temps s'était arrêté dans sa tête. Le monde avait une fin dont il ne pouvait plus se défaire. Et chaque jour nouveau était le même pour lui. Sa mémoire était devenue un pont qui n'atteindrait jamais le rive du futur.
A ce moment on entend au loin les premiers coups de feu... C'est la bataille du pont de Gorgopotamos.
Obscurité.
Οι Μαυροσκούφηδες
Ν. Λυγερός
Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά
ΠΡΑΞΗ II
Σκηνή 2
Γοργοπόταμος το βράδυ της 25ης Νοεμβρίου 1942. Ο Άγγελος κι ο Μιχάλης και δύο από αυτούς που βάζουν τις βόμβες, στέκονται σ’ απόσταση από τους άλλους. Στο κάτω μέρος της σκηνής, βλέπουμε το περίγραμμα της γέφυρας του Γοργοποτάμου. Η επίθεση επίκειται. Αλλά θα πρέπει να περιμένουν για τα βόρεια και νότια τμήματα να κάνουν έφοδο στις θέσεις της ιταλικής άμυνας. Ο Μιχάλης είναι κυριολεκτικά μεταμορφωμένος επειδή ξέρει ότι είναι υπεύθυνος για τα εκρηκτικά, είναι ολοκληρωτικά προσηλωμένος στο έργο του. Ενώ ο Άγγελος είναι τόσο καθηλωμένος από την παρουσία της γέφυρας ... Στο ίδιο μέρος, την ίδια στιγμή, δύο άνδρες, δύο οράματα!
Άγγελος
Αυτή είναι η γέφυρα που θα καταστρέψουμε ...
Μιχάλης, απορροφημένος.
Ναι.
Άγγελος
Αυτή είναι η πρώτη φορά που πρόκειται να καταστρέψουμε αυτό που οι άλλοι Έλληνες δημιούργησαν ...
Μιχάλης
Μόνο που είναι Ιταλοί και Γερμανοί που το χρησιμοποιούν ...
Άγγελος
Χτίστηκε για να βοηθήσει τους ανθρώπους!
Μιχάλης
Και για να βοηθήσει τους ανθρώπους είναι που θα την καταστρέψουμε!
Άγγελος
Έτσι, αυτό δεν σημαίνει τίποτα για σένα;
Μιχάλης, έκπληκτος από την ερώτηση.
Για μένα; Χρόνος. Αυτή η γέφυρα είναι ένας συνεργάτης! Χρόνος. Και γι’ αυτό θα πρέπει να εξαφανιστεί! Στη συνέχεια, κοιτάζοντας τον Άγγελο στα μάτια. Τι έχεις, Άγγελε;
Άγγελος, με στεγνό τόνο.
Τίποτα!
Μιχάλης
Ωστόσο, βλέπω ότι αυτή η γέφυρα σε αναστατώνει!
Άγγελος
Είναι αλήθεια, έχεις δίκιο. Μου θυμίζει μια άλλη γέφυρα ...
Μιχάλης
Ποια γέφυρα;
Άγγελος
Μια πέτρινη γέφυρα που βρίσκεται στην άκρη του χωριού μου.
Μιχάλης
Σε βρίσκω πολύ συναισθηματικό!
Άγγελος
Δεν μπορείς να καταλάβεις ... Αυτή η γέφυρα είναι ένα ολοκληρο σύμβολο για μένα.
Μιχάλης, τον πλησιάζει.
Λυπάμαι, αδελφέ μου.
Άγγελος
Δεν μπορούσα να ξέρω. Χρόνος. Δεν σε κατηγορώ.
Μιχάλης
Σκεφτόμουν την αποστολή μας χωρίς πραγματικά να δίνω προσοχή σε ό, τι μου έλεγες. Τώρα θέλω να μάθω τι συνέβη στο χωριό σου ... Σιωπή.
Άγγελος
Στο χωριό μου, υπήρχε ένας γέρος: ήταν η ζωντανή μνήμη μας.
Μιχάλης
Δηλαδή;
Άγγελος
Θέλω να πω ότι στα μέρη μας, παλιά, δεν υπήρχαν γραπτά. Δεν υπήρχαν αρχεία, ούτε βιβλία, τίποτα! Ήμασταν τελείως απομονωμένοι, ώστε ακόμη και οι Τούρκοι δεν μας είχαν βρει. Δεν υπήρχε παρά μόνο ο γερο – Γιάννης για να θυμάται την ιστορία του χωριού μας.
