Thursday, February 28, 2013

    Όταν έκλαψες για τους δικούς σου


    Όταν έκλαψες για τους δικούς σου
    Ν. Λυγερός

    Στην Ειρήνη



    Όταν έκλαψες για τους δικούς σου
    δεν περίμενες με τίποτα
    να σε πλημμυρίσει η συγκίνηση
    ενώ είχες συνηθίσει 
    με το χιόνι και το κρύο
    αλλά δεν ήξερες
    ότι πάνω σε αυτά
    είχαν γενοκτονηθεί
    οι περισσότεροι δικοί σου
    κι όταν άκουσες το γέρο
    να μιλά για τα παλιά
    ένιωσες πάνω στο σβέρκο σου
    το κρύο της συμπόνιας
    και πάνω στο μάγουλο
    το πρώτο δάκρυ του Πόντου
    που κύλησε από μέσα σου
    για την ιστορία του Ελληνισμού.





    Quando hai pianto per i tuoi progenitori
    N. Lygeros
    Trad: Lucia Santini

    per Irene


    Quando hai pianto per i tuoi progenitori
    non ti saresti per nulla aspettata
    che ti avrebbe inondato tanta commozione
    eppure eri abituata
    al freddo e alla neve
    ma non sapevi
    che col freddo e sulla neve
    sono stati annientati
    quasi tutti i tuoi progenitori
    così quando hai ascoltato il vecchio
    parlare di quei fatti
    hai sentito sulla nuca
    tutto il freddo del cordoglio
    e sulla tua gota
    la prima lacrima del Ponto
    stillata da dentro
    per la storia dell’Ellenismo.

    read more "Όταν έκλαψες για τους δικούς σου "

    Δεν το περίμενες


    Δεν το περίμενες
    Ν. Λυγερός

    Στην Ελένη




    Δεν το περίμενες
    να σ' αγγίξει τόσο πολύ
    μια απλή διάλεξη
    σ' ένα μικρό θέατρο
    κι όμως εκείνη τη μέρα
    αντιλήφθηκες κι εσύ
    ότι κάθε κίνησή μας
    εμπεριέχει και μια σιωπή
    που δεν είχες ακούσει
    όταν ο παππούς σου
    προσπαθούσε να σου πει
    όχι μόνο τον πόνο του
    αλλά και ένα κομμάτι ιστορίας
    που ήθελες να ξεχάσεις
    δίχως να επινοήσεις
    ότι ακολουθούσες
    την επιλογή του γενοκτόνου.





    Non ti aspettavi
    N. Lygeros
    Trad: Lucia Santini


    Non ti aspettavi
    che ti avrebbe toccato così tanto
    una semplice conferenza
    in un piccolo teatro
    eppure quel giorno
    hai percepito pure tu
    che ogni nostro movimento
    racchiude un silenzio
    che non hai ascoltato
    quando il nonno
    cercava di dirti
    non solo il suo dolore
    ma anche una parte di storia
    che volevi dimenticare
    senza renderti conto
    che seguivi
    le scelte del genocida.




    read more "Δεν το περίμενες "

    Tuesday, February 26, 2013

    The struggle of associations





    The struggle of associations
    http://www.lygeros.org/articles?n=11149&l=en

    http://humanitas-tempus.blogspot.gr/2013/02/blog-post_25.html


    Translated from Greek: Maria Stambolidou
    Music & Video: Yiannis Hajieleftheriou





    read more "The struggle of associations"

    Monday, February 25, 2013

    Regarde la route


    Κοίτα το δρόμο
    Ν. Λυγερός

    Κοίτα το δρόμο
    πίσω μας
    και θα δεις
    πόσα περάσαμε
    και ξεπεράσαμε
    για να φτάσουμε
    εδώ που νόμιζες
    ότι ήταν αδιανόητο
    πριν προσπαθήσουμε
    να κάνουμε
    την πρώτη κίνηση
    και τώρα
    υπολόγισε
    πόσο κοντά
    είμαστε
    από το στόχο μας
    άρα κρατήσου
    και μην αφήσεις
    σε κανένα
    το δικαίωμα
    να σε πληγώσει
    για το έργο μας
    διότι ζει
    με αυτό!


    Regarde la route
    N. Lygeros
    Traduit du Grec par A.-M. Bras
    Regarde la route
    derrière nous
    et tu verras
    tout ce que nous avons passé
    et surmonté
    pour arriver
    là où tu pensais
    que c’était impensable
    avant de tenter
    de faire
    le premier mouvement
    et maintenant
    compte
    combien nous sommes près
    de notre but
    accroche-toi donc
    et ne laisse
    à personne
    le droit
    de te blesser
    pour notre œuvre
    car c’est de cela
    qu'elle vit !
    read more "Regarde la route "

    Ο αγώνας των συλλόγων


    Ο αγώνας των συλλόγων
    Ν. Λυγερός

    Ο αγώνας των συλλόγων
    της προσφυγιάς
    είναι ξεκάθαρος πλέον
    τα θύματα πρέπει να ενωθούν
    για να αντισταθούν
    στους γενοκτόνους
    κάθε ποντιακός σύλλογος
    κάθε αρμενικός σύλλογος
    έχει λοιπόν το καθήκον
    αλλά και το χρέος
    να αναγνωρίσει
    τη γενοκτονία των Ασσυρίων
    γιατί είναι
    ο μοναδικός τρόπος
    να αναδείξουμε
    την συνανθρωπιά μας
    για να μάθουν
    και οι γενοκτόνοι
    ότι όχι μόνο δεν ξεχνούμε
    όλους τους δικούς μας
    αλλά και τους άλλους
    που έγιναν δικοί μας
    μετά τη θυσία τους
    για την Ανθρωπότητα.



    The struggle of associations
    N. Lygeros
    Translated from Greek by Maria Stambolidou

    The struggle of refugee
    associations
    is now clear
    the victims must unite
    in order to resist
    genociders
    thus, each Pontiac association
    each Armenian association
    has the task
    and the duty
    to recognize
    the genocide of the Assyrians,
    because it is the only way
    to show
    our humaneness
    so the genociders
    as well will know
    that not only don’t we forget
    all of our own
    but also the others
    who became ours
    after their sacrifice
    for Humanity.



    read more "Ο αγώνας των συλλόγων "

    Sunday, February 24, 2013

    Le retour de l'avenir


    Le retour de l'avenir
    N. Lygeros
    Traduit du Grec par A.-M. Bras

    Le maître a dans ses bras la disciple blessée.

