Ιστορία και αμαρτία
Ν. Λυγερός
Στις 14 Μαΐου 1914, ο υπουργός των Εσωτερικών, Ταλαάτ πασά, δίνει την εξής μυστική διαταγή: «Είναι επείγον, για πολιτικούς λόγους, όπως οι Έλληνες κάτοικοι των μικρασιατικών παραλίων υποχρεωθούν να εκκενώσουν τα χωριά τους και να εγκατασταθούν στους νομούς του Ερζερούμ και της Χαλδαίας. Αν αρνούνται να μετακινηθούν στα υποδεικνυόμενα μέρη, παρακαλείστε να δώσετε προφορικές οδηγίες στους μουσουλμάνους αδελφούς μας, ώστε να εξαναγκάσουν τους Έλληνες με κάθε είδους βιαιοπραγίες, να εκπατρισθούν μόνοι τους, με δική τους πρωτοβουλία. Στην περίπτωση αυτή μην ξεχάσετε να πάρετε απ’ αυτούς τους εκτοπιζομένους δηλώσεις ότι εγκαταλείπουν τις εστίες τους με εντελώς δική τους πρωτοβουλία.»
Όταν επιπλέον θυμόμαστε ότι ο Ταλαάτ πασά είναι ένας από τους κυριότερους υπεύθυνους της γενοκτονίας των Αρμενίων, είναι πια δύσκολο να πιστέψουμε ότι ο αφανισμός κάθε μη τουρκικού στοιχείου δεν ήταν προγραμματισμένος και ότι δεν ανήκε σε ένα γενικό και κρατικό σχεδιασμό. Τίποτα δεν έγινε αυθόρμητα. Κάθε κίνηση του τουρκικού συστήματος είχε πάντα τον ίδιο σκοπό. Δυστυχώς οι άνθρωποι που το αντιλήφθηκαν ήταν πολύ σπάνιοι και δεν μπόρεσαν να πείσουν τους δικούς μας και γι’ αυτόν τον λόγο ζήσαμε τις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονής μας εποχής. Η γενοκτονία των Αρμενίων και των Ποντίων ανήκουν στο ίδιο πλαίσιο όπως το αποδεικνύουν τώρα τα ιστορικά έγγραφα. Δεν είναι όμως μοναδικές.
Το πρόβλημα της αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας αν και φαινομενικά τυπικό και διαδικαστικό, ανήκει στην πραγματικότητα στο ίδιο πλαίσιο, στην ίδια τακτική. Δεν πρέπει να το απομονώσουμε από την ιστορική πραγματικότητα. Διότι είναι η φυσιολογική συνέχεια της ίδιας προσπάθειας που αναφέρεται στην ιδεολογία που ανέδειξε το ναζιστικό καθεστώς. Όχι μόνο η ίδια χώρα πρέπει να είναι «καθαρή» μα χρειάζεται επιπλέον έναν «χώρο ζωτικό», ο οποίος είναι η Κύπρος, το Αιγαίο και η Θράκη. Τώρα όπως αυτός ο χώρος ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι φυσιολογικό για την Τουρκία και την αδιάλλακτη τακτική της να διεκδικήσει και σε αυτόν μια θέση. Με αυτόν τον τρόπο, θέλει η Τουρκία να ελέγξει εσωτερικά αυτό που θεωρεί τον χώρο της. Αυτό το δόγμα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε ως Ευρωπαίοι πολίτες που ανήκουν σε έναν θεσμό βασισμένο στα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν μπορούμε ν’ αποδεχτούμε τη θέληση της Τουρκίας για οικονομικούς λόγους που δεν υπάρχουν εφόσον οι συμβάσεις λειτουργούν ήδη. Το ανατολικό ζήτημα ενσωματωμένο μέσα στο ιστορικό πλαίσιο θέτει το πρόβλημα της οντολογίας μας και γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό.
Όταν επιπλέον θυμόμαστε ότι ο Ταλαάτ πασά είναι ένας από τους κυριότερους υπεύθυνους της γενοκτονίας των Αρμενίων, είναι πια δύσκολο να πιστέψουμε ότι ο αφανισμός κάθε μη τουρκικού στοιχείου δεν ήταν προγραμματισμένος και ότι δεν ανήκε σε ένα γενικό και κρατικό σχεδιασμό. Τίποτα δεν έγινε αυθόρμητα. Κάθε κίνηση του τουρκικού συστήματος είχε πάντα τον ίδιο σκοπό. Δυστυχώς οι άνθρωποι που το αντιλήφθηκαν ήταν πολύ σπάνιοι και δεν μπόρεσαν να πείσουν τους δικούς μας και γι’ αυτόν τον λόγο ζήσαμε τις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονής μας εποχής. Η γενοκτονία των Αρμενίων και των Ποντίων ανήκουν στο ίδιο πλαίσιο όπως το αποδεικνύουν τώρα τα ιστορικά έγγραφα. Δεν είναι όμως μοναδικές.
