Tuesday, August 7, 2012

    Τώρα που ξέρεις


    Τώρα που ξέρεις
    Ν. Λυγερός

    Τώρα που ξέρεις 
    γιατί δε λες τίποτα; 
    Μήπως σε φοβίζει 
    η κοινωνία της αδιαφορίας; 
    Δεν μπορείς ν’ αντέξεις 
    την αδικία ή τη βαρβαρότητα; 
    Κλαις μπροστά 
    στον σταυρό του ανθρώπου 
    μα τι λες για τη γενοκτονία; 
    Δεν βλέπεις ότι κάθε μία 
    είναι και μία νέα σταύρωση ; 
    Δεν υπάρχει επιτάφιος 
    για τα ανώνυμα θύματα. 
    Ακόμα φοβάσαι την ποινικοποίηση 
    ενώ κάνεις το σταυρό σου. 
    Ποιος είναι ο λόγος; 
    Η παράδοση, η συνήθεια 
    ή η αποδοχή; 
    Μην περιμένεις την επανάσταση, 
    τα θύματα είναι νεκρά. 
    Εσένα περιμένουν 
    για τη δικαίωση. 
    Και τώρα που είδες 
    τον ήλιο της δικαιοσύνης 
    τι θα κάνεις, πες μου!









    Now you know
    N. Lygeros
    Translated from the Greek by Evi Charitidou

    Now you know
    why aren’t you saying anything?
    Does society of indifference
    intimidate you?
    Is it injustice or barbarity
    that you can’t stand?
    You cry before
    the cross of the man
    but, what do you say about genocide?
    Can’t you see that each one of them
    is a new crucifixion?
    There is no epitaph
    for anonymous victims.
    You are still afraid of penalization
    while you make the sign of the cross. 
    Which is the reason?
    Tradition, habit,
    or acceptance?
    Don’t wait for the revolution; 
    victims are dead.
    They are waiting for you
    for vindication.
    And now you saw
    the sun of justice
    what are you going to do, tell me!









    A présent que tu sais
    N. Lygeros
    Traduit du Grec par A.-M. Bras

    A présent que tu sais, 
    pourquoi ne dis-tu rien ? 
    Peut-être que la société de l’indifférence 
    te fait peur ? 
    Tu ne peux supporter 
    l’injustice ou la barbarie ? 
    Tu pleures devant 
    la croix de l’homme 
    mais que dis-tu du génocide ? 
    Ne vois-tu pas que chacun d’eux 
    est une nouvelle crucifixion ? 
    Il n’existe pas d’épitaphe 
    pour les victimes anonymes. 
    Tu crains aussi la pénalisation 
    alors que tu te signes. 
    Quelle en est la raison ? 
    La tradition, la coutume 
    ou l’acceptation ? 
    N’attends pas la révolution, 
    les victimes sont mortes. 
    Elles t’attendent 
    pour avoir gain de cause. 
    Et maintenant que tu as vu le soleil de la justice 
    que vas-tu faire, dis-moi ?