    - Maître, comment avez-vous résisté à l'attaque ?
    - Les livres sont notre bouclier.
    - C'est pour cela qu'ils sont si lourds.
    - Tu ne dois pas mourir.
    - Pourquoi, maître ?
    - Ce n’est pas le moment.
    - Comment le dites-vous...
    - Notre bibliothèque a besoin de toi.
    - Mais j'ai perdu tellement de sang.
    - Tu en prendras du mien.
    - Comment est-ce possible ?
    - Parce que c’est nécessaire.
    - Maître, je ne comprends pas.
    - Tout n’est pas compréhensible.
    - Je n’avais pas cela en tête quand j'ai entendu, « prends ce que tu veux de mon œuvre ».
    - Chaque heure a ses besoins, maintenant il faut que tu vives.
    - Maître, je suis désolée...
    - Disciple, je te défends de mourir, ce n'est pas ton heure.
    - Et qui décide ?

    Le maître la regarda d’une étrange façon et commença la procédure qu’il avait apprise du maître de la médecine. Il ne parlait plus, et regardait sa disciple dans les yeux. Il lui sourit quand il se rendit compte que son corps avait suivi ses instructions.

    - Maître, j'ai retrouvé mon sang.
    - Bien.
    - La source de la connaissance n'est pas seulement symbolique.
    - Et les symboles sont une réalité.
    - Combien de connaissances avez-vous ?
    - Toutes celles que m'ont données les morts et les siècles.
    - Les siècles ?
    - Les années ne sont pas suffisantes.
    - Maître, je suis de nouveau à côté de vous, mais vos paroles sont encore incompréhensibles.
    - C'est juste une question de temps.
    - Maître, vous êtes un monstre.
    - Je sais. Eux seuls résistent aux bêtes.
    - Je ne comprends toujours pas comment vous avez résisté.
    - Nous sommes vivants.
    - Mais à quel prix !
    - Nous écrirons autant que de livres brûlés.
    - Vous souvenez-vous d'eux ?
    - Nous sommes nos livres.
    - Vous êtes l’encyclopédie.
    - Ne t’inquiète pas alors.
    - Et le sang sur vous.
    - C’est le tien.
    - Mais quand avez-vous eu le temps de me trouver ?
    - Le Temps.
    - Et les autres me considéreront comme morte.
    - Cela n'est pas un mal. Tu ne dois pas t’arrêter d’aider notre œuvre.
    - Maintenant il ne s’agit pas de vous laisser.
    - Je sais, mais maintenant tu le sais aussi.
    - C'est un acte de barbarie que de ne pas exploiter la source de connaissances.
    - Va, donc.
    - Maintenant ?
    - Maintenant, tu es prête.
    - Pour quoi faire ?
    - Pour le combat mental que nous allons mener.
    - Contre l'oubli.


    Η επιστροφή του μέλλοντος
    Ν. Λυγερός

    Ο Δάσκαλος έχει στα χέρια του την πληγωμένη μαθήτριά του…

    - Δάσκαλε, πώς αντέξατε την επίθεση ;
    - Τα βιβλία είναι και η ασπίδα μας.
    - Γι’ αυτό είναι τόσο βαριά.
    - Δεν πρέπει να πεθάνεις.
    - Γιατί, δάσκαλε;
    - Δεν είναι η ώρα.
    - Πώς το λέτε εσείς…
    - Η βιβλιοθήκη μας έχει ανάγκη.
    - Μα έχω χάσει τόσο αίμα.
    - Θα πάρεις από το δικό μου.
    - Πώς είναι δυνατόν ;
    - Επειδή είναι απαραίτητο.
    - Δάσκαλε, δεν καταλαβαίνω.
    - Δεν είναι όλα κατανοητά.
    - Δεν είχα στο νου μου αυτό όταν άκουσα, «πάρε ό, τι θες από το έργο μου».
    - Κάθε ώρα έχει και τις ανάγκες της, τώρα πρέπει να ζήσεις.
    - Δάσκαλε, λυπάμαι…
    - Μαθήτρια, σου απαγορεύω να πεθάνεις, δεν ήρθε η ώρα σου.
    - Και ποιος αποφασίζει ;

    Ο Δάσκαλος την κοίταξε μ’ ένα παράξενο τρόπο και άρχισε τη διαδικασία που του είχε μάθει ο Δάσκαλος της ιατρικής. Δεν μιλούσε πια, κοίταζε αποκλειστικά τα μάτια της μαθήτριάς του. Της χαμογέλασε μόνο όταν κατάλαβε ότι ακολούθησε το σώμα της τις οδηγίες του.

    - Δάσκαλε, πήρα το αίμα μου πίσω.
    - Καλώς.
    - Η πηγή γνώσης δεν είναι μόνο συμβολική.
    - Και τα σύμβολα είναι πραγματικότητα.
    - Πόσες γνώσεις έχετε ;
    - Όσες μου έδωσαν οι νεκροί και οι αιώνες.
    - Οι αιώνες ;
    - Τα χρόνια δεν επαρκούν.
    - Δάσκαλε, είμαι και πάλι κοντά σας αλλά τα λόγια σας είναι και πάλι ακατανόητα.
    - Είναι απλώς θέμα χρόνου.
    - Δάσκαλε, είστε ένα τέρας.
    - Το ξέρω. Μόνο αυτά αντέχουν τα κτήνη.
    - Ακόμα δεν κατάλαβα πώς αντέξατε.
    - Είμαστε ζωντανοί.
    - Με τι κόστος όμως !
    - Όσα βιβλία κάηκαν θα τα γράψουμε.
    - Τα θυμάστε ;
    - Είμαστε τα βιβλία μας.
    - Είστε η εγκυκλοπαίδεια.
    - Μην ανησυχείς λοιπόν.
    - Και το αίμα πάνω σας.
    - Είναι το δικό σου.
    - Μα πότε προλάβατε να με βρείτε;
    - Ο Χρόνος.
    - Κι οι άλλοι θα με θεωρούν νεκρή.
    - Αυτό δεν είναι κακό.
    - Να μην μπορείς να συνεχίσεις να βοηθάς το έργο μας.
    - Τώρα δεν πρόκειται να σας αφήσω.
    - Το ξέρω αλλά τώρα το ξέρεις κι εσύ.
    - Είναι πράξη βαρβαρότητας να μην εκμεταλλεύεσαι πηγή γνώσης.
    - Σήκω λοιπόν.
    - Τώρα ;
    - Τώρα είσαι έτοιμη.
    - Για ποιο πράγμα ;
    - Για την νοητική μάχη που θα δώσουμε.
    - Ενάντια στη λήθη. 
    read more "Le retour de l'avenir "

    Saturday, February 23, 2013

    Δώρο Ελληνισμού, Πόντος







    Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα:
    "Δώρο Ελληνισμού, Πόντος".
    Αίθουσα Εκδηλώσεων, "Αλέξανδρος",
    Εθνικής Αμύνης 1, Θεσσαλονίκη.
    Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013, ώρα 21.00

    http://www.lygeros.org/Talks/20132021_Thessalonikh.jpg

    http://www.lygeros.org/section.php?name=Genocide



    read more "Δώρο Ελληνισμού, Πόντος "

