Γενοκτονία μνήμης και έγκλημα ειρήνης
Ν. Λυγερός
Μία γενοκτονία υπάρχει, όχι επειδή υπάρχει, επειδή αναγνωρίζεται. Κατά συνέπεια, οι γενοκτονίες υπάρχουν μόνο μετά το 1948. Aυτό είναι το Διεθνές Δίκαιο. Το Διεθνές Δίκαιο έχει αποκτήσει εργαλεία που του επιτρέπουν να καταπολεμήσει τις γενοκτονίες. Όμως αυτά τα εργαλεία δεν τα εφοδιάζει με ζητήματα που προϋπάρχουν και εμφανίζονται πριν από τη λεγόμενη γενοκτονία η οποία αναλύεται σε οχτώ φάσεις, όπως λέει και ο ειδικός Stanton. Σε αυτή τη φάση έχουμε την πόλωση. Θα εξηγήσω βέβαια το πλαίσιο για να καταλάβετε πώς εμφανίζεται με το βιβλίο της ιστορίας.
Η ιδέα είναι ότι δεν μπορείτε να κάνετε μία γενοκτονία ex nihilo ούτε με tabula rasa. Δεν γίνεται αυτό, σας χρειάζεται ένα υπόβαθρο. Για να δημιουργήσετε λοιπόν αυτό το υπόβαθρο, προετοιμάζετε το έδαφος. Το έδαφος έχει προετοιμαστεί εδώ, έχει προετοιμαστεί στα πανεπιστήμια. Όχι σε όλα, όχι με τον ίδιο τρόπο, άλλωστε το δίκτυο υπάρχει. Μετά ποια είναι η επόμενη φάση; Είναι η εφαρμογή της πόλωσης που έχει γίνει. Η εφαρμογή, εδώ αναφέρομαι συγκεκριμένα στο βιβλίο της ιστορίας, είναι στην ουσία μια νέα μορφή παιδομαζώματος. Δηλαδή εσείς όλοι έχετε παιδιά αλλά δεν αντιλαμβάνεστε πόσο κινδυνεύετε και θα μου πείτε: γιατί να κάνουμε πόλεμο; Δεν υπάρχει λόγος να κάνετε τίποτα. Είναι πράγματα που τα γνωρίζουμε μόνο εκ των υστέρων. Ποιος ήξερε ότι θα γίνει κάτι ακριβώς το ’15, το ’18, το ’22, το ’23, το ’55, το ’64, το ’74; Το πρόβλημα με αυτές τις ημερομηνίες είναι ότι υπάρχουν, θέλετε δεν θέλετε, θέλετε δεν θέλουν. Υπάρχουν και θα υπάρξουν κι άλλες. Και αν δεν είστε προετοιμασμένοι, γιατί δεν έχετε ασχοληθεί με το θέμα, θα είστε επιπλέον συνεργάτες της επόμενης ύπαρξης. Το πρόβλημα είναι ότι δεν είστε εφοδιασμένοι με ένα εργαλείο αντίστασης εφόσον αυτό το εργαλείο σάς το έχουν αφαιρέσει.
Τώρα πια το μόνο εργαλείο είναι το βιβλίο της ιστορίας. Το βιβλίο της ιστορίας, όμως ποιας ιστορίας; Της ιστορίας της γενοκτονίας της μνήμης ! Αυτή είναι η νέα απόπειρα που γίνεται τώρα. Δεν είναι πια μια γενοκτονία με θύματα που βλέπουμε. Για όσους από μας που ασχολούνται πραγματικά με γενοκτονίες, το πρόβλημά μας ξέρετε ποιο είναι; Είναι ότι δεν φαίνονται οι γενοκτονίες. Όλο το σύστημα χρησιμοποιεί το αδρανειακό σύστημα που έχουμε όλοι μας, το οποίο είναι ότι στην ουσία πιστεύουμε ότι δεν γίνεται. Στο ολοκαύτωμα είναι πολλοί που καταλάβαιναν ότι γινόταν κάτι, προσπαθούσαν να το εξηγήσουν σε άλλους μα δεν το κατανοούσαν, όχι επειδή δεν ήταν έξυπνοι, επειδή δεν το είχαν επινοήσει. Γιατί η επινόηση πρέπει να έρθει πριν την κατανόηση, αλλιώς δεν έρχεται ποτέ η κατανόηση. Εδώ πρέπει να επινοήσετε ότι αυτό το βιβλίο της ιστορίας είναι ένα δογματικό εργαλείο που χτυπάει το σύστημά σας, έτσι ώστε να μην εμφανιστεί οποιαδήποτε αντίσταση από εσάς γιατί θα λειτουργείτε με αυτό το δόγμα, θα σκέφτεστε με αυτό το βιβλίο. Βέβαια, εδώ έκαναν πάλι το ίδιο λάθος που ευτυχώς μας έτυχε και στην Κύπρο. Θεώρησαν ότι όλοι εμείς εδώ είμαστε ηλίθιοι. Και ότι στη συνέχεια ό,τι και να μας δώσουν δεν θα υπάρχει καμία αντίσταση από μας. Με το σχέδιο που πρότειναν στην Κύπρο, θεώρησαν ότι ψυχολογικά οι Κύπριοι ήταν ετοιμασμένοι να δεχτούν ό,τι να ’ναι. Εδώ ψυχολογικά οι Έλληνες είναι ετοιμασμένοι να δεχτούν ό,τι να ’ναι για την ιστορία τους. Δηλαδή έχουμε ξεπεράσει το σύστημα της διπλωματίας που λέει δεν πρέπει να αναφερθούμε στο casus beli, δεν πρέπει να φαίνεται ότι έχουμε προβλήματα, ούτε στο Αιγαίο, ούτε στην Κύπρο, ούτε στη Θράκη. Αυτό είναι που λέει η διπλωματία. Η διπλωματία όμως διαγράφεται όταν δεν καταγράφεται.
