Αφιέρωμα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου
Ε.ΠΟ.Ν.Α.
--Ένωση Ποντιακής Νεολαίας Αττικής
Sunday, September 30, 2012
Αφιέρωμα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου
Αφιέρωμα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου
Ε.ΠΟ.Ν.Α.
N.Lygeros - Holodomor 26/11/11
COMMEMORATION
79e ANNIVERSAIRE HOLODOMOR
LYON
26/11/2011
http://www.lygeros.org/Talks/Holodomor-Lyon_20111129.html
Ν.Λυγερός - 19 Μαΐου, ημέρα εθνικής μνήμης, Αθήνα 2012
Ομιλία του Νίκου Λυγερού στην κεντρική εκδήλωση που διοργανώνει
στην Αθήνα η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος.
"Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου".
"19 Μαΐου, ημέρα εθνικής μνήμης".
Μνημείο Άγνωστου Στρατιώτη,
19 Μαΐου 2012
http://www.lygeros.org/Talks/video_20120519.html
Ομιλία: Αγγλικά και Ελληνικά
http://www.lygeros.org/Talks/19_05_12_Speech_trad_en.pdf
http://www.lygeros.org/Talks/19_05_2012_Omilia.pdf
Saturday, September 29, 2012
Τα τεχνάσματα των φανατικών της λήθης
Τα τεχνάσματα των φανατικών της λήθης
N. Lygeros
- Τον ήλιο της δικαιοσύνης.
- Δεν υπάρχει.
- Μα γιατί;
- Δεν ανήκει στην πολιτική μας.
- Μα η ιστορία μας;
- Ποια ιστορία;
- Το παρελθόν μας!
- Υπάρχει μόνο το παρόν.
- Δώσαμε μάχες για να έχουμε ένα μέλλον...
- Οι ήττες εξασφαλίζουν μόνο το παρόν.
- Και οι θυσίες;
- Είστε θύματα της μνήμης!
- Η μνήμη δεν είναι η ανθρωπιά μας.
- Αυτό είναι το πρόβλημα. - Ποιο πρόβλημα;
- Εμείς θέλουμε μόνο άτομα.
- Δίχως παρελθόν, δίχως ιστορία, δίχως ανθρωπιά.
- Απολύτως.
- Δηλαδή δίχως μέλλον.
- Ακριβώς.
- Κι εμείς;
- Ποιοι εσείς;
- Εγώ που σας μιλώ.
- Δεν σας γνωρίζω.
- Δεν μ’ αναγνωρίζετε.
- Πώς να σας αναγνωρίσω αφού μόνο το παρόν υπάρχει.
- Ποιο είναι το αντικείμενο της έρευνάς σας;
- Η λήθη!
- Η λήθη; Δηλαδή;
- Η εξάπλωσή της.
- Ποιος είναι ο στόχος σας;
- Η ευτυχία.
- Δεν σας καταλαβαίνω.
- Η λήθη είναι ο μοναδικός τρόπος για να πετύχουμε τον στόχο μας.
- Η ευτυχία είναι αυτή που αγιάζει τη λήθη.
- Αυτό προσπαθώ να σας εξηγήσω.
- Άρα δεν υπάρχει τιμωρία μετά το έγκλημα.
- Όχι βέβαια. Αυτό μάς διδάσκει η ιστορία του παρόντος.
- Και το παρόν της ιστορίας.
Премудрості фанатиків забуття
Н. Лігерос
- Чого ви хочете від нас?- Сонця правосуддя.
- Не існує.
- Але чому?
- Не належить до нашої політики.
- Але наша історія?
- Яка історія?
- Наше минуле!
- Існує тільки «тепер».
- Боролися за те, щоб мати майбутнє…
- Поразки забезпечують тільки «тепер».
- Жертви?
- Ви є жертви пам’яті!
- Пам’ять є нашою людяністю.
- Якраз це проблема.
- Яка проблема?
- Нам потрібні тільки особи.
- Без минулого, без історії, без людяності.
- Абсолютно.
- Тобто без майбутнього.
- Так.
- А ми?
- Хто ви?
- Я, що з вами говорю.
- Я вас не знаю.
- Ви мене не визнаєте.
- Як вас визнати, якщо існує тільки «тепер».
- Який предмет ваших досліджень?
- Забуття!
- Забуття? Тобто?
- Його поширення.
- Яка ваша мета?
- Щастя.
- Не розумію.
- Забуття - єдиний спосіб досягти мети.
- Щастя – те, що освячує забуття.
- Це намагаюся вам пояснити.
- Отже, немає покарання після злочину.
- Ні, звичайно. Цьому нас вчить історія «тепер».
- І «тепер» історії.
