Νοητική μάχη
Ν. Λυγερός
- Δάσκαλε όταν κάνω μάθημα μαζί σας νιώθω ότι με προετοιμάζετε.
- Δεν υπάρχει άλλος λόγος.
- Αφού είμαι κόρη.
- Είσαι άνθρωπος. Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των μαθητών μου.
- Κι αν δεν μπορέσω να σηκώσω το σπαθί.
- Ο καθένας ορίζει ποιο είναι το σπαθί του.
- Έχουμε επιλογή…
- Η νοητική μάχη αφορά όλους τους ελεύθερους ανθρώπους.
- Σωστά είμαι κι εγώ ελεύθερη.
- Αυτή είναι η πρώτη σου επιλογή.
- Μετά την ύπαρξη του δασκάλου.
- Η ελευθερία θέλει γνώσεις.
- Το βλέπω και το μαθαίνω.
- Έτσι γίνεσαι πιο ανθρώπινη.
- Με τις γνώσεις μας.
- Οι Έλληνες είναι φιλόξενοι και στην σκέψη.
- Διότι ξέρουμε την αξία του άλλου.
- Διότι είμαστε οι άλλοι άλλοι.
- Κι όχι εμείς.
- Γι’ αυτό μοιραζόμαστε τις γνώσεις μας.
- Είναι τρόπος σκέψης.
- Κι έγινε τρόπος ζωής.
- Διότι είμαστε οι επόμενοι.
- Επειδή ακούμε τους προηγούμενους.
- Το έργο της γέφυρας.
- Γι’ αυτό πρέπει να είσαι προετοιμασμένη.
- Για τις επιθέσεις, δάσκαλε ;
- Για την αντεπίθεση του Ελληνισμού.
- Θα μας χτυπήσουν οι βάρβαροι ;
- Αλλά θ’ αντισταθούμε.
- Θα μπορέσουμε ;
- Κοίτα τα βιβλία…
- Τι πρέπει να δω ;
- Την αντίσταση του χρόνου.
- Οι δικοί μας πέθαναν για να τον σώσουν.
- Αυτός είναι ο ρόλος μας.
- Δεν πρέπει να χαθεί κανένα βιβλίο.
- Το πιο σημαντικό είναι η βιβλιοθήκη.
- Μα είναι τεράστια ! Πώς θα την προστατέψουμε ;
- Την έχουν μάθει τα ιερά τέρατα.
- Κι εμείς οι μαθητές τι θα κάνουμε ;
- Διαβάζετε για να μάθετε την αξία του πολιτισμού μας.
- Κι αν έρθουν τα κτήνη ;
- Τότε θα μείνετε στο πλάι μας.
- Κι αν φοβηθούμε ;
- Αυτός που ξέρει…
- δεν φοβάται.
- Δάσκαλε, θέλω κι εγώ να παλέψω μαζί σας, κι ας είμαι μικρή.
- Διαβάζεις ήδη τα σύμβολα.
- Και ;
- Είναι τα κράματά μας.
- Τα σπαθιά μας.
- Ενάντια στη λήθη.
- Δάσκαλε, θέλω να μου μάθετε όσο περισσότερα μπορείτε.
- Αυτό δεν θα το αντέξεις.
- Γιατί ;
- Γιατί δεν πέθανες ακόμα.
- Δεν σας καταλαβαίνω.
- Εν αρχή, ο θάνατος.
- Μα εσείς πόσες φορές πεθάνατε ;
- Όσες φορές χρειάστηκε η πατρίδα μου να επανέλθω για τον αγώνα.
- Την επόμενη φορά δάσκαλε δεν θα σας αφήσω να πεθάνετε μόνος σας και θα επανέλθουμε μαζί.
- Δεν υπάρχει άλλος λόγος.
- Αφού είμαι κόρη.
- Είσαι άνθρωπος. Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των μαθητών μου.
- Κι αν δεν μπορέσω να σηκώσω το σπαθί.
- Ο καθένας ορίζει ποιο είναι το σπαθί του.
- Έχουμε επιλογή…
- Η νοητική μάχη αφορά όλους τους ελεύθερους ανθρώπους.
- Σωστά είμαι κι εγώ ελεύθερη.
