Ομιλία του Νίκου Λυγερού στην κεντρική εκδήλωση για την 98η επέτειο της Γενοκτονίας των Αρμενίων με θέμα:
"Η Αρμενικότητα ως στίγμα ανθρωπότητας".
Συνεδριακό Κέντρο «Ι. ΒΕΛΛΙΔΗΣ». Κυριακή 21 Απριλίου 2013
"Η Αρμενικότητα ως στίγμα ανθρωπότητας".
Συνεδριακό Κέντρο «Ι. ΒΕΛΛΙΔΗΣ». Κυριακή 21 Απριλίου 2013
Η γενοκτονία των Αρμενίων είναι γενοκτονία και δεν είναι ούτε σφαγή ούτε δολοφονία ούτε έγκλημα. Πρέπει να το καταλάβουμε όλοι μας εδώ στην Ελλάδα και να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε άλλες λέξεις γιατί οι άλλες λέξεις δεν ενοχλούν κανένα. Αν στην στρατηγική χρησιμοποιείτε λέξεις που δεν ενοχλούν κανέναν, θέλει να πει ότι τις κάνετε και τις λέτε μόνο και μόνο για προσωπική εκτόνωση δίχως κανέναν άλλο στόχο εκτός βέβαια από το να επαναλαμβάνεται την ίδια επέτειο κάθε χρόνο. Η επέτειος δεν είναι ενοχλητική για τον θύτη. Όταν δεν κάνουμε λοιπόν πράξεις ενοχλητικές δεν έχουν νόημα στο θέμα της αναγνώρισης των γενοκτονιών. Αυτό που έχει σημασία είναι να είμαστε ξεκάθαροι σε μερικά ιστορικά πλαίσια και εφόσον είναι μερικοί που είναι ικανοί να αποστηθίσουν και λόγια στα Αρμενικά και το χάρηκα να θυμούνται όμως ότι η γενοκτονία των Αρμενίων δεν αρχίζει το 1915. Αρχίζει ήδη από το 1894 θα ήταν καλό να το ξέρουμε και να ξέρουμε βέβαια ότι θα συνεχιστεί μέχρι το 1923. Θα τελειώσει μόνο και μόνο με την Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία βέβαια δεν αναφέρεται καθόλου, καν στην λέξη Αρμένης. Η Συνθήκη της Λωζάννης είναι απαράδεκτη σε πολλά σημεία για τους Έλληνες αλλά είναι απαράδεκτη εξολοκλήρου για τους Αρμένιους, γιατί δεν είχαν καν το δικαίωμα να διατυπωθούν ως όρος. Έχει σημασία επίσης να θυμόμαστε ότι η λέξη γενοκτονία που επινοήθηκε από τον Raphaël Lemkin επειδή δεν υπήρχε άλλη λέξη για να στιγματίσει αυτό το έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας, επινοήθηκε χρησιμοποιώντας το παράδειγμα της γενοκτονίας των Αρμενίων, της γενοκτονίας των Ελλήνων και της γενοκτονίας των Ασσυρίων. Αυτό σημαίνει ότι ο διανοούμενος Raphaël Lemkin για να εξηγήσει στους άλλους τι εννοεί με αυτήν την νέα ορολογία χρησιμοποίησε το παράδειγμα των Αρμενίων αν θέλετε είναι τα θεμέλια αυτής της έννοιας η οποία εντάχθηκε στην χάρτα του ΟΗΕ από το 1948. Κατά συνέπεια όταν μερικοί αμφισβητούν ακόμα την ύπαρξη της γενοκτονίας των Αρμενίων δεν αντιλαμβάνονται, ή μάλλον το ξέρουν αλλά οι άλλοι δεν το αντιλαμβάνονται, ότι αμφισβητούν την ίδια την έννοια της γενοκτονίας. Είναι λυπηρό, για να μην πω άλλη λέξη, να ακούμε Έλληνες να λένε ότι έχουν δεχτεί τους Αρμένιους εδώ λες και είμαστε μία ουδέτερη χώρα πάνω σε αυτό το πλαίσιο, λες και δεν έχουμε υποστεί την έννοια της γενοκτονίας, λες και δεν ξέρουμε ακριβώς τι είναι. Η γενοκτονία των Αρμενίων, των Ελλήνων και των Ασσυρίων είναι μία τριπλή γενοκτονία που δεν μπορεί να την διαχωρίσουμε τόσο εύκολα. Αυτές οι δύο σημαίες που έχουν αυτό το στίγμα πάνω θα έπρεπε να ήταν πιο κοντά. Όχι μόνο να τις βάζουμε εδώ επειδή υπάρχει το τυπικό γιατί το τυπικό