Δελτίο Τύπου της Νοητικής Στρατηγικής
Δελτίο Τύπου της Νοητικής Στρατηγικής
N. Lygeros
Η Νοητική Στρατηγική είναι μία πανοραμική μελέτη που παρουσιάζει τη θεωρία των νοητικών σχημάτων και τις εφαρμογές τους σε διάφορα γνωστικά αντικείμενα. Εξετάζει το υπόβαθρο αυτών των αντικειμένων για να εντοπίσει τα σχήματα πάνω στα οποία θα λειτουργήσει η σκέψη του τομέα. Εξ ορισμού είναι μια διαχρονική μελέτη εφόσον είναι η μοναδική που μπορεί να συλλάβει την ύπαρξη των νοητικών σχημάτων και την αλληλεπίδρασή τους με το πεδίο ορισμού της συγκεκριμένης σκέψης.
Ο συγγραφέας εξετάζει τομείς όπως η πολεμολογία, η νομολογία, η δεοντολογία, η τελεολογία και η αξιολογία για να μελετήσει τη συμβολή τους, μέσω της θεωρίας ομάδων, της θεωρίας παιγνίων, της θεωρίας αγορών, σε πλαίσια όπου η συστημική και η κοινωνιολογία έχουν αναδείξει τα όριά τους. Η κυβερνητική προσέγγιση του συγγραφέα που λειτουργεί με τα εργαλεία των ανώτερων γλωσσών του συμβολικού λογισμού και της τεχνητής νοημοσύνης μέσω της ρομποτικής, ανοίγει νέους ορίζοντες ακόμα και σε πιο συμβατικούς τομείς ή τουλάχιστον που θεωρούνται ως τέτοιοι, όπως η διδασκαλία και η διαχείριση. Οι επιπτώσεις αυτής της θεωρίας νοητικών σχημάτων είναι δραματικές όσον αφορά στην αλλαγή φάσης που προκαλούν στους τομείς της ειδικής αγωγής (παιδιά με ειδικές ανάγκες και παιδιά προικισμένα), της διδακτικής (οπτικά μαθηματικά, γνωστικά μαθηματικά), της επιστημολογίας (ενοποίηση των προσεγγίσεων του Popper και του Kuhn μέσω των έργων του Lakatos και του Feyerabend) και της ιστορίας (ανάδειξη της συμβολής της στρατηγικής σ’ ένα πλαίσιο που θεωρείται εντελώς καθορισμένο από τις οικονομικές σχέσεις), αλλά και της πολιτικής (εθνικά και ευρωπαϊκά θέματα, ασύμμετρες διαπραγματεύσεις).
Όμως το γενικό πλαίσιο της Νοητικής Στρατηγικής είναι κατά κάποιο τρόπο πιο απλό εφόσον, στην ουσία, ο συγγραφέας ασχολείται μόνο και μόνο μ’ ένα αντικείμενο, δηλαδή τον άνθρωπο. Η όλη μελέτη μπορεί να ερμηνευτεί ως μια ανάδειξη του ανθρώπινου στοιχείου σε σχέση με την κοινωνική κυριαρχία. Ο συγγραφέας αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι υπάρχουν, ακόμα και αν είναι σπάνιοι, και ότι με την ιδιομορφία τους, προκαλώντας γνωστικά προβλήματα, μπορούν να βρουν αποτελεσματικές λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα. Βέβαια, αυτή η ύπαρξη ενοχλεί το σύστημα αδράνειας το οποίο αντιδρά με βίαιο τρόπο εφόσον διαχειρίζεται ένα μονοπώλιο. Όμως οι έννοιες της μνήμης (κομμάτι ανθρωπότητας μέσα στη νοημοσύνη μας), της θυσίας (αναγνώριση του συνόλου από το στοιχείο) και γενικότερα της αντίστασης (ευθύνη μπροστά σε όλους για όλα) που εμφανίζονται σε λογοτεχνικά έργα του Camus, Dostoievski, Kafka και Steinbeck διασχίζουν όλη τη μελέτη του συγγραφέα που αναγνωρίζει μέσα σε πλαίσια που θεωρούνται παραδοσιακά κυνικά, τη δύναμη του αλτρουισμού που χαρακτηρίζει όχι το κοινωνικό ον, αλλά το ανθρώπινο ον.
