Les lumières noires - ACTE DEUXIEME - Scène 5
N. Lygeros
ACTE DEUXIEME
Scène 5
Fermier, Léftéris, Christos, Takis, Stavros
On retrouve la prison...
Fermier, tout tremblant .
Ils reviennent... Ils reviennent...
Léftéris
Ne crains rien ! C'est juste un changement de cellule...
Le fermier se relève et les regarde tous un à un.
Fermier, apeuré .
Qui êtes-vous ?
Léftéris
Des amis !
Fermier
Je n'ai pas d'amis... Je ne vous connais pas...
Christos
L'un de nous te connaît...
Le fermier les regarde à nouveau...
Fermier
Qui est-ce ?
Léftéris
Il n'est pas ici... Ils viennent de l'emmener...
Fermier
C'est un piège... Je ne connais personne...
Il recule.
Christos
Il nous a dit que tu étais fermier...
Fermier, surpris .
Qui vous a dit cela ?
Léftéris
C'est justement Yorgos qui nous l'a appris...
Fermier
Je ne connais aucun Yorgos... Laissez-moi tranquille...
Takis
Tu parles d'un homme...
Fermier
Qui êtes-vous ? Que me voulez-vous ?
Léftéris
Nous ne sommes pas des bourreaux... Nous sommes des prisonniers comme toi...
Fermier
Non ! Je suis ici par erreur...
Christos
Nous sommes tous ici par erreur...
Fermier
Laissez-moi partir !
Takis
Imbécile, ne vois-tu pas que nous sommes enchaînés comme toi ?
En voyant les menottes, le fermier se calme.
Fermier
Qu'avez-vous fait pour être ici ? Long Silence. Eh bien répondez... Silence.
Takis
Je vous avais dit que c'était un traître... Il essaie de nous faire parler, le salaud...
Léftéris
Cela suffit ! Un temps. Tu ferais de même à sa place !
Christos
Il ne sait même pas pourquoi il se trouve ici.
Fermier, inquiet .
Vous êtes des résistants...
Takis, hors de lui .
Nous ne sommes rien du tout ! Un temps. Nous sommes des morts en sursis...
Léftéris, sur un ton fier .
Oui, nous sommes des résistants...
Fermier, furieux .
Alors c'est vous ! C'est vous ! C'est à cause de vous qu'ils sont morts...
Surprise du groupe.
Christos
De qui parles-tu ?
Fermier, sûr de lui .
Cela ne prend pas avec moi ! Un temps. J'ai tout de suite vu que vous étiez des résistants... des terroristes...
Takis
Mais faites-le taire !
Léftéris
Non, laisse-le parler...
En s'adressant au fermier, sur un ton calme.
De quoi parles-tu, l'ami ?
Fermier, plus calme, mais toujours tremblant .
Les gens de mon village ! Ils les ont tous tués !
Christos
Mais qui donc ?
Fermier
Ces salauds de résistants !
Christos
Je ne peux pas le croire...
Fermier, dans un cri .
C'est pourtant la vérité !
Léftéris
Calme-toi ! Un temps. Et raconte-nous plutôt ce qui s'est réellement passé...
Fermier
Vous le savez bien ! Un temps. Laissez-moi tranquille !
Il s'avance vers la porte.
Laissez-moi sortir !
Christos
Tu ne sortiras que lorsqu'ils le voudront bien...
Le fermier s'effondre. Il semble prostré.
Fermier
Ils ont fait sauter le pont... Silence. Et les autres se sont vengés sur mon village... Silence. Ils sont venus à midi. Le soleil cognait dur... Silence. Ils ont défoncé toutes les portes... Silence. Le village était terrorisé... Ils les ont tous rassemblés de force sur la place centrale... La peur se lisait sur leurs visages... Tous savaient... Silence. Mon Dieu ! Ils en ont séparés quelques-uns... et ils les ont brûlés à coups de lance-flammes.
Il se recroqueville sur lui-même.
Cette odeur de chair brûlée... Ils tiraient sur tous ceux qui tentaient de s'approcher... Silence.
Christos
Les salopards !
Léftéris
Silence !
Il lui fait signe de se taire.