δεν αρκεί. Θα πρέπει να υπάρχουν και συμφωνίες μεταξύ των κρατών και να υποστηρίζουν αυτά τα κράτη το ένα το άλλο. Είναι καλό να μιλάμε για ανθρώπινα δικαιώματα αλλά ξέρετε όταν ακούμε πολιτικούς να μιλάνε για ανθρώπινα δικαιώματα είναι ότι συνήθως δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να το λένε. Γιατί τα ανθρώπινα δικαιώματα για τον πολιτικό δεν είναι πρόγραμμα, όπως το είπε η Εκπρόσωπος της Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής πολύ σωστά στην αρχική εισήγηση η γενοκτονία των Αρμενίων έχει περισσότερες από όλες τις αναγνωρίσεις που υπάρχουν εκτός βέβαια από την γενοκτονία των Εβραίων η οποία είναι επίσημα αναγνωρισμένη από όλους. Για ποιο λόγο. Για έναν πολύ απλό είναι ότι η Αρμενία δεν είχε κράτος. Για τόσο χρόνια όλη η δουλειά έγινε μόνο και μόνο από τους ίδιους τους Αρμένιους χωρίς να βασίζονται σε καμία πρωτοβουλία από το κράτος της Αρμενίας, το οποίο ήταν ενταγμένο μέσα σε ένα πλαίσιο που δεν του έδινε τη δυνατότητα να εκφραστεί. Φαίνεται ήδη από τη συνθήκη Καρς το 1921. Είναι μερικοί από εσάς που περιμένουν τα πάντα από το κράτος και τους πολιτικούς και ξεχνούν ότι το κράτος και η πολιτική δημιουργούνται από τους πολίτες. Αν υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι μπορούν να παράγουν έναν αγώνα και θέλουν να πάρουν μία θεσμική θέση ας το κάνουν είναι καλό και θα τους βοηθήσουμε. Αν χρησιμοποιούν την θεσμική θέση για να μας εξηγήσουν ότι έχουν διπλωματικά προβλήματα όταν μιλάμε για την γενοκτονία των Αρμενίων δεν είναι ανάγκη να μας απασχολούν περισσότερο. Μην νομίζετε ότι το θέμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας είναι το στίγμα αν θέλετε της Αρμενικότητας. Η αναγνώριση της γενοκτονίας είναι μόνο και μόνο το πρώτο στάδιο της διαδικασίας διόρθωσης, το πρώτο, το αρχικό. Υπάρχει βέβαια και η ποινικοποίηση της άρνησης. Είμαστε ακόμα πολύ μακριά σε αυτόν τον τομέα στην Ελλάδα. Για ποιον λόγο; Γιατί στην Ελλάδα θεωρούμε ότι πρέπει να υπάρχει πάντοτε ελεύθερη έκφραση για όλα, από όλους, για οποιοδήποτε θέμα. Αυτό το ονομάζουμε ελευθερία, ενώ στην πραγματικότητα είναι μία έλλειψη και μία νοητική καθυστέρηση για να μην πω υστέρηση. Διότι στην πραγματικότητα αυτό που λέει μία γενοκτονία είναι πώς χαρακτηρίζουμε την Ανθρωπότητα, δεν μπορούμε να αφήνουμε τους άλλους να βρίζουν την Ανθρωπότητα, να γενοκτονούν και μετά στην συνέχεια να λένε ότι δεν υπάρχει καν η γενοκτονία. Γιατί ξέρετε είναι κάτι το πολύ φυσιολογικό για τον γενοκτόνο, την ώρα που διαπράττει την γενοκτονία προσπαθεί να την σβήσει. Γιατί; Γιατί όταν την σβήνετε δεν υπάρχουν θύματα, εφόσον δεν υπάρχουν θύματα, δεν υπάρχουν θύτες κατά συνέπεια για ποιο πράγμα υπάρχει η κατηγορία. Στην πραγματικότητα η Αρμενικότητα είναι αυτό το στίγμα της Ανθρωπότητας που μας απέδειξε ότι μπορούμε να είμαστε ακόμα εδώ. Οι Αρμένιοι είναι ακόμα εδώ. Ο Μηνάς είναι ακόμα εδώ και μπορεί να πει στα Αρμενικά ό,τι και να θέλει να πει με το Αρμενικό ύφος χωρίς να μπορεί να του πει οποιοσδήποτε γενοκτόνος