Ο συγγραφέας εξετάζει τομείς όπως η πολεμολογία, η νομολογία, η δεοντολογία, η τελεολογία και η αξιολογία για να μελετήσει τη συμβολή τους, μέσω της θεωρίας ομάδων, της θεωρίας παιγνίων, της θεωρίας αγορών, σε πλαίσια όπου η συστημική και η κοινωνιολογία έχουν αναδείξει τα όριά τους. Η κυβερνητική προσέγγιση του συγγραφέα που λειτουργεί με τα εργαλεία των ανώτερων γλωσσών του συμβολικού λογισμού και της τεχνητής νοημοσύνης μέσω της ρομποτικής, ανοίγει νέους ορίζοντες ακόμα και σε πιο συμβατικούς τομείς ή τουλάχιστον που θεωρούνται ως τέτοιοι, όπως η διδασκαλία και η διαχείριση. Οι επιπτώσεις αυτής της θεωρίας νοητικών σχημάτων είναι δραματικές όσον αφορά στην αλλαγή φάσης που προκαλούν στους τομείς της ειδικής αγωγής (παιδιά με ειδικές ανάγκες και παιδιά προικισμένα), της διδακτικής (οπτικά μαθηματικά, γνωστικά μαθηματικά), της επιστημολογίας (ενοποίηση των προσεγγίσεων του Popper και του Kuhn μέσω των έργων του Lakatos και του Feyerabend) και της ιστορίας (ανάδειξη της συμβολής της στρατηγικής σ’ ένα πλαίσιο που θεωρείται εντελώς καθορισμένο από τις οικονομικές σχέσεις), αλλά και της πολιτικής (εθνικά και ευρωπαϊκά θέματα, ασύμμετρες διαπραγματεύσεις).
Όμως το γενικό πλαίσιο της Νοητικής Στρατηγικής είναι κατά κάποιο τρόπο πιο απλό εφόσον, στην ουσία, ο συγγραφέας ασχολείται μόνο και μόνο μ’ ένα αντικείμενο, δηλαδή τον άνθρωπο. Η όλη μελέτη μπορεί να ερμηνευτεί ως μια ανάδειξη του ανθρώπινου στοιχείου σε σχέση με την κοινωνική κυριαρχία. Ο συγγραφέας αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι υπάρχουν, ακόμα και αν είναι σπάνιοι, και ότι με την ιδιομορφία τους, προκαλώντας γνωστικά προβλήματα, μπορούν να βρουν αποτελεσματικές λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα. Βέβαια, αυτή η ύπαρξη ενοχλεί το σύστημα αδράνειας το οποίο αντιδρά με βίαιο τρόπο εφόσον διαχειρίζεται ένα μονοπώλιο. Όμως οι έννοιες της μνήμης (κομμάτι ανθρωπότητας μέσα στη νοημοσύνη μας), της θυσίας (αναγνώριση του συνόλου από το στοιχείο) και γενικότερα της αντίστασης (ευθύνη μπροστά σε όλους για όλα) που εμφανίζονται σε λογοτεχνικά έργα του Camus, Dostoievski, Kafka και Steinbeck διασχίζουν όλη τη μελέτη του συγγραφέα που αναγνωρίζει μέσα σε πλαίσια που θεωρούνται παραδοσιακά κυνικά, τη δύναμη του αλτρουισμού που χαρακτηρίζει όχι το κοινωνικό ον, αλλά το ανθρώπινο ον.
Щодо Розумової стратегії
Н. Лігерос
Розумова стратегія - це є панорамне дослідження, що представляє теорію уявних схем та їх застосування в різних пізнавальних аспектах. Вивчає основу цих аспектів, щоб виявити схеми, за якими діятиме провідна думка даної галузі. Щодо визначення - це діахронічне дослідження, так як воно єдине, що може збагнути існування уявних схем та їх взаємодію з полем визначення конкретної думки.
Автор вивчає галузі такі як полемологія, номологія, деонтологія,телеологія, аксіологія для дослідження їх вкладу через теорію груп, теорію подарунку, теорію покупок, в рамках, в яких системознавство та суспільствознавство показали свої межі. Урядове думання автора, який діє через вищі засоби символізму та майстерного розуміння через робототехніку, відкриває нові горизонти навіть в абсолютно класичних галузях, або в тих, що вважаються такими, як викладання та управління. Наслідки теорії умовних схем є драматичними, що стосується зміни фаз, які викликають в галузях спеціального навчання (діти з певними вадами і талановиті діти), викладання (оптична математика, пізнавальна математика), наукознавства (об’єднання понять за Popper і за Kuhn через роботи Lakatos та Feyerabend) та історії (обумовлення вкладу стратегії в рамки, які вважаються повністю залежними від економічних зв’язків), але й політики (національні та європейські теми, асиметричні переговори).
Проте загальні рамки Розумової стратегії в якійсь мірі є простішими, тому що, по суті, автор займається тільки і тільки одним об’єктом, тобто людиною. Це дослідження може трактуватися як місце людського фактору по відношенню до суспільного панування. Автор доводить, що люди існують, навіть якщо вони є рідкістю, і, викликаючи пізнавальні проблеми через їх особливості, можуть знайти результативні шляхи вирішення проблем, з якими стикається людство. Звичайно, існування таких людей заважає системі бездіяльності, яка реагує жорстоко, так як вона керується монополією. Проте поняття пам’яті (частина людськості в нашому розумінні), жертви (визнання загалу від частинки) і, взагалі, опору (відповідальність перед всіма за все), що з’являються в творах Камю, Достоєвського, Кафки, Стейнбека, пронизують всі дослідження автора, що визнає в рамках, які традиційно вважаються цинічними, силу альтруїзму, що характерне не для суспільної, а для людської сутності.
