GENOCIDE: Les Chacals - Drame en trois actes - Acte II

Les Chacals

Drame en trois actes

N. Lygeros

Acte II

Scène 1

La scène s'éclaire sur le café de la place du Platane. Le sol de pierre a été arrosé pour tenter de rafraîchir les quelques personnes attablées, à l'abri du soleil, sous l'ombre du platane centenaire. Tout autour de la scène, des pots de fleurs et de basilic embaument l'atmosphère. Tout semble calme et paisible… Au centre de la scène, on voit Roza qui tient la main d'Alékos.

Alékos

Je crois que j'ai été trop dur avec elle…

Roza

Ce n'est pas vrai. Tu as eu raison de lui parler ainsi. Un temps. Elle n'avait pas le droit de te demander cela.

Alékos

Et pourtant, cette idée m’a traversé l'esprit.

Roza, sur un ton très doux comme si elle voulait lui changer les idées

Je le sais, Aléko. Silence. Mais à présent la vie continue.

Alékos, sur un ton distrait

Oui, la vie continue…

Roza

Elle a besoin de toi, Aléko. Elle n'a plus que toi.

Alékos

Le regard d’Alékos est attiré par la présence d'un enfant qui passe et traverse la scène. Il semble heureux de déplier lentement un papier pour croquer à pleines dents le bonbon qu’il contient. Puis il s’assoit sur le côté de la scène.

Il semble si heureux…

Roza, surprise

Qui donc ?

Alékos, en le désignant du regard

Le jeune garçon… Silence. Le bonheur est si simple parfois.

Roza, en se tournant vers Alékos

Oui, mais pas pour tous !

Alékos

Et pourquoi, Roza ? Un temps. Quelle différence entre ce jeune garçon et Markos ? Ni la douceur, ni l'innocence ! Silence. L'unique différence, c'est la mort. La mort injuste de Markos.

Roza

Tout est une question de temps… Laisse à ce garçon quelques années encore et son innocence sera elle aussi coupable et considérée comme un crime.

Alékos

Et comment peux-tu supporter cela ?

Roza

Je ne le supporte pas, je le vis.

Alékos

Je ne veux pas de cette vie !

Roza

Aléko. Un temps. Regarde-moi, Aléko. Moi aussi, j'ai besoin de toi.

Alékos, en lui prenant la main

Je le sais, Roza, c'est pour cela que je suis là.

Roza

Non, si tu es là, c’est pour les autres, pour aider les autres. Silence.

Sur le côté de la scène, on aperçoit Vassilis qui se précipite vers Alékos, rempli d'inquiétude.

Vassilis

Aléko, ils arrivent…

Alékos

Dans combien de temps ?

Vassilis

Quelques instants, à peine…

Alékos, en s’adressant aux autres

Dispersez-vous ! À ces mots, toutes les personnes se lèvent et partent. À Vassilis. Emmène-la avec toi.

Roza

Je ne veux pas. Je veux rester, ici, près de toi.

Elle se penche vers lui mais il la repousse tendrement.

Alékos

Non ! C'est inutile et dangereux. Il ne faut pas qu’ils nous voient ensemble. À Vassilis. Dépêche-toi, Vassili !

Vassilis prend Roza par le bras. Ils s'éloignent rapidement. Au même instant, de l'autre côté de la scène, on entend le son des bottes qui frappent le sol avec régularité. Juste après, dans une tenue très stricte, apparaît sur scène, le chef de la Sûreté, accompagné de ses sbires armés. Alékos fait semblant de ne pas les voir. Sur les instructions de leur chef, les sbires entourent la scène.

Chef de la Sûreté

Votre temps est très précieux à présent… Et pourtant vous le passez ici…

Alékos

Par contre, vous, vous n'avez pas perdu le vôtre !

Chef de la Sûreté

Que voulez-vous dire ?

Alékos, sur un ton ironique

L’appel du devoir, vous impose de travailler sans relâche…

Chef de la Sûreté

La société a besoin d'hommes qui la servent et qui travaillent pour elle, et non de…

Alékos, en le coupant

marginaux ! Silence. Votre société est une feuille blanche sans marge. En somme, le néant !

Chef de la Sûreté

Notre société est basée sur l'ordre pour défendre ses citoyens.