τίποτα. Αυτό είναι κάτι το πολύ σημαντικό γιατί στην πραγματικότητα οι Αρμένιοι εξηγούν σε όλους τους λαούς του κόσμου ότι ακόμα και οι χειρότεροι γενοκτόνοι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους. Δεν τα κατάφεραν. Είμαστε ακόμα εδώ. Και θα είμαστε ακόμα εδώ όσο θα υπάρχει αυτό το έγκλημα, για να υπάρχουν μάρτυρες, για να υπάρχουν κατηγορούμενοι και να υπάρχουν δικαστές. Διότι η Ανθρωπότητα δεν μπορεί να αποδεχτεί μία γενοκτονία γιατί γενοκτονία είναι μία μορφή αυτοκτονίας για την Ανθρωπότητα. Δεν το συνειδητοποιούμε και γι’ αυτό έχουμε την ιδέα ότι αφορά μόνο τους άλλους λαούς και δεν καταλαβαίνουμε ότι αυτοί οι άλλοι λαοί ανήκουν στην Ανθρωπότητα. Δεν αφορά τους λαούς αφορά το θεσμικό σύστημα. Η γενοκτονία είναι μία συστηματική καταστροφή. Αυτό που είναι το χειρότερο στην γενοκτονία δεν είναι η καταστροφή είναι το συστηματικό. Συστηματικό θέλει να πει ότι είναι προμελετημένο δεν είναι απλώς ένα έγκλημα είναι ένα έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας άρα στην έκφραση έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας το πιο σημαντικό είναι κατά της Ανθρωπότητας. Αυτό που αποδεικνύουν με την ύπαρξή τους οι Αρμένιοι και με τα αποτελέσματα που έχουν στον τομέα των αναγνωρίσεων γιατί είναι το παράδειγμα για τους άλλους τους λαούς είναι η αιχμή του δόρατος, είναι ότι μπορεί να είσαι ένας μικρός λαός αν όμως έχεις μία στρατηγική μπορεί όχι μόνο να αντισταθείς, αλλά μπορείς να έχεις και αποτελέσματα που ενοχλούν τον θύτη. Νομίζω ότι μιλάμε πολύ συχνά για την γενοκτονία των Αρμενίων χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ακριβώς τι είναι. Θα ήθελα να σας δώσω ένα παράδειγμα, ξέρω ότι θα ενοχλήσει ακόμα και την γυναίκα μου αλλά τουλάχιστον θα είναι πιο χειροπιαστό για όλους τους Έλληνες. Το 2007 κάηκαν ελιές στην Ελλάδα 3 εκατομμύρια, όλοι έχετε εικόνες. Πάρτε λοιπόν μόνο 1,5 εκατομμύρια ελιές. Φανταστείτε λοιπόν τώρα ότι καίνε και αντί να έχετε ελιές βάλτε ανθρώπους. Για κάθε κορμό έναν άνθρωπο. Είναι μερικοί από εσάς που δεν τους ενοχλεί ακόμα αλλά δεν έχουν καταλάβει το συστηματικό. Γιατί ακόμα και η φωτιά δεν επιλέγει τον στόχο της και εξαπλώνεται. Στην γενοκτονία δεν υπάρχει εξάπλωση. Άρα αν θέλετε να έχετε αυτήν την εικόνα στο μυαλό σας πρέπει να φανταστείτε ότι έρχεται κάποιος και ανάβει το φυτίλι για κάθε δέντρο γιατί δεν μπορεί να πάει η φωτιά στο επόμενο πρέπει να σκοτώσει το κάθε ένα. Αυτό λοιπόν αν προσπαθήσετε να το συνειδητοποιήσετε και να φανταστείτε ότι υπήρξαν άτομα τα οποία έβαλαν φωτιά σε κάθε δέντρο για να μην υπάρχει κάθε Αρμένιος και αυτό το έκαναν 1,5 εκατομμύρια φορές, τότε μπορεί να έχετε μία εικόνα για το τι έγινε. Τότε μπορεί να αρχίσετε την λύπη σας αλλιώς δεν έχει νόημα. Δεν είναι απλώς θύματα, δεν είναι θύματα. Είναι γενοκτονημένοι. Είναι εντελώς διαφορετικό. Μπορεί να είμαστε θύματα από κλιματικές συνθήκες. Ναι, τότε είναι θύματα. Εδώ δεν είναι θύματα είναι στόχοι. Και παρόλο που ήταν στόχοι οι Αρμένιοι κατάφεραν να είναι ακόμα εδώ για