    Friday, February 22, 2013

    Bataille mentale


    Νοητική μάχη
    Ν. Λυγερός

    - Δάσκαλε όταν κάνω μάθημα μαζί σας νιώθω ότι με προετοιμάζετε.
    - Δεν υπάρχει άλλος λόγος.
    - Αφού είμαι κόρη.
    - Είσαι άνθρωπος. Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των μαθητών μου.
    - Κι αν δεν μπορέσω να σηκώσω το σπαθί.
    - Ο καθένας ορίζει ποιο είναι το σπαθί του.
    - Έχουμε επιλογή…
    - Η νοητική μάχη αφορά όλους τους ελεύθερους ανθρώπους.
    - Σωστά είμαι κι εγώ ελεύθερη.
    - Αυτή είναι η πρώτη σου επιλογή.
    - Μετά την ύπαρξη του δασκάλου.
    - Η ελευθερία θέλει γνώσεις.
    - Το βλέπω και το μαθαίνω.
    - Έτσι γίνεσαι πιο ανθρώπινη.
    - Με τις γνώσεις μας.
    - Οι Έλληνες είναι φιλόξενοι και στην σκέψη.
    - Διότι ξέρουμε την αξία του άλλου.
    - Διότι είμαστε οι άλλοι άλλοι.
    - Κι όχι εμείς.
    - Γι’ αυτό μοιραζόμαστε τις γνώσεις μας.
    - Είναι τρόπος σκέψης.
    - Κι έγινε τρόπος ζωής.
    - Διότι είμαστε οι επόμενοι.
    - Επειδή ακούμε τους προηγούμενους.
    - Το έργο της γέφυρας.
    - Γι’ αυτό πρέπει να είσαι προετοιμασμένη.
    - Για τις επιθέσεις, δάσκαλε ;
    - Για την αντεπίθεση του Ελληνισμού.
    - Θα μας χτυπήσουν οι βάρβαροι ;
    - Αλλά θ’ αντισταθούμε.
    - Θα μπορέσουμε ;
    - Κοίτα τα βιβλία…
    - Τι πρέπει να δω ;
    - Την αντίσταση του χρόνου.
    - Οι δικοί μας πέθαναν για να τον σώσουν.
    - Αυτός είναι ο ρόλος μας.
    - Δεν πρέπει να χαθεί κανένα βιβλίο.
    - Το πιο σημαντικό είναι η βιβλιοθήκη.
    - Μα είναι τεράστια ! Πώς θα την προστατέψουμε ;
    - Την έχουν μάθει τα ιερά τέρατα.
    - Κι εμείς οι μαθητές τι θα κάνουμε ;
    - Διαβάζετε για να μάθετε την αξία του πολιτισμού μας.
    - Κι αν έρθουν τα κτήνη ;
    - Τότε θα μείνετε στο πλάι μας.
    - Κι αν φοβηθούμε ;
    - Αυτός που ξέρει…
    - δεν φοβάται.
    - Δάσκαλε, θέλω κι εγώ να παλέψω μαζί σας, κι ας είμαι μικρή.
    - Διαβάζεις ήδη τα σύμβολα.
    - Και ;
    - Είναι τα κράματά μας.
    - Τα σπαθιά μας.
    - Ενάντια στη λήθη.
    - Δάσκαλε, θέλω να μου μάθετε όσο περισσότερα μπορείτε.
    - Αυτό δεν θα το αντέξεις.
    - Γιατί ;
    - Γιατί δεν πέθανες ακόμα.
    - Δεν σας καταλαβαίνω.
    - Εν αρχή, ο θάνατος.
    - Μα εσείς πόσες φορές πεθάνατε ;
    - Όσες φορές χρειάστηκε η πατρίδα μου να επανέλθω για τον αγώνα.
    - Την επόμενη φορά δάσκαλε δεν θα σας αφήσω να πεθάνετε μόνος σας και θα επανέλθουμε μαζί. 



    Bataille mentale
    N. Lygeros
    Traduit du Grec par A.-M. Bras

    - Maître, quand je prends une leçon avec vous, je sens que vous me préparez.
    - Il n'y a pas d'autre raison.
    - Alors que je suis une fille.
    - Tu es un homme. Il n'y a pas de différence entre mes élèves.
    - Et si je ne peux pas soulever l'épée.
    - Chacun désigne ce qu’est son épée.
    - Nous avons le choix...
    - La bataille mentale concerne tous les hommes libres.
    - Eh bien, je suis libre moi aussi.
    - Ceci est ton premier choix.
    - Après l'existence du maître.
    - La liberté veut les savoirs.
    - Je le vois et l’apprends.
    - Alors, tu deviens plus humaine.
    - Grâce à notre connaissance.
    - Les Grecs sont accueillants à la pensée.
    - Car nous connaissons la valeur de l'autre.
    - Car nous sommes les autres « autres ».
    - Et pas nous.
    - C'est pourquoi nous partageons nos connaissances.
    - C'est une façon de penser.
    - Et c’est devenu un mode de vie.
    - Parce que nous sommes les prochains.
    - Car nous écoutons les précédents.
    - L’œuvre du pont.
    - C’est pour cela que tu dois être préparée.
    - Pour les attaques, maître ?
    - Pour la contre-attaque de l'hellénisme.
    - Ils nous frapperont, les barbares ?
    - Mais nous résisterons.
    - Le pourrons-nous ?
    - Regarde des livres...
    - Que dois-je regarder ?
    - La résistance du temps.
    - Les nôtres sont morts pour les sauver.
    - C'est notre rôle.
    - Il ne faut perdre aucun livre.
    - Le plus important est la bibliothèque.
    - Mais c'est énorme ! Comment allons-nous la protéger ?
    - Ils l’ont apprise, les monstres sacrés.
    - Et nous les disciples qu’allons-nous faire ?
    - Lisez pour apprendre la valeur de notre civilisation.
    - Et si les bêtes viennent ?
    - Alors, restez à mon côté.
    - Et si nous avons peur ?
    - Celui qui sait...
    - n’a pas peur.
    - Maître, je veux me battre avec vous, même si je suis petite.
    - Tu lis déjà les symboles.
    - Et ?
    - Ce sont nos alliages.
    - Nos épées.
    - Contre l'oubli.
    - Maître, je veux que vous m’appreniez le plus que vous pouvez.
    - Cela tu ne pourras le supporter.
    - Pourquoi ?
    - Parce que tu n’es pas morte encore.
    - Je ne vous comprends pas.
    - Au commencement, la mort.
    - Mais vous combien de fois êtes-vous mort ?
    - Aussi souvent que ma patrie en a eu besoin pour aller au combat.
    - La prochaine fois, maître, je ne vous laisserai pas mourir seul et nous reviendrons ensemble.

    read more "Bataille mentale "

    Thursday, February 21, 2013

    Dans une immense bibliothèque


    Στην τεράστια βιβλιοθήκη
    Ν. Λυγερός

    Σε μια τεράστια βιβλιοθήκη, ο δάσκαλος και η μαθήτριά του εξετάζουν παπύρους. Ο δάσκαλος διαβάζει σιωπηλά και η μαθήτριά του παίρνει σημειώσεις.
    - Δάσκαλε;
    - Πες μου, μαθήτρια…
    - Αυτό είναι το έργο της σιωπής;
    - Είναι η ανάγνωση των νεκρών.
    - Και πάντα αρχίζετε με αυτόν τον τρόπο;
    - Αν δεν διαβάσεις τους νεκρούς, δεν μπορείς να γράψεις για τους αγέννητους.
    - Αυτό το καταλαβαίνω, δάσκαλε.
    - Τότε;
    - Τότε εμείς τι είμαστε;
    - Οι γέφυρες.
    - Οι γέφυρες;
    - Οι φάροι, αν προτιμάς.

