Les Chacals
Drame en trois actes
N. Lygeros
Acte III
Scène 1
La scène s’éclaire dans le calme le plus absolu. Tous les chacals sont là, autour d’une table. Alékos et Aris sont en train de leur montrer différents bâtiments de la Sûreté. Tous ont les traits tirés et semblent tendus. Néanmoins, le groupe dégage une grande force à travers tous ces regards. Il est certain que quelque chose va se passer et que plus rien ne sera comme avant. Leur vie est prête à rencontrer la mort : sans crainte, sans espoir, juste par nécessité.
Alékos
Thanassis et Vassili, vous vous occuperez de crever les pneus de leurs camions.
Thanassis
Pas de problème, Aléko, tu peux compter sur nous. Un temps. Ils vont en voir de toutes les couleurs.
Vassilis
Ils ne sauront pas où donner de la tête.
Aris
C’est bien le but de la manœuvre !
Alékos
Quant à Manos, Michalis et Aris, vous avez pour mission de faire sauter leurs réservoirs d’essence qui se trouvent de l’autre côté du bâtiment principal. Michalis, je compte sur toi pour leur expliquer le maniement des explosifs.
Michalis
Manos connaît déjà les instructions. U temps. Quant à Aggélos, il sera vite mis au parfum. En prenant Aggélos par l’épaule. Et puis, il n’a pas froid aux yeux.
Alékos
Aris et moi, nous entrerons comme convenu par la porte principale. Sourire ironique. Puisque nous sommes conviés ! Laissez-nous une heure dans le bâtiment afin qu’ils ne soient pas sur leur garde. Ensuite… déclenchez tout !
Thanassis
Et s’il y a un problème ?
Alékos
Vous ne changerez rien au plan !
Thanassis
Mais s’ils découvrent notre plan ?
Alékos
Et bien, Aris et moi, nous mourrons comme convenu. Un temps.
Aris
Au moins, nous aurons tenté l’impossible.
Alékos
Il ne sera pas dit que les chacals n’auront pas tout fait pour l’honneur de Markos.
Roza
En quoi votre mort change-t-elle celle de Markos ? Un temps. Markos est mort ! Que vous le vouliez ou pas !
Alékos
Son esprit et son âme sont toujours parmi nous. C’est pour eux que nous lutterons.
Vassilis
C’est pour la même raison que je jouerai désormais du baglama !
Roza
Cependant Markos n’entendra ni le bruit des explosions, ni le son du baglama…
Alékos
Mais l’injustice, elle, il continuera de l’entendre pour des siècles et des siècles si nous ne faisons rien !
Thanassis
Roza, ne rien faire quand on est responsable, nous rend coupable ! Silence. Pour des hommes comme nous, l’innocence est déjà un acte de culpabilité pour la société !
Roza
Vous ne pouvez tout de même pas être responsables de tout !
Aris
C’est pourtant ce qu’affirme la société !
À la surprise de tous, la mère de Markos apparaît sur scène. Cette fois, elle sait où elle va et se dirige directement vers Alékos.
La mère de Markos
Pourquoi ne m’as-tu rien dit, mon fils ?
Alékos
De quoi parles-tu ?
La mère de Markos
Tu le sais très bien. Un temps. De la vengeance de Markos !
Alékos
Qui t’a parlé de cela ?
Roza
C’est moi, Aléko ! Je ne pouvais pas le lui cacher.
La mère de Markos, la coupant
C’était donc vrai !
Alékos, en s’adressant à Roza
Tu n’avais pas le droit !
Roza
L’acte d’aimer n’est pas un droit. Il est au-dessus des lois humaines !
La mère de Markos
Mes vêtements sont une déchirure noire et ma maison une immense douleur. J’ai perdu Marko. Je n’ai plus que toi, Aléko. Un temps. Ne me laisse pas seule…
Alékos, en s’approchant de la mère
Mère, tu le sais, Markos s’est éteint alors qu’il était innocent. Silence. Jamais, je n’accepterai cela !
Roza
Mais rien ne pourra le faire revivre, Aléko. C’est fini ! Pas même ton sacrifice !
La mère de Markos
La mort vous embrassera, là où elle vous rencontrera. Un temps. Ne vous approchez pas d’elle !
Thanassis
Chaque jour nous nous approchons d’elle. Tel est le sens de notre vie.
Roza
Je n’entends rien à tout cela. Un temps. Je ne demande qu’une chose : Aléko reste en vie !
Alékos
Mais tu ne vois pas qu’ainsi je suis déjà mort !
La mère de Markos
Non, mon fils, ne dis pas cela ! Tu n’as pas le droit !
Alékos
La mort de mon ami, de mon frère, de ton fils, me donne tous les droits ! Silence. Les mots ne peuvent rien, il est temps d’agir. Un temps. Vassili, raccompagne-les chez nous !
