Les lumières noires - ACTE DEUXIEME - Scène 3
N. Lygeros
ACTE DEUXIEME
Scène 3
Les mêmes, puis Stavros
Tout le début de la scène se déroule dans la pénombre.
Christos
Il reprend conscience.
Léftéris, en s'adressant à l'inconnu .
Ca va aller... Ca va aller...
L'inconnu gémit.
Yorgos
Que dit-il ?
Léftéris
Rien pour le moment... Laissez-le reprendre ses esprits... À l'inconnu. Nous sommes entre amis... Ne t'inquiète pas.
Takis
Ce n'est pas mon ami ! Je ne le connais même pas !
Christos
Cesse de faire l'enfant...
Takis
C'est peut-être un traître...
Léftéris
Ferme-la, Taki !
On entend des bruits de couloirs.
Yorgos
Il se passe quelque chose à côté.
Christos
C'est sans doute Stavros... Ils doivent le ramener...
Silence puis un bruit de porte. Un homme est jeté à terre.
Yorgos, qui se précipite vers lui .
Stavro, Stavro ?
Puis en le reconnaissant.
C'est lui, les gars ! C'est Stavros !
Stavros
Je n'ai rien dit, je n'ai rien dit.
Léftéris
Nous le savons, Stavro... Un temps. Ce ne sont pas eux qui peuvent te faire craquer...
Christos, plein d'empathie .
Tu en as connu bien d'autres, n'est-ce pas ?
Takis
Depuis combien de temps est-il dans la résistance ?
Léftéris
C'est sans importance !
Takis
Tu ne me fais plus confiance à présent ?
Léftéris
Ce n'est pas cela.
Takis
C'est quoi alors ?
Christos
Il te protège ,c'est tout.
Takis
Je ne veux pas être protégé ! Je veux être libre ! Je veux vivre ! Un temps. Que pourrait-il avouer ?
Stavros
Rien !
Takis
Alors pourquoi es-tu revenu en disant : « Je n'ai rien dit » ?
Christos
C'est une expression... Hésitant. L'important c'est qu'il n'ait pas craqué... L'important c'est qu'aucun de nous n'ait craqué.
Takis
L'important, c'est de vivre !
Léftéris
L'important n'est plus là... Tu le sais très bien... Nous devons mourir.
Takis, en s'effondrant .
Mais pourquoi, pourquoi ? Un temps. Je ne suis qu'un enfant !
Christos
Un enfant de la liberté et de la résistance !
Yorgos
C'est suffisant pour eux !
Takis
Mais je n'ai rien fait ! Vous le savez bien ! Je ne suis dans le réseau que depuis une semaine.
Yorgos
Ne parle pas du réseau !
Takis
Je me fous du réseau et de la résistance !
Stavros
Il ne faut pas, mon petit, rien de mieux ne pouvait t'arriver.
Takis
Nous allons mourir un à un et c'est tout ce que tu as à dire ?
Stavros
Je ne dirai rien de plus. C'est l'essentiel !
L'inconnu gémit à nouveau.
Qui est-il ?
Yorgos
C'est un fermier d'un village d'à côté.
Stavros
Que fait-il ici ?
Yorgos
Nous n'en savons rien...
Stavros, surpris .
Il ne vous a rien dit ?
Léftéris
Il vient seulement de reprendre connaissance.
On entend du bruit.
Christos
Ils viennent à nouveau les salauds !
Takis va dans un coin de la scène.
Yorgos
Ce n'est pas la peine de te cacher. Un temps. Ils savent déjà...
Takis
Ils savent quoi ?
Yorgos
Dans quel ordre nous torturer...
Takis
Mon Dieu !
On entend la lourde porte s'ouvrir. Deux hommes pénètrent dans la pièce. Ils s'avancent avec l'assurance des vainqueurs. Puis s'arrêtent devant l'un des prisonniers.
Non, par pitié !
Christos
Nous sommes avec toi !
Ils traînent Yorgos vers la porte.
Léftéris
Tiens le coup ! Ce sont des lâches !
On entend la voix de Yorgos.
Yorgos
La liberté ou la mort.
Takis, en larmes .
La mort, la mort...
Christos
Elle a toujours été avec nous. Un temps. Seulement, à présent, nous la voyons...
Takis
Laissez-moi tranquille ! Laissez-moi tranquille !
Stavros
Bientôt, nous serons tous tranquilles...
L'inconnu se relève.
Voix de l'inconnu
C'est juste une question de temps...
Léftéris, surpris .
C'est l'expression de...
Obscurité.
Το φως του μαύρου - ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΡΑΞΗ - Σκηνή 3
Ν. Λυγερός
Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά
Σκηνή 3
Οι ίδιοι και ο Σταύρος
Η αρχή της σκηνής λαμβάνει χώρα στο μισοσκόταδο.
Χρήστος
Ανακτά τις αισθήσεις του.
Λευτέρης, απευθυνόμενος στον άγνωστο.
Είναι εντάξει ... Είναι εντάξει ...
Ο άγνωστος βογγά.
Γιώργος
Τι λέει;
Λευτέρης
Τίποτα προς το παρόν ... Αφήστε τον να συνέλθει... Στον άγνωστο. Είμαστε ανάμεσα σε φίλους ... Μην ανησυχείς.
Τάκης
Δεν είναι φίλος μου! Εγώ δεν τον ξέρω καν!
Χρήστος
Σταμάτα να κάνεις το παιδί ...