Автор вивчає галузі такі як полемологія, номологія, деонтологія,телеологія, аксіологія для дослідження їх вкладу через теорію груп, теорію подарунку, теорію покупок, в рамках, в яких системознавство та суспільствознавство показали свої межі. Урядове думання автора, який діє через вищі засоби символізму та майстерного розуміння через робототехніку, відкриває нові горизонти навіть в абсолютно класичних галузях, або в тих, що вважаються такими, як викладання та управління. Наслідки теорії умовних схем є драматичними, що стосується зміни фаз, які викликають в галузях спеціального навчання (діти з певними вадами і талановиті діти), викладання (оптична математика, пізнавальна математика), наукознавства (об’єднання понять за Popper і за Kuhn через роботи Lakatos та Feyerabend) та історії (обумовлення вкладу стратегії в рамки, які вважаються повністю залежними від економічних зв’язків), але й політики (національні та європейські теми, асиметричні переговори).
Проте загальні рамки Розумової стратегії в якійсь мірі є простішими, тому що, по суті, автор займається тільки і тільки одним об’єктом, тобто людиною. Це дослідження може трактуватися як місце людського фактору по відношенню до суспільного панування. Автор доводить, що люди існують, навіть якщо вони є рідкістю, і, викликаючи пізнавальні проблеми через їх особливості, можуть знайти результативні шляхи вирішення проблем, з якими стикається людство. Звичайно, існування таких людей заважає системі бездіяльності, яка реагує жорстоко, так як вона керується монополією. Проте поняття пам’яті (частина людськості в нашому розумінні), жертви (визнання загалу від частинки) і, взагалі, опору (відповідальність перед всіма за все), що з’являються в творах Камю, Достоєвського, Кафки, Стейнбека, пронизують всі дослідження автора, що визнає в рамках, які традиційно вважаються цинічними, силу альтруїзму, що характерне не для суспільної, а для людської сутності.
Friday, September 28, 2012
Οι ελληνο-αρμενικές σχέσεις
Οι ελληνο-αρμενικές σχέσεις
Ν. Λυγερός
Οι ελληνο-αρμενικές σχέσεις δεν πρέπει να είναι μόνο θεωρητικές και να βασίζονται αποκλειστικά σε ένα συμβολικό χαρακτήρα. Οι ελληνο-αρμενικές σχέσεις υπάρχουν εδώ και αιώνες. Ζήσαμε μαζί και στην ζωή και στο θάνατο. Ξέρουμε και οι δυο μας τι σημαίνει η λέξη γενοκτονία και τη μάθαμε από τον ίδιο θύτη. Ζήσαμε το θάνατο των δικών μας από τη βαρβαρότητα και τώρα έχουμε ο καθένας μας μια χώρα, όπου ζούμε ελεύθεροι. Δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν είμαστε πολιορκημένοι. Συνεπώς δεν μπορούμε να στεκόμαστε ουδέτεροι, όταν υποφέρει ο ένας από τους δυο μας. Οι Σπαρτιάτες έδειξαν το παράδειγμα στους μαχητές του Αρτσάχ και αυτοί με τη σειρά τους μάς έδειξαν την ουσία της αντίστασης. Ακόμα και οι εκκλησίες μας με τις πληγές τους συμπαραστέκονται ενάντια στη βαρβαρότητα. Οι σχέσεις μας λοιπόν δεν μπορεί να είναι μόνο παθητικές και ο καθένας να πηγαίνει απλώς στην επέτειο της γενοκτονίας του άλλου. Μάλιστα θα πρέπει μαζί να υποστηρίξουμε την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ασσυρίων. Διότι μόνο ενωμένοι θα καταφέρουμε να πατάξουμε την αδιαφορία, τη λήθη και τη γενοκτονία της μνήμης. Οι σχέσεις μας πρέπει να αφορούν την επιστήμη, τον πολιτισμό, τη γλώσσα, τη θρησκεία. Διότι ξέρουμε και οι δυο μας την αξία της διασποράς για την εξέλιξη του έθνους μας. Αιώνες τώρα βοηθάμε ο ένας τον άλλο για να παράγουμε πολιτισμούς που επηρεάζουν την Ανθρωπότητα και δείχνουν την αντίσταση και τη θυσία. Πρέπει όμως να είμαστε και πρακτικοί, διότι δεχόμαστε συνεχώς πιέσεις. Το αζερικό και το τουρκικό κράτος έχουν την ίδια νοοτροπία και δεν αναγνωρίζουν τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας. Κανείς από τους δυο μας δεν γεννήθηκε θύμα. Δεν είναι λοιπόν η μοίρα μας. Είμαστε αυτοί που δεν γενοκτόνησαν και πρέπει να παράγουμε το έργο μας αποφασιστικά, ενεργητικά και αποτελεσματικά. Δίχως να ξεχάσουμε ότι δεν έχουμε επιλογή, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τη νοημοσύνη μας με κάθε τρόπο όχι μόνο για να είμαστε εδώ, αλλά και για ν’ αφήσουμε στο μέλλον μας την ιστορία μας, αλλιώς δεν θα είχε νόημα που επιζήσαμε. Οι οικονομικές πιέσεις που δεχόμαστε θα αλλάξουν, διότι θα γίνουμε ενεργειακός κόμβος και γεωπολιτικός παίκτης, αλλά αυτό πρέπει να γίνεται πάντα προς όφελος των ανθρώπων μας και της πατρίδας μας. Οι ελληνο-αρμενικές σχέσεις πρέπει να είναι παραδειγματικές ακόμα και για τους άλλους λαούς που αντιστέκονται στους ισχυρούς, στο σύστημα και στη βαρβαρότητα. Σ’ εμάς ανήκει αυτό το καθήκον.
