Τουρκικές παραβιάσεις της Συνθήκης της Λωζάννης
N. Lygeros
Η διαχρονική μελέτη των τουρκικών δεδομένων, μετά την υπογραφή και την επίσημη εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάννης, αποδεικνύει ότι υπάρχουν συστηματικές παραβιάσεις των άρθρων: 2, 14, 27, 37, 38, 39, 40, 41,42 και 43. Το ερώτημα είναι το εξής: τι σημαίνει ότι είναι σε ισχύ η Συνθήκη της Λωζάννης; Μήπως εννοούμε απλώς ότι έγινε η ανταλλαγή πληθυσμών; Διότι αυτό ήταν αναμενόμενο να το τηρήσει η Τουρκία. Το πραγματικό πρόβλημα είναι οι εξαιρέσεις. Με άλλα λόγια, τι έγινε με την Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο. Θεωρούμε πράγματι ότι η Τουρκία τήρησε τη Συνθήκη της Λωζάννης; Είναι δυνατόν, με όλα τα γεγονότα που γνωρίζουμε από το 1923, να το πιστεύουμε; Kατά συνέπεια, το σωστό ερώτημα είναι: υπάρχει πραγματικά η Συνθήκη της Λωζάννης; Έχει νόημα να την τηρούμε μονόπλευρα; Και μάλιστα να βασιζόμαστε σε αυτή, όταν ξέρουμε πόσο μας αδίκησε; Όταν ξέρουμε ότι απέρριψε την ύπαρξη των Αρμενίων και των Ασσυρίων; Επιπλέον, τι σημαίνουν οι διαπραγματεύσεις που θεωρούν ότι η Συνθήκη της Λωζάννης είναι δεδομένη; Μήπως, αντιθέτως, χρησιμοποιώντας τη Συνθήκη που δεν τηρείται από την Τουρκία με συστηματικό τρόπο σε διαχρονικό πλαίσιο, μας επιτρέπει να χάσουμε κάθε αξιοπρέπεια όσον αφορά στη διπλωματία μας; Διότι μπορεί η διπλωματία μας για διάφορους λόγους, να μην γνωρίζει καν τις παραβιάσεις της Συνθήκης της Λωζάννης, αυτό όμως αποκλείεται από την τουρκική πλευρά. Θα ήταν μια ορθολογική κίνηση να σκεφτούμε πώς μας αντιμετωπίζει η Τουρκία, γνωρίζοντας αυτά τα δεδομένα και ξέροντας ότι τα αποδεχόμαστε. Αυτή η κίνηση απαραίτητη στη θεωρία παιγνίων, διότι δεν είμαστε μόνο στο πλαίσιο της θεωρίας αποφάσεων. Επιπλέον, παρόλο που δηλώνουμε το αντίθετο και πάλι για λόγους διπλωματίας, ξέρουμε ότι δεν βρισκόμαστε σε πλαίσιο συνεργατικό. Ευτυχώς, το θεώρημα της ισορροπίας του Nash μπορεί να ξεπεράσει αυτό το εμπόδιο, αλλιώς και η μαθηματική μας βάση θα ήταν λανθασμένη. Με άλλα λόγια, μπορούμε να λέμε ό,τι θέλουμε αρκεί να ξέρουμε πού βρισκόμαστε. Το γενικότερο πρόβλημα του διπλωματικού τομέα είναι ότι στην πραγματικότητα πιστεύει αυτά που λέει, ενώ ούτε η Τουρκία δεν τα πιστεύει. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να προστατεύσουμε ουσιαστικά τις εξαιρέσεις της Συνθήκης της Λωζάννης; Η απάντηση δεν ανήκει στη διπλωματία αλλά στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πρέπει να κατατεθούν αγωγές για κάθε τουρκική παραβίαση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Και το αποτέλεσμα δεν θα είναι μόνο και μόνο συμβολικό, όπως νομίζουν μερικοί. Διότι για ένα πλαίσιο όπου δεν υπάρχουν ανθρώπινες αξίες μόνο το οικονομικό κόστος έχει νόημα. Και αυτό το γνωρίζει ήδη η Τουρκία με τις κυπριακές προσφυγές. Η Συνθήκη της Λωζάννης παρόλο που είναι αρνητική, μπορεί να μετατραπεί σε ισχυρό εργαλείο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αρκεί να το θέλουμε.