    Η μαθήτρια έκανε ένα χαρακτηριστικό μορφασμό. Ήταν στην Αλεξάνδρεια τώρα και ήξερε με ακρίβεια τον συμβολισμό και την ουσία του φάρου. Αλλά την είχε ξαφνιάσει η λέξη γέφυρες.
    - Γιατί γέφυρες;
    - Για να ενωθούν οι όχθες.
    - Ποιες όχθες;
    - Το παρελθόν και το μέλλον.
    - Και το παρόν;
    - Κυλά από κάτω μας.
    - Και δεν μας αγγίζει.
    - Αυτή είναι η ιδέα.
    - Άρα είμαστε τα βιβλία μας.
    - Δεν θα το έλεγα αλλιώς.
    - Μα εσείς δάσκαλε, δεν είστε βιβλίο.
    - Κάποιοι πρέπει να είναι εγκυκλοπαίδειες για να ζήσουν τα βιβλία.
    - Και αυτοί που καίνε τα βιβλία;
    - Είναι οι εχθροί μας.
    - Οι βάρβαροι.
    - Διαπράττουν ένα έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας.
    - Και αυτοί οι πάπυροι δάσκαλε.
    - Είναι τα πιο παλιά βιβλία και πρέπει να τα προσέχουμε σαν κόρη οφθαλμού.
    - Έχετε δίκιο δάσκαλε.
    - Εδώ βρίσκεται η πηγή του πολιτισμού μας.
    - Με σας το νιώθω πιο έντονα.
    - Αυτό είναι το πρέπον.
    - Κι αν χαθούν;
    - Δεν πρέπει.
    - Και αν γίνει;
    - Θα πεθάνουμε πρώτα.
    - Και μετά;
    - Θα επανέλθουμε για να συνεχίσουμε την ιστορία.
    - Δάσκαλε, γι’ αυτό γράφετε τόσο πολύ;
    - Για αυτό πρέπει να διαβάζεις.
    - Διαβάζω, δάσκαλε, διαβάζω.
    - Αλλιώς δεν θα ήσουν μαθήτριά μου.
    - Σωστά και δεν θα το άντεχα.
    - Αντέχεις, το βλέπω.
    - Κάνω ό,τι μπορώ.
    - Αυτό δεν αρκεί.
    - Με εσάς κάνω ό,τι δεν μπορώ.
    - Αυτό είναι το πρέπον.
    - Δάσκαλε, θα μου το εξηγήσετε αυτό το κείμενο που διαβάζετε;
    - Αυτό κάνουμε ήδη.
    - Μα δεν μου είπατε λέξη.
    - Όλα αρχίζουν με την σιωπή και ειδικά αυτό.
    - Μα γιατί;
    - Έτσι διαβάζεται ο Αρχιμήδης.



    Dans une immense bibliothèque
    N. Lygeros
    Traduit du Grec par A.-M. Bras

    Dans une immense bibliothèque, le maître et sa disciple étudient des papyrus. Le maître lit en silence et sa disciple prend des notes.

    - Maître ?
    - Dis-moi, disciple...
    - Ceci est le travail du silence ?
    - C’est la lecture des morts.
    - Et vous commencez toujours de cette façon ?
    - Si tu ne lis pas les morts, tu ne peux pas écrire pour ceux qui ne sont pas nés.
    - Cela je le comprends, Maître.
    - Alors ?
    - Alors nous, que sommes-nous ?
    - Les ponts.
    - Les ponts ?
    - Les phares, si tu préfères.

    La disciple fit une grimace caractéristique. Elle était maintenant à Alexandrie et connaissait exactement le symbolisme et l’essence du phare. Mais ce qui l’avait surprise était le mot « ponts ».

    - Pourquoi des ponts ?
    - Pour faire unir les berges.
    - Quelles berges ?
    - Le passé et l'avenir.
    - Et le présent ?
    - Il coule sous nos pieds.
    - Et il ne nous touche pas.
    - C'est cela l'idée.
    - Donc, nous sommes nos livres.
    - Je ne le dirais pas autrement.
    - Mais vous, maître, vous n’êtes pas un livre.
    - Certains doivent être des encyclopédies pour que vivent les livres.
    - Et ceux qui brûlent les livres ?
    - Ce sont nos ennemis.
    - Les barbares.
    - Ils commettent un crime contre l'humanité.
    - Et ces papyrus, maître ?
    - Ce sont les livres les plus anciens et il faut y faire attention comme à la prunelle de ses yeux.
    - Vous avez raison, maître.
    - Ici se trouve la source de notre civilisation.
    - Avec vous je le ressens plus intensément.
    - C’est ce qu’il faut.
    - Et s’ils se perdent ?
    - Il ne faut pas.
    - Et si cela arrive ?
    - Nous mourrons d'abord.
    - Et puis ?
    - Nous reviendrons pour continuer l'histoire.
    - Maître, c’est pour cela que vous écrivez tant ?
    - C’est pour cela que tu dois lire.
    - Je lis, maître, je lis.
    - Sinon, tu ne serais pas ma disciple.
    - C'est vrai, et je ne le supporterais pas.
    - Tu supportes, je le vois.
    - Je fais ce que je peux.
    - Ce n'est pas suffisant.
    - Avec vous, je fais ce que je ne peux pas.
    - C’est ce qu’il faut.
    - Maître, m’expliquerez-vous ce texte que vous lisez ?
    - Nous le faisons déjà.
    - Mais vous ne m’avez pas dit un mot.
    - Tout commence par le silence et surtout pour celui-ci.
    - Mais pourquoi ?
    - Ainsi se lit Archimède.


    read more "Dans une immense bibliothèque "

    Tuesday, February 19, 2013

    Μέσα στη βιβλιοθήκη


    Μέσα στη βιβλιοθήκη
    Ν. Λυγερός

    Μέσα στη βιβλιοθήκη
    πόσες ζωές ζουν
    δίχως να το ξέρει
    κανένας άλλος εκτός
    από τη μικρή αναγνώστρια
    που μάθαινε μαζί τους
    πως είναι ο πραγματικός
    κόσμος της αληθείας
    και όσα έλεγαν
    όλοι οι νεκροί συγγραφείς
    και οι χαμένοι ποιητές
    που δεν έπαψαν
    να γραφούν
    για τους άλλους
    αλλά και για την ιδία
    έτσι ώστε να μπορέσει
    μετά από τόσα χρονιά
    να καταλάβει το έργο
    της Ανθρωπότητας
    που αγγίζει το χρόνο
    χάρις στην σπανιότητα
    και την αξιοπρέπεια.