να μας δώσουν το παράδειγμα ότι ένας μικρός λαός που είναι βαθιά αγκυροβολημένος μέσα στον χρόνο δεν ξεριζώνεται τόσο εύκολα. Χάρηκα γιατί ο Μηνάς μίλησε για το Αρτσάχ. Τώρα προσπαθούν μερικοί κύκλοι να μας εξηγήσουν ότι θα ήταν καλό να παίξουμε πάνω στο θέμα της γενοκτονίας και του Αρτσάχ ως αντάλλαγμα. Μου δίνεις, αυτό σου δίνω αυτό. Είναι απαράδεκτο. Το Αρτσάχ θα παραμείνει ελεύθερο. Η γενοκτονία θα αναγνωριστεί. Θέλουν, δεν θέλουν. Επειδή εμείς το θέλουμε. Γιατί υπάρχει μία μεγάλη διαφορά όταν είσαι απόγονος από θύτες δεν έχεις τίποτα που σε τιμά. Όταν είσαι απόγονος από γενοκτονημένους η ύπαρξή σου είναι μία αντίσταση. Η ύπαρξή σου, μόνο και μόνο ότι υπάρχεις είσαι ήδη αντιστασιακός. Οι Αρμένιοι ακόμα και οι πιο ραγιάδες είναι αντιστασιακοί επειδή υπάρχουν δεν μπορούν καν να κάνουν αλλιώς. Οι Αρμένιοι έχουν μία άλλη παράδοση όταν τιμούν τους νεκρούς τους χρησιμοποιούν το khatchkar, τον πέτρινο σταυρό. Εγώ όταν μιλάω με τους φίλους μου τους Αρμένιους, που μπορεί όπως λέει ο γέροντας να είναι ο τρόπος για να μιλήσεις με τον Θεό και μάλλον γι’ αυτό το λόγο είναι τόσο δύσκολη αυτή η γλώσσα, τους φαντάζομαι ζωντανούς σταυρούς οι οποίοι στο τέλος της ζωής τους θα μετατραπούν σε khatchkar. Είναι μία πολύ σπάνια ιδιότητα, δεν την έχει ο οποιοσδήποτε λαός. Οι πέτρινοι σταυροί - για να καταλάβετε όλοι σας αν δεν τους έχετε δει αλλά υπάρχει ακόμα και στο πρόγραμμα γι’ αυτό με άγγιξε - είναι όλοι διαφορετικοί. Ο κάθε ένας είναι διαφορετικός και αυτό που είναι απίστευτο που αποδεικνύουν οι Αρμένιοι με αυτόν τον τρόπο είναι ότι είναι όλοι με έναν σταυρό, είναι όλοι οι σταυροί διαφορετικοί επειδή είναι ο ίδιος ο λαός. Μπορεί αυτό να σας φαίνεται μία μεταφορά ποιητική πρέπει να θυμάστε όμως ότι ακόμα και το 2006 το μόνο που βρήκαν να κάνουν είναι να καταστρέψουν τα khatchkar που υπάρχουν εδώ και αιώνες για να σκοτώσουν ακόμα και τους τάφους. Άμα το σκεφτείτε είναι απίστευτο γιατί μπορεί να δικαιολογήσετε ένα έγκλημα γιατί μπορεί να πείτε ο άλλος νευρίασε. Πώς όμως να δικαιολογήσετε ένα έγκλημα κατά των νεκρών. Πώς να δικαιολογήσετε ότι καταστρέφετε τον σταυρό. Υπάρχει μόνο μία δικαιολογία. Είναι ότι υπάρχει παρόλα αυτά που κάνατε. Στο Αρτσάχ λοιπόν υπάρχει ένα σύμβολο Papik και Tatik, ο παππούς και η γιαγιά, και είναι τα κεφάλια τους μόνο. Η γιαγιά είναι με κλειστό το στόμα. Και είναι και ο παππούς δίπλα. Δείχνουν στον άλλο ότι εμείς είμαστε μες τη γη μας μέχρι το κεφάλι. Αν θέλετε να καταπατήσετε αυτήν την γη θα πρέπει να μας ξεριζώσετε γιατί ανήκουμε σε αυτήν την γη όπως αυτή η γη μας ανήκει. Αυτά τα σύμβολα πρέπει να τα έχουμε μέσα μας γιατί όπως οι Αρμένιοι χρησιμοποιούν σύμβολα που έχουμε εμείς στην Ελλάδα όπως είναι ο Λεωνίδας, πρέπει και εμείς να βλέπουμε ποια σύμβολα έχουν σε αυτήν την αντίσταση. Όταν πολιορκούσαν ακόμα και οι Αζέροι και ξέρετε στην Ελλάδα εμείς κάνουμε κάποιες πώς να το πω διπλωματικές κινήσεις και μιλάμε με ευφημισμός, δηλαδή έχουμε όλες τις χώρες γύρω μας αλλά μόνο μία χώρα την λέμε γείτονα