Alékos

La défendre de quoi ? Ou plutôt de qui ?

Chef de la Sûreté

De tout ce qui est nuisible !

Alékos

Comme la musique et la fraternité ?

Chef de la Sûreté

Comme les chants subversifs qui corrompent la jeunesse. Comme les compagnies secrètes qui complotent contre le pouvoir.

Alékos

Ce sont vos actions qui engendrent la révolte, non les chansons de notre âme ! Un temps. Mais vous n'avez que faire des âmes ! Vous ne désirez, en désignant les sbires, que des hommes de main ! Vous êtes la main droite du diable !

Chef de la Sûreté

Mesurez vos propos, sinon il pourrait vous en coûter ! Silence. Puis sur un ton sardonique. J'avais oublié que vous êtes déjà condamné !

Alékos

Je n'ai donc rien à perdre !

Chef de la Sûreté

Ne dites pas cela ! Un temps. J'ai cru entendre que vous veniez de perdre un ami très cher. Croyez que j'en suis sincèrement désolé ! Alékos se lève furieux, mais les sbires resserrent au même instant leur cercle autour de lui. Imperturbable, le chef de la Sûreté poursuit. Il me semble, à présent, que je vous fais perdre votre précieux temps. Alors je vous laisse à vos pensées.

Alékos

Nous vivrons, même si nous sommes pauvres !

Chef de la Sûreté

Je n'en doute pas mais pour combien de temps. Telle est la question. Un temps. Seulement vous êtes un homme d'honneur, alors nous nous verrons bientôt. Il part, suivi de près par ses sbires mais au dernier moment, il se retourne vers Alékos. N'oubliez pas votre parole !

Il sort sans attendre de réponse, le sourire aux lèvres.

Alékos, seul

Soleil de la justice, pourquoi as-tu abandonné notre patrie ? Un temps. Pourquoi l’as-tu laissée entre les mains de ceux qui haïssent les hommes ? Un temps. Pourquoi nous as-tu condamnés à vivre dans l'obscurité ? Markos est mort pour rien. Tu n'as pas accepté mon sacrifice ! Tu n'as pas accepté que je meure pour eux ! Un temps. Pourquoi ? Silence.

Tous ses frères rentrent sur scène et, avec eux, Vassilis qui est revenu.

Thanassis

Le plan a fonctionné à merveille. Ils ne se sont rendu compte de rien…

Aris

C’est bien lui, n'est-ce pas ?

Alékos

Oui ! À présent, j'en suis certain.

Michalis

Dans ce cas notre élimination est programmée.

Aris

Ils ne nous auront pas facilement !

Thanassis

Maintenant que nous connaissons le commanditaire, nous pourrons agir en fonction.

Alékos

Si nous voulons sauver nos frères, nous devons nous emparer de lui.

Michalis

Mais comment, Aléko ? Il est en permanence entouré de ses sbires.

Alékos

Il est trop sûr de lui. C’est une faiblesse !

Aris

Il faudra le surprendre au moment où il s'y attendra le moins.

Thanassis

Ce ne sera pas difficile, il se sent partout chez lui comme si tout le pays lui appartenait.

Alékos

Seulement il existe un endroit où il se sent encore plus chez lui…

Michalis

De quel endroit veux-tu parlé ?

Alékos

De la Sûreté !

Vassilis

Mais tu es devenu complètement fou, Aléko ! Il n'y a pas d'endroit plus protégé dans toute la Grèce.

Alékos

Justement, Vassili. Personne ne s'attendra à cela.

Thanassis

Personne, car c'est impossible d'y pénétrer.

Alékos

C’est vrai, personne ne peut y pénétrer sauf si l'on est invité. Un temps. Et mon invitation tient toujours !

Michalis

Vassilis a raison, tu es devenu fou, Aléko. Ce n'est pas une invitation, c'est ta condamnation à mort. Un temps. Tu veux te jeter dans la gueule du loup…

Aris, pensif

C’est dangereux, c'est vrai mais ce n'est pas idiot. Là-bas, il ne sera pas sur ses gardes et il sera plus facile à atteindre.

Thanassis

Ari, tu parles ainsi car tu n'as jamais vu les locaux de la Sûreté. C'est la mort qui règne là-bas.

Alékos

Il est donc temps que ce soit la justice !