Τάκης
Μπορεί να είναι ένας προδότης ...
Λευτέρης
Κλείστο, Τάκη!
Ακούμε θορύβους από τους διαδρόμους.
Γιώργος
Κάτι συμβαίνει δίπλα.
Χρήστος
Είναι χωρίς αμφιβολία ο Σταύρος ... Θα πρέπει να τον φέρνουν ...
Σιωπή, μετά ο θόρυβος της πόρτας. Ένας άντρας ρίχνεται στο έδαφος.
Γιώργος, που ορμά προς το μέρος του.
Σταύρο, Σταύρο;
Στη συνέχεια αναγνωρίζοντάς τον.
Είναι αυτός, παιδιά! Είναι ο Σταύρος!
Είναι αυτός, παιδιά! Είναι ο Σταύρος!
Σταύρος
Δεν είπα τίποτα, δεν είπα τίποτα.
Λευτέρης
Το γνωρίζουμε Σταυρό ... Χρόνος. Δεν είναι αυτοί που μπορούν να σε κάνουν να λυγίσεις ...
Χρήστος, γεμάτος κατανόηση.
Έχεις γνωρίσει πολλά άλλα, έτσι δεν είναι;
Τάκης
Πόσο καιρό είναι στην αντίσταση;
Λευτέρης
Δεν έχει σημασία!
Τάκης
Δεν μου έχεις εμπιστοσύνη τώρα;
Λευτέρης
Δεν είναι αυτό.
Τάκης
Τι είναι τότε;
Χρήστος
Σε προστατεύει, αυτό είναι όλο.
Τάκης
Δεν θέλω να είμαι προστατευμένος! Θέλω να είμαι ελεύθερος! Θέλω να ζήσω! Χρόνος. Τι θα μπορούσε να ομολογήσει;
Σταύρος
Τίποτα!
Τάκης
Γιατί, τότε επέστρεψες λέγοντας: «Εγώ δεν είπα τίποτα;»
Χρήστος
Είναι μια έκφραση ... Διστακτικά. Το σημαντικό είναι ότι δεν τον λύγισαν ... Το σημαντικό είναι ότι κανέναν από εμάς δεν λύγισε.
Τάκης
Το σημαντικό είναι να ζεις!
Λευτέρης
Το σημαντικό δεν είναι πια εδώ ... Το ξέρεις πολύ καλά ... Πρέπει να πεθάνουμε.
Τάκης, καταρρέοντας.
Μα γιατί, γιατί; Χρόνος. Είμαι μόνο ένα παιδί!
Χρήστος
Ένα παιδί της ελευθερίας και της αντίστασης!!
Γιώργος
Αρκεί γι 'αυτούς!
Τάκης
Μα δεν έχω κάνει τίποτα! Το ξέρετε! Είμαι στο δίκτυο μόνο μια εβδομάδα.
Γιώργος
Μην μιλάς για το δίκτυο!
Τάκης
Δεν με νοιάζει το δίκτυο και η αντίσταση!
Σταύρος
Δεν πρέπει, μικρέ μου, τίποτα καλύτερο δεν μπορούσε να σου συμβεί.
Τάκης
Θα πεθάνουμε ένας-ένας και αυτό είναι ό, τι έχεις να πεις;
Σταύρος
Δεν θα πω τίποτα περισσότερο. Αυτό είναι ουσιώδες!
Ο άγνωστος βογγά και πάλι.
Ποιος είναι αυτός;
Γιώργος
Είναι ένας αγρότης από ένα χωριό δίπλα.
Σταύρος
Τι κάνει εδώ;
Γιώργος
Δεν ξέρουμε τίποτα...
Σταύρος, έκπληκτος.
Δεν σας είπε τίποτα;
Λευτέρης
Μόλις ανέκτησε τις αισθήσεις του .
Ακούγεται θόρυβος.
Χρήστος
Έρχονται πίσω τα καθάρματα!
Ο Τάκης πηγαίνει σε μια γωνιά της σκηνής.
Γιώργος
Αυτή δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να κρυφτείς. Χρόνος. Ήδη ξέρουν ...
Τάκης
Ξέρουν τι;
Γιώργος
Με ποια σειρά να μας βασανίσουν ...
Τάκης
Θεέ μου!
Ακούμε τη βαριά πόρτα ν’ ανοίγει. Δύο άνδρες μπαίνουν στο δωμάτιο. Προχωρούν με τη αυτοπεποίθηση των νικητών. Στη συνέχεια, σταματούν μπροστά από έναν από τους κρατούμενους.
Όχι, έλεος!
Χρήστος
Είμαστε μαζί σου!
Σέρνουν τον Γιώργο προς την πόρτα.
Λευτέρης
Κράτα γερά! Αυτοί είναι δειλοί!
Ακούμε τη φωνή του Γιώργου.
Γιώργος
Ελευθερία ή θάνατος.
Τάκης με δάκρυα.
Ο θάνατος, ο θάνατος ...
Χρήστος
Είναι πάντα μαζί μας. Χρόνος. Τώρα, όμως, τον βλέπουμε ...
Τάκης
Αφήστε με ήσυχο! Αφήστε με ήσυχο!
Σταύρος
Σύντομα θα είμαστε όλοι ήσυχοι ...
Ο άγνωστος σηκώνεται
Φωνή του αγνώστου
Είναι απλά θέμα χρόνου ...
Λευτέρης, έκπληκτος.
Είναι η έκφραση του ...
Σκοτάδι.
