Ο δρόμος της ανθρωπιάς
N. Lygeros
Σταυρούλα: Γιατί δεν έχουν σπίτι οι Τσιγγάνοι;
Ιάκωβος: Ο κόσμος είναι το σπίτι τους.
Σταυρούλα: Και πού μένουν;
Ιάκωβος: Στο δρόμο.
Σταυρούλα: Μα δεν υπάρχει τίποτα εκεί!
Ιάκωβος: Μόνο από εκεί μπορείς να βρεις αυτό που δεν ψάχνεις.
Σταυρούλα: Τι δεν ψάχνω;
Ιάκωβος: Το νόημα της ζωής.
Σταυρούλα: Ποιο το νόημα της ζωής;
Ιάκωβος: Το ταξίδι...
Σταυρούλα: Το ταξίδι προς πού;
Ιάκωβος: Εσύ θα το επιλέξεις.
Σταυρούλα: Τί πρέπει να διαλέξω;
Ιάκωβος: Τη ζωή σου.
Σταυρούλα: Δεν θέλω να πεθάνω.
Ιάκωβος: Πεθαίνεις κάθε μέρα για να ζήσεις την επόμενη. Οι αθάνατοι δεν έχουν μέλλον...
Σταυρούλα: Εμένα μ’ αρέσει το μέλλον!
Ιάκωβος: Τότε πρέπει να μάθεις πως πεθαίνουν.
Σταυρούλα: Οι Τσιγγάνοι;
Ιάκωβος: Όλοι οι άνθρωποι.
Σταυρούλα: Δηλαδή και οι Τσιγγάνοι είναι άνθρωποι;
Ιάκωβος: Εσύ τι νόμιζες;
Σταυρούλα: Στο σχολείο, είναι αυτοί που βρίζουν.
Ιάκωβος: Τι είναι βρισιά για σένα;
Σταυρούλα: Κακές λέξεις.
Ιάκωβος: Ποιος αποφάσισε ότι είναι κακές;
Σταυρούλα: Δεν ξέρω. Η κοινωνία νομίζω...
Ιάκωβος: Γιατί η κοινωνία απαγορεύει να λένε λέξεις;
Σταυρούλα: Επειδή έχει δίκιο.
Ιάκωβος: Αν ήταν έτσι και εμείς θα ήμασταν Τσιγγάνοι.
Σταυρούλα: Εγώ, τσιγγανάκι; Δεν γίνεται:
Ιάκωβος: Γιατί; Δεν είσαι ελεύθερη;
Σταυρούλα: Έχω σπίτι.
Ιάκωβος: Κόσμο έχεις;
Σταυρούλα: Το σπίτι μου είναι ο κόσμος μου.
Ιάκωβος: Όμως ο κόσμος δεν είναι το σπίτι σου.
Σταυρούλα: Μα γιατί;
Ιάκωβος: Η ανθρωπιά δεν μένει στα σπίτια. Ταξιδεύει...
Σταυρούλα: Είναι και αυτή τσιγγάνα;
Ιάκωβος: Οι Τσιγγάνοι δείχνουν τον δρόμο της ανθρωπιάς, κι εμείς βλέπουμε μόνο το δρόμο.
Ιάκωβος: Ο κόσμος είναι το σπίτι τους.
Σταυρούλα: Και πού μένουν;
Ιάκωβος: Στο δρόμο.
Σταυρούλα: Μα δεν υπάρχει τίποτα εκεί!
Ιάκωβος: Μόνο από εκεί μπορείς να βρεις αυτό που δεν ψάχνεις.
Σταυρούλα: Τι δεν ψάχνω;
Ιάκωβος: Το νόημα της ζωής.
Σταυρούλα: Ποιο το νόημα της ζωής;
Ιάκωβος: Το ταξίδι...
Σταυρούλα: Το ταξίδι προς πού;
Ιάκωβος: Εσύ θα το επιλέξεις.
Σταυρούλα: Τί πρέπει να διαλέξω;
Ιάκωβος: Τη ζωή σου.
Σταυρούλα: Δεν θέλω να πεθάνω.
Ιάκωβος: Πεθαίνεις κάθε μέρα για να ζήσεις την επόμενη. Οι αθάνατοι δεν έχουν μέλλον...
Σταυρούλα: Εμένα μ’ αρέσει το μέλλον!
Ιάκωβος: Τότε πρέπει να μάθεις πως πεθαίνουν.
Σταυρούλα: Οι Τσιγγάνοι;
Ιάκωβος: Όλοι οι άνθρωποι.
Σταυρούλα: Δηλαδή και οι Τσιγγάνοι είναι άνθρωποι;
Ιάκωβος: Εσύ τι νόμιζες;
Σταυρούλα: Στο σχολείο, είναι αυτοί που βρίζουν.
Ιάκωβος: Τι είναι βρισιά για σένα;
Σταυρούλα: Κακές λέξεις.