Aris

Nous irons ensemble !

Alékos

Je n'ai d’invitation que pour une personne, Ari !

Aris

Je m'arrangerai pour en avoir une, moi aussi…

Michalis

Vous êtes l’un plus cinglé que l’autre ! Cette idée est une folie.

Alékos

C’est aussi notre seule chance de réussir.

Michalis

Tu as une vision bien singulière des choses : ils te donnent deux jours de sursis et tu considères cela comme deux jours de vie, ils te condamnent à mort et tu y vois une chance.

Alékos

C’est pourtant simple, Michali. Notre volonté est capable de transformer des faits. Un temps. Pour mener à bien notre projet, il faudra que vous vous armiez.

Michalis, sur un ton différent

Pour ce qui est des armes, je m'en charge !

Aris

Merci, Michali, je savais que nous pouvions compter sur toi.

Manos

Je viens avec toi, Michali. Nous serons de retour dans une heure… Ils partent sur-le-champ.

Aris

Pour ma part, je dois régler quelques affaires. Je ne serais pas long. Un temps.

Thanassis

Tu auras sans doute besoin de moi pour ces affaires.

Aris

Aléko, à quelle heure comptes-tu te rendre à la Sûreté ?

Alékos

Dimanche soir…

Aris

Bien ! Partons Thanassis… Ils partent à leur tour.

Alékos, en s'adressant à Vassilis

Il faut que je te parle, Vassili.

Vassilis

Je t'écoute…

Alékos

En mourant, Markos m'a confié son baglama…

Vassilis

Un très bel instrument.

Alékos

Justement, pour qu'il soit beau, il doit être joué, tu le sais bien. Or tu es le meilleur joueur de baglama…

Vassilis, en le coupant

Après Marko !

Alékos

C’est vrai ! Seulement toi, tu vis encore et la musique de Marko doit vivre. Aussi avant de partir à la Sûreté, je te le confierai.

Vassilis

Je ne peux pas l'accepter, Aléko. Il est à toi…

Alékos

On n'accepte pas un don, on le reçoit ! Un temps. Le baglama de Marko doit vivre.

Vassilis

Je le ferai vivre, Aléko, je te le promets !

Obscurité.

http://www.lygeros.org/articles?n=217&l=fr

Τα Τσακάλια

Ν. Λυγερός

Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά

Πράξη ΙΙ

Η σκηνή ανοίγει σ’ ένα καφέ στην πλατεία Πλατάνου. Το πέτρινο δάπεδο έχει βραχεί προσπαθώντας για να αναζωογονήσει τους λίγους ανθρώπους που κάθονται στα τραπέζια, προστατευμένοι από τον ήλιο κάτω από τη σκιά του πλάτανου των εκατό χρόνων. Γύρω από τη σκηνή γλάστρες λουλουδιών και βασιλικού αρωματίζουν την ατμόσφαιρα. Όλα φαίνονται ήσυχα και γαλήνια ... Στο κέντρο της σκηνής, βλέπουμε τη Ρόζα που κρατάει το χέρι του Αλέκου.

Αλέκος

Νομίζω ότι ήμουν πάρα πολύ σκληρός μαζί της ...

Ρόζα

Αυτό δεν είναι αλήθεια. Είχες δίκιο που της μίλησες έτσι. Χρόνος. Δεν είχε το δικαίωμα να σου το ζητήσει αυτό.

Αλέκος

Και όμως, αυτή η ιδέα πέρασε από το μυαλό μου.

Ρόζα,με ένα πολύ μαλακό τόνο σαν να ήθελε να του αλλάξει τις ιδέες.

Το ξέρω, Αλέκο. Σιωπή. Τώρα, όμως, η ζωή συνεχίζεται.

Αλέκος, με ένα αφηρημένο τόνο

Ναι, η ζωή συνεχίζεται ...

Ρόζα

Σε έχει ανάγκη, Αλέκο. Δεν έχει άλλον από σένα.

Αλέκος

Το βλέμμα του Αλέκου παρασύρεται από την παρουσία ενός παιδιού που περνά μέσα από τη σκηνή. Φαίνεται χαρούμενο που ξετυλίγει αργά ένα χαρτί για να φάει την καραμέλα που περιέχει. Στη συνέχεια κάθεται στην άκρη της σκηνής.