    À la bibliothèque
    N. Lygeros
    Traduit du Grec par A.-M. Bras

    À la bibliothèque
    combien de vies vivent
    sans que personne ne sache
    rien d'autre
    de la petite inconnue
    qui a appris d’elle
    ce qu’est le vrai
    monde de la liberté
    et ce qu’ont dit
    tous les écrivains morts
    et les poètes perdus
    qui n’ont pas cessé
    d'écrire
    pour les autres
    mais aussi pour l’idée
    de manière à pouvoir
    après des années
    comprendre le travail
    de l’humanité
    qui a touché le temps
    en raison de sa rareté
    et de sa dignité.


    read more "Μέσα στη βιβλιοθήκη "

    Οι νεκροί συγγραφείς


    Οι νεκροί συγγραφείς
    Ν. Λυγερός

    Οι νεκροί συγγραφείς
    δεν είναι σπάνιοι
    είναι οι περισσότεροι
    που γεμίζουν με το έργο τους
    τις βιβλιοθήκες μας
    γιατί οι αγέννητοι
    μόνο εκεί θα μπορέσουν
    να βρουν τις γέφυρες
    που ενώνουν τους αιώνες
    και τους ανθρώπους
    που θα ζούσαν
    μόνοι τους και ξεχωριστά
    δίχως να αντιληφθούν
    το μέγεθος το αληθινό
    της Ανθρωπότητας
    που δεν ξεχνά κανέναν
    από τους δικούς της
    κι αφήνει πίσω της
    τις κοινωνίες της λήθης
    για να μην αφήσουν
    τ’ αποτυπώματά τους
    πάνω στο δέρμα
    των ανθρώπων.


    Les écrivains morts
    N. Lygeros
    Traduit du Grec par A.-M. Bras

    Les écrivains morts
    ne sont pas rares
    la plupart
    remplissent de leurs travaux
    nos bibliothèques
    car ceux qui ne sont pas nés
    pourront
    trouver là les ponts
    joignant les siècles
    et les hommes
    qui vivront
    seuls et séparément
    sans se rendre vraiment compte
    de la grandeur
    de l’humanité
    qui n’oublie aucun
    des siens
    et laisse derrière elle
    les sociétés de l’oubli
    pour qu’elles ne laissent pas
    leurs empreintes
    sur la peau
    des hommes. 



    read more "Οι νεκροί συγγραφείς "

    Monday, February 18, 2013

    Τα μαύρα ξύλα


    Τα μαύρα ξύλα
    N. Lygeros

    Ποιος είχε δει τον ωκεανό της φωτιάς;
    Τα μαύρα ξύλα δεν απάντησαν.
    Περίμεναν τον άγνωστο
    που γεννήθηκε
    μέσα στη γενοκτονία.
    Αυτός θυμόταν τα πάντα.
    Εκείνος ήταν η μνήμη του κόσμου.

    Έτσι έπαψε να κλαίει η φωτιά.


    Les bois noirs
    N. Lygeros
    Traduit du Grec par A.-M. Bras

    Qui a vu l’océan de feu ?
    Les bois noirs ne répondirent pas.
    Ils attendaient l’inconnu
    qui était né pendant le génocide.
    Lui se souvenait de tout.
    C’était lui la mémoire du monde.

    Ainsi, le feu cessa de pleurer.




    The black woods
    N. Lygeros

    Who had seen the ocean of fire?
    The black woods did not answer.
    They were waiting for the unknown
    who was born
    in the genocide.
    He was the one to remember everything.
    He was the memory of the world.

    Thus, the fire stopped crying.
    read more "Τα μαύρα ξύλα "

    Για τη σημασία των προεδρικών εκλογών στο Αρτσάχ


    Για τη σημασία των προεδρικών εκλογών στο Αρτσάχ
    Ν. Λυγερός

    Στις δημοκρατίες, κυρίως όταν είναι ασταθείς, έχουμε την τάση να θεωρούμε πως οι εκλογές είναι απολύτως τυπικές και κυρίως ανώφελες. Λησμονούμε πως αυτό το κεκτημένο είναι σπάνιο και πως πρέπει επιπλέον να το διεκδικήσουν πολλές περιοχές του κόσμου. Μόνο αν λάβουμε αυτό ως δεδομένο, μπορούμε να αντιληφθούμε τη σημασία των προεδρικών εκλογών στο Αρτσάχ. Η περιοχή αυτή δεν είναι απλώς συμβολική. Αποτελεί ένα πλήρες σύμβολο. Πέρα από την ικανότητα του αρμενικού λαού να απελευθερώσει κατεχόμενα και θεωρούμενα ως απόρθητα από την προπαγάνδα εδάφη, το Αρτσάχ αντιπροσωπεύει μια πραγματική γεωπολιτική συμβολή για την Αρμενία που δεν μπορεί να αποκλειστεί από το γεωστρατηγικό πλαίσιο. Τη στιγμή που ορισμένοι θα ήθελαν να εγκαταλείψουμε αυτό που οι δικοί μας πλήρωσαν τόσο ακριβά με τη θυσία τους, βλέπουμε πως η αντίσταση οργανώνεται και πως οι προεδρικές εκλογές θα διεξαχθούν με επιτυχία. Θα διασφαλιστούν εξάλλου από την παρουσία 275 διεθνών παρατηρητών, προκειμένου οι Αζέροι να μην μπορέσουν να μας κατηγορήσουν για εκλογική νοθεία. Το διακύβευμα αυτών των προεδρικών εκλογών υπερβαίνει κατά πολύ τις ανησυχίες εθνικής φύσεως. Το Αρτσάχ δείχνει το δρόμο της αντίστασης αλλά και της αποτελεσματικότητας, παρά την έλλειψη στρατιωτικών μέσων και τη σχεδόν πλήρη απουσία εξωτερικής εφοδιαστικής βοήθειας. Γιατί δεν πρέπει να λησμονούμε τις συνθήκες που έπρεπε να αντιμετωπίσουν οι αγωνιστές μας. Τίποτα εν μέσω του πουθενά, στη χώρα της πέτρας, αυτό ήταν το σκηνικό τους. Μέσα στην ουτοπία και την πιο ακραία δυσπιστία, αυτός ήταν ο τόπος διεξαγωγής των επιχειρήσεων. Επίσης, οι προεδρικές εκλογές είναι μία νέα μορφή νομοθετικής τιμής που τους αποδίδουμε. Κάθε ψηφοδέλτιο αποτελεί μία υπογραφή στη διαμαρτυρία της μνήμης. Ακόμη και αν κάποιοι επιθυμούν να ξεκινήσουν τις διαπραγματεύσεις της λήθης, η παρουσία μας, έστω και παθητική, τους ενοχλεί. Η ίδια μας η ύπαρξη αποτελεί μία μορφή αντίστασης έναντι της καταπίεσης της εξίσωσης των πολιτισμών. Ο λαός της Αρμενίας δεν είπε την τελευταία του λέξη. Παρά τη γενοκτονία που διήρκεσε από το 1896 έως το 1923 με τις διάφορες μορφές της, ο λαός της Αρμενίας εξακολουθεί να αντιστέκεται. Με τις προεδρικές εκλογές, αποδεικνύουμε στην ομάδα του Minsk ότι όλα είναι δυνατά, ακόμη και το αδιανόητο. Επιπλέον, τους δείχνουμε πως πρέπει να στηριχτούν σε μας είτε το θέλουν είτε όχι. Δεν είμαστε ένα φθαρτό προϊόν. Δεν έχουμε ημερομηνία λήξης. Κατά το πρότυπο πολιτισμών που διέσχισαν το χρόνο για να προσφέρουν ό,τι μπορούσαν στην κληρονομιά της ανθρωπότητας, δεν φοβόμαστε τη σημερινή υπεροχή των κοινωνιών της λήθης. Δουλεύουμε το παρελθόν για να δημιουργήσουμε το μέλλον? αυτό είναι το παρόν μας. Δείχνοντας πως μπορούμε να οργανώσουμε προεδρικές εκλογές σύμφωνα με όλα τα κριτήρια του διεθνούς δικαίου, αποδεικνύουμε ότι το αδύνατο για ορισμένους, αποτελεί την πραγματικότητα κάποιων άλλων. Οι προεδρικές εκλογές είναι επίσης κρίσιμες για μία επίδειξη δύναμης αυτών που άλλοι ονομάζουν αδύναμους. Σημαίνει πως ξεχνούν ότι ακόμη και τα θύματα μπορούν να αποκτήσουν δύναμη όταν τους προστατεύει το δίκαιο. 



