Les Toques Noires
Οι Μαυροσκούφηδες
N. Lygeros
ACTE I
Scène 3
Aris est seul dans sa chambre. Celle-ci représente un havre de paix dans cette guerre. Ses étagères débordent de livres politiques, historiques, stratégiques et bien sûr classiques qui sont en bonne place. Au centre de la chambre, Aris est en train d'écrire sur son cahier de notes, assis à son bureau, entouré de feuillets et d'essais. Une lampe éclaire vivement son visage qui semble éteint. Il vient, seulement maintenant, après plusieurs heures de combat, de vaincre la tempête qui faisait rage en lui. C'est à ce moment là qu'apparait Thanassis sur le seuil de sa porte.
Thanassis
Ari !
Aris absorbé par son travail ne semble pas l'entendre alors Thanassis s'avance lentement vers lui.
Ari ! En lui touchant l'épaule.
Aris
Mon frère, je t'attendais !
Thanassis
Les autres m'ont dit que tu souhaitais demeurer seul alors je n'ai pas osé venir...
Aris
C'était vrai ! Un temps. Maintenant, je voulais te parler...
Thanassis
Alors parlons, Ari !
Aris
Tu avais raison...
Thanassis
A quel propos ?
Aris
Des choses ont changé...
Thanassis
Mais nous sommes toujours amis, n'est-ce pas ?
Aris
Oui, c'est vrai. Un temps. Et pourtant...
Thanassis
Qu'y a-t-il, Ari ?
Aris
Et pourtant j'ai failli te faire tuer pour une broutille...
Thanassis
L'honneur des toques noires n'est pas une broutille.
Aris
Peut-être... Mais que représente-t-il devant la vie d'un homme ? Silence. Tu vois, c'est cela qui a changé... En tant que chef des toques noires, j'ai du me plier à la sentence de la majorité... Alors que...
Thanassis, en le coupant.
Alors que dans le temps, tu aurais décidé seul !
Aris
Exactement, mon frère ! Et jamais je n'aurais pu condamner un ami !
Thanassis
Ce n'est pas toi qui m'a condamné ! Vassilis m'a raconté ce que tu as fait pour moi...
Aris
Cependant je n'ai rien pu faire pour te sauver. Un temps. Tous plaçaient l'honneur du corps au dessus de l'homme. Alors que le corps n'est rien sans les hommes... Un temps. Dans le temps, ils n'auraient pu me mettre en minorité...
Thanassis
Car il n'y avait pas de vote, mon frère... Et puis tu sais bien que sur le principe c'est faux !
Aris
Pourquoi dis-tu cela ?
Thanassis
Car depuis notre naissance, nous faisons partie de la minorité ! C'est dans notre nature !
Aris
Notre caractéristique...
Thanassis
Cette caractéristique qui par delà le bien et le mal nous élève au rang d'humains !
Aris
Parfois, je me demande si nous ne le sommes pas trop...
Thanassis
Humain ?
Aris
Oui, trop humain... C'est l'impression que me donnait Alékos...
Thanassis
Sans doute que tu ne voyais que du sentimentalisme dans son humanité...
Aris
Non, ce n'est pas exactement cela... Car je voyais qu'Alékos était différent !
Thanassis
A présent, tu es aussi différent que lui...
Aris
C'est peut-être cela... J'ai l'impression que cette épreuve m'a transformé.
Thanassis
Tu ne dois pas le vivre comme une faiblesse !
Aris
Je le sais bien. Mais mon corps a vacillé devant la conscience de l'esprit ! Un temps. J'ai subi une véritable tempête en moi...
Thanassis
Ne crois pas que je sois resté inchangé au cours de cette épreuve !
Aris
Je le sais, mon frère. Aussi je te demande de me pardonner...
Thanassis
Au contraire, grâce à cette épreuve, j'ai découvert l'esprit de l'essentiel. Et à présent, je comprends mieux Alékos lorsqu'il disait qu'il désirait vivre ! Car avec le temps qui passe, nous oublions peu à peu ce désir. Un temps. Alors que ce désir est tout !
Aris
C'est bien là que ce trouve notre différence essentielle !