Turkish violations of the Lausanne Treaty
N. Lygeros
Translated from the Greek by Evi Charitidou
Constant studies on Turkish given following the signing and official implementation of the Lausanne Treaty prove that there are systematic violations of articles: 2, 14, 27, 37, 38, 39, 40, 41, 42, and 43. The question posed is as follows: What does it mean that the Lausanne Treaty is in effect? Do we simply mean that the exchange of populations took place? For, that was expected to be implemented by Turkey. The actual problem is the opt-outs. In other words, what happened with Constantinople, Imvros, and Tenedos? Do we really consider that Turkey has applied the Lausanne Treaty? Is it possible to believe this following all the facts known since 1923? Consequently, the correct question is: Does the Lausanne Treaty really exist? Is there a meaning in our implementing it unilaterally? Let alone to be based on it, while we know how unfair it has been for us; while we know that it rejected the existence of the Armenians and the Assyrians? Moreover, what do the negotiations considering the Lausanne Treaty as a given, mean? Is it the contrary; namely that using the Treaty which is systematically and constantly not applied by Turkey, allows us to lose any decency as regards our diplomacy? For, our diplomacy for different reasons may not be aware of the Lausanne Treaty violations, but this is excluded as regards the Turkish part. It would be a rational move to think how Turkey deals with us, as she is aware of this given and knows that we accept them. This move is necessary in game theory, because we are not in the decision theory context solely. Moreover, despite declaring the opposite -on diplomacy grounds again- we know that we are not in a cooperative framework. Thankfully, Nash’s theorem of balance may overcome this obstacle; otherwise, our mathematic basis would be erroneous. In other words, we may say whatever we want to, as long as we know where we stand. The general problem of the diplomatic sector is that, in reality, it does believe what it says, while not even Turkey herself does not believe it. Thus, how can we essentially protect the Lausanne Treaty opt-outs? The answer does not belong to diplomacy, but to human rights sector. There must be lawsuits filed for each Turkish violation in the European Court of Human Rights. And the result would be not merely symbolic, as some may think. Because, for a framework where there are no human values, only money cost has a meaning. And this is something that Turkey is already aware of by the Cypriot lawsuits. Lausanne Treaty albeit negative, may turn into a powerful tool for the human rights, as long as we want to.
Violaciones turcas del Tratado de Lausana
N. Lygeros
Traducción al español de Eduardo Lucena González y Olga Raptopoulou
El estudio continuado sobre la realidad turca posterior a la firma y la aplicación oficial del Tratado de Lausana demuestra que existen violaciones sistemáticas de los artículos 2, 14, 27, 37, 38, 39, 40, 41, 42 y 43. La pregunta es la siguiente: ¿qué significa que está en vigor el Tratado de Lausana? ¿Acaso nos limitamos a decir que se produjo el intercambio de población? Porque eso era de esperar que se cumpliera por parte de Turquía. El problema real son las excepciones. En otras palabras, ¿qué sucedió con Constantinopla, Imvros y Tenedos? ¿Consideramos realmente que Turquía ha observado el Tratado de Lausana? ¿Es posible creerlo, después de todos los hechos conocidos desde 1923? Por consiguiente, la correcta pregunta es: ¿existe realmente el Tratado de Lausana? ¿Tiene sentido observarlo de manera unilateral, y por supuesto basarnos en él a pesar de saber lo injusto que ha sido para nosotros? ¿A pesar de saber que negó la existencia de los armenios y los asirios? Asimismo, ¿qué significan las negociaciones que consideran el Tratado de Lausana como algo dado y hecho? ¿Acaso, por el contrario, utilizando el Tratado no aplicado sistemática y continuamente por Turquía, se nos permite perder toda dignidad en cuanto a nuestra diplomacia? Porque puede que nuestra diplomacia, por diferentes razones, no sepa de las violaciones del Tratado de Lausana, caso que no puede darse del lado turco. Sería un movimiento racional pensar en cómo nos hace frente Turquía, ya que ella es consciente de ello y sabe que lo aceptamos. Un movimiento necesario en la teoría de juegos, porque no estamos solamente en el contexto de la teoría de decisiones. Además, pese a que declaramos lo contrario, otra vez por razones de diplomacia, sabemos que no estamos en un marco de cooperación. Afortunadamente, el teorema del equilibrio de Nash puede superar este obstáculo; porque de lo contrario nuestra base matemática sería errónea. En otras palabras, podemos decir lo que deseemos siempre y cuando sepamos dónde nos hallamos. El problema general del sector diplomático es que en realidad cree todo lo que dice, cuando ni siquiera Turquía lo cree. ¿Cómo podemos entonces proteger esencialmente las excepciones del Tratado de Lausana? La respuesta no pertenece a la diplomacia, sino al terreno de los derechos humanos. Hay que llevar a cabo demandas por cada violación turca en el Tribunal Europeo de Derechos Humanos. Y el resultado no será únicamente simbólico, como piensan algunos. Porque para un marco donde no hay valores humanos, sólo el coste económico tiene sentido. Y eso lo conoce ya Turquía por las demandas chipriotas. El Tratado de Lausana, aunque negativo, puede convertirse en una herramienta poderosa para los derechos humanos, siempre y cuando lo queramos.