ευτυχώς που ξέρουμε ποια είναι. Οι Αρμένιοι είναι πιο ξεκάθαροι, τους Αζέρους τους ονομάζουν Τούρκους δεν μπαίνουν σε μία μικρή λεπτομέρεια γιατί δεν καταλαβαίνουν και δεν μιλάμε για γειτονικές χώρες. Όταν λοιπόν πολιορκούσαν οι Αζέροι ένα χωριό και κατέστρεφαν συνεχώς τις σκεπές, όταν ζήτησαν οι Αρμένιοι από τους χωρικούς τι θέλετε το μόνο που ζήτησαν είναι σκεπές για να μείνουν εδώ. Λοιπόν για να μην πολυλογώ και να καταλάβετε τι θέλω να πω, δεν είμαστε ούτε οι Αρμένιοι, ούτε οι Έλληνες λαοί του χώρου. Είχαμε πάντοτε πολύ λίγο χώρο. Είχαμε πάντοτε μεγάλο βάθος χρόνου. Άρα δίνουμε μεγάλη σημασία στο μικρό χώρο που έχουμε γιατί δεν έχουμε και τίποτα άλλο αλλά αυτός ο μικρός χώρος δεν είναι τίποτα σε σχέση με τους δικούς μας γι’ αυτό και οι Αρμένιοι και οι Έλληνες όταν είναι στο εξωτερικό είναι Αρμένιοι και Έλληνες σαν να είναι κινητές πρεσβείες. Ξέρω δεν είναι ανταγωνιστικό σε σχέση με εσένα Μηνά αλλά πρέπει να ξέρεις ότι αυτή η δουλειά γίνεται από όλους. Τι εννοώ με αυτό. Δίνουμε μεγάλη σημασία στο βάθος του χρόνου και αυτός ο χρόνος είναι ο χώρος της αντίστασης, δηλαδή η διάρκεια αυτών των λαών προέρχεται από τη δύναμη του χρόνου, προέρχεται από τον πολιτισμό, προέρχεται από τα γράμματα, προέρχεται από την παράδοση γιατί είναι αυτό που προσπάθησε να ξεριζώσει η γενοκτονία. Η γενοκτονία δεν προσπάθησε να ξεριζώσει και να σκοτώσει, όπως νομίζουν μερικοί θύματα, όχι προσπάθησε να βγάλει οποιοδήποτε ίχνος πολιτισμού. Για ποιο λόγο. Διότι η γενοκτονία είναι μία πράξη βαρβαρότητας. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν μία αυτοκρατορία της βαρβαρότητας, οι Νεότουρκοι ήταν της βαρβαρότητας, ο Κεμάλ ήταν της βαρβαρότητας είναι γενοκτόνοι και τίποτα άλλο. Άρα εφόσον μερικοί από εμάς δεν έχουν τα κότσια να μιλάνε, όπως το κάνει ο Κολοκοτρώνης για τους προσκυνημένους, τουλάχιστον να έχουν τα κότσια να κάθονται όρθιοι όταν έρχεται ο άλλος και μιλά για διπλωματία. Δεν υπάρχει λόγος διπλωματίας για τις γενοκτονίες, οι γενοκτονίες είναι ξεκάθαρες και δεν γίνονται σε φάση πολέμου. Δεν υπάρχει η εξήγηση του πολέμου για να εξηγήσουμε μία γενοκτονία αν υπήρχε πόλεμος θα λεγόταν έγκλημα πολέμου. Το πρόβλημα της γενοκτονίας και εδώ θα δείτε τώρα πώς συνδέεται με την δική μας την παράδοση, γιατί η επινόηση του Lemkin βασίζεται πάνω σε αυτήν την ιδέα, δεν διαγράφεται, δεν παραγράφεται. Ακόμα κι αν εμείς όλοι εδώ ξεχάσουμε την γενοκτονία, θα έρθουν οι επόμενοι για να κατηγορήσουν και πάλι τον θύτη αυτό είναι το σύνθημα. Δηλαδή είμαστε και απαγορεύουμε την βαρβαρότητα Οι Αρμένιοι με την Αρμενικότητά τους δείχνουν με την ύπαρξή τους ότι δεν δέχονται την βαρβαρότητα και θα είναι εδώ μαζί μας με την Ανθρωπότητα για να συνεχίζουν να παράγουν πολιτισμό ακόμα κι αν υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να κάνουν γενοκτονίες της μνήμης. Σας ευχαριστώ πολύ.
Omelia di Nikos Lygeros nell’evento principale della 98 esima commemorazione del Genocidio degli Armeni avente tema “L’Armenità quale stigma dell’ umanità”.