Το πρόβλημα της αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας αν και φαινομενικά τυπικό και διαδικαστικό, ανήκει στην πραγματικότητα στο ίδιο πλαίσιο, στην ίδια τακτική. Δεν πρέπει να το απομονώσουμε από την ιστορική πραγματικότητα. Διότι είναι η φυσιολογική συνέχεια της ίδιας προσπάθειας που αναφέρεται στην ιδεολογία που ανέδειξε το ναζιστικό καθεστώς. Όχι μόνο η ίδια χώρα πρέπει να είναι «καθαρή» μα χρειάζεται επιπλέον έναν «χώρο ζωτικό», ο οποίος είναι η Κύπρος, το Αιγαίο και η Θράκη. Τώρα όπως αυτός ο χώρος ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι φυσιολογικό για την Τουρκία και την αδιάλλακτη τακτική της να διεκδικήσει και σε αυτόν μια θέση. Με αυτόν τον τρόπο, θέλει η Τουρκία να ελέγξει εσωτερικά αυτό που θεωρεί τον χώρο της. Αυτό το δόγμα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε ως Ευρωπαίοι πολίτες που ανήκουν σε έναν θεσμό βασισμένο στα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν μπορούμε ν’ αποδεχτούμε τη θέληση της Τουρκίας για οικονομικούς λόγους που δεν υπάρχουν εφόσον οι συμβάσεις λειτουργούν ήδη. Το ανατολικό ζήτημα ενσωματωμένο μέσα στο ιστορικό πλαίσιο θέτει το πρόβλημα της οντολογίας μας και γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό.
History and Sin
N. Lygeros
Translated from the Greek by Evi Charitidou
On May 14th 1914, the Minister of Interior Talaat Pasha gives the following secret order: "It is urgent on political grounds that the Greek inhabitants of the Minor Asia coast be obliged to evacuate their villages and settle down to Erzeroum and Chaldea's prefectures. If they deny to move to the indicated places, you are asked to give oral orders to our Muslim brethren, so that they oblige the Greeks with any kind of atrocities to expatriate by themselves and on their own initiative. In this case do not forget to take from the dislocated persons statements that they abandon their fireplaces on their own initiative entirely ".
Moreover when we recall that Talaat Pasha is one of the main responsible for the genocide of the Armenians, it becomes harder to believe that the eradication of any non-Turkish element was not scheduled and that it did not belong to a general state planning. Nothing happened spontaneously. Any move by the Turkish system has always had the same objective. Unfortunately, the people who realized this were very rare and could not convince our own; and this is the reason why we experienced the most marred pages in our modern times. The genocide of the Armenians and the Pontiacs belong to the same framework as proven now by the historic documents. However, they are not unique cases. The problem of the recognition of the Cypriot Republic, even though it may seem formal and procedural, it belongs, in reality, to the same framework, and the same tactic. We must not isolate it from the historic reality. For, it is the natural continuation of the same effort referring to the ideology shown by the nazi regime. It is not only that the country itself should be "clean", but also it needs a "vital space", which is Cyprus, the Aegean Sea and Thrace. Now as this area belongs to the European Union it is natural for Turkey and its intransigent tactic to claim a place in it. In this way, Turkey wishes to control internally what she considers as her space. We must deal with this doctrine as European citizens belonging to an institution based on human rights. We cannot accept Turkey's will on economic grounds, which do not exist since agreements are already implemented. The Eastern question incorporated into the historic context poses the problem of our ontology and this is the reason why it is so important.
Moreover when we recall that Talaat Pasha is one of the main responsible for the genocide of the Armenians, it becomes harder to believe that the eradication of any non-Turkish element was not scheduled and that it did not belong to a general state planning. Nothing happened spontaneously. Any move by the Turkish system has always had the same objective. Unfortunately, the people who realized this were very rare and could not convince our own; and this is the reason why we experienced the most marred pages in our modern times. The genocide of the Armenians and the Pontiacs belong to the same framework as proven now by the historic documents. However, they are not unique cases. The problem of the recognition of the Cypriot Republic, even though it may seem formal and procedural, it belongs, in reality, to the same framework, and the same tactic. We must not isolate it from the historic reality. For, it is the natural continuation of the same effort referring to the ideology shown by the nazi regime. It is not only that the country itself should be "clean", but also it needs a "vital space", which is Cyprus, the Aegean Sea and Thrace. Now as this area belongs to the European Union it is natural for Turkey and its intransigent tactic to claim a place in it. In this way, Turkey wishes to control internally what she considers as her space. We must deal with this doctrine as European citizens belonging to an institution based on human rights. We cannot accept Turkey's will on economic grounds, which do not exist since agreements are already implemented. The Eastern question incorporated into the historic context poses the problem of our ontology and this is the reason why it is so important.