Μιχάλης
Στα μικρά χωριά, είναι οι γέροι που θυμούνται ...
Άγγελος, κόβοντας τον απότομα.
Όχι, ήταν διαφορετικά! Θυμόταν τα πάντα! Τίποτα δεν διέφευγε από τη μνήμη του! Χρόνος. Ήταν πάντα έτσι. Η ζωή του έγινε μνήμη!
Μιχάλης
Η μνήμη του θα πρέπει να ήταν εξαιρετική ...
Άγγελος
Ήταν ένας πραγματικός κόσμος! Ο κόσμος μας! Χρόνος. Ένας κόσμος όπου όλες οι κινήσεις είχαν γίνει εικόνες ...
Μιχάλης
Είναι νεκρός;
Άγγελος
Όχι! Δεν πρέπει να πεθάνει!
Μιχάλης
Γιατί λοιπόν μιλάς για το παρελθόν;
Άγγελος
Γιατί εφεξής είναι ένας άνθρωπος του παρελθόντος!
Γιατί εφεξής είναι ένας άνθρωπος του παρελθόντος!
Μιχάλης
Πώς;
Άγγελος
Οι εικόνες του παρελθόντος είχαν παγιδευτεί στη μνήμη του.
Οι εικόνες του παρελθόντος είχαν παγιδευτεί στη μνήμη του.
Μιχάλης
Δεν καταλαβαίνω τίποτα! Τι έχει συμβεί;
Άγγελος
Ο γερο Γιάννης ήταν κτίστης, ο καλύτερος από όλους, σε όλη την περιοχή. Κανένας σεισμός δεν είχε καταφέρει να καταστρέψει οποιαδήποτε από τις κατασκευές του. Είχε το θαυμασμό όλων. Έτσι, όταν η πόλη αποφάσισε να έχει μια γέφυρα για να αποφύγει μία επικίνδυνη πορεία στα φαράγγια, φυσικά απευθύνθηκε σε εκείνον ...
Μιχάλης
Η διάσημη γέφυρα ...
Άγγελος
Στη συνέχεια, ο γερο Γιάννης άρχισε την κατασκευή της γέφυρας, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς έγγραφα. Ήταν όλα στο κεφάλι του. Ήξερε όλες τις παλιές κατασκευές, επειδή από μικρή ηλικία, πήγαινε σε όλα τα εργοτάξια. Η μνήμη του γνώριζε την κάθε κίνηση, κάθε λεπτομέρεια που απαιτείται για την κατασκευή. Αλλά αυτή τη φορά ήθελε να χτίσει τη γέφυρα του. Μια γέφυρα ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον εξολοκήρου από τα χέρια του. Κάθε βράδυ, την φανταζόταν στο κεφάλι του.
Μιχάλης
Κι εσύ, πήγαινες να τον δεις ...
Άγγελος
Κάθε πρωί, στο καφενείο του χωριού. Μου διηγιόταν ό,τι είχε φανταστεί... Αλλά μια μέρα ...
Μιχάλης
Τι;
Άγγελος
Ο κόσμος γέμισε τη μνήμη του. Χρόνος. Και δεν μπορούσε να θυμηθεί τίποτα νέο. Ο χρόνος είχε σταματήσει στο κεφάλι του. Ο κόσμος έχει ένα τέλος που δεν μπορούσε να ξετυλίξει. Και κάθε νέα ημέρα ήταν η ίδια για αυτόν. Η μνήμη του είχε γίνει μια γέφυρα που δεν θα έφτανε ποτέ στην ακτή του μέλλοντος.
Ο κόσμος γέμισε τη μνήμη του. Χρόνος. Και δεν μπορούσε να θυμηθεί τίποτα νέο. Ο χρόνος είχε σταματήσει στο κεφάλι του. Ο κόσμος έχει ένα τέλος που δεν μπορούσε να ξετυλίξει. Και κάθε νέα ημέρα ήταν η ίδια για αυτόν. Η μνήμη του είχε γίνει μια γέφυρα που δεν θα έφτανε ποτέ στην ακτή του μέλλοντος.
Εκείνη τη στιγμή ακούγονται στο βάθος οι πρώτοι πυροβολισμοί ... Αυτή είναι η μάχη της γέφυρας του Γοργοποτάμου.
Σκοτάδι.