Centro Conferenze «I.Vellidis» di Salonicco.Domenica 21 Aprile 2013
Il Genocidio degli Armeni è un genocidio e non è un massacro neppure un omicidio e neppure un crimine.Dobbiamo capirlo tutti qui in Grecia e smettere di adoperare altri vocaboli perché gli altri vocaboli non danno fastidio a nessuno. Se operando strategicamente adoperate vocaboli che non infastidiscono nessuno, vuol dire che lo fate e li dite solamente per sollievo personale senza nessun altro bersaglio eccetto sicuramente quello di ripetere la stessa commemorazione ogni anno. La commerazione non infastidisce il carnefice. Quando non compiamo atti che danno fastidio allora non hanno alcun senso anche se riferiti al riconoscimento dei genocidii.Ciò che ha importanza è che dobbiamo essere molto chiari su alcuni contesti storici e dal momento che ci sono alcuni capaci di memorizzare anche parole in Armeno cosa della quale mi compiaccio devono ricordarsi che il Genocidio degli Armeni non comincia nel 1915. Comincia di già nel 1894 ed è giusto saperlo e sapere inoltre che continuerà fino il 1923. Finirà solo e solamente con il trattato di Losanna, nel quale con certezza non è riportato, e neppure la parola Armene. Il trattato di Losanna è su molti aspetti inaccettabile per i Greci ma è completamnte inaccettabile per gli Armeni, perché non avevano neppure il diritto di formularsi come termine . Ha importanza inoltre ricordare che il vocabolo Genocidio che fu inventato da Raphaël Lemkin perché non c’era altra parola per stigmatizzare questo crimine contro l’Umanità, fu inventato adoperando il paradigma del genocidio degli Armeni,il genocidio dei Greci e il genocidio degli Assiri. Questo vuol dire che l’intellettuale Raphaël Lemkin per spiegare agli altri cosa volesse dire con questo nuovo termine adoperò il paradigma degli Armeni quindi ,volendo essi sono le fodamenta di questo termine che venne incluso nella carta dell’ ONU dal 1948. Di coseguenza quando alcuni mettono in dubbio ferfino l’esistenza del genocidio degli Armeni non si rendono conto , o forse lo sanno ma gli altri non si rendono conto , che mettono in dubbio lo stesso concetto del genocidio.E’ raccapricciante,per non adoperare altra parola, ascoltare Greci dire che hanno accettato gli Armeni qui, come se fossimo un paese neutrale in questo contesto ,come se non abbiamo subito il significato del genocidio, come se non sappiamo precisamente cosa sia.Il genocidio degli Armeni, dei Greci e degli Assiri è un triplice genocidio che non possiamo dividere tanto facilmente.Queste due bandiere che hanno sopra questo stigma (croce n.d.t.) avrebbero dovuto essere più vicine. Non le dobbiamo mettere qui solamente per formalità perché la formalità non basta.Ci dovrebbero essere anche accordi fra gli stati e questi stati dovrebbero sostenere l’un l’altro. Per un motivo semplicissimo perché l’Armenia non aveva uno stato.Per tanti anni tutte le procedure sono state eseguite solamente dagli stessi Armeni senza basarsi su nessuna iniziativa da parte della stato Armeno, il quale era inserito all’interno di un contesto che non gli dava nessuna possibilità di esprimersi. E’ giusto parlare dei diritti umani ma sapete quando sentiamo i politici parlare dei diritti umani è che d’ abitudine non fanno nient’ altro che parlarne.Perché i diritti umani per il politico non è un programma, come giustamente lo ha detto il Rappresentante della Commisione Statale Armena nella presentazione iniziale, il genocidio degli Armeni ebbe il maggior numero di riconoscimenti fra tutti gli altri eccetto naturalmente del genocidio degli Ebrei che è stato riconosciuto da tutti. Per quale motivo. Si vede di già nel trattato di Kars del 1921.Ci sono alcuni fra voi che attendono tutto dallo stato e dai politici ma dimenticano che lo stato e la politica si creano dagli stessi cittadini. Se ci sono uomini che possono generare una lotta e vogliono un ruolo istituzionale che lo facciano ciò è giusto e li aiuteremo.Se adopereranno il ruolo istituzionale per spiegarci che hanno problemi diplomatici quando parliamo del genocidio degli Armeni non è necessario