Les Toques Noires
Οι Μαυροσκούφηδες
N. Lygeros
ACTE II
Scène 3
Dans la pénombre, on aperçoit Aggélos en train de traîner Michalis. Il a été blessé au moment où les soldats de l'Edes ont été débordé par la contre-attaque des Italiens. Et pendant qu'Aris avec les Toques Noires viennent les soutenir, Aggélos transporte avec peine le corps de son ami. Il est lui-même blessé et épuisé par l'effort. Il s'effondre avec Michalis au centre de la scène. Il s'approche de la tête de Michalis.
Aggélos
Tiens bon, Michali, les autres ne vont pas tarder d'en finir avec les Italiens.
Michalis, couvert de sang, ne lui répond pas ! Alors Aggélos lui secoue lentement la tête. Comme il demeure sans réaction, il écoute sa respiration et lui dégage la poitrine, découvrant ainsi une croix en bois sur laquelle s'était fichée la balle ennemie...
Michalis, à bout de souffle.
Aggélé...
Aggélos
Oui, je suis là !
Michalis
Le pont ?
Aggélos
Ne t'inquiète pas ? Je m'en occupe. Dès les Toques Noires en auront fini avec la partie nord, le pont ne sera plus qu'un souvenir. Tu m'entends ?
Michalis
Prends mes détonateurs, mon frère...
Aggélos fouille sa sacoche mais Michalis s'évanouit à nouveau
Aggélos, en le remuant.
Reste avec moi, Michali !
Michalis
Pressentiment...
Aggélos, se redressant.
Non, Michali, cela n'a rien à voir. Un temps. Vassilis avait raison. On ne pouvait compter sur les hommes de l'Edes... Mais Dieu est encore avec nous, mon frère ! Un temps. C'est ta croix en bois qui t'a sauvé ! Un temps. Tu vois, il ne nous a pas oubliés !
Michalis
J'ai froid...
Aggélos, en le couvrant de son manteau.
Tiens, garde-le moi... Je n'en aurai pas besoin sur le pont. Il se lève péniblement après lui avoir serré les mains. Ne t'endors pas ! Tu vas entendre la nuit crier notre victoire ! Il part.
Michalis, seul.
Prend soin de toi, mon frère... Silence.
Dans l'obscurité totale, Michalis attend. Long silence. Puis séries d'explosions suivies par le fracas du métal brisé. Entrée sur scène de l'ensemble des Toques Noires. Michalis est toujours au milieu, couché, recouvert du manteau d'Aggélos. Ils accourent tous vers lui.
Aris, en s'adressant à Aggélos qui est déjà penché sur Michalis.
Que s'est-il passé, Aggélé ?
Aggélos
Michalis a été blessé au moment de la retraite de l'Edes mais sa croix de bois l'a sauvé ! A Michalis. Tu as entendu ? Je l'ai fait sauter avec tes détonateurs, Michali !
Michalis
Merci, mon frère !
Vassilis
Cette croix est un cadeau de Timothéos. Un temps. C'est un signe du destin !
Thanassis
A présent le notre est tracé.
Aris, à Michalis.
Je suis heureux que tu sois encore parmi nous !
Michalis, en souriant.
Moi aussi, Ari !
Vassilis
Sacré Michali, tu nous as fait peur...
Aris
Emmenez-le à l'infirmerie, il a perdu beaucoup de sang.
Aggélos et Vassilis le prennent par les épaules et s'en vont lentement.
Thanassis
Nous avons failli le perdre...
Aris
Je sais.
Thanassis
Tu n'as pas à te sentir coupable.
Aris
Cependant je suis responsable de mes hommes ! Un temps. Je n'aurais pas dû accepter la collaboration de l'Edes.
Thanassis
Nous n'avions pas le choix ! Cette décision dépendait des Alliés et du Parti.
Aris, furieux.
Michalis a failli mourir à cause d'une décision politique !
Thanassis
Ari, tu sais mieux que nous que ce conflit est devenu politique...
Aris, même ton.
Nous luttons encore contre cette invasion barbare ! Nous avons besoin d'hommes, non de politique ! Nous défendons notre droit d'exister ! Il ne s'agit pas de politique mais de justice !
Thanassis
Seulement la réalité est là ! Et certains forts comme celui de Palamède rappellent à notre souvenir que la politique est toujours sortie victorieuse, peu importe les conflits.
Aris
Comment peux-tu accepter cela ?