Ιάκωβος: Ποιος αποφάσισε ότι είναι κακές;
Σταυρούλα: Δεν ξέρω. Η κοινωνία νομίζω...
Ιάκωβος: Γιατί η κοινωνία απαγορεύει να λένε λέξεις;
Σταυρούλα: Επειδή έχει δίκιο.
Ιάκωβος: Αν ήταν έτσι και εμείς θα ήμασταν Τσιγγάνοι.
Σταυρούλα: Εγώ, τσιγγανάκι; Δεν γίνεται:
Ιάκωβος: Γιατί; Δεν είσαι ελεύθερη;
Σταυρούλα: Έχω σπίτι.
Ιάκωβος: Κόσμο έχεις;
Σταυρούλα: Το σπίτι μου είναι ο κόσμος μου.
Ιάκωβος: Όμως ο κόσμος δεν είναι το σπίτι σου.
Σταυρούλα: Μα γιατί;
Ιάκωβος: Η ανθρωπιά δεν μένει στα σπίτια. Ταξιδεύει...
Σταυρούλα: Είναι και αυτή τσιγγάνα;
Ιάκωβος: Οι Τσιγγάνοι δείχνουν τον δρόμο της ανθρωπιάς, κι εμείς βλέπουμε μόνο το δρόμο.
Путь человечности
Н. Лигерос
Перевод с греческого Кира Стамболиди
Ставрула: Почему нет дома у цыган?
Яковос: Мир является их домом.
Ставрула: А где они живут?
Яковос: На улице.
Ставрула: Но там ничего нет!
Яковос: Только там можешь найти то, что не ищешь.
Ставрула: Что я не ищу?
Яковос: Смысл жизни.
Ставрула: Каков смысл жизни?
Яковос: Путешествие...
Ставрула: Путешествие куда?
Яковос: Ты выбирешь.
Ставрула: Что мне выбрать?
Яковос: Свою жизнь.
Ставрула: Я не хочу умиреть.
Яковос: Умираешь каждый день, чтобы жить на следующий. У бессмертных нет будущего...
Ставрула: Мне нравится будущее!
Яковос: Тогда ты должна узнать, как умирают.
Ставрула: Цыгане?
Яковос: Все люди.
Ставрула: Стало быть и цыгане - люди?
Яковос: А ты как думаешь?
Ставрула: В школе это те, которые ругаются.
Яковос: Что является руганью для тебя?
Ставрула: Плохие слова.
Яковос: Кто решил, что они плохие?
Ставрула: Не знаю. Общество, я думаю ...
Яковос: Почему общество запрещает говорить слова?
Ставрула: Потому что оно право.
Яковос: Если бы это было так, и мы были бы цыгане.
Ставрула: Я - цыганочка? Не может быть.
Яковос: Почему? Ты не свободная?
Ставрула:У меня есть дом.
Яковос: Мир есть?
Ставрула: Мой дом является моим миром.
Яковос: Но мир не является твоим домом.
Ставрула: Но почему?
Яковос: Человечность не живет в домах. Путешествует ...
Ставрула: И она цыганка?
Яковос: Цыгане показывают путь человечности, а мы видим только путь.
Яковос: Мир является их домом.
Ставрула: А где они живут?
Яковос: На улице.
Ставрула: Но там ничего нет!
Яковос: Только там можешь найти то, что не ищешь.
Ставрула: Что я не ищу?
Яковос: Смысл жизни.
Ставрула: Каков смысл жизни?
Яковос: Путешествие...
Ставрула: Путешествие куда?
Яковос: Ты выбирешь.
Ставрула: Что мне выбрать?
Яковос: Свою жизнь.
Ставрула: Я не хочу умиреть.
Яковос: Умираешь каждый день, чтобы жить на следующий. У бессмертных нет будущего...
Ставрула: Мне нравится будущее!
Яковос: Тогда ты должна узнать, как умирают.
Ставрула: Цыгане?
Яковос: Все люди.
Ставрула: Стало быть и цыгане - люди?
Яковос: А ты как думаешь?
Ставрула: В школе это те, которые ругаются.
Яковос: Что является руганью для тебя?
Ставрула: Плохие слова.
Яковос: Кто решил, что они плохие?
Ставрула: Не знаю. Общество, я думаю ...
Яковос: Почему общество запрещает говорить слова?
Ставрула: Потому что оно право.
Яковос: Если бы это было так, и мы были бы цыгане.
Ставрула: Я - цыганочка? Не может быть.
Яковос: Почему? Ты не свободная?
Ставрула:У меня есть дом.
Яковос: Мир есть?
Ставрула: Мой дом является моим миром.
Яковос: Но мир не является твоим домом.
Ставрула: Но почему?
Яковос: Человечность не живет в домах. Путешествует ...
Ставрула: И она цыганка?
Яковос: Цыгане показывают путь человечности, а мы видим только путь.