che ci tediano un solo minuto in più. Non crediate che l’argomento del riconoscimento del genocidio sia lo stigma se volete, dell’Armenità. Il riconoscimento del genocidio è solamente la prima fase della procedura del rimedio,la prima,l’iniziale.Esiste certamente anche la penalizzazione del diniego.Siamo però ancora in questo ambito molto lontani in Grecia. Per quale motivo? Perché in Grecia crediamo che ci deve essere sempre la libertà di espressione su tutto, da tutti, su qualunque argomento.Questo comportamento lo chiamiamo libertà, invece in reltà si tratta di difetto e ritardo mentale per non dire mancanza. Perchè in realtà ciò che ci tramanda un genocidio è come caratterizzare l’Umanità, non possiamo lasciare che gli altri insultino l’Umanità, commettano il genocidio e poi in seguito dicano che non è affatto esistito. Perché sapete è cosa molto naturale per il genocida ,nell’ora in cui compie il genocidio cercare di cancellarlo. Perché? Perché quando lo cancellate non esistono vittime,e se non ci sono vittime non ci sono neppure i carnefici ,di conseguenza non c’è cosa su cui basarsi per l’accusa. In realtà l’Armenità è lo stigma dell’ Umanità che ci dimostra che possiamo essere ancora qui. Gli Armeni sono ancora qui. Minàs è ancora qui e può esprimere in lingua armena ciò che vuole dire con l’aria Armena senza che un genocida qualsiasi lo possa ammonire.Questo fatto è molto importante perché gli Armeni in realtà dimostrano a tutti i popoli del mondo come anche gli esseri che compiono i peggiori genocidii non sanno fare il loro lavoro alla perfezione. Non ci sono riusciti. Siamo ancora qui. E saremo ancora qui finchè ci sarà questo crimine, perché ci siano testimoni, perché ci siano imputati e ci siano giudici.Perché l’Umanità non può accettare un genocidio perché il genocidio è una forma di suicidio per l’Umanità. Non ci rendiamo conto e per questo crediamo che tutto ciò riguarda solo altri popoli e non capiamo che questi altri popoli appartengono all’Umanità. Non riguarda i popoli ma riguarda il sistema istituzionale. Il genocidio è una catastrofe sistematica. Quindi ciò che è deleterio nel genocidio non è la catastrofe ma il fatto che è sistematico. Sistematico vuol dire che è premeditato non è semplicemente un crimine è un crimine contro l’Umanità quindi nell’ espressione crimine contro l’Umanità ciò che è da sottolineare è contro L’Umanità. Questo lo dimostrano con la loro esistenza gli Armeni e con i risultati ottenuti nell’ ambito dei riconoscimenti perché è il paradigma per gli altri popoli è la punta della lancia ,dimostra che si può essere un piccolo popolo però se si ha una strategia si può non solo resistere ,ma si possono avere anche risultati che molestano il carnefice.
Credo che parliamo molto spesso per il genocidio degli Armeni senza renderci conto esattamente di cosa si tratti.Vorrei darvi un esempio ,so che turberà anche mia moglie ma almeno sarà più palpabile per tutti i Greci .Nel 2007 bruciarono in Grecia 3 milioni di ulivi ,tutti ne avete le immagini.Prendete dunque 1,5 milioni di ulivi .Immaginate ora che brucino e anziché avere gli ulivi mettete uomini. Per ogni tronco un uomo .Ci sono alcuni fra voi che non si turbano ancora ma non hanno capito la cosa essenziale. Perché neppure il fuoco sceglie il suo bersaglio si dilaga.
Nel genocidio non c’è il dilagarsi.Quindi se volete avere questa immagine nella mente dovete immaginarvi che arrivi qualcuno e che accende la miccia per ogni albero perché il fuoco non può diffondersi sino all’albero successivo deve quindi uccidere ognuno. Adesso se cercate di rendervene conto e di immaginarvi che c’erano persone che davano fuoco ad ogni albero affinchè ogni Armene non esistesse più e questo l’ hanno fatto per 1,5 milioni di volte,allora sì avrete un’immagine di ciò che accadde.Ora sì che cominciate a provar dolore altrimenti non ha senso.Non sono semplicemente vittime, non sono vittime. Sono vittime del genocidio. E’completamente diverso.Possiamo essere vittime di catasrofi naturali. Si ,allora sono vittime.In questo caso non sono vittime sono bersagli.