Fermier
Une fois le spectacle terminé, ils ont pris trois femmes... Et les ont forcées à assister à la scène finale : le massacre du village... Silence. Ensuite, ils leur ont ordonné de l'annoncer dans les villages voisins... Un temps. Ils voulaient un exemple...
Il se met à pleurer. En voyant Christos s'approcher de lui.
Ne me touchez pas !
Léftéris, en se rapprochant de lui .
Tu n'as rien à craindre de nous.
Fermier
C'est à cause de vous qu'ils sont morts ! Un temps. Et que je suis ici ! Un temps. Ils m'ont attrapé dans le village d'à côté... Ils m'ont pris pour un terroriste !
Takis
Le comble !
Fermier
Ils m'ont torturé pendant des heures pour que je dénonce les salauds qui ont fait sauter le pont...
Léftéris
Ces salauds, comme tu dis, c'est nous !
La lourde porte s'ouvre brusquement et deux gardiens jettent Yorgos dans la cellule.
Το φως του μαύρου - ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΡΑΞΗ - Σκηνή 5
Ν. Λυγερός
Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά
ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΡΑΞΗ
Σκηνή 5
Αγρότης, Λευτέρης, Χρήστος Τάκης, Σταύρος
Βρισκόμαστε στη φυλακή ...
Αγρότης, γεμάτος τρόμο.
Επιστρέφουν… Επιστρέφουν…
Λευτέρης
Μην φοβάσαι τίποτα! Είναι απλώς μια αλλαγή κελιού ...
Ο αγρότης σηκώνεται και τους κοιτάζει όλους έναν προς έναν.
Αγρότης, φοβισμένος.
Ποιοι είστε εσείς;
Λευτέρης
Φίλοι!
Αγρότης
Δεν έχω φίλους ... Δεν σας γνωρίζω ...
Χρήστος
Ένας από μας σε γνωρίζει ...
Ο αγρότης τους κοιτάει και πάλι ...
Αγρότης
Ποιος είναι;
Λευτέρης
Δεν είναι εδώ ... Μόλις τον πήραν...
Αγρότης
Είναι παγίδα ... Δεν γνωρίζω κανέναν ...
Υποχωρεί.
Χρήστος
Μας είπε ότι ήσουν αγρότης ...
Αγρότης, έκπληκτος.
Ποιος σας το είπε αυτό;
Λευτέρης
Είναι απλώς ο Γιώργος που μας το έμαθε ...
Αγρότης
Αγρότης
Δεν γνωρίζω κανένα Γιώργο ... Αφήστε με ήσυχο ...
Τάκης
Μιλάς για έναν άντρα ...
Αγρότης
Ποίοι είστε; Τι με θέλετε;
Λευτέρης
Δεν είμαστε δήμιοι ... Είμαστε φυλακισμένοι όπως εσύ ...
Αγρότης
Όχι! Είμαι εδώ από λάθος ...
Χρήστος
Όλοι εμείς είμαστε εδώ από λάθος ...
Αγρότης
Αφήστε με να φύγω!
Τάκης
Ανόητε, δεν βλέπεις ότι είμαστε αλυσοδεμένοι σαν εσένα;
Βλέποντας τις χειροπέδες, ο αγρότης ηρεμεί.
Αγρότης
Τι έχετε κάνει για να είστε εδώ; Μακρά σιωπή. Απαντήστε λοιπόν... Σιωπή.
Τάκης
Σας είπα ότι ήταν προδότης ... Προσπαθεί να μας κάνει να μιλήσουμε, το κάθαρμα ...
Λευτέρης
Φτάνει πια! Χρόνος. Θα κάναμε το ίδιο στη θέση του!
Χρήστος
Δεν γνωρίζει καν γιατί είναι εδώ.
Αγρότης, ανήσυχος.
Είστε αντιστασιακοί ...
Τάκης, προς αυτόν.
Δεν είμαστε τίποτα απολύτως. Χρόνος. Είμαστε νεκροί σε αναβολή ...
Λευτέρης, με υπερήφανο τόνο.
Ναι, είμαστε αντιστασιακοί ...