- Αυτή είναι η πρώτη σου επιλογή.
- Μετά την ύπαρξη του δασκάλου.
- Η ελευθερία θέλει γνώσεις.
- Το βλέπω και το μαθαίνω.
- Έτσι γίνεσαι πιο ανθρώπινη.
- Με τις γνώσεις μας.
- Οι Έλληνες είναι φιλόξενοι και στην σκέψη.
- Διότι ξέρουμε την αξία του άλλου.
- Διότι είμαστε οι άλλοι άλλοι.
- Κι όχι εμείς.
- Γι’ αυτό μοιραζόμαστε τις γνώσεις μας.
- Είναι τρόπος σκέψης.
- Κι έγινε τρόπος ζωής.
- Διότι είμαστε οι επόμενοι.
- Επειδή ακούμε τους προηγούμενους.
- Το έργο της γέφυρας.
- Γι’ αυτό πρέπει να είσαι προετοιμασμένη.
- Για τις επιθέσεις, δάσκαλε ;
- Για την αντεπίθεση του Ελληνισμού.
- Θα μας χτυπήσουν οι βάρβαροι ;
- Αλλά θ’ αντισταθούμε.
- Θα μπορέσουμε ;
- Κοίτα τα βιβλία…
- Τι πρέπει να δω ;
- Την αντίσταση του χρόνου.
- Οι δικοί μας πέθαναν για να τον σώσουν.
- Αυτός είναι ο ρόλος μας.
- Δεν πρέπει να χαθεί κανένα βιβλίο.
- Το πιο σημαντικό είναι η βιβλιοθήκη.
- Μα είναι τεράστια ! Πώς θα την προστατέψουμε ;
- Την έχουν μάθει τα ιερά τέρατα.
- Κι εμείς οι μαθητές τι θα κάνουμε ;
- Διαβάζετε για να μάθετε την αξία του πολιτισμού μας.
- Κι αν έρθουν τα κτήνη ;
- Τότε θα μείνετε στο πλάι μας.
- Κι αν φοβηθούμε ;
- Αυτός που ξέρει…
- δεν φοβάται.
- Δάσκαλε, θέλω κι εγώ να παλέψω μαζί σας, κι ας είμαι μικρή.
- Διαβάζεις ήδη τα σύμβολα.
- Και ;
- Είναι τα κράματά μας.
- Τα σπαθιά μας.
- Ενάντια στη λήθη.
- Δάσκαλε, θέλω να μου μάθετε όσο περισσότερα μπορείτε.
- Αυτό δεν θα το αντέξεις.
- Γιατί ;
- Γιατί δεν πέθανες ακόμα.
- Δεν σας καταλαβαίνω.
- Εν αρχή, ο θάνατος.
- Μα εσείς πόσες φορές πεθάνατε ;
- Όσες φορές χρειάστηκε η πατρίδα μου να επανέλθω για τον αγώνα.
- Την επόμενη φορά δάσκαλε δεν θα σας αφήσω να πεθάνετε μόνος σας και θα επανέλθουμε μαζί.
Bataille mentale
N. Lygeros
Traduit du Grec par A.-M. Bras
- Maître, quand je prends une leçon avec vous, je sens que vous me préparez.
- Il n'y a pas d'autre raison.
- Alors que je suis une fille.
- Tu es un homme. Il n'y a pas de différence entre mes élèves.
- Et si je ne peux pas soulever l'épée.
- Chacun désigne ce qu’est son épée.
- Nous avons le choix...
- La bataille mentale concerne tous les hommes libres.
- Eh bien, je suis libre moi aussi.
- Ceci est ton premier choix.
- Après l'existence du maître.
- La liberté veut les savoirs.
- Je le vois et l’apprends.
- Alors, tu deviens plus humaine.
- Grâce à notre connaissance.
- Les Grecs sont accueillants à la pensée.
- Car nous connaissons la valeur de l'autre.
- Car nous sommes les autres « autres ».
- Et pas nous.
- C'est pourquoi nous partageons nos connaissances.
- C'est une façon de penser.
- Et c’est devenu un mode de vie.
- Parce que nous sommes les prochains.
- Car nous écoutons les précédents.