Historia y pecado
N. Lygeros
Traducción al español de Eduardo Lucena González y Olga Raptopoulou
El 14 de mayo de 1914 el Ministro del Interior Talaat Pasha da la siguiente orden secreta: “Es urgente, por razones políticas, que lo habitantes griegos de las costas de Asia Menor se vean obligados a abandonar sus pueblos y establecerse en las provincias de Erzerum y Caldeas. Si se niegan a trasladarse a los lugares indicados, se les ruega dar instrucciones orales a nuestros hermanos musulmanes para que obliguen a los griegos mediante cualquier forma de atrocidad expatriarse por sí mismos y por su propia iniciativa. En este caso no se olviden de tomar de estos desterrados declaraciones de que abandonan sus hogares por su propia iniciativa totalmente”.
Cuando además tenemos en cuenta que Talaat Pasha es uno de los principales responsables del genocidio de los armenios, se hace ya difícil creer que la eliminación de cualquier elemento no-turco no estaba programada y que no pertenecía a una planificación general del estado. Nada sucedió espontáneamente. Todo movimiento del sistema turco siempre ha tenido el mismo objetivo. Desafortunadamente, las personas que se dieron cuenta de ello eran escasas y no pudieron convencer a los nuestros, y por esta razón vivimos las páginas más negras de nuestros tiempos modernos. El genocidio de los armenios y los griegos pónticos pertenece al mismo marco, tal y como lo demuestran ahora los documentos históricos. Sin embargo no son casos únicos.
El problema del reconocimiento de la Republica chipriota, aparentemente formal y procesal, pertenece en realidad al mismo marco y a la misma táctica. No debemos aislarlo de la realidad histórica, ya que es la continuación natural del mismo esfuerzo referido a la ideología que mostró el régimen nazi. No sólo el propio país debe ser “limpio”, sino que también se necesita un “espacio vital” que es Chipre, el Egeo y Tracia. Ahora, no obstante, esta zona pertenece a la Unión Europea y es natural para Turquía y su táctica intransigente reclamar un lugar en ella. De esta manera Turquía desea controlar internamente lo que ella considera su espacio. A esta doctrina es a la que debemos hacer frente como ciudadanos europeos que pertenecen a una institución basada en los derechos humanos. No podemos aceptar la voluntad de Turquía por motivos económicos que no existen desde que los acuerdos ya están implementados. La cuestión de Oriente incorporada en el contexto histórico plantea el problema de nuestra ontología, de ahí que sea tan importante.
Cuando además tenemos en cuenta que Talaat Pasha es uno de los principales responsables del genocidio de los armenios, se hace ya difícil creer que la eliminación de cualquier elemento no-turco no estaba programada y que no pertenecía a una planificación general del estado. Nada sucedió espontáneamente. Todo movimiento del sistema turco siempre ha tenido el mismo objetivo. Desafortunadamente, las personas que se dieron cuenta de ello eran escasas y no pudieron convencer a los nuestros, y por esta razón vivimos las páginas más negras de nuestros tiempos modernos. El genocidio de los armenios y los griegos pónticos pertenece al mismo marco, tal y como lo demuestran ahora los documentos históricos. Sin embargo no son casos únicos.
El problema del reconocimiento de la Republica chipriota, aparentemente formal y procesal, pertenece en realidad al mismo marco y a la misma táctica. No debemos aislarlo de la realidad histórica, ya que es la continuación natural del mismo esfuerzo referido a la ideología que mostró el régimen nazi. No sólo el propio país debe ser “limpio”, sino que también se necesita un “espacio vital” que es Chipre, el Egeo y Tracia. Ahora, no obstante, esta zona pertenece a la Unión Europea y es natural para Turquía y su táctica intransigente reclamar un lugar en ella. De esta manera Turquía desea controlar internamente lo que ella considera su espacio. A esta doctrina es a la que debemos hacer frente como ciudadanos europeos que pertenecen a una institución basada en los derechos humanos. No podemos aceptar la voluntad de Turquía por motivos económicos que no existen desde que los acuerdos ya están implementados. La cuestión de Oriente incorporada en el contexto histórico plantea el problema de nuestra ontología, de ahí que sea tan importante.