Αγρότης, έξαλλος.
Εσείς είστε λοιπόν! Εσείς είστε! Είναι εξαιτίας σας που είναι νεκροί ...
Έκπληξη της ομάδας.
Χρήστος
Για ποιους μιλάς;
Αγρότης με αυτοπεποίθηση.
Δεν περνάνε αυτά μαζί μου! Χρόνος. Κατάλαβα αμέσως ότι ήσασταν αντιστασιακοί ... τρομοκράτες ...
Τάκης
Κάντε τον να σωπάσει!
Λευτέρης
Όχι, άφησε τον να μιλήσει ...
Απευθυνόμενος στον αγρότη, με ήρεμο τόνο.
Τι είναι αυτό που λες, φίλε μου;
Αγρότης, πιο ήρεμος, αλλά πάντα τρεμάμενος.
Οι άνθρωποι του χωριού μου! Τους σκότωσαν όλους!
Χρήστος
Μα ποιοι λοιπόν;
Αγρότης
Αυτά τα καθάρματα, οι αντιστασιακοί!
Χρήστος
Δεν μπορώ να το πιστέψω ...
Αγρότης, με μια κραυγή.
Αυτή είναι όμως η αλήθεια!
Λευτέρης
Ηρεμήσε! Χρόνος. Και πες μας τι πραγματικά συνέβη ...
Αγρότης
Το ξέρετε καλά! Χρόνος. Αφήστε με ήσυχο!
Κατευθύνεται προς την πόρτα.
Αφήστε με να βγω!
Χρήστος
Θα βγεις μόνο όταν το θελήσουν ...
Ο αγρότης καταρρέει. Φαίνεται κατάκοπος.
Αγρότης
Ανατίναξαν τη γέφυρα ... Σιωπή. Και οι άλλοι εκδικήθηκαν στο χωριό μου ... Σιωπή. Ήρθαν το μεσημέρι. Ο ήλιος έκαιγε δυνατά... Σιωπή. Έσπασαν όλες τις πόρτες ... Σιωπή. Το χωριό είχε τρομοκρατηθεί ... Τους συγκέντρωσαν όλους με τη βία στην κεντρική πλατεία ... Ο φόβος ήταν ζωγραφισμένος στα πρόσωπά τους ... Όλοι γνώριζαν ... Σιωπή. Θεέ μου! Είχαν χωρίσει μερικούς ... και τους έκαψαν με φλογοβόλο όπλο.
Ο ίδιος διπλώνεται.
Αυτή η μυρωδιά της καμμένης σάρκας ... Έριχναν πάνω σε όποιον προσπαθούσε να πλησιάσει ... Σιωπή.
Χρήστος
Οι μπάσταρδοι!
Λευτέρης
Σιωπή!
Εκείνος του έκανε νόημα να σωπάσει.
Αγρότης
Μόλις τελείωσε το θέαμα, πήραν τρεις γυναίκες ... Και τις ανάγκασαν να παρακολουθήσουν την τελική σκηνή: τη σφαγή του χωριού ... Σιωπή. Τότε τις διέταξαν να το ανακοινώσουν στα γειτονικά χωριά ... Χρόνος. Ήθελαν ένα παράδειγμα ...
Αρχίζει να κλαίει. Βλέποντας τον Χρήστο να τον πλησιάζει.
Μην μ 'αγγίζετε!
Λευτέρης, κατευθυνόμενος προς αυτόν.
Δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς από εμάς.
Αγρότης
Είναι εξαιτίας σας που αυτοί είναι νεκροί! Χρόνος. Και που είμαι εδώ! Χρόνος. Με συνέλαβαν στο διπλανό χωριό ... Με πέρασαν για τρομοκράτη!
Τάκης
Η ειρωνεία!
Αγρότης
Με βασάνιζαν για ώρες για να τους ομολογήσω τα καθάρματα που ανατίναξαν τη γέφυρα ...
Λευτέρης
Αυτά τα καθάρματα, όπως λες, είμαστε εμείς!
Η βαριά πόρτα ανοίγει απότομα και δύο φρουροί ρίχνουν το Γιώργο μέσα στο κελί.