    De l’importance des élections présidentielles dans le Haut-Karabagh
    N. Lygeros


    Dans les démocraties surtout lorsqu’elles sont molles, nous avons tendance à considérer que les élections sont tout à fait formelles et surtout inutiles. Nous oublions que cet acquis est rare et qu’il doit encore être revendiqué dans bien des régions du monde. C’est uniquement avec cette remise au point que nous pouvons comprendre l’importance des élections présidentielles dans le Haut-Karabagh. Cette région n’est plus seulement symbolique. Elle constitue un symbole à part entière. Au delà de la capacité du peuple arménien à libérer des territoires occupés et réputés imprenables par la propagande, le Haut-Karabagh représente un véritable apport géopolitique pour l’Arménie qui ne peut se défaire du cadre géostratégique. Au moment où certains voudraient que nous abandonnions ce que les nôtres ont si chèrement payés par leur sacrifice, nous voyons que la résistance s’organise et que les élections présidentielles auront bien lieu. Celles-ci seront d’ailleurs garanties par la présence de 275 observateurs internationaux afin que les Azéris ne puissent nous accuser de manipulation électorale. L’enjeu de ces élections présidentielles dépasse et ce, de loin des préoccupations d’ordre national. L’Artsakh montre la voie de la résistance mais aussi de l’efficacité malgré la pénurie des moyens militaires et la quasi-absence d’aide logistique extérieure. Car nous ne devons pas oublier les conditions qu’ont dû affronter nos combattants. Rien au milieu de nulle part, dans le pays des pierres, tel était leur décor. Au sein de l’utopie et de la méfiance la plus extrême, tel était le lieu du théâtre des opérations. Aussi ces élections présidentielles sont une nouvelle forme d’hommage législatif que nous leur rendons. Chaque bulletin de vote est une signature pour la pétition de la mémoire. Même si certains veulent entamer les négociations de l’oubli, notre présence même passive les gêne. Notre existence même est une forme de résistance face à l’oppression du nivellement des civilisations. Le peuple arménien n’a pas dit son dernier mot. Malgré le génocide qui n’a cessé de 1896 à 1923 sous ses différentes formes, le peuple arménien résiste encore et toujours. Avec les élections présidentielles, nous prouvons au groupe de Minsk que tout est possible, même l’impensable. Cependant nous leur montrons de plus qu’ils devront compter sur nous qu’ils le veuillent ou pas. Nous ne sommes pas une denrée périssable. Nous n’avons pas une date d’expiration. A l’instar des civilisations qui ont traversé le temps pour offrir tout ce qu’elles pouvaient au patrimoine de l’humanité, nous ne craignons pas la suprématie actuelle des sociétés de l’oubli. Nous travaillons le passé pour enfanter l’avenir, tel est notre présent. En montrant que nous pouvons organiser des élections présidentielles, en accord avec tous les critères du droit international, nous démontrons que l’impossible de certains, c’est la réalité d’autres. Aussi les élections présidentielles sont cruciales pour une démonstration de force de ceux que d’autres nomment des faibles. C’est oublier que même les victimes peuvent être fortes lorsque le droit les protéger.

    read more "Για τη σημασία των προεδρικών εκλογών στο Αρτσάχ "

    Sunday, February 17, 2013

    Le paradigme de l’Artsakh


    Le paradigme de l’Artsakh
    N. Lygeros

    L’apport d’Artsakh ne se résume pas à une simple libération de territoires occupés. L’importance stratégique est plus profonde car le paradigme de l’Artsakh ouvre véritablement une voie pour l’ensemble de la vision arménienne dans ce que nous pouvons appeler les Balkans du Caucase. En effet dans ce contexte de fragmentation soutenu par la mosaïque ethnographique de la région, l’Artsakh montre l’existence d’une grande stratégie pour l’Arménie. Celle-ci est d’autant plus possible qu’elle peut s’appuyer sur les principes stratégiques de connexité et de compacité qui renforce le noyau arménien. Ce dernier n’est plus obligé de se comporter comme un donjon dépourvu de remparts. Quant à l’extension du noyau, elle ne représente pas la seule méthodologie possible. Car le caractère évolutif de l’ Artsakh montre qu’il existe une position d’équilibre au sens de la théorie des jeux. Le cadre coopératif combine la stabilité et l’évolution. Sans provoquer d’oxymore, le positionnement de l’ Artsakh, en apparence paradoxal crée une géométrie variable et générique. Aussi les résultats obtenus dans l’ Artsakh peuvent être généralisés sans une difficulté réelle. Il est évident que cela crée aussi un sentiment de crainte chez nos ennemis. Cependant il ne faudrait pas pour autant tenter de l’effacer pour améliorer de manière diplomatique des relations qui de toute manière n’existent pas. Au contraire, il serait nécessaire de mettre en évidence le fait que l’ Artsakh n’est pas seulement un cas exceptionnel et une erreur dans la politique et la stratégie des Azéris mais bien un paradigme capable de supporter d’autres applications sur le pourtour du noyau. Il est de plus essentiel de comprendre que l’évolutivité de l’ Artsakh crée un champ dynamique qui va au delà de la notion de simple interface pour l’Arménie. Les positions tiennent et elles sont renforçables par des structures mobiles. L’ensemble peut être très flexible et donner à l’Arménie les caractéristiques d’un caméléon stratégique. Il nous faut donc privilégier la flexibilité stratégique et mettre en place des combinaisons tactiques robustes. L’exploitation des caractéristiques du relief est certes plus facile dans le cas de l’Artsakh. Cependant comme ce n’est pas le cas sur l’ensemble du territoire, il serait bon d’étudier les régions similaires afin de reconfigurer notre positionnement sur l’ensemble de la vision arménienne. L’articulation du schéma mental généré par le paradigme de l’ Artsakh rend nécessaire la mise en place de cellules dans les régions similaires sur le plan ethnographique mais pas seulement, car même dans les régions qui ont subi plus lourdement le génocide, il est possible de montrer l’unité engendrée par le paradigme. De plus la ténacité avec laquelle les nôtres ont tenu certaines positions réputées intenables, offre un moyen supplémentaire d’approcher le problème dans le cadre de la remise en cause du dogme de l’immobilité de l’ennemi principal. Aussi le paradigme de l’ Artsakh permet de couvrir une vaste gamme de schémas stratégiques.




