Les lumières noires
N. Lygeros
ACTE TROISIEME
Scène 4
Andréas, Villageois, Un autre, Encore un autre
La scène s'éclaire peu à peu jusqu'à devenir très lumineuse. Elle représente une fête traditionnelle de village. Au centre, on reconnaît Andréas avec sa guitare qui écoute un villageois qui lui parle à l'oreille. Il semble lui faire la commande d'une chanson.
Andréas, en se relevant .
C'est d'accord !
Un large sourire se dessine alors sur le visage du villageois.
Villageois
Tu as vraiment une mémoire extraordinaire !
Un autre
Je t'avais dit qu'il les connaissait toutes...
Villageois
C'est vrai... Mais je ne m'attendais pas à cela...
Andréas
Ma musique, c'est ma vie, et mon peuple c'est ma...
Il est coupé.
Un autre
Allez commence, Andréa !
Andréas commence à chanter et tout le village reprend en cœur sa chanson. On lit sur les visages la communion de l'esprit.
Un autre
Une autre, une autre !
Villageois
Laissez-le souffler un peu ! Un temps. Donne-lui plutôt à boire !
Un autre
Tu as raison...
Il se lève pour servir à boire à Andréas.
Andréas, en levant son verre .
À notre santé à tous !
Village , à l'unisson .
À ta santé, Andréa !
Villageois
La voix de notre peuple...
Andréas
La voie de notre peuple n'est pas la musique...
Un autre, surpris .
Que dis-tu ?
Andréas
Le son du canon seul, libèrera notre peuple...
Villageois
Ne parle pas ainsi, mon fils...
Un autre
La sagesse nous dit de nous taire.
Andréas
Seule la mort a ce droit !
Villageois
La vie nous apprend qu'il ne faut pas se plaindre...
Andréas
Il n'est pas encore né celui qui dira mes plaintes !
Un autre
N'as-tu pas peur ?...
Andréas
Je ne crains rien car je n'espère rien...
Villageois
Mais l'espoir c'est la vie.
Andréas
Non, la vie c'est autre chose...
Un autre
Quoi donc ?
Andréas
La vie c'est...
Au même instant, on entend le bruit de violentes explosions...
Villageois, au milieu des cris .
Que se passe-t-il ?
Un autre
Ils bombardent le pont...
Villageois
Imbécile, il n'y a pas d'avions !
Encore un autre
Alors ce sont les nôtres...
Un autre
Les nôtres ?
Villageois
Oui c'est ça ! Un temps. Les nôtres ont fait sauter le pont !
Encore un autre
Bravo, les gars !
Un autre
J'ai un mauvais pressentiment...
Villageois
Où veux-tu en venir ?
Un autre
Si les résistants ont vraiment fait sauter le pont, il y aura des représailles...
Encore un autre
Mais nous n'avons rien fait !
Andréas
C'est cela qui devrait vous culpabiliser !
Un autre
Comment oses-tu ?
Villageois, pensif .
Il a raison... Un temps. Il y a vingt ans nous aurions eu honte de nous-mêmes.
Un autre
Mais je n'ai pas honte, moi !
Andréas
Alors tu n'auras jamais honte !
L'autre se lève furieux.
Villageois
Calme-toi et assieds-toi ! Un temps. Nous ne sommes que des fermiers...
Un autre, furieux .
Si tu crois que je vais me laisser insulter par un étranger...
Villageois
Andréas n'est pas un étranger ! C'est le fils de notre terre !
Un autre
Alors je préfère partir d'ici...
Villageois
Tu es libre d'aller où tu veux...
L'autre s'éloigne...
Un autre, en se retournant .
Vous le regretterez ! Vous le regretterez tous !
Il sort.
Villageois, en s'adressant à un jeune .
Il faudra le surveiller... Un temps. Sa lâcheté est capable de tout !
Encore un autre
Sans la guerre, il n'aurait pas su qu'il était lâche...
Andréas
Il ne faut pas lui en vouloir... Il ne pouvait rien pour notre patrie.
Villageois
La peur transforme les hommes.
Encore un autre
Sa peur pourrait nous dénoncer !
Silence.
Το φως του μαύρου
Ν. Λυγερός
Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά
ΤΡΙΤΗ ΠΡΑΞΗ
Σκηνή 4
Ανδρέας, Χωρικός, ένας άλλος, ένας άλλος άλλος
Η σκηνή φωτίζεται σταδιακά μέχρι να γίνει πολύ φωτεινή. Αναπαριστά ένα παραδοσιακό πανηγύρι του χωριού. Στο κέντρο, αναγωνρίζουμε τον Ανδρέα με την κιθάρα του που ακούει ένα χωρικό, ο οποίος του μιλάει στο αυτί. Φαίνεται να του κάνει παραγγελία ενός τραγουδιού.
Ανδρέας, καθώς σηκώνεται.
Είναι εντάξει!
Ένα πλατύ χαμόγελο ζωγραφίζεται τότε στο πρόσωπο του χωρικού.
Χωρικός
Έχεις πραγματικά μια εξαιρετική μνήμη!
Ένας άλλος
Σου το είπα ότι τα ξέρει όλα ...
Χωρικός
Είναι αλήθεια ... Αλλά δεν το περίμενα αυτό ...