The Greek-Armenian relations
N. Lygeros
Translated from the Greek by Evi Charitidou
Greek-Armenian relations should not be based on a theoretical basis only and have a merely symbolic character. Greek-Armenian relations exist for centuries now. We have been together both in life and death. We both know what the word genocide means; and this was taught to us by the same perpetrator. We have experienced our own people’s death by barbarity and we now each one of us has a country where we live free; this, however, does not mean that we are not besieged. Consequently, one cannot remain neutral while the other one is suffering. Spartans served as an example to the fighters of Artsakh and they in turn showed us the substance of resistance. Even our churches with their wounds stand by us against barbarity. Thus, our relations cannot be passive only and it we cannot just attend each others’ genocide commemoration day. In fact, together we have to support the recognition of the genocide of Assyrians. For, only united we will manage to crack down on indifference, oblivion and genocide of memory. Our relations should cover the fields of science, culture, language, religion. For, we both know how valuable diasporas are to our nations’ evolution. For centuries now we have been helping each other to create civilizations affecting Humanity and displaying resistance and sacrifice. However, we have to be practical as well, because we are under pressure. The Azeri and Turkish states are governed by the same mentality and they do not recognize crimes against Humanity. Neither of our two nations was born to be victim. So, this is not our fate. We are the ones that they did not manage to genocide and we have to produce our work with determination, actively and efficiently. Without forgetting that we have no other choice, we also have to use our intelligence in every way possible aiming not only at being here, but also at letting our history to our future; otherwise they would have been no point in our surviving. Economic pressures which we are under will change, because we will become an energy hub and a geopolitical player, but this has to take place to the benefit of our people and our country. The Greek-Armenian relations should be exemplary to other peoples too, those who resist the powerful, the system and barbarity. It is to us that this duty belongs.
Las relaciones griego-armenias
N. Lygeros
Traducción al español de Eduardo Lucena González y Olga Raptopoulou
Las relaciones griego-armenias no deben basarse en un fundamento teórico y tener exclusivamente un carácter meramente simbólico. Dichas relaciones existen desde hace siglos. Hemos vivido juntos tanto en la vida como en la muerte. Ambos sabemos qué significa la palabra genocidio y la aprendimos del mismo perpetrador. Hemos experimentado la muerte de nuestros muertos por la barbarie y ahora cada uno de nosotros tiene un país donde vivir libres; lo que, sin embargo, no significa que no estemos sitiados. Por consiguiente, no podemos permanecer neutrales mientras el otro está sufriendo. Los espartanos sirvieron como ejemplo a los combatientes de Artsakh, y estos a su vez nos mostraron la esencia de la resistencia. Incluso nuestras iglesias con sus heridas se unen contra la barbarie. Por lo tanto, nuestras relaciones no pueden ser pasivas solamente y no podemos simplemente asistir cada uno de nosotros al día de conmemoración del genocidio de los demás. Claro que tendremos juntos que apoyar el reconocimiento del genocidio de los asirios, puesto que sólo unidos lograremos acabar con la indiferencia, el olvido y el genocidio de la memoria. Nuestras relaciones tienen que ver con los campos de la ciencia, la cultura, la lengua, la religión. Porque los dos sabemos el valor de que dispone la diáspora en cuanto al desarrollo de nuestra nación. Desde hace siglos nos ayudamos el uno al otro a crear civilizaciones que influyen a la Humanidad y muestran la resistencia y el sacrificio. Sin embargo, debemos además ser prácticos, porque estamos continuamente bajo presión. Los estados de los azeríes y los turcos se rigen por la misma mentalidad y no reconocen los crímenes contra la Humanidad. Ninguno de nosotros dos ha nacido para ser víctima. Luego ese no es nuestro destino. Somos los que no sufrieron el genocidio y debemos crear nuestra obra decisiva, activa y eficazmente. Sin olvidar que no tenemos otra opción, tenemos que usar nuestra inteligencia de todas las maneras posibles no sólo para estar aquí sino también para dejarle al futuro nuestra historia; de otra forma no tendría sentido nuestra supervivencia. Las presiones económicas bajo las que nos encontramos van a cambiar, ya que nos convertiremos en un centro energético y en un jugador geopolítico. Pero esto tiene que llevarse siempre a cabo a favor de nuestro pueblo y de nuestro país. Las relaciones griego-armenias deben ser ejemplares incluso para otros pueblos también que se resisten frente a los poderosos, al sistema y a la barbarie. A nosotros pertenece este deber.