Thanassis
Pourquoi dis-tu cela, Ari ?
Aris
Car je vis en affrontant la mort alors qu'il est mort en désirant la vie !
Un temps.
Thanassis
Ce sont nos choix qui nous caractérisent...
Aris
Seulement certains choix coûtent très chers !
Thanassis
Car ils sont précieux, mon frère.
Aris
Je veux que nous restions amis malgré les combats et les épreuves que nous aurons à subir par la suite.
Thanassis
C'est aussi mon plus grand désir !
Ils s'approchent lentement l'un de l'autre et s'embrassent, conscients du pacte qu'ils ont noué face à la mort. Par ce geste, qui représente une véritable renaissance de l'amitié, ils ont lié leur sort jusqu'à ce que la mort elle-même vienne les séparer. Mais là encore, ils se battront contre elle, tel un aigle bicéphale !
Obscurité.
Οι Μαυροσκούφηδες
Ν. Λυγερός
Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά
ΠΡΑΞΗ I
Σκηνή 3
Ο Άρης είναι μόνος στο δωμάτιό του. Είναι ένας παράδεισος ειρήνης μέσα σε αυτόν τον πόλεμο. Τα ράφια του είναι γεμάτα βιβλία πολιτικής, ιστορίας, στρατηγικής και, φυσικά, κλασικά που βρίσκονται σε καλή θέση. Στο κέντρο του δωματίου, ο Άρης γράφει στο σημειωματάριό του, καθισμένος στο γραφείο του, περιτριγυρισμένος από φύλλα και δοκίμια. Μια λάμπα φωτίζει έντονα το πρόσωπό του που φαίνεται απορροφημένο. Είναι μόνο τώρα, μετά από πολλές ώρες μαχών, που υπερνικά την θύελλα που μαίνεται μέσα του. Είναι σε αυτό το σημείο που εμφανίζεται ο Θανάσης στο κατώφλι της πόρτας του.
Θανάσης
Άρη!
Ο Άρης απορροφημένος στο έργο του, δεν φαίνεται να ακούει κι έτσι ο Θανάσης προχωρά σιγά-σιγά προς το μέρος του.
Άρη! Αγγίζοντας τον ώμο του.
Άρης
Αδελφέ μου, σε περίμενα!
Θανάσης
Οι άλλοι μου είπαν ότι ήθελες να μείνεις μόνος, έτσι δεν τόλμησα να έρθω ...
Άρης
Ήταν αλήθεια! Χρόνος. Τώρα θα ήθελα να σου μιλήσω ...
Θανάσης
Ας μιλήσουμε, Άρη!
Άρης
Είχες δίκιο ...
Θανάσης
Σχετικά με τι;
Άρης
Τα πράγματα έχουν αλλάξει ...
Θανάσης
Αλλά είμαστε ακόμα φίλοι, έτσι δεν είναι;
Άρης
Ναι, είναι αλήθεια. Χρόνος. Ωστόσο ...
Θανάσης
Τι συμβαίνει Άρη;
Άρης
Ωστόσο λίγο έλειψε να σε σκοτώσω για μία ανοησία ...
Θανάσης
Η τιμή των Μαυσοσκούφηδων δεν είναι μια ανοησία.
Άρης
Ίσως ... Αλλά τι αντιπροσωπεύει μπροστά στη ζωή ενός ανθρώπου; Σιωπή. Βλέπεις, αυτό είναι που έχει αλλάξει ... Ως αρχηγός των Μαυροσκούφηδων, υπέκυψα στην ετυμηγορία της πλειοψηφίας ... Ενώ ...
Θανάσης, διακόπτοντάς τον.
Ενώ παλιά, θα είχες αποφασίσει μόνος σου!
Άρης
Ακριβώς, αδελφέ μου! Και ποτέ δεν θα μπορούσα να καταδικάσω ένα φίλο!
Θανάσης
Δεν είσαι εσύ που με καταδίκασες! Ο Βασίλης μου διηγήθηκε τι έκανες για μένα ...