Thanassis
Je ne l'accepte pas, je le vis. Un temps. La politique est comme la mort. Personne ne l'accepte mais tous meurent...
Aris
Jamais je ne me soumettrai à celle-ci !
Thanassis
Alors tu es condamné ! Un temps. Bien des têtes sont tombées en luttant contre elle.
Aris
Je ne crains aucun de mes ennemis.
Thanassis
En politique, ce ne sont pas tes ennemis que tu dois craindre.
Aris
Si je dois être trahi par mes frères d'armes, je préfère mourir.
Thanassis
Quelque soit ta décision, je resterai à tes côtés même si l'on doit me trancher la tête.
Aris
La liberté ou la mort, tel est notre sort !
Ils s'embrassent avec force.
Noir.
Οι Μαυροσκούφηδες
Ν. Λυγερός
Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά
Οι Μαυροσκούφηδες
Ν. Λυγερός
Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά
ΠΡΑΞΗ II
Σκηνή 3
Στο σκοτάδι, βλέπουμε τον Άγγελο να προσπαθεί να μεταφέρει τον Μιχάλη. Ο ίδιος τραυματίστηκε τη στιγμή που οι στρατιώτες του ΕΔΕΣ είχαν συγκλονιστεί από την αντεπίθεση των Ιταλών. Και ενώ ο Άρης μαζί με τους Μαυροσκούφηδες έρχονται να τους υποστηρίξουν, ο Άγγελος μεταφέρει με κόπο το σώμα του φίλου του. Ο ίδιος είναι πληγωμένος και εξαντλημένος από την προσπάθεια. Καταρρέει με τον Μιχάλη στο κέντρο της σκηνής. Πλησιάζει το κεφάλι του Μιχάλη.
Άγγελος
Κρατήσου, Μιχάλη, οι άλλοι δεν θα αργήσουν να τελειώσουν με τους Ιταλούς.
Ο Μιχάλης, γεμάτος με αίματα, δεν του απαντά! Ο Άγγελος τότε κουνάει αργά το κεφάλι του. Όπως παραμένει χωρίς αντίδραση, ακούει την αναπνοή του και καθαρίζει το στήθος, αποκαλύπτοντας ένα ξύλινο σταυρό πάνω στον οποίο είχε κολλήσει η σφαίρα του εχθρού ...
Μιχάλης, με κομμένη την ανάσα.
Άγγελε ...
Άγγελος
Ναι, είμαι εδώ!
Μιχάλης
Η γέφυρα;
Άγγελος
Μην ανησυχείς. Αναλαμβάνω. Μόλις οι Μαυροσκούφηδες τελειώσουν με το βόρειο τμήμα, η γέφυρα θα είναι μια ανάμνηση. Μ ' ακούς;
Μιχάλης
Πάρε τους πυροκροτητές μου, αδελφέ μου ...
Ο Άγγελος ψάχνει την τσάντα του, αλλά ο Μιχάλης λιποθυμά και πάλι
Άγγελος, ταρακουνώντας τον.
Μείνε μαζί μου, Μιχάλη!
Μιχάλης
Προαίσθημα ...
Άγγελος, καθώς επανέρχεται.
Όχι, Μιχάλη, δεν έχει τίποτα να δεις. Χρόνος. Ο Βασίλης είχε δίκιο. Εμείς δεν θα μπορούσαμε να στηριχθούμε στους άνδρες του ΕΔΕΣ ... Αλλά ο Θεός είναι ακόμα μαζί μας, αδελφέ μου! Χρόνος. Είναι ο ξύλινος σταυρός σου που σε έχει σώσει! Χρόνος. Βλέπεις, δεν μας ξέχασε!
Μιχάλης
Κρυώνω ...
Αγγελος, καλύπτοντας τον με το παλτό του.
Πάρε, κράτα το για μένα ... Δεν θα μου χρειαστεί στη γέφυρα. Εκείνος σηκώνεται με δυσκολία αφού πρώτα είχε σφίξει τα χέρια του. Μην κοιμηθείς! Θα ακούσεις τη νύχτα να φωνάζει τη νίκη μας! Φεύγει.
Μιχάλης, μόνος.
Φρόντισε τον εαυτό σου, αδελφέ μου ... Σιωπή.
Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, ο Μιχάλης περιμένει. Μακρά σιωπή. Στη συνέχεια εκρήξεις που ακολουθούνται από τη συντριβή των σπασμένων μετάλλων. Εισέρχονται στη σκηνή όλοι οι Μαυροσκούφηδες. Ο Μιχάλης είναι πάντα στη μέση, ξαπλωμένος, τυλιγμένος με το παλτό του Άγγελου. Όλοι τρέχουν προς το μέρος του.
Άρης, απευθυνόμενος προς τον Άγγελο που σκύβει πάνω στον Μιχάλη.
Τι συνέβη, Άγγελε;
Αγγελος
Ο Μιχάλης τραυματίστηκε τη στιγμή της οπισθαχώρησης του ΕΔΕΣ, αλλά ο ξύλινος σταυρός του τον έσωσε! Στον Μιχάλη. Το ακούσες; Την ανατίναξα με τους πυροκροτητές σου, Μιχάλη!
Μιχάλης
Σ’ ευχαριστώ, αδελφέ μου!
Βασίλης
Αυτός σταυρός είναι δώρο του Τιμόθεου. Χρόνος. Είναι ένα σημάδι της μοίρας!
Θανάσης
Από τώρα η δική μας είναι προκαθορισμένη.
Άρης, στον Μιχάλη.
Χαίρομαι που είσαι ακόμα μαζί μας!
Μιχάλης, χαμογελώντας.
Κι εγώ, Άρη!
Βασίλης
Α ρε Μιχάλη, μας τρόμαξες ...
Άρης
Πηγαίνετε τον στο ιατρείο, έχασε πολύ αίμα.
Ο Άγγελος και ο Βασίλης τον παίρνουν από τους ώμους και τον μεταφέρουν σιγά-σιγά.
Θανάσης
Λίγο έλειψε να τον χάσουμε ...
Άρης
Το ξέρω.
Θανάσης
Δεν χρειάζεται να αισθάνεσαι ένοχος.
Άρης
Κι όμως είμαι υπεύθυνος για τους άντρες μου! Χρόνος. Δεν έπρεπε να είχα αποδεχθεί την συνεργασία του ΕΔΕΣ.
Θανάσης
Δεν είχαμε επιλογή! Η απόφαση αυτή εξαρτήθηκε από τους Συμμάχους και το Κόμμα.
Άρης, έξαλλος.
Ο Μιχάλης παραλίγο να πεθάνει εξαιτίας μιας πολιτικής απόφασης!
Θανάσης
Άρη, γνωρίζεις καλύτερα από μας ότι αυτή η σύγκρουση έχει γίνει πολιτική ...
Άρης, με τον ίδιο τόνο.
Εξακολουθούμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στην βάρβαρη εισβολή! Χρειαζόμαστε άνδρες και όχι πολιτική! Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα μας να υπάρχουμε! Δεν πρόκειται για πολιτική, αλλά για δικαιοσύνη!
Θανάσης
Μόνο η πραγματικότητα υπάρχει εδώ! Και μερικά κάστρα, όπως εκείνα του Παλαμήδη μας φέρνουν στο νου μας ότι η πολιτική πάντα βγαίνει νικήτρια, ανεξάρτητα από τις συγκρούσεις.
Άρης
Πώς μπορείς να το δεχθείς αυτό;
Θανάσης
Εγώ δεν το δέχομαι, το ζω. Χρόνος. Η πολιτική είναι σαν το θάνατο. Κανείς δεν τον δέχεται, αλλά όλοι πεθαίνουν ...
Άρης
Ποτέ δεν θα υποβάλλω τον εαυτό μου σε αυτή!
Θανάσης
Έτσι, είσαι καταδικασμένος! Χρόνος. Πολλά κεφάλια έπεσαν πολεμώντας εναντίον της.
Άρης
Δεν φοβάμαι κανέναν από τους εχθρούς μου.
Θανάσης
Στην πολιτική, δεν είναι οι εχθροί σου που θα πρέπει να φοβάσαι.
Άρης
Αν έπρεπε να προδοθώ από τους αδελφούς μου στα όπλα, εγώ θα προτιμούσα να πεθάνω.
Θανάσης
Όποια και αν είναι η απόφασή σου, θα μείνω στο πλευρό σου, ακόμα κι αν πρέπει να μου κόψουν το κεφάλι.
Άρης
Ελευθερία ή θάνατος, αυτή είναι η μοίρα μας!
Αγκαλιάζονται με δύναμη.
Μαύρο.
ΠΡΑΞΗ I
Σκηνή 3