Thursday, September 27, 2012
La mémoire du corps
La mémoire du corps
N. Lygeros
Nous admirons la beauté d'une femme
comme si c'était celle de la nature
sans nous rendre compte
qu'elle est la petite fille
d'une survivante du génocide,
sans nous rendre compte
du nombre de souffrances
endurées par son peuple
par son corps
car nous ne sommes
qu'un homme sans mémoire.
comme si c'était celle de la nature
sans nous rendre compte
qu'elle est la petite fille
d'une survivante du génocide,
sans nous rendre compte
du nombre de souffrances
endurées par son peuple
par son corps
car nous ne sommes
qu'un homme sans mémoire.
Пам'ять тіла
Н. Лігерос
Переклад Г. Маслюк
Ми захоплюємося красою жінки
наче красою природи,
не розуміючи,
що вона є онукою
тої, що вижила після геноциду,
не розуміючи
скільки тортур
пережив її народ
через її тіло,
тому що ми є нічим іншим
як чоловік без пам’яті.
наче красою природи,
не розуміючи,
що вона є онукою
тої, що вижила після геноциду,
не розуміючи
скільки тортур
пережив її народ
через її тіло,
тому що ми є нічим іншим
як чоловік без пам’яті.
Η μνήμη του σώματος
Ν. Λυγερός
Θαυμάζαμε την ομορφιά μιας γυναίκας
σαν να ήταν εκείνη της φύσης
δίχως να αντιληφθούμε
ότι ήταν η εγγονή
μιας επιζήσασας της γενοκτονίας,
δίχως να αντιληφθούμε
πόσα βάσανα
πέρασε ο λαός της
με το σώμα της
διότι δεν είμαστε παρά
ένας άντρας δίχως μνήμη.
σαν να ήταν εκείνη της φύσης
δίχως να αντιληφθούμε
ότι ήταν η εγγονή
μιας επιζήσασας της γενοκτονίας,
δίχως να αντιληφθούμε
πόσα βάσανα
πέρασε ο λαός της
με το σώμα της
διότι δεν είμαστε παρά
ένας άντρας δίχως μνήμη.
Inconscience collective
Inconscience collective
N. Lygeros
Nous marchons dans le sable
sans regarder nos traces
qui s’effacent dans le vent.
Nous n’emportons que nos désirs
et nous oublions nos passions.
A la recherche d’une oasis factice,
nous tombons dans le piège des mirages.
Et même si nous avons encore
le goût du sable dans la bouche,
notre langue ne recherche
que la fraîcheur de l’oubli.
Car nous voulons tous fuir
les souffrances du passé
pour vivre pleinement
un paradis artificiel.
Seulement le temps n’oublie rien
et son passage blanc sur nos têtes
nous rappelle la souffrance des victimes,
les tortures des survivants.
Alors dans un élan de désespoir
nous tentons de faire table rase
de la mémoire du futur
et nous commettons le génocide de l’histoire.
Au début, tout est si simple, si facile
que personne ne peut résister à la tentation.
Nous oublions les gestes du passé,
puis les souvenirs d’antan
et enfin notre propre identité
afin de devenir à notre tour
les barbares de la mémoire.
sans regarder nos traces
qui s’effacent dans le vent.
Nous n’emportons que nos désirs
et nous oublions nos passions.
A la recherche d’une oasis factice,
nous tombons dans le piège des mirages.
Et même si nous avons encore
le goût du sable dans la bouche,
notre langue ne recherche
que la fraîcheur de l’oubli.
Car nous voulons tous fuir
les souffrances du passé
pour vivre pleinement
un paradis artificiel.
Seulement le temps n’oublie rien
et son passage blanc sur nos têtes
nous rappelle la souffrance des victimes,
les tortures des survivants.
Alors dans un élan de désespoir
nous tentons de faire table rase
de la mémoire du futur
et nous commettons le génocide de l’histoire.
Au début, tout est si simple, si facile
que personne ne peut résister à la tentation.
Nous oublions les gestes du passé,
puis les souvenirs d’antan
et enfin notre propre identité
afin de devenir à notre tour
les barbares de la mémoire.
Спільна несвідомість
Н. Лігерос
Переклад Г. Маслюк
Ходимо по піску,
не оглядаючись на свої сліди,
затерті вітром.
Обтяжені тільки бажаннями,
забуваючи про свої пристрасті.
В пошуках уявного оазису
попадаємо в пастку хиби.