Η γενοκτονία δεν είναι απλώς μια εξόντωση, δεν είναι απλώς ένα έγκλημα, είναι ένα έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας, είναι και ένα έγκλημα πολέμου σε μερικές φάσεις, όχι όμως εδώ. Εδώ τώρα για πρώτη φορά έχουμε μια μεταμοντέρνα έννοια, έχουμε ένα έγκλημα ειρήνης. Το καταλαβαίνετε αυτό; Δηλαδή ενώ τώρα βρισκόμαστε μέσα στην απόλυτη ειρήνη, θεωρούμε ότι δεν υπάρχει λόγος να αντισταθούμε. Έχετε ξανασκεφτεί αυτόν τον προβληματισμό πολεμολογικά; Σε ποια περίοδο προετοιμάζουμε τον πόλεμο; Σε περίοδο ειρήνης. Πάντα! Άρα εδώ για να μην υπάρχει πόλεμος, για να μην υπάρχει αντίσταση, το έδαφος είναι προετοιμασμένο. Και ξέρετε στρατηγικά όταν έχετε προετοιμάσει το έδαφος ό,τι και να κάνει ο άλλος είναι ήδη τετελεσμένο, είναι ήδη δεδικασμένο, είναι δεδομένο. Εδώ το πρόβλημα είναι ότι θεώρησαν ότι είμαστε όλοι δεδομένοι, ότι όλοι στην ουσία θα συνεργαστούμε, ότι εσείς θα είστε τα άτομα που θα διδάξουν στα παιδιά σας για να βοηθήσουν τον δάσκαλο, για λόγους παιδαγωγικούς. Μα αυτό σημαίνει λήθη! Αυτό σημαίνει να μην υπάρχετε! Θεωρούν ότι δεν θα αντισταθείτε σε αυτό το πράγμα και θα το προωθήσετε. Αυτό είναι το συνεργατικό πλαίσιο που προωθούν τώρα. Βέβαια, το πρόβλημα είναι ότι ευτυχώς εμείς γεράσαμε κι έχουμε φάει ξύλο. Βρεθήκαμε μερικοί σήμερα στην ομιλία και γι’ αυτόν τον λόγο. Έχουμε συνηδειτά αντανακλαστικά. Τα παιδιά όμως που είναι στην ΣΤ΄ δημοτικού ξέρετε πόσων χρονών είναι; Έχετε υπολογίσει πως όλα αυτά που γνωρίζουν είναι από εσάς και από το βιβλίο της ιστορίας; Δεν έχουν τίποτε άλλο. Όμως όταν έρχεται ένα βιβλίο ιστορίας που ανατρέπει όλα αυτά που εσείς έχετε ζήσει, που τα παιδιά σας δεν έζησαν ποτέ, τότε τι μένει να κάνουν στα παιδιά; Tα παιδιά θα γίνουν απλώς, ξέρετε τι; Oι επόμενοι γενίτσαροι, οι δικοί σας! Γιατί θα αντισταθούν σε αυτά που θα τους λέτε, σε αυτά που θα τους λένε οι βουλευτές, οι υπουργοί. Θα λένε ούτως ή άλλως αυτοί είναι ξεπεσμένοι, το βιβλίο της ιστορίας το εξηγεί. Αυτοί φταίνε για όλα, εμείς είμαστε αθώοι. Ναι, αλλά εδώ έχουμε μια αθωότητα που τείνει στην απλοϊκότητα και παράγει θύματα. Εσείς θα είστε τα επόμενα θύματα! Γιατί τα παιδιά σας δεν μπορεί να είναι θύματα γιατί δεν έχουν μάθει ακόμα αυτό που δεν πρέπει να ξεχάσουν. Μην ξεχνάτε το ίδιο έγινε και στην Κύπρο όπου υπάρχει ένα σύμβολο «Δεν Ξεχνώ». Πολλά παιδιά δεν ξέρουν τι σημαίνει «Δεν ξεχνώ». Ξέρουν μόνο ότι δεν πρέπει να ξεχάσουν, αλλά δεν ξέρουν σε τι αναφέρεται. Εμείς εδώ έχουμε καταντήσει να έχουμε ένα βιβλίο ιστορίας για να μας υπενθυμίζει ότι είχαμε μια ιστορία. Η ιστορία είστε εσείς. Το τίποτα. Γιατί δεν υπήρχαν οι Έλληνες. Γιατί δεν αντιστάθηκαν. Δεν ήταν ήρωες. Δεν ήταν αγωνιστές. Ε, τότε τι είμαστε; Eίμαστε η κυριαρχία του τίποτα. Ένα λαός χωρίς ιδιαίτερα στοιχεία που δεν μπορεί να επηρεάσει τίποτα. Το πρόβλημα είναι ότι εσείς τώρα πρέπει να το αποδείξετε ότι δεν είστε αυτό το τίποτα, γιατί αυτό υπονοεί το βιβλίο της ιστορίας. Και η αντίσταση σας θα είναι η αξία σας, η αξία του ελληνικού λαού.