    Το παράδειγμα του Αρτσάχ
    N. Lygeros

    Η συμβολή του Αρτσάχ δεν συνοψίζεται μόνο στην απελευθέρωση κατεχομένων εδαφών. Η στρατηγική σημασία είναι βαθύτερη, διότι το παράδειγμα του Αρτσάχ πραγματικά ανοίγει το δρόμο για το συνολικό όραμα των Αρμενίων στο οποίο μπορούμε να δούμε «Τα Βαλκάνια του Καυκάσου». Στην ουσία, στο πλαίσιο του διαμελισμού που στηρίζεται στο εθνογραφικό μωσαϊκό της περιοχής, το Αρτσάχ μάς δείχνει την ύπαρξη μίας μεγάλης στρατηγικής για την Αρμενία. Αυτή είναι εφικτή και μπορεί να θεμελιωθεί στις στρατηγικές αρχές της συνεκτικότητας και του συμπαγούς που ενισχύουν τον αρμενικό πυρήνα. Ο τελευταίος δεν υποχρεούται πλέον να συμπεριφέρεται ως ένας οχυρός πύργος δίχως τείχη. Όσον αφορά στην προέκταση του πυρήνα, αυτή δεν αποτελεί τη μοναδική εφαρμόσιμη μεθοδολογία. Διότι ο εξελικτικός χαρακτήρας του Αρτσάχ μάς δείχνει ότι υπάρχει μία κατάσταση ισορροπίας με την έννοια της θεωρίας παιγνίων. Το συνεργατικό πλαίσιο συνδυάζει τη σταθερότητα και την εξέλιξη. Χωρίς να προκαλείται σχήμα οξύμωρο, η θέση του Αρτσάχ, φαινομενικά παράδοξη, δημιουργεί μία μεταβλητή ενδογενή γεωμετρία. Μ’ αυτόν τον τρόπο, τα συμπεράσματα που εξάγουμε για το Αρτσάχ μπορούν να γενικευτούν χωρίς βασικές δυσκολίες. Είναι προφανές ότι αυτό δημιουργεί επίσης μία αίσθηση φόβου στους αντιπάλους μας. Όμως, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιχειρήσουμε να την εξαλείψουμε για να βελτιώσουμε με διπλωματικό τρόπο τις σχέσεις οι οποίες είναι εντελώς ανύπαρκτες. Αντιθέτως, είναι απαραίτητο να αποδείξουμε ότι το Αρτσάχ δεν είναι μόνο μία ειδική περίπτωση και ένα λάθος της πολιτικής και της στρατηγικής των Αζέρων, αλλά σίγουρα ένα καλό παράδειγμα, ικανό να υποστηρίξει κι άλλες εφαρμογές στον περίγυρο του πυρήνα. Είναι, επιπλέον, βασικό να κατανοήσουμε ότι η εξελικτικότητα του Αρτσάχ δημιουργεί ένα δυναμικό πεδίο το οποίο προχωρεί πέρα από την ιδέα ότι το Αρτσάχ αποτελεί ενδιάμεση ζώνη για την Αρμενία. Οι θέσεις κρατούνται και έχουν τη δυνατότητα να ενισχυθούν από ευέλικτες δομές. Το σύνολο μπορεί να είναι πολύ ευέλικτο προσδίδοντας στην Αρμενία τα χαρακτηριστικά του στρατηγικού χαμαιλέοντα. Οφείλουμε, λοιπόν, να επωφεληθούμε της στρατηγικής ευελιξίας και να χρησιμοποιήσουμε ανθεκτικούς συνδυασμούς τακτικής. Η εκμετάλλευση των χαρακτηριστικών του γεωφυσικού ανάγλυφου είναι, βέβαια, ευκολότερη στην περίπτωση του Αρτσάχ. Όμως, εφόσον αυτό δεν ισχύει για ολόκληρη την εδαφική έκταση, θα ήταν συνετό να μελετήσουμε ανάλογες περιοχές έτσι ώστε να διαμορφώσουμε τη θέση μας επί του συνολικού οράματος των Αρμενίων. Η κλείδωση του νοητικού σχήματος που παράγεται από το παράδειγμα του Αρτσάχ καθιστά απαραίτητη την τοποθέτηση κυτάρων στις ανάλογες περιοχές σε επίπεδο εθνογραφικό και όχι μόνο, διότι ακόμα και στις περιοχές που υπέστησαν πιο οδυνηρά τη γενοκτονία, είναι δυνατόν να αναδειχτεί η οντότητα η οποία γεννάται με το παράδειγμα.) Επίσης, η επιμονή με την οποία οι δικοί μας έχουν κρατήσει ορισμένες θέσεις που θεωρούνται απόρθητες, προσφέρει ένα συμπληρωματικό μέσο προσέγγισης του προβλήματος μέσα στο πλαίσιο αμφισβήτησης του δόγματος της ακινησίας του κύριου αντιπάλου. Μ’ αυτόν τον τρόπο, το παράδειγμα του Αρτσάχ καλύπτει ευρεία γκάμα στρατηγικών σχημάτων.

    read more "Le paradigme de l’Artsakh "

    Friday, February 15, 2013

    À peine quelques maux


    À peine quelques maux
    N. Lygeros
    À peine quelques maux
    et nous nous croyons perdus
    sans réaliser que même l’horreur
    peut se compter en victimes,
    comme si les hommes étaient nés
    pour être la mesure d’un crime impuni
    d’un génocide pas encore reconnu.
    Sans l’humanité, le crime
    serait dépourvu de sens
    et surtout serait réduit à néant.
    Les génocides ne blessent pas les hommes,
    ils tuent une part d’humanité. 