Φαίνεται τόσο χαρούμενο...

Ρόζα, έκπληκτη

Ποιος;

Αλέκος, δείχνοντας το με το βλέμμα

Το αγόρι ... Σιωπή. Η ευτυχία είναι τόσο απλή μερικές φορές.

Ρόζα, στρεφόμενη προς τον Αλέκο

Ναι, αλλά όχι για όλους!

Αλέκος

Και γιατί Ρόζα; Χρόνος. Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο αγόρι και τον Μάρκο; Ούτε η ευγένεια, ούτε η αθωότητα! Σιωπή. Η μόνη διαφορά είναι ο θάνατος. Ο άδικος θάνατος του Μάρκου.

Ρόζα

Όλα είναι θέμα χρόνου ... Άφησε το αγόρι λίγα χρόνια ακόμα και η αθωότητά του θα είναι επίσης ένοχη και θεωρημένη όπως ένα έγκλημα..

Αλέκος

Και πώς μπορείς να το αντέχεις αυτό;

Ρόζα

Εγώ δεν το αντέχω, το ζω.

Αλέκος

Δεν θέλω αυτή τη ζωή!

Ρόζα

Αλέκο. Χρόνος. Κοίτα με, Αλέκο. Κι εγώ επίσης, σε έχω ανάγκη.

Αλέκος, παίρνοντας το χέρι της

Το ξέρω, Ρόζα, γι 'αυτό είμαι εδώ.

Ρόζα

Όχι, αν είσαι εδώ, είναι για τους άλλους, για να βοηθήσεις τους άλλους. Σιωπή.

Από την άκρη της σκηνής, βλέπουμε τον Βασίλη που κατευθύνεται προς τον Αλέκο, γεμάτος αγωνία.

Βασίλης

Αλέκο, φτάνουν ...

Αλέκος

Σε πόσο καιρό;

Βασίλης

Μερικές στιγμές,… μετά βίας...

Αλέκος απευθυνόμενος προς τους άλλους

Διαλυθείτε! Σ 'αυτά τα λόγια, όλοι οι άνθρωποι σηκώνονται και φεύγουν. Προς τον Βασίλη. Πάρ’την μαζί σου.

Ρόζα

Δεν θέλω. Θέλω να μείνω, εδώ, μαζί σου.

Γέρνει προς το μέρος του, αλλά εκείνος την απομακρύνει τρυφερά.

Αλέκος

Όχι! Είναι άχρηστο και επικίνδυνο. Δεν πρέπει να μας δουν μαζί. Στο Βασίλη. Γρήγορα, Βασίλη!

Ο Βασίλης παίρνει τη Ρόζα από το χέρι. Απομακρύνονται γρήγορα. Ταυτόχρονα, στην άλλη άκρη της σκηνής, ακούμε τον ήχο από τις μπότες που χτυπούν το έδαφος με ρυθμό. Αμέσως μετά, με μια πολύ αυστηρή στολή,εμφανίζεται στη σκηνή, ο Αρχηγός της Ασφάλειας ο οποίος συνοδεύεται από τσιράκια ένοπλα. Ο Αλέκος κάνει σαν να μην τους βλέπει. Κάτω από τις οδηγίες του αρχηγού τους, οι αστυνομικοί περιβάλλουν τη σκηνή.

Αρχηγός της Ασφάλειας

Ο χρόνος σας είναι πολύτιμος τώρα ... Και όμως, τον περνάτε εδώ ...

Αλέκος

Αντίθετα, εσείς, εσείς δεν χάσατε τον δικό σας!

Αρχηγός της Ασφάλειας

Τι θέλετε να πείτε;

Αλέκος, με ειρωνικό τόνο

Το κάλεσμα του καθήκοντος, σας υποχρεώνει να εργάζεστε ακούραστα ...

Αρχηγός της Ασφάλειας

Η κοινωνία χρειάζεται ανθρώπους που την υπηρετούν και δουλεύουν για αυτήν και όχι ...

Αλέκος, διακόπτοντάς τον

Περιθωριακούς! Σιωπή. Η κοινωνία σας είναι ένα κενό φύλλο χωρίς περιθώρια. Εν ολίγοις, το τίποτα!