Άρης
Ωστόσο, δεν έκανα τίποτα για να σε σώσω. Χρόνος. Όλοι έβαλαν την τιμή του σώματος πάνω από την τιμή ενός άνδρα. Ενώ το σώμα δεν είναι τίποτα χωρίς τους άνδρες ... Χρόνος. Παλιά, δεν θα μπορούσαν να με βάλουν στη μειοψηφία...
Θανάσης
Επειδή δεν υπήρξε ψηφοφορία, αδελφέ μου ... Και τότε ξέρεις καλά ότι η αρχή είναι ψεύτικη!
Άρης
Γιατί το λες αυτό;
Θανάσης
Γιατί από τη γέννησή μας, είμαστε η μειοψηφία! Είναι μέσα στη φύση μας!
Άρης
Χαρακτηριστικό μας ...
Θανάσης
Αυτό το χαρακτηριστικό που είναι πέρα από το καλό και το κακό μας εγείρει στους ανθρώπους !
Άρης
Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν δεν είμαστε υπερβολικά...
Θανάσης
Ανθρώπινοι;
Άρης
Ναι, υπερβολικά ανθρώπινοι ... Αυτή είναι η εντύπωση που μου έδινε ο Αλέκος ...
Θανάσης
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι διέκρινες παρά μόνο συναισθηματισμό στην ανθρωπιά του ...
Άρης
Όχι, δεν είναι ακριβώς αυτό ... Γιατί έβλεπα ότι ο Αλέκος ήταν διαφορετικός!
Θανάσης
Τώρα, είσαι τόσο διαφορετικές όσο αυτός ...
Άρης
Μπορεί να είναι αυτό ... Έχω την εντύπωση ότι αυτό το γεγονός μ’ έχει μεταμορφώσει.
Θανάσης
Δεν πρέπει να το βιώνεις ως μία αδυναμία!
Άρης
Το ξέρω καλά αυτό. Αλλά το σώμα μου ταλαντεύτηκε μπροστά στη συνείδηση του πνεύματος! Χρόνος. Σηκώθηκε μια πραγματική καταιγίδα μέσα μου ...
Θανάσης
Μην νομίζεις ότι παρέμεινα αναλλοίωτος κατά τη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας!
Άρης
Το ξέρω, αδελφέ μου. Έτσι, σου ζητώ να με συγχωρέσεις ...
Θανάσης
Αντιθέτως, χάρη σε αυτή την δοκιμασία, έχω ανακαλύψει το πνεύμα του ουσιαστικού. Και τώρα καταλαβαίνω καλύτερα τον Αλέκο όταν έλεγε πως ήθελε να ζήσει! Επειδή με το πέρασμα του χρόνου, ξεχνάμε σιγά – σιγά αυτή την επιθυμία. Χρόνος. Ακόμα κι αν αυτή η επιθυμία είναι το παν!
Άρης
Είναι εδώ που βρίσκεται η ουσιαστική διαφορά μας!
Θανάσης
Γιατί το λες αυτό, Άρη;
Άρης
Επειδή ζω αντιμέτωπος με το θάνατο, ενώ είναι νεκρός επιθυμώντας τη ζωή!
Χρόνος.
Θανάσης
Είναι επιλογές μας που μας καθορίζουν ...
Άρης
Μόνο που κάποιες επιλογές στοιχίζουν πολύ ακριβά!
Θανάσης
Επειδή είναι πολύτιμες, αδελφέ μου.
Άρης
Θέλω να παραμείνουμε φίλοι, παρά τους αγώνες και τις δοκιμασίες που έχουμε να υποστούμε στη συνέχεια.
Θανάσης
Είναι η μεγαλύτερη επιθυμία μου!
Πλησιάζει σιγά-σιγά ο ένας τον άλλον και αγκαλιάζονται, έχοντας επίγνωση της συμφωνίας με την οποία είναι δεμένοι απέναντι στο θάνατο. Με την κίνηση αυτή, η οποία αντιπροσωπεύει μια αληθινή αναγέννηση της φιλίας, έδεσαν τη μοίρα τους μέχρι ο θάνατος ο ίδιος να έρθει να τους χωρίσει. Αλλά και πάλι, θα αγωνιστούν εναντίον του, όπως ένας δικέφαλος αετός!
Σκοτάδι.