    Con tan solo un poco de dolor
    N. Lygeros
    Traducción al español de Luis Gómezbeck

    Con tan solo un poco de dolor
    nos pensamos perdidos,
    sin entender que el horror
    puede contarse como victimas,
    como si los hombres hubiesen nacido
    para ser el punto de referencia de un crimen sin castigo,
    de un genocidio que no se ha reconocido.
    Sin la humanidad, el crimen no tendría ninguna importancia
    Se hubiera degradado hasta el cero.
    Los genocidios no hieren a los hombres,
    matan una parte del humanismo.



    Λίγος πόνος μόλις
    Ν. Λυγερός
    Μετάφραση από τα γαλλικά: Σάνη Καπράγκου


    Λίγος πόνος μόλις 
    και νομίζουμε πως χαθήκαμε 
    χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι ακόμη κι η φρίκη 
    μπορεί να μετρηθεί σε θύματα, 
    ως εάν οι άνθρωποι είχαν γεννηθεί 
    για να είναι το μέτρο ενός εγκλήματος δίχως τιμωρία 
    μιας γενοκτονίας μη αναγνωρισμένης ακόμη. 
    Χωρίς την ανθρωπότητα, το έγκλημα 
    θα ήταν άνευ σημασίας 
    και μάλιστα θα είχε υποβιβασθεί στο μηδέν. 
    Οι γενοκτονίες δεν πληγώνουν τους ανθρώπους, 
    σκοτώνουν ένα μέρος της ανθρωπιάς. 


    read more "À peine quelques maux"

    La prophétie de Raphaël


    La prophétie de Raphaël
    N. Lygeros

    Malgré sa sérénité
    son visage était souriant.

    Malgré le génocide
    il contemplait l’avenir.

    Le crime imprescriptible
    ne demeurerait pas impuni.

    Telle avait été la prophétie
    de l’homme au-delà de la mort.

    Personne ne l’avait cru
    à l’époque de la seconde dernière.

    Et pourtant, désormais les bourreaux
    craignaient même un pastel de Raphaël.



    Η προφητεία του Raphaël
    Ν. Λυγερός
    Σάνη Καπράγκου

    Παρά τη γαλήνη του
    το πρόσωπό του ήταν χαμογελαστό.

    Παρά τη γενοκτονία
    στοχαζόταν το μέλλον.

    Το έγκλημα απαράγραπτο
    δεν θα παρέμενε ατιμώρητο.

    Αυτή ήταν η προφητεία
    του ανθρώπου πέρα απο τον θάνατο.

    Κανένας δεν τον είχε πιστέψει
    τον καιρό του δεύτερου τελευταίου.

    Κι εντούτοις, από δω κι εμπρός οι δήμιοι
    έτρεμαν ακόμη κι ένα παστέλ του Raphaël.


    read more "La prophétie de Raphaël "

    Thursday, February 14, 2013

    Encore un sourire


    Ακόμα ένα χαμόγελο
    N. Lygeros

    Μέσα στη σιωπή
    εκεί που υπάρχουν οι πέντε κινήσεις
    είδα ακόμα ένα χαμόγελο.
    Μετά από το τέλος του κόσμου
    οι άνθρωποι δεν έπαψαν την πάλη.
    Ανάμεσα στους νεκρούς
    ο γιος του ανύπαρκτου λαού
    σηκώθηκε και πάλι
    για να χαστουκίσει τους βαρβάρους
    με το χαμόγελο της ανθρωπιάς
    λίγο πριν πεθάνει και αυτός
    για να ζήσουν οι επόμενοι
    με τη μνήμη του. 



    Encore un sourire
    N. Lygeros
    Traduit du Grec par A.-M. Bras

    Dans le silence
    là-bas où existent les cinq mouvements
    j’ai encore vu un sourire.
    Après la fin du monde
    les hommes n’ont pas cessé la lutte.
    Parmi les morts
    le fils du peuple qui n’existait pas
    s’est dressé à nouveau
    pour gifler les barbares
    du sourire de l’humanité
    un peu avant qu’il ne meure aussi
    pour que vivent les prochains
    avec sa mémoire. 



    read more "Encore un sourire "

    Wednesday, February 13, 2013

    Το παιδί της ανθρωπότητας


    Το παιδί της ανθρωπότητας
    N. Lygeros

    Μου ζήτησες να μην ασχοληθώ πια
    με τα προβλήματα της ανθρωπότητας.
    Έχεις δίκιο η ζωή είναι πιο σημαντική
    και η ανθρωπότητα τόσο αφαιρετική.
    Μόνο που όταν βλέπω αυτό το παιδί,
    το συγκεκριμένο που πέθανε
    επειδή κάποιος αποφάσισε ότι έπρεπε
    δεν θα πρέπει να κάνουμε κάτι γι’ αυτό;
    Όταν θα έχεις παιδιά κι εσύ
    αν κάποιος τους κάνει κακό
    δεν θα ζητήσεις βοήθεια;
    Τότε θα είμαι και πάλι κοντά σου
    να κάνω αυτό που θεωρείς άχρηστο τώρα.



    The humanity's child
    N. Lygeros
    Translated from the Greek by Evi Charitidou

    You’ve asked me not to concern anymore
    with the problems of the humanity.
    You are right life is more important
    and the humanity is so deductive.
    It’s just that whenever I see this child,
    this specific child who died
    because somebody decided that it must,
    shouldn’t we do something about it?
    When you have your own children
    if somebody hurts them
    won’t you ask for help?
    Then I will be beside you again
    to do what you now deem useless.



    Дитина людськості
    Н. Лігерос

    Ти попросив мене не займатися більше
    проблемами людськості.
    Маєш рацію, життя є важливіше
    і людськість втрачається.
    Тільки як бачу цю дитину,
    оцю, що померла,
    тому що хтось ухвалив, що треба,
    не мусимо зробити щось для цього?
    Коли будеш мати своїх дітей
    і хтось їм завдасть кривди
    ти не попросиш допомоги?
    Тоді я буду знову поряд
    Робитиму те, що ти вважаєш марним зараз.


    L’enfant de l’humanité
    N. Lygeros
    Traduit du grec par A.-M. Bras

    Tu m’as demandé de ne plus m’occuper
    des problèmes de l’humanité.
    Tu as raison, la vie est plus importante
    et l’humanité si abstraite.
    Seulement quand je vois cet enfant,
    celui qui est mort précisément
    car quelqu’un a décidé qu’il le fallait
    ne faudrait-il pas que nous fassions quelque chose pour lui ?
    Quand tu auras des enfants toi aussi
    si quelqu’un leur fait du mal
    ne demanderas-tu pas de l’aide ?
    Alors je serai de nouveau à tes côtés
    pour faire ce que tu juges inutile maintenant. 

    read more "Το παιδί της ανθρωπότητας "