Vassilis s’approche d’elles mais toutes les deux se jettent dans les bras d’Alékos qui les embrasse à son tour.
Ne vous inquiétez pas. Je reviendrai !
Roza et la mère de Markos s’éloignent lentement suivies de près par Vassilis.
Aris
Tu es trop sensible, Aléko ! Un temps. Les femmes parlent trop !
Alékos
C’est le cœur qui parle à travers elles. Alors comment ne pas l’écouter ? Un temps. Demanderais-tu à un marin de ne pas écouter la mer ?
Aris
C’est dans la mer que sombrent les navires et les hommes…
Alékos
Pourtant, c’est elle qui en les portant dans ses bras, leur fait découvrir le monde ! Et pour cette découverte, je veux bien prendre le risque de sombrer !
Obscurité.
Τα Τσακάλια
Ν. Λυγερός
Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά
Πράξη ΙΙI
Σκηνή 1
Η σκηνή φωτίζεται μέσα στην απόλυτη ηρεμία. Όλα τα τσακάλια είναι εκεί, γύρω από ένα τραπέζι. Ο Αλέκος και ο Άρης προσπαθούν να τους δείξουν τα διαφορετικά κτίρια της Ασφάλειας. Όλοι είναι εξαντλημένοι και τεταμένοι. Ωστόσο, η ομάδα εκπέμπει μια μεγάλη δύναμη μέσα από όλα αυτά τα βλέμματα. Είναι βέβαιο ότι κάτι θα γινόταν και τίποτα πια δεν θα ήταν όπως πριν. Η ζωή τους είναι έτοιμη να συναντήσει τον θάνατο χωρίς φόβο, χωρίς ελπίδα, μόνο από ανάγκη.
Αλέκος
Θανάση και Βασίλη, θα αναλάβετε να σκίσετε τα λάστιχα των φορτηγών τους.
Θανάσης
Κανένα πρόβλημα, Αλέκο, μπορείς να βασίζεσαι πάνω μας. Χρόνος . Θα τα βρουν σκούρα.
Βασίλης
Δεν θα ξέρουν πού να στραφούν.
Άρης
Αυτός είναι ο σκοπός του ελιγμού!
Αλέκος
Όσο αναφορά τον Μάνο, τον Μιχάλη και τον Άρη, η αποστολή σας είναι να ανατινάξετε τις δεξαμενές καυσίμων που βρίσκονται στην άλλη πλευρά του κεντρικού κτιρίου. Μιχάλη, βασίζομαι σε σένα για να τους εξηγήσεις τη χρήση των εκρηκτικών.
Μιχάλης
Ο Μάνος γνωρίζει ήδη τις οδηγίες. Χρόνος. Όσο για τον Άγγελο, θα ενημερωθεί άμεσα. Πιάνοντας τον Άγγελο από τον ώμο. Και μετά δεν θα φοβάται τίποτα.
Αλέκος
Ο Άρης και εγώ μπαίνουμε όπως συμφωνήθηκε από την κύρια πόρτα. Ειρωνικό χαμόγελο. Επειδή είμαστε καλεσμένοι! Δώστε μας μια ώρα στο κτίριο, έτσι ώστε να μην είναι σε επιφυλακή. Στη συνέχεια ... πυροδοτήστε τα πάντα!
Θανάσης
Και αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα;
Αλέκος
Δεν θα αλλάξετε τίποτα στο σχέδιο!
Θανάσης
Αλλά αν ανακαλύψουν το σχέδιό μας;
Αλέκος
Τότε, ο Άρης και εγώ θα πεθάνουμε, όπως έχει συμφωνηθεί. Χρόνος.
Άρης
Τουλάχιστον θα έχουμε επιχειρήσει το ακατόρθωτο.
Αλέκος
Δεν θα ειπωθεί ότι τα τσακάλια δεν έχουν κάνει τα πάντα για την τιμή του Μάρκου.
Ρόζα
Σε τι ο θάνατός σας θα αλλάξει το θάνατο του Μάρκου; Χρόνος. Ο Μάρκος είναι νεκρός! Είτε σας αρέσει είτε όχι!
Αλέκος
Το πνεύμα του και η ψυχή του είναι πάντα μαζί μας. Είναι γι' αυτούς που αγωνιζόμαστε.
Βασίλης
Βασίλης
Είναι για τον ίδιο λόγο που θα παίζω από εδώ και στο εξής το μπαγλαμά!
Ρόζα
Ωστόσο ο Μάρκος δεν θα ακούσει ούτε τον ήχο των εκρήξεων, ούτε τον ήχο του μπαγλαμά ...