І навіть якщо все ще відчуваємо
присмак піску в роті,
наш язик не шукає іншого
окрім свіжості забуття.
Тому що намагаємось пройти осторонь
повз жах минулого,
щоб жити безхмарно
в удаваному раю.
Але час не забуває нічого,
і його білий перехід над нашими головами
нагадує про страждання жертв,
про муки тих, що вижили.
Тоді, в апогей безвихіддя,
намагаємося перетворити в tabularasa
пам’ять минулого,
і чинимо ґеноцид історії.
Спочатку все так просто, так легко,
що жоден не може встояти перед звабою.
Забуваємо рухи минулого,
потім згадку про вчорашнє,
в кінці, свою ідентичність,
і, в свою чергу, робимось
варварами пам’яті.
не оглядаючись на свої сліди,
затерті вітром.
Обтяжені тільки бажаннями,
забуваючи про свої пристрасті.
В пошуках уявного оазису
попадаємо в пастку хиби.
І навіть якщо все ще відчуваємо
присмак піску в роті,
наш язик не шукає іншого
окрім свіжості забуття.
Тому що намагаємось пройти осторонь
повз жах минулого,
щоб жити безхмарно
в удаваному раю.
Але час не забуває нічого,
і його білий перехід над нашими головами
нагадує про страждання жертв,
про муки тих, що вижили.
Тоді, в апогей безвихіддя,
намагаємося перетворити в tabularasa
пам’ять минулого,
і чинимо ґеноцид історії.
Спочатку все так просто, так легко,
що жоден не може встояти перед звабою.
Забуваємо рухи минулого,
потім згадку про вчорашнє,
в кінці, свою ідентичність,
і, в свою чергу, робимось
варварами пам’яті.
Συλλογική ασυνειδησία
Ν. Λυγερός
Βαδίζουμε στην άμμο
χωρίς να κοιτάζουμε τα ίχνη μας
που χάνονται μες στον άνεμο.
Κουβαλάμε μόνο τις επιθυμίες μας
και ξεχνάμε τα πάθη μας.
Αναζητώντας μια όαση επίπλαστη,
πέφτουμε στην παγίδα της πλάνης.
Κι έστω κι αν έχουμε ακόμα
τη γεύση της άμμου στο στόμα,
η γλώσσα μας δεν αποζητά
παρά τη φρεσκάδα της λήθης.
Διότι θέλουμε να προσπεράσουμε
όλη την οδύνη του παρελθόντος
για να ζήσουμε ξέγνοιαστα
σ’ έναν παράδεισο τεχνητό.
Μόνο που ο χρόνος δεν ξεχνά τίποτα
και το λευκό του πέρασμα πάνω απ’ τα κεφάλια μας
μάς θυμίζει τα δεινά των θυμάτων,
το μαρτύριο των επιζησάντων.
Τότε στο αποκορύφωμα της απελπισίας,
επιχειρούμε να κάνουμε tabula rasa
τη μνήμη του μέλλοντος
και διαπράττουμε τη γενοκτονία της ιστορίας.
Στην αρχή, όλα είναι τόσο απλά, τόσο εύκολα
που κανείς δεν μπορεί ν’ αντισταθεί στον πειρασμό.
Ξεχνάμε τις χειρονομίες του παρελθόντος,
μετά τις αναμνήσεις του χθες
και στο τέλος την ίδιά μας την ταυτότητα
και γινόμαστε με τη σειρά μας
οι βάρβαροι της μνήμης.
χωρίς να κοιτάζουμε τα ίχνη μας
που χάνονται μες στον άνεμο.
Κουβαλάμε μόνο τις επιθυμίες μας
και ξεχνάμε τα πάθη μας.
Αναζητώντας μια όαση επίπλαστη,
πέφτουμε στην παγίδα της πλάνης.
Κι έστω κι αν έχουμε ακόμα
τη γεύση της άμμου στο στόμα,
η γλώσσα μας δεν αποζητά
παρά τη φρεσκάδα της λήθης.
Διότι θέλουμε να προσπεράσουμε
όλη την οδύνη του παρελθόντος
για να ζήσουμε ξέγνοιαστα
σ’ έναν παράδεισο τεχνητό.
Μόνο που ο χρόνος δεν ξεχνά τίποτα
και το λευκό του πέρασμα πάνω απ’ τα κεφάλια μας
μάς θυμίζει τα δεινά των θυμάτων,
το μαρτύριο των επιζησάντων.
Τότε στο αποκορύφωμα της απελπισίας,
επιχειρούμε να κάνουμε tabula rasa
τη μνήμη του μέλλοντος
και διαπράττουμε τη γενοκτονία της ιστορίας.
Στην αρχή, όλα είναι τόσο απλά, τόσο εύκολα
που κανείς δεν μπορεί ν’ αντισταθεί στον πειρασμό.