E nonostante che gli Armeni fossero bersagli sono riusciti ad essere ancora qui per darci l’esempio che un popolo piccolo che è profodamente ancorato nel tempo non si sradica tanto facilmente.Mi ha fatto piacere che Minàs abbia parlato per l’Artzakh.Adesso alcuni cerchi cercano di convincerci che sarebbe giusto trattare sul genocidio con l’Artzakh in cambio. Mi dai quello, ti do questo. E’inaccettabile. L’Artzakh rimarrà libero .Il genocidio verrà riconosciuto.Volenti , nolenti.Perché lo vogliamo noi.Perché c’è una grande differenza quando sei discendente di carnefici non hai nulla di cui farti onore. Quando sei discendente delle vittime di un genocidio la sola tua esistenza è una resistenza. La tua esistenza,solo per il fatto che esisti sei di già un’attore della resistenza.Gli Armeni anche i più sottomessi al servilismo sono attori della resistenza solo per il fatto di esistere e non possono fare altrimenti. Gli Armeni hanno un’altra usanza quando onorano i loro morti adoperano il khatchkar,la croce di pietra. Io quando parlo con i miei amici Armeni, che probabilmente come dice il religioso è un modo per parlare con Dio e forse è per questo che è così difficile questa lingua, me li immagino come croci viventi le quali al termine della loro vita si trasformeranno in khatchkar. E’ una rara particolarità, non ce l’hanno popoli qualunque. Le croci di pietra- perché comprendiate tutti se non le avete viste ma c’è anche sul programma per questo mi ha toccato- sono tutte diverse. Ognuna è diversa e ciò che è incredibile è che gli Armeni dimostrano in questo modo che sono tutti con una croce, tutte le croci sono diverse perché sono lo stesso popolo. Forse questo vi sembrerà una metafora poetica dovete ricordarvi però che anche nel 2006 l’unica cosa che riuscirono a fare è distruggere le khatchkar ,che sono qui da secoli, per uccidere anche le tombe. Se ci pensate è incredibile perché forse potete giustificare un crimine dicendo che l’altro si è adirato. Come però riuscirete a giustificare un crimine contro i morti. Come giustificherete il fatto che distruggete la croce. C’è solo una giustificazione. E’ che esiste nonostante ciò che avete fatto. Nell’Artzakh c’è un simbolo Papik e Tatik, il nonno e la nonna, raffigurano solo le loro teste. La nonna sta con la bocca chiusa. E di fianco c’è il nonno.Indicano all’altro che noi siamo immersi nella terra fino alla testa. Se volete usurpare questa terra dovrete sradicarci peché apparteniamo a questa terra come questa terra ci appartiene.Questi simboli li dobbiamo tener a cuore perché come gli Armeni adoperano simboli che abbiamo noi in Grecia come per esempio Leonida, dobbiamo anche noi scrutare quali simboli hanno loro in questa resistenza. Quando gli Azeri assediavano e sapete in Grecia noi facciamo, come dire, alcune azioni diplomatiche e parliamo con eufemismo ,cioè abbiamo tanti paesi tutt’intorno ma solo uno lo chiamiamo paese confinante per fortuna che sappiamo qual è.Gli Armeni sono più schietti ,gli Azeri li chiamano Turchi non entrano nel piccolo particolare perché non gli interessa e non parliamo dei paesi confinanti. Allora quando gli Azeri assediavano un villaggio e distruggevano in continuazione i tetti delle case ,quando gli Armeni chiesero agli abitanti del villaggio cosa volete l’unica cosa che chiesero furono i tetti per rimanere qui. Quindi per non dir altro e capiate ciò che voglio dire ,non siamo né gli Armeni né i Greci popoli dello spazio. Avevamo sempre molto poco spazio. Avevamo invece sempre grande profondità di tempo.Quindi diamo grande importanza al piccolo spazio che abbiamo perché non abbiamo nient’altro ma questo piccolo spazio non è nulla in rapporto ai nostri cari per questo sia gli Armeni sia i Greci quando sono all’estero sono Armeni e Greci come se fossero delle ambasciate ambulanti.Lo so non è antagonistico in rapporto a te Minàs ma devi sapere che questo lavoro viene fatto da tutti. Cosa voglio dire con questo.Diamo tanta importanza alla profondità del tempo e il tempo è lo spazio della resistenza, cioè la durata di questi popoli deriva dalla forza del tempo,deriva dalla civiltà, deriva dalle lettere, deriva dalla tradizione perché è tutto ciò che ha cercato di sradicare il genocidio. Il genocidio non ha cercato di sradicare e di uccidere ,come credono alcune vittime , no ha cercato di toglire qualunque traccia di civiltà. Per quale motivo .Perché il genocidio è un atto babarico. L’Impero Ottomano era un impero della barbarie ,i neoturchi erano barbari, e Kemal era un barbaro sono autori di genocidii null’altro. Ne segue che dal momento che alcuni fra noi non hanno il coraggio di parlare, come parla Kolocotronis per i lusingati, perlomeno abbiano il coraggio di stare in piedi quando arriva qualcuno che parla di diplomazia. Non c’è bisogno di diplomazia per i genocidii, i genocidii sono chiari e non si compiono in periodo di guerra. Non c’è l’attenuante della guerra per giustificare un genocidio se ci fosse stata la guerra l’avremmo chiamato crimine di guerra. Il problema del genocidio ed ora vedrete come si congiunge con la nostra tradizione ,perché l’espediente di Lemkin si basa su questa idea , non si cancella ,non si annulla.Anche se tutti noi che siamo qui dimentichiamo il genocidio ,arriveranno i posteri ad accusare di nuovo il carnefice questa è la parola d’ ordine. Cioè esistiamo e vietiamo la barbarie.Gli Armeni con la loro armenità ci mostrano con la loro esistenza che non accettano la barbarie e che saranno qui con noi con l’Umanità per continuare a produrre civiltà anche se ci sono persone che cercano di compiere genocidii della memoria.Grazie tante.