Αλέκος
Αλλά η αδικία, αυτή θα συνεχίσει να ακούγεται για αιώνες και αιώνες, αν δεν κάνουμε κάτι!
Θανάσης
Ρόζα, το να μην κάνεις κάτι όταν είσαι υπεύθυνος, μας κάνει ένοχους! Σιωπή. Για ανθρώπους σαν κι εμάς, η αθωότητα είναι ήδη μια πράξη της ενοχής για την κοινωνία!
Ρόζα
Δεν μπορείτε να είστε όλοι όμοια υπεύθυνοι για τα πάντα!
Άρης
Ωστόσο, είναι αυτό που ισχυρίζεται η κοινωνία!
Προς έκπληξη όλων, η μητέρα του Μάρκου εμφανίζεται στη σκηνή. Αυτή τη φορά, ξέρει πού πηγαίνει και κατευθύνεται προς τον Αλέκο.
Μητέρα του Μάρκου
Γιατί δεν μου είπες τίποτα, γιε μου;
Αλέκος
Για ποιο πράγμα μιλάς;
Μητέρα του Μάρκου
Ξέρεις πολύ καλά. Χρόνος. Για την εκδίκηση του Μάρκου!
Αλέκος
Ποιος σου το είπε αυτό;
Ρόζα
Εγώ, Αλέκο! Δεν μπορούσα να της το κρύψω.
Μητέρα του Μάρκου, διακόπτοντάς την.
Ήταν αλήθεια, λοιπόν!
Αλέκος, απευθυνόμενος προς την Ρόζα.
Δεν είχες το δικαίωμα!
Ρόζα
Η πράξη αγάπης δεν είναι ένα δικαίωμα. Είναι πάνω από ανθρώπινους νόμους!
Μητέρα του Μάρκου
Τα ρούχα μου είναι μαύρα και το σπίτι μου ένας τεράστιος πόνος. Έχασα τον Μάρκο. Δεν έχω κανέναν εκτός από σένα, Αλέκο. Χρόνος. Μην μ' αφήνεις μόνη ...
Αλέκος, πλησιάζοντας τη μητέρα
Μάνα, το ξέρεις, ο Μάρκος πέθανε ενώ ήταν αθώος. Σιωπή. Ποτέ δεν θα το δεχθώ αυτό!
Ρόζα
Αλλά τίποτα δεν μπορεί να τον κάνει να γυρίσει πίσω, Αλέκο. Έχει τελειώσει! Ούτε ακόμη και η ίδια σου η θυσία!
Μητέρα του Μάρκου
Ο θάνατος θα σας αγκαλιάσει εκεί όπου θα τον συναντήσετε. Χρόνος. Μην πηγαίνετε κοντά του!
Θανάσης
Κάθε μέρα τον πλησιάζουμε. Αυτό είναι το νόημα της ζωής μας.
Ρόζα
Δεν ακούω τίποτα από όλα αυτά. Χρόνος. Ζητώ παρά μόνο ένα πράγμα: Αλέκο μείνε ζωντανός!
Αλέκος
Αλλά δεν βλέπεις, ότι έτσι είμαι ήδη νεκρός!
Μητέρα του Μάρκου
Όχι, γιε μου, μην το λες αυτό! Δεν έχεις το δικαίωμα!
Αλέκος
Ο θάνατος του φίλου μου, του αδελφού μου, του γιου σου, μου δίνει κάθε δικαίωμα! Σιωπή. Οι λέξεις δεν μπορούν να μας δώσουν κανένα, είναι καιρός να δράσουμε. Χρόνος. Βασίλη, συνόδευσε τες σπίτι μας!
Ο Βασίλης τις πλησιάζει, αλλά και οι δύο τους πέφτουν στην αγκαλιά του Αλέκου που τις αγκαλιάζει με τη σειρά του.
Μην ανησυχείτε. Θα γυρίσω!
Η Ρόζα και η μητέρα του Μάρκου απομακρύνονται αργά συνοδευόμενες στενά από τον Βασίλη.
Άρης
Είσαι υπερβολικά ευαίσθητος, Αλέκο! Χρόνος. Οι γυναίκες μιλούν πολύ!
Αλέκος
Είναι η καρδιά που μιλάει μέσα από αυτές. Και πώς να μην την ακούσεις; Χρόνος. Θα ζητούσες από έναν ναύτη να μην ακούει τη θάλασσα;
Άρης
Είναι μέσα στη θάλασσα που βυθίζονται τα καράβια και οι άνθρωποι ...
Αλέκος
Ωστόσο, είναι αυτή που τους φέρει στην αγκαλιά της, τους κάνει να ανακαλύψουν τον κόσμο! Και για αυτή την ανακάλυψη, θέλω να πάρω τον ρίσκο της βύθισης!
Σκοτάδι.
