Η απαραίτητη αναγνώριση της γενοκτονίας των Ασσυρίων
Ν. Λυγερός
Πολλοί από τους δικούς μας δεν ξέρουν ακριβώς τι να κάνουν όσον αφορά στο θέμα της γενοκτονίας στην Ελλάδα. Και οι περισσότεροι παραμένουν παθητικοί, περιμένοντας απλώς κινήσεις από τους άλλους. Ενώ οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2006 και της Σουηδίας το 2010 είναι ξεκάθαρες, αφού παρουσιάζουν τις τρεις γενοκτονίες των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων ως ένα ενιαίο πλαίσιο. Μάλιστα σε αυτό το πλαίσιο κινούνται και οι μερικές αναγνωρίσεις της Αυστραλίας. Στην Ελλάδα ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτές οι γενοκτονίες είναι το αποτέλεσμα της ίδιας στρατηγικής εκ μέρους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, των Νεοτούρκων και του κεμαλικού καθεστώτος. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια τριάδα γενοκτονίας. Και έτσι πρέπει να παρουσιάζεται για να αποτελεί το πιο ισχυρό όπλο στον αγώνα των αναγνωρίσεων. Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου έχει αναγνωρισθεί από το 1994 και η γενοκτονία των Αρμενίων το 1996. Είναι λοιπόν απαραίτητο να αναγνωρίσουμε και τη γενοκτονία των Ασσυρίων, αν θέλουμε όντως να καταπολεμήσουμε ορθολογικά και αποτελεσματικά τη βαρβαρότητα και τη γενοκτονία της μνήμης. Πρέπει να δημιουργηθεί αυτό το συμμαχικό πλαίσιο όχι μόνο για λόγους ανθρωπιάς, που είναι ο πρώτος και ο σημαντικότερος λόγος αλλά και για λόγους στρατηγικής. Διότι δεν μπορούμε να αγωνιζόμαστε δήθεν για την αναγνώριση της γενοκτονίας των δικών μας, όταν εμείς οι ίδιοι δεν αγωνιζόμαστε για την αναγνώριση των δικών μας. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι τα θύματα των Ασσυρίων είναι και τα δικά μας. Και κανείς δεν έχει δικαίωμα να αφήσει πίσω τους νεκρούς του. Το ίδιο είναι και για τους αγωνιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι οποίοι ως Υπηρέτες της Ανθρωπότητας δεν πρέπει ν’ αφήσουν κανένα βάρβαρο ν’αρπάξει τα θύματά του. Αν δεν το κάνουμε αυτό, τότε δεν έχει νόημα ο αγώνας μας και δεν πρέπει να μας ξαφνιάσουν οι επιθέσεις που θα δεχθούμε από την Τουρκία όταν θα αποτανθούμε στα διεθνή δικαστήρια, διότι εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε εκπληρώσει τις υποχρεώσεις μας απέναντι στους νεκρούς μας. Οι Αρμένιοι, οι Ασσύριοι και οι Έλληνες είναι τα θύματα της ίδιας τριάδας γενοκτονίας. Κατά συνέπεια, μόνο ενωμένοι στα τρία δάκτυλα θα καταφέρουμε να διεκδικήσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματά μας. Ας αναγνωρίσουμε λοιπόν όσο πιο σύντομα γίνεται τη γενοκτονία των Ασσυρίων στην Ελλάδα.
The necessary recognition of the genocide of the Assyrians
N. Lygeros
Translated from the Greek by Evi Charitidou
Many of our own in Greece do not know what to do exactly as regards the genocide issue. And most of them remain passive by simply waiting for moves on the part of the others. Whereas the European Union’s decision in 2006 and Sweden’s one in 2010 are clear, since they present the three genocides of the Armenians, Assyrians and Greeks as parts of a single framework. In fact, it is in this framework that the partial recognitions by Australia stand. In Greece we very well know that these genocides resulted by the same strategy on the part of the Ottoman Empire, the Young-Turks and the Kemal regime. In reality, they are a trinity of genocide. And it is in this way that it should be presented to constitute the most powerful weapon in the recognition struggle. The genocide of the Greeks of Pontus has been recognized since 1994 and the Armenians one since 1996. Therefore, it is necessary to recognize the genocide of the Assyrians, if we truly want to rationally and efficiently fight barbarity and genocide of memory. This coalition framework has to be created not only on humanness grounds, which is the primary and the most important reason, but also on grounds of strategy. For, we cannot ostensibly fight for the recognition of the genocide of our own, while we ourselves are not fighting for the recognition of our own. It is significant to realize that the Assyrian victims are our victims, too. And no one has the right to leave its own deceased behind. The same holds for the human rights fighters who as Servants of Humanity should not let any barbarians grab their victims. If we do not do this, then our struggle has no meaning and attacks by Turkey should not surprise us, when we turn to international courts, because, we ourselves would not have met our obligations towards our deceased. The Armenians, Assyrians and Greeks are victims of the same trinity of genocide. Consequently, only united as three fingers we will manage to claim our human rights. So, let’s recognize as soon as possible the genocide of the Assyrians in Greece.
El necesario reconocimiento del genocidio de los asirios
N. Lygeros
Traducción al español de Eduardo Lucena González, Olga Raptopoulou
Muchos de nosotros no sabemos exactamente qué hacer en cuanto a la cuestión del genocidio en Grecia. Y la mayoría queda pasiva, esperando sólo movimientos de los demás. Y eso a pesar de la evidencia de las decisiones de la Unión Europea en el 2006 y de Suecia en el 2010, que presentan los tres genocidios (de los armenios, de los asirios y de los griegos) como parte de un marco único. Además, en este marco se han realizado los reconocimientos parciales de Australia. En Grecia está muy claro que estos genocidios son el resultado de la misma estrategia por parte del imperio Otomano, de los Jóvenes Turcos y del régimen de Kemal. En realidad se trata de una trinidad de genocidios. Y de esta forma debe presentarse para constituir el arma más poderosa en la lucha de los reconocimientos. El genocidio de los griegos ha sido reconocido en el 1994 y el de los armenios en el 1996. Por lo tanto es necesario reconocer el genocidio de los asirios si queremos verdaderamente combatir racional y efectivamente la barbarie y el genocidio de la memoria. Debe crearse este ambiente aliado no sólo por razones de humanidad, que es la razón principal y la más importante, sino también por razones de estrategia. Porque no se puede luchar aparentemente por el reconocimiento del genocidio de los nuestros si nosotros no luchamos por dicho reconocimiento. Es muy importante darse cuenta de que las víctimas de los asirios son nuestras victimas también. Y nadie tiene derecho a abandonar sus propios fallecidos. Lo mismo ocurre con los combatientes de los derechos humanos, que como servidores de la Humanidad no deben dejar a ningún bárbaro que se apodere de sus víctimas. Si no hacemos eso, entonces no tiene sentido nuestra lucha, y los ataques por parte de Turquía no deberían sorprendernos cuando nos dirijamos a los tribunales internacionales, ya que no nosotros no hemos cumplido el deber frente a nuestros muertos. Los armenios, los asirios y los griegos son las víctimas de la misma trinidad del genocidio. Por consiguiente, sólo unidos sobre los tres dedos lograremos reclamar nuestros derechos humanos. Reconozcamos por lo tanto el genocidio de los asirios en Grecia lo más pronto posible.