Ανδρέας
Η μουσική μου είναι η ζωή μου, ο λαός μου και είναι ...
Κόβεται.
Ένας άλλος
Εμπρός ξεκίνα, Ανδρέα!
Ο Ανδρέας αρχίζει να τραγουδάει και όλο το χωριό απαντά από καρδιάς στο τραγούδι του. Διαβάζουμε στα πρόσωπά τους την ταύτιση του πνεύματος.
Ένας άλλος
Ακόμα ένα, ακόμα ένα!
Χωρικός
Αφήστε τον να αναπνεύσει λίγο! Χρόνος. Δώστε του κάτι να πιει!
Ένας άλλος
Έχεις δίκιο ...
Σηκώνεται για να σερβίρει ποτά στον Ανδρέα.
Ανδρέας, σηκώνοντας το ποτήρι του.
Στην υγεία μας σε όλους!
Χωρικός μαζί.
Στην υγεία σου, Ανδρέα!
Χωρικός
Η φωνή του λαού μας ...
Ανδρέας
Το μονοπάτι του λαού μας δεν είναι η μουσική ...
Ένας άλλος, έκπληκτος.
Τι λες;
Ανδρέας
Ο ήχος του όπλου και μόνο θα απελευθερώσει τους ανθρώπους μας ...
Χωρικός
Μη μιλάς έτσι, παιδί μου ...
Ένας άλλος
Η σοφία μας λέει να σωπάσουμε.
Ανδρέας
Μόνο ο θάνατος έχει αυτό το δικαίωμα!
Χωρικός
Η ζωή μας διδάσκει ότι δεν πρέπει να διαμαρτυρόμαστε ...
Ανδρέας
Δεν έχει ακόμη γεννηθεί αυτός που θα μου πει τα παράπονά μου!
Ένας άλλος
Δεν φοβάσαι; ...
Ανδρέας
Δεν φοβάμαι τίποτα γιατί δεν ελπίζω τίποτα ...
Χωρικός
Αλλά η ελπίδα είναι η ζωή.
Ανδρέας
Όχι, η ζωή είναι κάτι άλλο ...
Ένας άλλος
Τι λοιπόν;
Ανδρέας
Η ζωή είναι ...
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ακούμε τον ήχο δυνατών εκρήξεων ...
Χωρικός, εν μέσω κραυγών.
Τι συμβαίνει;
Ένας άλλος
Βομβάρδισαν τη γέφυρα ...
Χωρικός
Ανόητο, δεν υπάρχουν αεροπλάνα!
Ένας άλλος άλλος
Είναι λοιπόν οι δικοί μας ...
Ένας άλλος
Οι δικοί μας;
Χωρικός
Ναι, αυτό είναι! Χρόνος. Οι δικοί μας πρέπει να ανατίναξαν τη γέφυρα!
Ένας άλλος άλλος
Μπράβο, ρε παιδιά!
Ένας άλλος
Έχω κακό προαίσθημα ...
Χωρικός
Πού το πας;
Ένας άλλος
Αν οι αντιστασιακοί πραγματικά ανατίναξαν την γέφυρα, θα υπάρξουν αντίποινα ...
Ένας άλλος άλλος
Αλλά δεν έχουμε κάνει τίποτα!
Ανδρέας
Είναι αυτό που θα έπρεπε να σας ενοχοποιήσει!!
Ένας άλλος
Πώς τολμάς;
Χωρικός, σκεπτικός.
Έχει δίκιο ... Χρόνος. Είκοσι χρόνια πριν θα νιώθαμε ντροπή για τον εαυτό μας.
Ένας άλλος
Μα δεν ντρέπομαι εγώ!
Ανδρέας
Άρα ποτέ δεν θα αισθανθείς ντροπή!
Ένας άλλος, σηκώνεται έξαλλος.
Χωρικός
Ηρέμησε και κάτσε κάτω! Χρόνος. Δεν είμαστε παρά μόνο αγρότες ...
Ένας άλλος, έξαλλος.
Αν νομίζεις ότι θα το επιτρέψω να δέχομαι προσβολές από έναν άγνωστο ...
Χωρικός
Ο Ανδρέας δεν είναι ξένος! Είναι το παιδί της γης μας!
Ένας άλλος
Τότε προτιμώ να φύγω από εδώ...
Χωρικός
Είσαι ελεύθερος να πας όπου θέλεις ...
Ο ένας άλλος απομακρύνεται ...
Ο άλλος καθώς γυρνά.
Θα το μετανιώσετε! Θα μετανιώσετε όλοι!
Φεύγει.
Χωρικός, απευθυνόμενος σε ένα νεαρό άτομο.
Θα πρέπει να τον προσέχουμε ... Χρόνος. Η δειλία είναι ικανή για τα πάντα!
Ένας άλλος άλλος
Χωρίς τον πόλεμο, δεν θα είχε καταλάβει ότι είναι δειλός ...
Ανδρέας
Δεν θα έπρεπε να του κρατούμε κακία ... Δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα για τη χώρα μας.
Χωρικός
Ο φόβος μεταμορφώνει τους ανθρώπους.
Ένας άλλος άλλος
Ο φόβος του μπορεί να μας εκθέσει!
Σιωπή.