Ξεχνάμε τις χειρονομίες του παρελθόντος,
μετά τις αναμνήσεις του χθες
και στο τέλος την ίδιά μας την ταυτότητα
και γινόμαστε με τη σειρά μας
οι βάρβαροι της μνήμης.
Inconciencia colectiva
N. Lygeros
Traducción al español de Eduardo Lucena González y Olga Raptopoulou
Caminamos en la arena
sin mirar nuestras huellas
que se pierden en el viento.
Cargamos sólo con nuestros deseos
y nos olvidamos de nuestras pasiones.
En busca de un oasis ficticio
caemos en la trampa de las ilusiones.
Y aunque tenemos todavía
el sabor de la arena en la boca,
nuestra lengua no reclama
sino la frescura del olvido.
Porque queremos superar
el sufrimiento del pasado
para vivir despreocupados
un paraíso artificial.
Sólo que el tiempo no olvida nada
y su blanco paso encima de nuestras cabezas
nos recuerda el sufrimiento de las víctimas,
la tortura de los sobrevivientes.
Así, en el colmo de la desesperación,
tratamos de hacer tabula rasa
con la memoria del futuro
y cometemos el genocidio de la historia.
Al principio todo es tan simple, tan fácil,
que nadie puede resistir la tentación.
Olvidamos las acciones del pasado,
después las reminiscencias del ayer
y al final nuestra propia identidad
y nos convertimos a nuestra vez
en los bárbaros de la memoria.
Wednesday, September 26, 2012
Les croix humaines
Les croix humaines
N. Lygeros
Lorsque se leva la tempête de la barbarie
rares furent ceux qui lui résistèrent.
La plupart flanchèrent sous le poids
de la torture.
Pourtant des hommes restèrent debout.
C’étaient les crucifiés.
rares furent ceux qui lui résistèrent.
La plupart flanchèrent sous le poids
de la torture.
Pourtant des hommes restèrent debout.
C’étaient les crucifiés.
Людські хрести
Н. Лігерос
Переклад Г. Маслюк
Коли почалася завірюха варварства,
ліченими були ті, що супротивилися.
Більшість зігнулися під тягарем
катування.
І все ж люди залишилися в повний зріст.
Це були розіп’яті.
ліченими були ті, що супротивилися.
Більшість зігнулися під тягарем
катування.
І все ж люди залишилися в повний зріст.
Це були розіп’яті.
Οι ανθρώπινοι σταυροί
Ν. Λυγερός
Όταν άρχισε η θύελλα της βαρβαρότητας
ελάχιστοι ήταν αυτοί που αντιστάθηκαν.
Οι περισσότεροι λύγισαν κάτω από το βάρος
του βασανιστηρίου.
Ωστόσο άνθρωποι παρέμεναν όρθιοι.
Ήταν οι σταυρωμένοι.
ελάχιστοι ήταν αυτοί που αντιστάθηκαν.
Οι περισσότεροι λύγισαν κάτω από το βάρος
του βασανιστηρίου.
Ωστόσο άνθρωποι παρέμεναν όρθιοι.
Ήταν οι σταυρωμένοι.
Seul
Seul
N. Lygeros
à Siamanto
Seul un homme né dans une tombe
peut comprendre la douleur d’un peuple.
Seul un homme mort dans un oubli
peut saisir les arbres déracinés.
Seul un homme seul face à la barbarie
peut entendre le cri des pierres.
peut comprendre la douleur d’un peuple.
Seul un homme mort dans un oubli
peut saisir les arbres déracinés.
Seul un homme seul face à la barbarie
peut entendre le cri des pierres.
Sólo
N. Lygeros
Traducción al español de Olga Raptopoulou
puede entender el dolor de un pueblo.
Sólo un hombre muerto en un olvido
puede comprender los árboles desarraigados.
Sólo un hombre solo ante la barbarie
puede escuchar el grito de las piedras.
Один
Н. Лигерос
Перевод с греческого Кира Стамболиди
может понять боль народа.
Только человек, мертвый в забвении,
может почувствовать выкорчеванные деревья.
Только человек, против варварства,
может услышать вопль камня.
Самотній
Н. Лігерос
Переклад Г. Маслюк
Тільки людина, народжена в могилі,
може зрозуміти біль народу.
Тільки людина, мертва серед забуття,
може відчувати викорчувані дерева.
Тільки людина, що проти варварства
може почути зойк каменя.
Alone
N. Lygeros
Translation: Paola Vagioni
To Siamanto
can understand the pain of the people.
Only a man dead inside oblivion
can feel the uprooted trees.
Only a man opposite barbarity
can hear the cry of the stone.
Μόνος
Ν. Λυγερός
μπορεί να καταλάβει τον πόνο ενός λαού.
Μόνο ένας άνθρωπος νεκρός μες τη λήθη
μπορεί να νιώσει τα ξεριζωμένα δέντρα.
Μόνο ένας άνθρωπος έναντι της βαρβαρότητας
μπορεί να ακούσει την κραυγή της πέτρας.