Αρχηγός της Ασφάλειας

Η κοινωνία μας βασίζεται στην τάξη για να υπερασπίζεται τους πολίτες της.

Αλέκος

Η υπεράσπιση τίνος; Ή μάλλον ποίου;

Αρχηγός της Ασφάλειας

Ό, τι είναι επιβλαβές!

Αλέκος

Όπως η μουσική και η αδελφοσύνη;

Αρχηγός της Ασφάλειας

Όπως τα ανατρεπτικά τραγούδια που διαφθείρουν τη νεολαία. Όπως οι μυστικές εταιρείες που συνωμοτούν κατά της κυβέρνησης.

Αλέκος

Είναι ενέργειές σας είναι που οδηγούν σε εξέγερση, όχι τα τραγούδια της ψυχής μας! Χρόνος. Αλλά εσείς δεν έχετε ψυχή! Δεν θέλετε, δείχνοντας τα τσιράκια, παρά μόνο ανθρώπους του χεριού! Είστε το δεξί χέρι του διαβόλου!

Αρχηγός της Ασφάλειας

Μετρήστε τις λέξεις σας, διαφορετικά θα μπορούσε να σας κοστίσει! Σιωπή. Στη συνέχεια, με σαρδόνιο τόνο. Ξέχασα ότι είστε ήδη καταδικασμένος!

Αλέκος

Δεν έχω, λοιπόν, τίποτα να χάσω!

Αρχηγός της Ασφάλειας

Μην το λέτε αυτό! Χρόνος. Νομίζω πως μόλις χάσατε ένα φίλο σας πολύ αγαπημένο. Πιστέψτε ότι είμαι ειλικρινά λυπημένος για αυτό! Ο Αλέκος σηκώνεται έξαλλος, αλλά τα τσιράκια την ίδια στιγμή σφίγγουν τον κύκλο τους γύρω του. Απτόητος, ο αρχηγός της Ασφάλειας συνεχίζει. Μου φαίνεται τώρα ότι σπαταλώ τον πολύτιμο χρόνο σας. Γι 'αυτό σας αφήνω στις σκέψεις σας.

Αλέκος

Θα ζήσουμε, ακόμα κι αν είμαστε φτωχοί!

Αρχηγός της Ασφάλειας

Δεν έχω καμία αμφιβολία, αλλά για πόσο καιρό. Αυτό είναι το ερώτημα. Χρόνος. Μόνο που είστε ένας έντιμος άνθρωπος, λοιπόν θα ειδωθούμε σύντομα. Φεύγει, ακολουθούμενος από τα τσιράκια του, αλλά την τελευταία στιγμή, γυρίζει προς τον Αλέκο. Μην ξεχάσετε το λόγο σας!

Φεύγει χωρίς να περιμένει απάντηση, με ένα χαμόγελο.

Αλέκος, μόνος

Ήλιε της δικαιοσύνης, γιατί έχεις εγκαταλείψεις τη χώρα μας; Χρόνος. Γιατί την άφησες στα χέρια εκείνων που μισούν τους ανθρώπους; Χρόνος. Γιατί μας καταδίκασες να ζούμε μέσα στο σκοτάδι; Ο Μάρκος πέθανε για το τίποτα. Δεν δέχτηκες τη θυσία μου! Δεν δέχτηκες ότι θα πέθαινα γι 'αυτούς! Χρόνος. Γιατί; Σιωπή.

Όλα τα αδέλφια τους επιστρέφουν στη σκηνή και μαζί τους, ο Βασίλης ο οποίος έχει επιστρέψει.

Θανάσης

Το σχέδιο λειτούργησε τέλεια. Δεν κατάλαβαν τίποτα απολύτως

Άρης

Αυτός είναι, έτσι δεν είναι;

Αλέκος

Ναι! Τώρα, είμαι σίγουρος.

Μιχάλης

Σε αυτή την περίπτωση η θανάτωσή μας έχει προγραμματιστεί.

Άρης

Δεν θα μας πιάσουν εύκολα!

Θανάσης

Τώρα που γνωρίζουμε αυτόν που έδωσε τη διαταγή, θα δράσουμε αναλόγως.

Αλέκος

Αν θέλουμε να σώσουμε τους αδελφούς μας, εμείς πρέπει να τον εκμεταλλευτούμε.