- L’œuvre du pont.
- C’est pour cela que tu dois être préparée.
- Pour les attaques, maître ?
- Pour la contre-attaque de l'hellénisme.
- Ils nous frapperont, les barbares ?
- Mais nous résisterons.
- Le pourrons-nous ?
- Regarde des livres...
- Que dois-je regarder ?
- La résistance du temps.
- Les nôtres sont morts pour les sauver.
- C'est notre rôle.
- Il ne faut perdre aucun livre.
- Le plus important est la bibliothèque.
- Mais c'est énorme ! Comment allons-nous la protéger ?
- Ils l’ont apprise, les monstres sacrés.
- Et nous les disciples qu’allons-nous faire ?
- Lisez pour apprendre la valeur de notre civilisation.
- Et si les bêtes viennent ?
- Alors, restez à mon côté.
- Et si nous avons peur ?
- Celui qui sait...
- n’a pas peur.
- Maître, je veux me battre avec vous, même si je suis petite.
- Tu lis déjà les symboles.
- Et ?
- Ce sont nos alliages.
- Nos épées.
- Contre l'oubli.
- Maître, je veux que vous m’appreniez le plus que vous pouvez.
- Cela tu ne pourras le supporter.
- Pourquoi ?
- Parce que tu n’es pas morte encore.
- Je ne vous comprends pas.
- Au commencement, la mort.
- Mais vous combien de fois êtes-vous mort ?
- Aussi souvent que ma patrie en a eu besoin pour aller au combat.
- La prochaine fois, maître, je ne vous laisserai pas mourir seul et nous reviendrons ensemble.
- Il n'y a pas d'autre raison.
- Alors que je suis une fille.
- Tu es un homme. Il n'y a pas de différence entre mes élèves.
- Et si je ne peux pas soulever l'épée.
- Chacun désigne ce qu’est son épée.
- Nous avons le choix...
- La bataille mentale concerne tous les hommes libres.
- Eh bien, je suis libre moi aussi.
- Ceci est ton premier choix.
- Après l'existence du maître.
- La liberté veut les savoirs.
- Je le vois et l’apprends.
- Alors, tu deviens plus humaine.
- Grâce à notre connaissance.
- Les Grecs sont accueillants à la pensée.
- Car nous connaissons la valeur de l'autre.
- Car nous sommes les autres « autres ».
- Et pas nous.
- C'est pourquoi nous partageons nos connaissances.
- C'est une façon de penser.
- Et c’est devenu un mode de vie.
- Parce que nous sommes les prochains.
- Car nous écoutons les précédents.
- L’œuvre du pont.
- C’est pour cela que tu dois être préparée.
- Pour les attaques, maître ?
- Pour la contre-attaque de l'hellénisme.
- Ils nous frapperont, les barbares ?
- Mais nous résisterons.
- Le pourrons-nous ?
- Regarde des livres...
- Que dois-je regarder ?
- La résistance du temps.
- Les nôtres sont morts pour les sauver.
- C'est notre rôle.
- Il ne faut perdre aucun livre.
- Le plus important est la bibliothèque.
- Mais c'est énorme ! Comment allons-nous la protéger ?
- Ils l’ont apprise, les monstres sacrés.
- Et nous les disciples qu’allons-nous faire ?
- Lisez pour apprendre la valeur de notre civilisation.
- Et si les bêtes viennent ?
- Alors, restez à mon côté.
- Et si nous avons peur ?
- Celui qui sait...
- n’a pas peur.
- Maître, je veux me battre avec vous, même si je suis petite.
- Tu lis déjà les symboles.
- Et ?
- Ce sont nos alliages.
- Nos épées.
- Contre l'oubli.
- Maître, je veux que vous m’appreniez le plus que vous pouvez.
- Cela tu ne pourras le supporter.
- Pourquoi ?
- Parce que tu n’es pas morte encore.
- Je ne vous comprends pas.
- Au commencement, la mort.
- Mais vous combien de fois êtes-vous mort ?
- Aussi souvent que ma patrie en a eu besoin pour aller au combat.
- La prochaine fois, maître, je ne vous laisserai pas mourir seul et nous reviendrons ensemble.
