Οι παροχές του συστήματος
N. Lygeros
Στην Ουκρανία το 1933 γεννήθηκαν παιδιά δίχως γονείς. Ήταν τα παιδιά του θανάτου. Δεν είχαν μέλλον. Δεν υπήρχε πια ανάγκη. Η ανάγκη ήταν τα ίδια τα παιδιά. Οι φουσκωμένες τους κοιλιές έδειχναν από μόνες τους ότι ήταν ταξικά παιδιά. Δεν έπρεπε να υπάρχουν. Ήταν τα λάθη του συστήματος που δεν αποδεχόταν λάθη. Ήταν ανοιχτά στόματα με κλειστά μάτια. Δεν ήθελαν να δουν τον κόσμο του συστήματος όπου το μόνο τους δικαίωμα ήταν να γεννήσουν τον θάνατο. Δεν τολμούσαν να μιλήσουν, τα παρείχε όλα το σύστημα, ακόμα και την πείνα. Όταν οι μανάδες έτρεχαν με το παιδί τους πάνω στους ώμους τους για να ψάξουν για φαγητό, δεν υπήρχε τίποτα. Η πείνα ανήκε στις υπηρεσίες του συστήματος. Κι όταν έπεφταν οι μανάδες εξαντλημένες με τα παιδιά τους καρφωμένα στις πλάτες τους, το σύστημα είχε προβλέψει ότι τα παιδιά δεν εγκαταλείπουν ποτέ τις μανάδες τους. Έτσι τα παιδιά και ειδικά τα μωρά δεμένα όπως ήταν πάνω στην πλάτη τους, πέθαιναν σιγά-σιγά και ακολουθούσαν τη μάνα τους στον θάνατο όπως το ήθελε το σύστημα. Βέβαια, όταν η ζωή αντιστεκόταν διότι δεν είχε καταλάβει τη λειτουργία του συστήματος, τότε υπήρχε πάντα η εσχάτη βοήθεια της σφαίρας στο κεφάλι. Μέσα στο σταλινικό σύστημα, κάθε πολίτης είχε τα ίδια δικαιώματα και έπρεπε να βάλει μυαλό. Η σφαίρα ήταν η πιο γρήγορη λύση για τις δύσκολες περιπτώσεις. Ο κάθε πολίτης είχε δικαίωμα στην ίδια σφαίρα. Το σύστημα για το καλό του ανθρώπου δεν επέτρεπε καμία αδικία και καμία ανισότητα. Η προετοιμασία του 1932 είχε μεγάλες αποδόσεις, αλλά το 1933 ξεπέρασε κάθε ελπίδα. Κάθε μέρα πέθαιναν 25 χιλιάδες άτομα. Ήταν μια καινούργια μορφή θερισμού. Δεν υπήρχε πια σιτάρι, αλλά ευτυχώς οι άνθρωποι ήταν έτοιμοι να θυσιαστούν για το σύστημα. Ήξεραν τι στενοχώριες προκαλούσε το σύστημα στον πατερούλη όταν δεν είχε μεγάλη απόδοση. Και ήταν λογικό διότι με τόσες παροχές του συστήματος, θα ήταν αδιανόητο να μην πεθαίνουν τόσο γρήγορα οι άνθρωποι. Στην Ουκρανία δεν υπήρχαν καλοί μαθητές στον τομέα της βαρβαρότητας και το σύστημα αναγκάστηκε να παρέχει εντατικά μαθήματα για να καταλάβουν τις βασικές λειτουργίες. Αναγκάστηκε να τους εξηγήσει ότι πρέπει να τρώγονται μεταξύ τους για να μην υπάρχουν τριβές και δυσλειτουργίες μέσα στο σύστημα. Όμως πάλι οι άνθρωποι αντιστάθηκαν. Για να τους βοηθήσει το σύστημα εξήγησε στον στρατό ότι δεν είχαν ίχνος ανθρωπιάς και ότι όλα ήταν δυνατά. Τότε τα πράγματα πήγαν καλύτερα. Η μεθοδολογία του σταλινικού συστήματος είχε επιτέλους τις πρέπουσες αποδόσεις. Με αυτόν τον τρόπο, η Ουκρανία έμαθε την έννοια της γενοκτονίας ως εσχάτη προσφορά του συστήματος. Με τόσες προσπάθειες για να πετύχει τον στόχο του, θα ήταν αδιανόητο να μην τιμήσουμε το σύστημα με την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ουκρανών. Απλώς μερικοί οπαδοί του συστήματος είναι ντροπαλοί και πρέπει να τους πείσουμε ότι διέπραξαν ένα έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας.
System's supplies
N. Lygeros
Translated from the Greek by Evi Charitidou
In 1933 in Ukraine there were children without parents born. Those were the death children. They had no future. There was no longer any need. Need was the children themselves. Their bloated bellies showed by themselves that they were class children. They should not have existed. They were mistakes of the system which did not accept any mistakes. They were open mouths with eyes shut. They did not want to see system’s world, where their single right would be to give birth to death. They did not dare talk; system provided for everything, even for hunger. When mothers ran with their child on their shoulders to look for food, there was nothing. Hunger belonged to system’s services. And when mothers fell exhausted with their children nailed on their back, the system had already provided that children should never abandon their mothers. Thus, children especially babies as they were tied on their mothers’ back, were slowly dying, following mothers to death, as the system wanted to. Of course, in cases life resisted - because it had not understood how system was functioning -, then there was always the ultimate help of a bullet in the head. In the Stalin system, each citizen had the same rights and should conform. The bullet was the swiftest solution to difficult cases. Every citizen had a right to the same bullet. No injustice, no inequality was allowed by the system for the humans’ sake. The 1932 preparation delivered a lot, but in 1933 it exceeded all expectations. Every day 25 thousand people were dying. That was a new form of harvesting. There was no longer wheat, but hopefully people were ready to sacrifice themselves for the system. They knew what kind of worries daddy had when system was not delivering. And that was logic, because with so many system supplies, it would be unthinkable for people not to die so soon. In Ukraine there wasn’t any good pupil in barbarity’s domain and the system had to deliver intensive courses for them to understand its basic functioning. It was obliged to explain them that they had to eat each other so that no friction and malfunctioning would exist in the system. However, the humans resisted again. To help them out the system explained to the army that it lacked any trace of humanness and that everything was permitted. Then things went better. The Stalin system methodology finally delivered properly. In this way, Ukraine was taught the notion of genocide as the system’s ultimate offer. After so many efforts on the part of the system to attain its goal, it would be unthinkable for us not to honor it by recognizing the genocide of the Ukrainians. Except that certain fans of the system are shy and we have to convince them that they have committed a crime against humanity.