Μιχάλης

αλλά πώς Αλέκο; Είναι συνεχώς περικυκλωμένος από τα τσιράκια του.

Αλέκος

Είναι πολύ σίγουρος για τον εαυτό του. Αυτό είναι μια αδυναμία!

Άρης

Θα πρέπει να τον αιφνιδιάσουμε τη στιγμή που δεν το περιμένει.

Θανάσης

Δεν θα είναι δύσκολο, αισθάνεται σαν το σπίτι του λες και ολόκληρη η χώρα του ανήκει.

Αλέκος

Υπάρχει μόνο ένα μέρος όπου αισθάνεται περισσότερο σαν το σπίτι του ...

Μιχάλης

Για ποιο μέρος θέλεις να πεις;

Αλέκος

Για την Ασφάλεια!

Βασίλης

Μα έχεις τρελαθεί εντελώς, Αλέκο! Δεν υπάρχει χώρος περισσότερο προστατευμένος από αυτόν σε όλη την Ελλάδα.

Αλέκος

Ακριβώς, Βασίλη. Κανείς δεν θα το περιμένει εκεί.

Θανάσης

Κανείς, επειδή είναι αδύνατον να διεισδύσει.

Αλέκος

Είναι αλήθεια, κανείς δεν μπορεί να διεισδύσει εκτός και αν προσκληθεί. Χρόνος. Και η πρόσκλησή μου εξακολουθεί να ισχύει!

Μιχάλης

Ο Βασίλης έχει δίκιο, είσαι τρελός, Αλέκο. Αυτό δεν είναι μια πρόσκληση, είναι η καταδίκη σου σε θάνατο. Χρόνος. Θέλεις να ριχτείς στο στόμα του λύκου ...

Άρης, σκεπτικός

Αυτό είναι επικίνδυνο, είναι αλήθεια, αλλά αυτό δεν είναι ηλίθιο. Εκεί, δεν θα υπάρχουν γύρω του οι φρουροί του και θα είναι ευκολότερο να προσεγγιστεί.

Θανάσης

Άρη, μιλάς έτσι γιατί δεν έχεις δει ποτέ τις εγκαταστάσεις της Ασφάλειας. Είναι ο θάνατος που βασιλεύει εκεί πέρα.

Αλέκος

Είναι καιρός να επικρατήσει η δικαιοσύνη!

Άρης

Θα πάμε μαζί!

Αλέκος

Δεν έχω πρόσκληση παρά μόνο για ένα άτομο, Άρη!

Άρης

Θα κανονίσω να έχουμε ακόμα μία, για μένα επίσης ...

Μιχάλης

Είστε ο ένας πιο τρελός από τον άλλο! Αυτή η ιδέα είναι μία τρέλα.

Αλέκος

Είναι όμως η μόνη μας ευκαιρία να πετύχει.

Μιχάλης

Έχετε μία ιδιόμορφη θέαση των πραγμάτων: σου έδωσαν δύο ημέρες αναστολή και σκέφτεσαι αυτό λες και οι δύο ημέρες της ζωής, σε καταδικάζουν σε θάνατο και βλέπεις εκεί μια πιθανότητα..

Αλέκος

Είναι απλό όμως, Μιχάλη. Η επιθυμία μας είναι ικανή να μετατρέψει τα γεγονότα. Χρόνος. Για την πραγματοποίηση αυτού του σχεδίου, θα πρέπει να οπλιστείτε.

Μιχάλης, με ένα διαφορετικό τόνο

Όσον αφορά τα όπλα, το αναλαμβάνω εγώ!

Άρης

Σας ευχαριστώ, Μιχάλη, ήξερα ότι θα μπορούσαμε να βασιστούμε πάνω σου.

Μάνος

Είμαι μαζί σου, Μιχάλη. Θα επιστρέψουμε σε μια ώρα ... Αναχωρούν επί τόπου.

Άρης

Από την πλευρά μου, πρέπει να διευθετήσω κάποιες υποθέσεις. Δεν θα αργήσω. Χρόνος.

Θανάσης

Θα χρειαστείς χωρίς αμφιβολία και εμένα σε αυτές τις υποθέσεις.

Άρης

Αλέκο, τι ώρα σκοπεύεις να επιστρέψεις στην Ασφάλεια;