Αόρατη σκέψη
Ν. Λυγερός
Έγραφες ανάποδα το νόημα της ζωής.
Ήσουν ο καθρέφτης της αναγέννησης.
Αναζητούσες το μέλλον μες στο παρελθόν.
Κανείς δεν ήξερε ότι υπήρχες.
Ακόμα και τώρα που το σκέφτομαι.
Η κοινωνία δεν μπορούσε να σε δει.
Διότι δεν σε κατανοούσε.
Παρέμενες αόρατη σκέψη.
Και τώρα που σε διαβάζω
ακόμα και νεκρός για τους άλλους
ζεις επιτέλους μέσα μου.
Λες κι ήξερες ότι σε περίμενα.
Είμαστε μόνοι μες στους αιώνες
για να υπάρξει η ανθρωπότητα.
Συγνώμη που άργησα.
Ήσουν ο καθρέφτης της αναγέννησης.
Αναζητούσες το μέλλον μες στο παρελθόν.
Κανείς δεν ήξερε ότι υπήρχες.
Ακόμα και τώρα που το σκέφτομαι.
Η κοινωνία δεν μπορούσε να σε δει.
Διότι δεν σε κατανοούσε.
Παρέμενες αόρατη σκέψη.
Και τώρα που σε διαβάζω
ακόμα και νεκρός για τους άλλους
ζεις επιτέλους μέσα μου.
Λες κι ήξερες ότι σε περίμενα.
Είμαστε μόνοι μες στους αιώνες
για να υπάρξει η ανθρωπότητα.
Συγνώμη που άργησα.
Невидимая мысль
Н. Лигерос
Перевод с греческого Кира Стамболиди
Писал наоборот смысл жизни.
Ты был зеркалом возрождения.
Искал будущее в прошлом.
Никто не знал о твоём существовании.
Даже сейчас, когда я думаю об этом.
Общество не могло увидеть тебя.
Потому что оно не понимало тебя.
Ты остался невидимой мыслью.
И теперь, когда я читаю тебя
даже мертвый для других
наконец, живёшь во мне.
Буд-то знал, что я ждал тебя.
Мы одни в веках
чтобы существовало человечество.
Прости что опоздал.
Ты был зеркалом возрождения.
Искал будущее в прошлом.
Никто не знал о твоём существовании.
Даже сейчас, когда я думаю об этом.
Общество не могло увидеть тебя.
Потому что оно не понимало тебя.
Ты остался невидимой мыслью.
И теперь, когда я читаю тебя
даже мертвый для других
наконец, живёшь во мне.
Буд-то знал, что я ждал тебя.
Мы одни в веках
чтобы существовало человечество.
Прости что опоздал.
Pensée invisible
N. Lygeros
Traduit du Grec par A.-M. Bras
Tu écrivais à l’envers le sens de la vie.
Tu étais le miroir de la renaissance.
Tu recherchais le futur dans le passé.
Personne ne savait que tu existais.
Même maintenant que j’y réfléchis.
La société ne pouvait te voir.
Car elle ne se rendait pas à l’évidence.
Tu restais une pensée invisible.
Et maintenant que je te lis
même mort pour les autres
tu vis enfin en moi.
Tu disais et savais que je t’attendais.
Nous sommes seuls à travers les siècles
pour qu’existe l’humanité.
Pardon d’avoir tardé.
Tu étais le miroir de la renaissance.
Tu recherchais le futur dans le passé.
Personne ne savait que tu existais.
Même maintenant que j’y réfléchis.
La société ne pouvait te voir.
Car elle ne se rendait pas à l’évidence.
Tu restais une pensée invisible.
Et maintenant que je te lis
même mort pour les autres
tu vis enfin en moi.
Tu disais et savais que je t’attendais.
Nous sommes seuls à travers les siècles
pour qu’existe l’humanité.
Pardon d’avoir tardé.
